Εναλλακτικές Θεραπείες Βότανα Διατροφή Κλασική Ιατρική Παθολογία Παιδιατρική

Καρύδια

9 Δεκεμβρίου 2013

Καρύδια. Οι θεραπευτικές ιδιότητες των καρυδιών είναι πολλές και ευεργετικές και οφείλονται στα συστατικά που περιέχoυν.

Οι θεραπευτικές ιδιότητες της καρυδιάς είναι πολλές και ευεργετικές και οφείλονται στα συστατικά που περιέχει.

Η Καρυά ή Juglans ανήκει στην οικογένεια των Καρυοειδών με 20 είδη φυλλοβόλων δέντρων. Είναι αυτοφυές, αγγειόσπερμο, μονοχλαμυδικό φυτό. Δεν αντιμετωπίζει πρόβλημα προσαρμογής και καλλιεργείται σε διάφορους τύπους κλιμάτων και περιβάλλοντος. Όμως, αποδίδει περισσότερο σε περιοχές με θερμό και υγρό κλίμα. Το πιο συνηθισμένο και γνωστό είδος είναι η Καρυά η βασιλική, λατινική ονομασία Juglans regia.

Η καρυδιά είναι ένα δέντρο του οποίου όλα τα μέρη είναι χρήσιμα, όπως τα φύλλα, ο πράσινος φλοιός του καρπού, ο φλοιός των μίσχων και των ριζών, η επιδερμίδα της ψίχας, τα καρύδια, τα άνθη, ακόμα και το ξύλο.

H καρυδιά είναι δέντρο γνωστό εδώ και πολλά χρόνια για τη φαρμακευτική του δράση, η οποία οφείλεται στα διάφορα συστατικά που περιέχονται τόσο στη ρίζα, τα φύλλα, τον πράσινο φλοιό των καρυδιών όσο και στα ίδια τα καρύδια. Περιέχει, κυρίως, ναφθοκινόνες, οξέα, φλαβονοειδή, τερπενοειδή, καροτενοειδή, πτητικά έλαια, υδρογονάνθρακες, ταννίνες, αλδεΰδες, αλκαλοειδή, βιταμίνες, μέταλλα, ένζυμα, φωσφογλυκερίδια, αμίνες και πρωτεΐνες.

Τα φύλλα της καρυδιάς

Τα φύλλα της έχουν οσμή ισχυρή, αρωματική που γίνεται πιο έντονη όταν τα τρίβει κανείς με τα δάχτυλά του. Η δε γεύση τους είναι υπόπικρη, ρητινώδης και ελαφρά δηκτική. Περιέχουν γιουγκλόνη, γιουγκλαντίνη, από τις πιο σημαντικές ουσίες της καρυδιάς, ταννίνη, ινοσίτη, δεψικές ουσίες, κερκετίνη, καϊμπφερόλη, ίχνη π-κουμαρικού οξέος, ένα αιθέριο έλαιο, μια χρωστική και μια πικρή ουσία. Οι ταννίνες ευνοούν την αποκατάσταση του πνευμονικού παρεγχύματος και μαζί με τον ινοσίτη αποτελούν τονωτικά των μυϊκών ιστών. Η γιουγκλαντίνη που περιέχουν, ένα αλκαλοειδές, είναι καθαρτική και διεγείρει την όρεξη επιδρώντας ευνοϊκά στο στομάχι. Είναι πλούσια σε βιταμίνη C (σχεδόν 1% του βάρους), καθώς και σε καροτίνη. Λέγεται ότι περιέχει και ιώδιο.

-Χρησιμοποιούνται σε παθήσεις των ματιών, όπως βλεφαρίτιδα στα παιδιά και χοιράδωση (Τραχηλική Φυματική Λεμφαδενίτιδα) εξαιτίας της ανάλογης με το δέρμα χοίρου εμφάνισης της πάσχουσας περιοχής.

-Το αφέψημα και το έγχυμά τους είναι τονωτικό του πεπτικού σωλήνα και σταματά τις διαρροϊκές κενώσεις σε τοξικές καταστάσεις.

-Το αφέψημα των φύλλων χρησιμοποιείται με μορφή κολπικών πλύσεων κατά των εξελκώσεων του αυχένα της μήτρας και κατά της λευκόρροιας.

-Το πυκνό αφέψημα φύλλων χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της τριχόπτωσης, για κακοήθη εξανθήματα, για τη θεραπεία της ψωρίασης, του έρπητα, των διαφόρων λειχήνων και των εκζεμάτων.

– Επίσης, το αφέψημα φύλλων και φλοιού χρησιμοποιούνται με επιτυχία κατά της οξείας αμυγδαλίτιδας και κατά της απλής ρινικής καταρροής.

–Το αφέψημα των φύλλων κατεβάζει το σάκχαρο των διαβητικών, καθώς, στο διάστημα χρησιμοποιήσεως ινσουλίνης μειώνει το σάκχαρο των ούρων και καθαρίζει το αίμα.

-Χρησιμοποιείται, επίσης, για εξωτερικές πλύσεις τραυμάτων και τη θεραπεία των δερματικών φλυκταινών.

-Όταν προστεθεί στο νερό του λουτρού είναι ευεργετικό για τη ραχίτιδα, τη σήψη και την υπερτροφία των οστών, καθώς και για τις πυώδεις πληγές στα νύχια των ποδιών και των χεριών.

-Ενδείκνυται για την ακμή, τα ιδρωμένα πόδια και για τις χιονίστρες.

-Τα φρέσκα φύλλα διώχνουν τα έντομα και προπαντός τους κοριούς.

-Ένα απλό έγχυμα φύλλων μπορεί να σκοτώσει ή να απομακρύνει τα μυρμήγκια.

-Αν αλείψουμε με το έγχυμα αυτό τα άλογα, δεν θα τα πλησιάζουν αλογόμυγες.

-Επίσης, το βάμμα που φτιάχνεται από τα νωπά φύλλα χρησιμοποιείται εναντίον της φυματιώδους λεμφαδενοπάθειας, του ραχιτισμού, της παθήσεως των αρθρώσεων και της γαστρεντερίτιδας.

-Πρόσφατες έρευνες υποστηρίζουν τις αντιμυκητιασικές και αντισηπτικές τους ιδιότητες.

-Τα αποξηραμένα φύλλα, αναμεμιγμένα με κρασί, χρησιμοποιούνται κατά του ίκτερου.

Άνθη καρυδιάς

Συγκριτικά με τα φύλλα, τα άνθη της είναι περισσότερο πικρά, ρητινώδη και δηκτικά στη γεύση.

Το έγχυμα των ανθέων συνίσταται για περιόδους μεταβολών, όπως η εμμηνόπαυση.

Φλούδες καρυδιών

Το σαρκώδες πράσινο περικάρπιο των καρυδιών είναι πλούσιο σε καρπικά οξέα και μεταλλικά στοιχεία. Περιέχει άμυλο, χλωροφύλλη, μηλικό και κιτρικό οξύ, άλατα, ταννίνη, δεψίνη και άλλες ουσίες. Ο χυμός του, διηθούμενος, είναι ανοιχτόχρωμος στην αρχή, όταν όμως έρθει σε επαφή με τον αέρα γίνεται πολύ σκούρος και ταυτόχρονα χάνει την πικρή του γεύση.

Στην επιφάνειά του σχηματίζεται μια μαύρη κρούστα που προέρχεται από την αλλοίωση ενός κυρίου συστατικού της καρυδιάς, της γιουκλόνης, που είναι άγευστη, άοσμη και όταν αποξηρανθεί έχει την όψη Εβραϊκού κατραμιού (Bitume de Jude). Επίσης, από το περικάρπιο παράγεται ένα αιθέριο κιτρινόχρωμο έλαιο. Στην επιδερμίδα του φλοιού περιέχεται και καρυοδεψικό οξύ. Τέλος, το περικάρπιο είναι πλούσιο σε βιταμίνη C.

-Το σαρκώδες πράσινο εξωκάρπιο είναι ταινιοκτόνο και ελμινθοκτόνο σαν έγχυμα, όπως και το αφέψημα των φύλλων.

-Ο Γαληνός χρησιμοποιούσε τον οπό του φλοιού αυτού αραιωμένο σε στυπτικούς γαργαρισμούς και κατά της πυόρροιας των αμυγδαλών.

-Συνίσταται, ακόμη, κατά των διαλειπόντων πυρετών και εξαιτίας της ναφθοκινόνης που περιέχει, του αποδίδεται ενέργεια ερυθραντική επί του δέρματος και θεραπευτική κατά των εκζεμάτων, των κηρίων, των πυοδερματίτιδων, της ψωριάσεως και της φθειριάσεως.

-Επίσης, αποτελεί τη βάση μιας αντιαφροδισιακής πτισάνης. Πτισάνη ονομάζεται το αποφλοιωμένο κριθάρι. Στην Αρχαία Ελλάδα ήταν πολύ διαδεδομένη η θεραπεία με πτισάνη όλων σχεδόν των ασθενειών και ειδικά των βαρέων παθήσεων. Με την πτισάνη έκαναν δύο ειδών αφεψήματα: το ένα με ολόκληρη πτισάνη που περιείχε όλους τους σπόρους του ξεφλουδισμένου κριθαριού και το άλλο με τη μορφή χυλού που παρασκευαζόταν με τον ίδιο τρόπο με τη διαφορά ότι κατόπιν στραγγιζόταν προκειμένου να γίνει πιο εύπεπτο.

-Ο χυμός των φλοιών χρησιμοποιείται με επιτυχία και κατά των κρεατοελιών, ενώ κοπανισμένος (ο φλοιός) βγάζει τους κάλους.

Οι καρποί των καρυδιών

Η κιτρινόχρωμη επιδερμίδα που περιβάλλει το παρέγχυμα (ψίχα) του καρυδιού έχει γεύση πολύ στυπτική όταν είναι φρέσκια, που τη χάνει όταν ξεραθεί, γιατί ελαττώνεται η περιεχόμενη σ’ αυτήν δεψίνη και κάποια ρητινώδης ύλη. Το παρέγχυμα (ψίχα), είναι λευκού χρώματος, έχει ευχάριστη και γλυκιά γεύση, περιέχει αζωτούχες, λιπαρές και εκχυλισματικές ουσίες, κυτταρίνη, αλβουμίνη, τέφρα και νερό. Από την ψίχα παράγεται με έκθλιψη ένα σημαντικό λιπαρό έλαιο, το καρυδέλαιο, το οποίο περιέχει α-λινολενικό και α–λινολεϊκό οξύ, καθώς επίσης παλμιτικό, στεατικό και ελαϊκό οξύ. Έχει ευχάριστη γλυκιά γεύση και μπορεί να αντικαταστήσει το ελαιόλαδο και το αγνό βούτυρο, παρουσιάζοντας, όμως το μειονέκτημα ότι ταγγίζει εύκολα και γρήγορα.

Η ψίχα έχει περιεκτικότητα σε λιπαρές ουσίες 42%, όταν είναι φρέσκια και 57,12% όταν είναι ξερή. Τα άγουρα καρύδια είναι μια από τις πλουσιότερες πηγές ασκορβικού οξέος (βιταμίνη C) και χωνεύονται πιο εύκολα άγουρα, διότι, όταν ωριμάσουν κιτρινίζουν, ταγγίζουν, ερεθίζουν το λαιμό, προκαλούν βήχα και δυνατούς κωλικούς. Τα καρύδια περιέχουν ασβέστιο, κοβάλτιο, σίδηρο, φωσφόρο, μαγγάνιο, βιταμίνες κ.ά.

–Η λεπτή, κίτρινη μεμβράνη που περιβάλει την ψίχα, σε μορφή σκόνης, αποτελεί θεραπεία για κωλικούς.

-Τα καρύδια συνιστώνται στους αδύναμους οργανισμούς, τους φυματικούς, τους σακχαροδιαβητικούς (περιέχουν μικρή ποσότητα υδατανθράκων) και σε πολλές παθήσεις.

-Το «γλυκό καρυδάκι» είναι αξιοσύστατο για αδύνατους, φυματικούς και αιμοπτοϊκούς, γιατί περιέχει σημαντική ποσότητα δεψικών ουσιών.

Θεωρούνται, επίσης, τα κατ’ εξοχήν φάρμακα κατά των δηλητηριάσεων και ως αντίδοτο των ύπουλων ιών και σύμφωνα με τον Hartwell (1967-1971), χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία του καρκίνου, του ψευδάνθρακα, τους όγκους και ειδικά τον καρκίνο του στήθους, καθώς και για τη θεραπεία τους άσθματος, τον πόνο στην πλάτη, το συφιλιδικό έλκος, τους κωλικούς, την επιπεφυκίτιδα, το βήχα, την καούρα, την εκσπερμάτωση, την ανικανότητα και τους ρευματισμούς.

-Είναι εξαιρετικό φάρμακο κατά της υπερπτητικότητας του αίματος.

-Η ξερή ψίχα συνίσταται για όλους τους πνευματικά εργαζόμενους, καθώς και τους ορειβάτες αθλητές και γενικά, τα άτομα που υποβάλλονται σε μεγάλες σωματικές και πνευματικές κοπώσεις.

Καρυδέλαιο

-Το καρυδέλαιο, είναι γνωστό από τον Διοσκουρίδη ως ανθελμινθικό και ταινιοκτόνο. Το 1916, ο De Surel επιβεβαίωσε τις ανθελμινθικές του ιδιότητες που αυξάνονται με τη συμμετοχή του σκόρδου.

-Χρησιμοποιείται και ως καθαρτικό.

-Σταματά, επίσης, τον πονόδοντο και είναι ευεργετικό στις πληγές και στη χελώνα.

Παρασκευάσματα και δοσολογία

Τα φύλλα χρησιμοποιούνται παρασκευάζοντας:

α) έγχυμα από 15-30 γρ. ψιλοκομμένων φρέσκων φύλλων σε 500 ml νερό με ημερήσια κατανάλωση 2-5 φλιτζάνια, το οποίο χρησιμοποιείται για δερματικά προβλήματα και φλεγμονές των ματιών (πλύσεις), σαν πεπτικό τονωτικό για την ανορεξία. Χρησιμοποιείται, επίσης, για το έκζεμα ή για πληγές και εκδορές.

β) αφέψημα πρόσφατων και ξερών φύλλων στην ίδια αναλογία.

γ) εκχύλισμα, 40-80 εκατοστά του γραμμάρια την ημέρα.

δ) αφέψημα και εκχύλισμα εξωτερικής χρήσεως ως λοσιόν (50:1000) για χιονίστρες και κατά των ελκών.

ε) σιρόπι με εκχύλιση 35-50 γραμμάρια φύλλων (για ημερησία κατανάλωση).

στ) σαν τονωτικό του πεπτικού σωλήνα και για θεραπεία της διάρροιας μπορούμε να ρίξουμε 2-4 γραμμάρια ξηρά και κονιοποιημένα φύλλα σε 150 γραμμάρια λευκό κρασί και να παραμείνουν 12 ώρες.

ζ) κολλύριο από 192 γραμμάρια αφεψήματος φύλλων, 1 γραμμάρια μπελαντόνα και 1 γραμμάρια λάβδανο.

η) βάμμα από νωπά φύλλα κατά της φυματιώδους λεμφαδενοπάθειας, του ραχιτισμού, της γαστρεντερίτιδας κ.ά. και

θ) ως κατάπλασμα για πληγές.

ι) επίσης 100 γραμμάρια φύλλων μπορούν να προστεθούν σε κάθε λουτρό για την καταπολέμηση, κυρίως, δερματικών παθήσεων.

Από το πράσινο εξωκάρπιο καρυδιών παρασκευάζονται:

α) έγχυμα από φρέσκο φλοιό 20 γραμμάρια σε 1 λίτρο νερό, για τη χρόνια διάρροια ή ως τονωτικό για την αναιμία και για την τριχόπτωση με ξέπλυμα των μαλλιών, ενώ σε αναλογία 10 γραμμάρια σε 100 γραμμάρια νερό είναι ταινιοκτόνο και ελμινθοκτόνο,

β) αφέψημα 32 γραμμάρια φλοιού σε 500 ml νερό,

γ) βάμμα με την προσθήκη πράσινων φλοιών σε οινόπνευμα με αναλογία 1:6, 20-30 γραμμάρια τη μέρα και

δ) εκχύλισμα με οινόπνευμα

Από τα άγουρα καρύδια παρασκευάζονται

α) έλαιο, 2 κουταλιές ελαίου καθημερινά ως συμπληρωματικό της διατροφής, για τις εμμηνορροϊκές διαταραχές ή το ξηρό λεπιδώδες έκζεμα, αλλά και ως κατάπλασμα,

β) γλυκό του κουταλιού και

γ) ηδύποτο, όπου μπορούμε να πίνουμε 1 κουταλάκι ημερησίως (πολύ τονωτικό).

Προφυλάξεις-Τοξικότητα καρυδιάς

Η καρυδιά και τα προϊόντα της γενικά δεν προκαλούν ιδιαίτερα προβλήματα.

Τα φύλλα της μπορεί να είναι επιβλαβή για ευαίσθητα άτομα με αλλεργίες και η γύρη των ανθέων, είναι κοινό αλλεργιογόνο και πολύ πολύ σπάνια μπορεί να προκαλέσει πυρετό.

Τοξικά προβλήματα στον άνθρωπο δεν έχουν αναφερθεί, παρά μόνο ότι προκαλεί βαθύ ύπνο σε όσους κοιμούνται υπό τον ίσκιο της εξαιτίας της οσμής που εκπέμπει.

Εντούτοις, είναι τοξική σε κάποια φυτά, εξαιτίας της γιουγκλόνης που περιέχει, η οποία είναι η κύρια αλληλοπαθητική χημική ουσία που είναι υπεύθυνη για την αναστολή της ανάπτυξης μερικών φυτικών ειδών που φυτρώνουν σε μέρη, όπου αυτή βρίσκεται σε μεγάλη συγκέντρωση. Απελευθερώνεται από τις ρίζες της καρυδιάς και επειδή είναι δυσδιάλυτη στο νερό, δεν ταξιδεύει εύκολα στο χώμα, ώστε να είναι γρήγορη η απομάκρυνσή της απ’ αυτό και μπορεί να παραμείνει ενεργή σε αυτό για αρκετά χρόνια αφότου αφαιρεθούν οι καρυδιές. Επηρεάζει, κυρίως, τις ντομάτες, τις μαύρες σημύδες, το τριφύλλι, τις μηλιές, τα δημητριακά, τα φασόλια, τις πατάτες κ.ά, γι’ αυτό κάποια κηπευτικά είδη δε θα πρέπει να καλλιεργούνται κοντά σε καρυδιές.

Τα κατάλληλα βότανα για την υγεία σας

Πατήστε, εδώ, για να παραγγείλετε τα κατάλληλα βότανα για την υγεία σας