Η γαλακτική αφυδρογονάση είναι ένζυμο, που χρησιμοποιείται σα δείκτης για εμφράγματα, καθώς, η τιμή της μεταβάλλεται ανάλογα με περίπτωση.
Γαλακτική αφυδρογονάση
Η LDH/Lactate Dehydrogenase/Γαλακτική αφυδρογονάση βρίσκεται σε όλα τα κύτταρα, όπου μετέχει στο μεταβολισμό της γλυκόζης. Είναι άφθονη στο μυοκάρδιο, στους μύες γενικότερα και στο ήπαρ. Το επίπεδό της στο αίμα αυξάνει, όπως και της SGOT/Serum Glutamic-Oxaloacetic Transaminase/γλουταμινική οξαλοξική τρανσαμινάση ορού στο έμφραγμα του μυοκαρδίου και επανέρχεται στα φυσιολογικά επίπεδα σε 2 εβδομάδες. Επίσης, αυξάνει σε μυϊκή δυστροφία, σε αρκετές παθήσεις του ήπατος και στον καρκίνο.
Φυσιολογικές τιμές στους 37οC = 240 – 480U/L.
Παθοφυσιολογία Γαλακτικής αφυδρογονάσης
Η γαλακτική αφυδρογονάση είναι ενδοκυττάριο ένζυμο, το οποίο βρίσκεται σε ιδιαίτερα υψηλές συγκεντρώσεις στο ήπαρ, στην καρδιά, στα νεφρά, στους σκελετικούς μύες και στα ερυθροκύτταρα.
Η συγκέντρωση του ενζύμου στους ιστούς είναι περίπου 500 φορές υψηλότερη, απ’ αυτή του ορού. Συνεπώς, κάθε καταστροφή κυττάρων στους παραπάνω ιστούς συνοδεύεται από σημαντική αύξηση της συγκέντρωσης του ενζύμου στον ορό. Η LDH χρησιμοποιείται συμπληρωματικά στο έμφραγμα του μυοκαρδίου με την CPK/Creatine phosphokinase/Κρεατινοφωσφοκινάση και SGOT, διότι υψηλές τιμές παρατηρούνται αργότερα και διαρκούν περισσότερο (3-10 ημέρες).
Η LDH, συνήθως, αυξάνεται τη δεύτερη ημέρα μετά από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου και κορυφώνεται κατά τη διάρκεια της 3-5 ημέρας και επανέρχεται στα φυσιολογικά επίπεδα μετά από 1-2 εβδομάδες.
Στο πνευμονικό έμφρακτο, η τιμή ανεβαίνει 24 ώρες μετά την έναρξη του πόνου και πέφτει 1-2 ημέρες αργότερα. Η άνοδος αυτή συνδυαζόμενη με φυσιολογική SGOT υποδηλώνει πνευμονική εμβολή.
Μέθοδος
- Ενζυμική.
Προετοιμασία ασθενούς και δείγματος
Ορός ή πλάσμα (ηπαρίνη). Διατηρείται σε θερμοκρασία δωματίου. Αποφυγή ψύξης για περισσότερο από 12 ώρες και κατάψυξης, καθώς, επίσης και πόνος αιμόλυσης.
Φυσιολογικές Τιμές
240 – 480IU/L.
Κλινική χρησιμότητα
- Επιβεβαίωση πνευμονικού ή καρδιακού εμφράγματος.
- Καρκινικός δείκτης επί σεμινώματος, αλλά χρησιμοποιείται σαν καρκίνικός δείκτης σε όλους τους καρκίνους.
Μεταβολές
- Μεγαλοβλαστική και κακοήθης αναιμία.
- Εκτεταμένη καρκινωμάτωση.
- Υποξία, shock.
- Ιογενής ηπατίτιδα.
- Οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου.
- Συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια.
- Πνευμονικό έμφρακτο.
- Κίρρωση, αποφρακτικός ίκτερος.
- Νεφρικές νόσοι.
- Νόσοι του μυοσκελετικού συστήματος.
- Λευχαιμία.
- Αιμολυτικές αναιμίες.
- Δρεπανοκυτταρική αναιμία.
- Λεμφώματα.
- Υποθυρεοειδισμός.
- Σεμίνωμα, όγκοι εκ βλαστικών κυττάρων των όρχεων.
Αλληλεπιδράσεις
Αύξηση γαλακτικής αφυδρογονάσης
- Αναισθητικές ουσίες.
- Αιθανόλη.
- Ηπαρίνη.
- Κετοκοναζόλη.
- Πενικιλλαμίνη.
- Κινιδίνη.
- Σουλφοναμίδες.
- Δικουμαρόλη.
- Ιμιπραμίνη.
- Μεθοτρεξάτη.
- Προποξυφένη.
- Βαλπροϊκό οξύ.
Ελάττωση γαλακτικής αφυδρογονάσης
- Φθόριο.
- Κλοφιβράτη.
- EDTA/Ethylenediaminetetraacetic acid/Αιθυλενοδιαμινοτετραοξικό οξύ.
Ισοένζυμα γαλακτικής αφυδρογονάσης
Τα αποτελέσματα από την ηλεκτροφόρηση των ισοενζύμων της γαλακτικής αφυδρογονάσης ερμηνεύονται μόνο σε συσχετισμό με την κλινική εικόνα του ασθενούς. Με την ηλεκτροφόρηση, διακρίνονται 5 ισοένζυμα, που έχουν τα δικά τους φυσικά χαρακτηριστικά και ηλεκτροφορητικές ιδιότητες LDH-1 (H4 υπομονάδες), LDH-2 (H3M), LDH-3 (H2M2), LDH-4 (HM3) και LDH-5 (M4).
Με την ηλεκτροφόρηση, αυξάνεται η διαγνωστική αξία της εξέτασης, επειδή επιτυγχάνεται η διάκριση της ιστικής προέλευσης των ισοενζύμων.
Η LDH-1 και LDH-2 βρίσκονται, κυρίως, στην καρδιά και στα ερυθρά αιμοσφαίρια και σε μικρότερες ποσότητες στο φλοιό του εγκεφάλου και στους νεφρούς.
Η LDH-3 βρίσκεται, κυρίως, στους πνεύμονες, το σπλήνα, το πάγκρεας και τον πλακούντα.
Οι LDH-4 και LDH-5 βρίσκονται, κυρίως, στους σκελετικούς μύες, το ήπαρ και το δέρμα.
Στον ορό φυσιολογικών ατόμων ανευρίσκεται, κυρίως, LDH-2 και σε μικρότερο βαθμό LDH-1.
Σε ασθενείς με οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου, αιμόλυση ή νέκρωση νεφρικών κυττάρων αυξάνεται, κυρίως, η LDH-1, με αποτέλεσμα η συγκέντρωση της LDH-1 να είναι μεγαλύτερη από τη συγκέντρωση της LDH-2. Η σχέση αυτή είχε χρησιμοποιηθεί παλαιότερα στην εκτίμηση του οξέος εμφράγματος του μυοκαρδίου. Σήμερα, για τη διάγνωση του οξέος εμφράγματος του μυοκαρδίου χρησιμοποιούνται οι CPK/Creatine phosphokinase/Κρεατινοφωσφοκινάση, CPK-MB και τροπονίνη Ι και Τ.
Αύξηση της ολικής LDH με φυσιολογική κατανομή των ισοενζύμων μπορεί να παρατηρηθεί σε έμφραγμα του μυοκαρδίου, χρόνια καρδιακή ανεπάρκεια και ηπατικές νόσοι.
Μέθοδος
- Ηλεκτροφόρηση οξεϊκής κυτταρίνης.
Προετοιμασία ασθενούς και δείγματος
Ορός. Συντήρηση σε θερμοκρασία δωματίου.
Φυσιολογικές τιμές
LDH-1: 17%-27%.
LDH-2: 28%-38%.
LDH-3: 19%-27%.
LDH-4: 5%-16%.
LDH-5: 5%-16%.
Ολική LDH: 200-480IU/L.
Κλινική χρησιμότητα
- Διάγνωση της ιστικής προέλευσης της ολικής LDH
Μεταβολές
Αύξηση της LDH-1 ή και LDH-2
- Οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου.
- Κακοήθης αναιμία.
- Μεγαλοβλαστική αναιμία.
- Δρεπανοκυτταρική αναιμία.
- Οξεία νέκρωση του φλοιού του νεφρού.
- Σεμίνωμα όρχεος.
- Τεράτωμα.
- Δυσγερμίνωμα ωοθήκης.
Αύξηση της LDH-2, LDH-3 & LDH-4
- Πνευμονική εμβολή.
- Διαταραχές του κολλαγόνου.
- Συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια.
- Καταστροφή αιμοπεταλίων, έπειτα από μετάγγιση.
- Λοιμώδης μονοπυρήνωση.
- Λεμφώματα.
- Λεμφοκυτταρική λευχαιμία.
Αύξηση της LDH-5
- Κίρρωση, ηπατίτιδα.
- Οξεία ηπατική συμφόρηση.
- Τραυματισμός σκελετικών μυών.
- Εγκαύματα.
- Δερματομυοσίτιδια.
- Νεοπλασίες Κεντρικού Νευρικού Συστήματος.
Αλληλεπιδράσεις
Αύξηση
- Αιμόλυση.
- Αιθανόλη.
- Ηπαρίνη.
- Δικουμαρόλη.
- Μεθοτρεξάτη.
- Πενικιλλαμίνη.
- Κινιδίνη.
- Προποξυφένη.
- Σουλφοναμίδες.
- Βαλπροϊκό οξύ.
Μείωση
- Φθόριο.
- Κλοφιβράτη.
Τα καλύτερα βιολογικά συμπληρώματα διατροφής για την υγεία σας
Πατήστε, εδώ, για να παραγγείλετε τα καλύτερα συμπληρώματα διατροφής για την υγεία σας
Διαβάστε, επίσης,
Χορτοφαγική και vegan διατροφή
Πολυμυοσίτιδα και δερματομυοσίτιδα