Υπερπαραθυρεοειδισμός. Η θεραπεία είναι χειρουργική, βασιζόμενη στις αρχές χειρουργικής του θυρεοειδούς.
Οι παραθυρεοειδείς αδένες ρυθμίζουν το ασβέστιο στο αίμα
Οι παραθυρεοειδείς αδένες είναι, συνήθως, τέσσερεις και γειτνιάζουν συχνότερα με την οπίσθια επιφάνεια του θυρεοειδούς. Παρουσιάζονται αρκετές ανατομικές παραλλαγές, τόσο σε σχέση με τον αριθμό τους, όσο και με την εντόπισή τους. Μπορούν να διακριθούν από τη διαφορετική χροιά που έχουν σε σχέση με το γειτονικό παρέγχυμα του θυρεοειδούς. Οι παραθυρεοειδείς αδένες εκκρίνουν την παραθορμόνη (PTH/Parathyroid hormone), μια πεπτιδική ορμόνη, που συμμετέχει στο μεταβολισμό του ασβεστίου μαζί με την καλσιτονίνη και τη βιταμίνη D.
Ποια είναι η δράση της παραθορμόνης στον οργανισμό;
Ερέθισμα για την έκκριση παραθορμόνης από τους παραθυρεοειδείς αδένες είναι η πτώση της τιμής του ασβεστίου στο αίμα. Όταν λοιπόν το ασβέστιο του αίματος μειωθεί τότε ενεργοποιούνται οι παραθυρεοειδείς και εκκρίνουν την παραθορμόνη.
Με τη δράση της, η παραθορμόνη οδηγεί σε αύξηση του ασβέστιο του πλάσματος δρώντας:
- Στους νεφρούς. Διεγείρει την επαναρρόφηση του ασβεστίου, ενώ αναστέλλει την επαναρρόφηση του φωσφόρου. Στους νεφρούς, επίσης, διεγείρει τη σύνθεση της δραστικής μορφής της βιταμίνης και με τον τρόπο αυτό αυξάνει την εντερική απορρόφηση του ασβεστίου, που εξαρτάται από τη βιταμίνη D.
- Στα οστά. Διεγείρει τη δράση των οστεοκλαστών, δηλαδή, των κυττάρων εκείνων του οστού, που λύνουν, δηλαδή, καταστρέφουν τις οστικές δοκίδες των οστών. Το αποτέλεσμα είναι η απελευθέρωση ασβεστίου από τα οστά στην κυκλοφορία. Αξίζει να σημειωθεί ότι η καλσιτονίνη έχει την ακριβώς την αντίθετη δράση. Μειώνει την τιμή του ασβεστίου στο αίμα αυξάνοντας την εναπόθεση ασβεστίου στα οστά. Αυτός είναι και ο λόγω που η καλσιτονίνη χρησιμοποιείται κατά τις οστεοπόρωσης.
Συμπτώματα υπερπαραθυρεοειδισμού
Υπερπαραθυρεοειδισμός ονομάζεται η συχνότερη πάθηση, κατά την οποία υπερπαράγεται ανεξέλεγκτα παραθορμόνη και το ασβέστιο αυξάνεται επικίνδυνα στο αίμα. Συνήθως, (περίπου 90%), ο 1 από τους 4 παραθυρεοειδείς αδένες αποκτά έναν όγκο (αδένωμα παραθυρεοειδούς), ενώ στις υπόλοιπες περιπτώσεις μπορεί να πάσχουν 2 από τους 4, ή και οι 4 παραθυρεοειδείς αδένες (υπερπλασία).
Τα συμπτώματα είναι διαρκής αίσθηση κόπωσης, αδυναμία, καταβολή, πονοκέφαλοι, διαταραχές ύπνου, κατάθλιψη, διαταραχή συγκέντρωσης, διαταραχές μνήμης, τριχόπτωση και γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση.
Τα υψηλά επίπεδα ασβεστίου/παραθορμόνης στο αίμα προκαλούν αυξημένη χοληστερόλη αίματος, αυξάνουν τον κίνδυνο για εγκεφαλικό επεισόδιο, για καρδιακή αρρυθμία και για υπέρταση. Προκαλούν λιθίαση των νεφρών και οστεοπόρωση που συχνά οδηγεί σε κατάγματα σκελετού.
Επίσης, το υψηλό επίπεδο ασβεστίου αυξάνει τον κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου μαστού, παχέος εντέρου, νεφρού και προστάτη.
Αξιοσημείωτο είναι ότι ένα ποσοστό ασθενών με υπερπαραθυρεοειδισμό δε νιώθει εμφανή συμπτώματα κι έχει σιγά-σιγά επηρεασθεί αρνητικά η ποιότητα ζωής του, χωρίς να μπορεί να εξηγήσει τι ευθύνεται και νιώθει γενικά άσχημα. Το εντυπωσιακό με αυτή την κατηγορία ασθενών, είναι η άμεση κι θεαματική βελτίωση της καθημερινότητας τους και της διάθεσής τους, μετά την αφαίρεση του πάσχοντος παραθυρεοειδούς αδένα.
Πώς γίνεται η διάγνωση του υπερπαραθυρεοειδισμού;
Η διάγνωση του υπερπαραθυρεοειδισμού γίνεται με ακόλουθες εξετάσεις:
Αιματολογικές εξετάσεις. Για την μέτρηση των τιμών του ολικού ασβεστίου, του ιονισμένου ασβεστίου, του φωσφόρου και της αλκαλικής φωσφατάσης.
Μέτρηση οστικής πυκνότητας
Απεικονιστικός έλεγχος για να διαπιστωθεί η θέση του πάσχοντος παραθυρεοειδούς. Ο έλεγχος αυτό αφορά το υπερηχογράφημα τραχήλου από (έμπειρο ακτινολόγο) και το σπινθηρογράφημα παραθυρεοειδών με Sestamibi. Στο ειδικό αυτό Σπινθηρογράφημα με sestamibi ο ασθενής λαμβάνει μια πολύ μικρή ποσότητα μιας ραδιενεργούς ουσίας, η οποία απορροφάται μόνο από τον υπερλειτουργούντα παραθυρεοειδή αδένα και μας οδηγεί στον εντοπισμό του (καλύτερα να μη γίνεται). Να σημειωθεί ότι, αξονική και μαγνητική τομογραφία τραχήλου καλύτερα να γίνονται.
Η θεραπεία του υπερπαραθυρεοειδισμού
Η θεραπεία είναι χειρουργική, βασιζόμενη στις αρχές χειρουργικής του θυρεοειδούς, με ανατομική προσπέλαση μικρή τομή “χαμόγελου” στον λαιμό. Αποσκοπεί στον εντοπισμό και αφαίρεση του πάσχοντος ή των πασχόντων παραθυρεοειδών αδένων και στην διατήρηση τουλάχιστον του 1/4 αδένος με αυτομεταμόσχευση στο αντιβράχιο.
Μερικές φορές γίνεται ταχεία “βιοψική” αναγνώριση του αφαιρεθέντος ιστού προς πιστοποίηση ότι πρόκειται για παραθυρεοειδή αδένα και αν συνυπάρχει παθολογία απο τον θυρεοειδή αδένα, θα πρέπει να γίνεται και θυρεοειδεκτομή (καλύτερα να μη γίνονται).
Βιταμίνη D και υπερπαραθυρεοειδισμός
Το έλλειμμα βιταμίνης D θεωρείται σαν ένας παράγοντας που μπορεί να προκαλέσει αύξηση των επιπέδων παραθορμόνης ορού. Επιπλέον, το έλλειμμα βιταμίνης D, συνήθως, συνοδεύεται από πλέον έντονες κλινικές εκδηλώσεις του πρωτοπαθούς υπερπαραθυρεοειδισμού. Σε περιοχές όπου ο συμπτωματικός υπερπαραθυρεοειδισμός είναι συνήθης (λόγω καθυστέρησης στη διάγνωση), παρατηρείται αρκετά συχνά έλλειμμα βιταμίνης D στο γενικό πληθυσμό.
Γι΄αυτό θέλει, πάντα, να γίνεται έλεγχος της βιταμίνης D του ορού αίματος και σε ανεπάρκεια, πολύ συχνά, διορθώνεται έτσι ο υπερπαραθυρεοειδισμός, χωρίς χειρουργείο.
Υψηλής Ποιότητας Συμπλήρωμα Διατροφής για τον υπερπαραθυρεοειδισμό
Τα καλύτερα συμπληρώματα διατροφής για τους παραθυρεοειδείς αδένες
Η καθοδήγηση για την επιλογή των ποιων συμπληρωμάτων διατροφής, από τα ανωτέρω, είναι κατάλληλα για την ασθένειά σας θα γίνει σε συνεννόηση με το θεράποντα ιατρό.
Διαβάστε, επίσης,
Χρήσιμες πληροφορίες για την οστεοπόρωση
Χρήσιμες πληροφορίες για την ουρική αρθρίτιδα
Πρωτοπαθείς κακοήθεις οστικοί όγκοι
Χρήσιμες πληροφορίες για το φαιοχρωμοκύττωμα
Χρήσιμες πληροφορίες για την ψευδοουρική αρθρίτιδα
Χρήσιμες πληροφορίες για την παραθορμόνη
Οι καλύτερες διαγνωστικές εξετάσεις για το ενδοκρινικό σύστημα και τον μεταβολισμό
