Η τροπική μόρωση
Το τροπικό θήλωμα ή τροπική μόρωση είναι μία μη αφροδίσια λοιμώδης τροπική νόσος που προσβάλλει άτομα νεαρότερα των 15 ετών.
Μεταδίδεται με άμεση επαφή.
Χαρακτηριστικά της τροπικής μόρωσης:
Ανώδυνη βλατίδα που διογκώνεται και γίνεται θήλωμα. Η βλατίδα επουλώνεται καταλείποντας ουλή.
Όψιμες εκδηλώσεις: Παραμορφωτικές αλλοιώσεις των οστών και του δέρματος.
Η πορεία είναι χρόνια και προϊούσα.
Ενδημικές περιοχές: τροπικές
Εντός 90 ημερών (αλλά, συνήθως, λιγότερο από ένα μήνα) από την μόλυνση εμφανίζεται ένα ανώδυνo, αλλά διακριτικό οζίδιο, το οποίο μεγαλώνει. Αυτό το πρωτογενές στάδιο υποχωρεί πλήρως εντός έξι μηνών.
Το δεύτερο στάδιο εμφανίζεται μήνες έως χρόνια αργότερα, με εκτεταμένες δερματικές βλάβες που ποικίλουν σε εμφάνιση, στις παλάμες των χεριών και τα πέλματα των ποδιών με απολέπιση. Αυτές οι δευτερεύουσες βλάβες συχνά αναπτύσσουν έλκη και στη συνέχεια μολύνονται, αλλά επουλώνονται μετά από έξι μήνες ή περισσότερο. Περίπου 10% των ανθρώπων στη συνέχεια αναπτύσσουν την τριτοταγή ασθένεια μέσα σε πέντε έως δέκα έτη, κατά την οποία περαιτέρω δευτερεύουσες βλάβες μπορεί να έρχονται και να φεύγουν, με μεγάλη παραμόρφωση οστών, αρθρώσεων και μαλακών ιστών, που μπορεί να περιλαμβάνουν και την εκτεταμένη καταστροφή του οστού και του χόνδρου της μύτης.
Αίτια του τροπικού θηλώματος:
Δερματική επαφή
Τρεπόνημα το λεπτότατο
Η δερματική ασθένεια των τροπικών χωρών, ICD-10 A66 ή τροπικό θήλωμα ή τροπική μόρωση είναι μια τροπική λοίμωξη του δέρματος, των οστών και των αρθρώσεων που προκαλούνται από τη σπειροχαίτη Treponema pallidum pertenue ή Τρεπόνημα το λεπτότατο.
Η ασθένεια ξεκινά με ένα στρογγυλό, σκληρό πρήξιμο του δέρματος, 2 έως 5 εκατοστά σε διάμετρο. Το κέντρο μπορεί να σχηματίσει ένα έλκος. Αυτή η αρχική βλάβη δέρμα επουλώνεται τυπικά μετά από τρεις έως έξι μήνες. Μετά από εβδομάδες έως χρόνια, οι αρθρώσεις και τα οστά μπορεί να γίνουν επώδυνα, κόπωση μπορεί να αναπτυχθεί, και μπορεί να εμφανιστούν νέες βλάβες του δέρματος. Το δέρμα στις παλάμες των χεριών και στα πέλματα των ποδιών μπορεί να γίνει παχύ και να κάνουν πληγές. Τα οστά (ειδικά της μύτης) μπορεί να παραμορφωθούν. Μετά από πέντε χρόνια ή περισσότερο μεγάλες περιοχές του δέρματος μπορεί να νεκρωθούν, αφήνοντας μια ουλή.
Το τροπικό θήλωμα μεταδίδεται με άμεση επαφή με το υγρό από μία αλλοίωση ενός μολυσμένου ατόμου. Η επαφή είναι, συνήθως, μη-σεξουαλικής φύσεως.
Η νόσος είναι πιο συχνή στα παιδιά που παίζουν μαζί.
Άλλες σχετικές τρεπονηματικές νόσοι μπορεί να προκληθούν από το Treponema pallidum endemicum, το Treponema pallidum carateum, και το Treponema pallidum pallidum που προκαλεί σύφιλη.
Το τροπικό θήλωμα, συχνά, διαγιγνώσκεται από την εμφάνιση των βλαβών. Το τεστ αντισωμάτων αίματος μπορεί να είναι χρήσιμο, αλλά δεν μπορούν να διαφοροδιαγνώσει την τρέχουσα από παλαιότερες μολύνσεις. Η αλυσωτή αντίδραση πολυμεράσης (PCR) είναι η πιο ακριβής μέθοδος διάγνωσης.
Οι εξετάσεις αίματος όπως η VDRL (Venereal Disease Research Laboratory), η RPR (rapid plasma regain)-ταχεία αντιδρασίνη πλάσματος και η TPHA-Treponema pallidum haemagglutination (TPHA) είναι, επίσης, θετικές, αλλά δεν υπάρχουν τρέχουσες δοκιμές αίματος που να κάνουν διάκριση μεταξύ των τεσσάρων τρεπονημάτων.
Η πρόληψη είναι η αποφυγή επαφής με εκείνους που έχουν την ασθένεια μειώνοντας έτσι τον κίνδυνο της μετάδοσης.
Όταν η ασθένεια είναι συχνή, τη θεραπεία το σύνολο της κοινότητας είναι αποτελεσματική.
Η βελτίωση της καθαριότητας και η διατήρηση σωστής υγιεινής θα μειώσει την εξάπλωση.
Η θεραπεία με αντιβιοτικά: Αζιθρομυκίνη από το στόμα ή βενζαθινική πενικιλλίνη με ένεση.
Χωρίς θεραπεία, παραμορφώσεις θα συμβούν στο 10% των περιπτώσεων.
Το τροπικό θήλωμα είναι συχνό σε τουλάχιστον 14 τροπικές χώρες από το 2012.
Η ασθένεια μολύνει μόνο τους ανθρώπους.
Πρόληψη τροπικού θηλώματος
Μια μόνο ένεση μακράς δράσης πενικιλίνη ή άλλα βήτα λακτάμης αντιβιοτικά προλαμβάνουν την ασθένεια και είναι ευρέως διαθέσιμα και η νόσος ελέγχεται.
Θεραπεία τροπικού θηλώματος
Για να πιστοποιηθεί η θεραπεία απαιτείται η απουσία της ασθένειας για τουλάχιστον πέντε χρόνια.
Η θεραπεία γίνεται, συνήθως με μία μόνο ενδομυϊκή ένεση πενικιλλίνης, ή με δισκία πενικιλλίνης, ερυθρομυκίνης ή τετρακυκλίνης. Μία απλή από του στόματος δόση αζιθρομυκίνης είναι εξίσου αποτελεσματική με την ενδομυϊκή πενικιλλίνη. Οι πρωτοταγείς και δευτεροταγείς αλλοιώσεις μπορεί να επουλωθούν πλήρως, αλλά οι τριτοταγείς βλάβες είναι σε μεγάλο βαθμό μη αναστρέψιμες.
Τα καλύτερα συμπληρώματα διατροφής για να καταπολεμήσετε τις λοιμώξεις
Η καθοδήγηση για την επιλογή των ποιων συμπληρωμάτων διατροφής, από τα ανωτέρω, είναι κατάλληλα για την ασθένειά σας θα γίνει σε συνεννόηση με το θεράποντα ιατρό.
Διαβάστε, επίσης,
