Οι στρωματικοί όγκοι γαστρεντερικού συστήματος GIST αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά με στοχευμένες θεραπείες
Οι στρωματικοί όγκοι γαστρεντερικού συστήματος GIST αποτελούν μοντέλο στοχευόμενης θεραπείας με θεαματικά αποτελέσματα.
Οι στρωματικοί όγκοι (GIST) είναι μεσεγχυματογενείς όγκοι και αντιπροσωπεύουν το 0,2 % όλων των νεοπλασμάτων και το 80% των σαρκωμάτων του γαστρεντερικού συστήματος. Εμφανίζονται, συνήθως, κατά τη διάρκεια της 5ης, 6ης και 7ης δεκαετίας της ζωής μας, σπάνια πριν από τα 40 χρόνια.
Στην Ελλάδα εμφανίζονται 140 νέες περιπτώσεις κάθε χρόνο.
Οι GIST είναι συνήθως ασυμπτωματικοί όγκοι που ανευρίσκονται τυχαία κατά τον ενδοσκοπικό ή λαπαροσκοπικό έλεγχο, και αναπτύσσονται σε όλο το μήκος του γαστρεντερικού σωλήνα. Το 50% των GIST εντοπίζονται στο στόμαχο, το 25% στο λεπτό έντερο, το 10% στο παχύ έντερο και το υπόλοιπο 15% σε άλλες θέσεις όπως το ορθό, ο οισοφάγος και το μεσεντέριο.
Ιστολογικά διακρίνουμε δύο κυρίαρχους τύπους: τα ατρακτοειδή GIST που αντιπροσωπεύουν το 70% και τα επιθηλιοειδή GIST που αντιπροσωπεύουν το 20%. Το υπόλοιπο 10% αντιστοιχεί στον μικτό τύπο, με ατρακτοειδή και επιθηλιοειδή στοιχεία. Τα επιθηλιοειδή GIST παλαιότερα κατατάσσονταν στα λειομυοβλαστώματα.
Η διάγνωση των GIST βασίζεται στην έκφραση του ΚΙΤ και λιγότερο του CD 34. Περίπου το 95% των GIST εκφράζουν το αντίσωμα CD 117 με διαφορετική ένταση χρώσης αλλά και διαφορετική μεμβρανική χρώση, είτε κυτταροπλασματική διάχυτη ή στικτή παραπυρηνική. Η ένταση και ή έκταση καθώς και το διαφορετικό μοντέλο της χρώσης δεν συνδυάζονται με την ευαισθησία του όγκου στο Imatinib.
Αρνητικοί ή ασθενούς έκφρασης στο kit όγκοι GIST είναι εκείνοι οι όγκοι που η κλινική τους εικόνα, η εντόπιση, η μορφολογία τους και η υπόλοιπη, εκτός του CD117, ανοσοϊστοχημική τους έκφραση τα καθιστά εξ ορισμού GIST.
Η πρόγνωση των GIST καθορίζεται από το μέγεθος του όγκου και τον αριθμό των μιτώσεων, χαρακτηριστικά που κατατάσσουν τους όγκους αυτούς σε πολύ χαμηλού κινδύνου, ενδιάμεσου κινδύνου και υψηλού κινδύνου.
Ένας όγκος που έχει χαρακτηρισθεί ως χαμηλού κινδύνου είναι δυνατόν να δώσει στο μέλλον μεταστάσεις. Οι όγκοι με διάμετρο μεγαλύτερη από 10 εκ. που αντιπροσωπεύουν το 22% του συνόλου των GIST και οι όγκοι με περισσότερες από 10 μιτώσεις ανά οπτικό πεδίο που αντιπροσωπεύουν το 18% των GIST είναι υψηλού κινδύνου. To 35% των GIST είναι υψηλού κινδύνου και το 65% χαμηλού, πολύ χαμηλού και ενδιάμεσου κινδύνου. Ασθενείς με όγκους διαμέτρου μεγαλύτερης από 10 εκ. έχουν πενταετή επιβίωση 20%. H πενταετής επιβίωση σε ασθενείς με όγκους μικρότερης διαμέτρου κυμαίνεται μεταξύ 50 και 65 %.
Το C-kit είναι το κυτταρικό ομόλογο του ογκογονιδίου v-kit που απομονώθηκε το 1986 στο feline ινοσάρκωμα HZ4-FeSV. Το πρωτοογκογονίδιο c-kit εντοπίζεται στο χρωμόσωμα 4q11-q12 και κωδικοποιεί μία πρωτεϊνη 145 kD που είναι ο διαμεμβρανικός υποδοχέας kit και προσδέτης του είναι ο SCF ή Steel factor. Η πρωτεϊνη kit είναι δομικά ομόλογος με τις πρωτεϊνες Bcr-Abl και PDGFR (υποδοχέας του αυξητικού παράγοντα των αιμοπεταλίων) που έχουν και αυτές δράση τυροσινικής κινάσης. Ο διαμεμβρανικός αυτός υποδοχέας έχει πέντε εξωκυττάριους επιτόπους πρόσδεσης τύπου ανοσφαιρινών και στο ενδοκυττάριο τμήμα δύο επιτόπους με ενζυματική δράση τυροσινικής κινάσης και πολλαπλές θέσεις αυτοφοσφορυλίωσης.
Το C-kit ανευρίσκεται σε πολλούς φυσιολογικούς ιστούς και διαδραματίζει σπουδαίο ρόλο στην αιμοποίηση, μελανινογένεση, σπερματογένεση και κινητικότητα του γαστρεντερικού σωλήνα. Η ενεργοποίηση αυτού του υποδοχέα σε φυσιολογικές συνθήκες πραγματοποιείται με τον διμερισμό του μετά την πρόσδεση του SCF και έχει δράση αντιαποπτωτική και αναγεννητική, και στους όγκους GIST πραγματοποιείται χωρίς τον διμερισμό του, εξαιτίας μεταλλάξεων που επιτυγχάνουν μόνιμη ενεργοποίηση του kit. Οι συχνότερες μεταλλάξεις (67,50%) συμβαίνουν στο εξώνιο 11 που κωδικοποιεί το ενδοκυττάριο παραμεμβρανικό τμήμα της πρωτεϊνης. Ένας δεύτερος τύπος μεταλλάξεων ρυθμιστικού τύπου συμβαίνουν στο εξώνιο 9 που κωδικοποιεί το εξωκυττάριο τμήμα της πρωτεϊνης (11%), και στα εξώνια 13 (1%) και 17 (0,5%) που κωδικοποιούν τους ενδοκυττάριους επιτόπους ενζυματικής δράσης τυροσινικής κινάσης.
Οι όγκοι με μεταλλάξεις στο εξώνιο 11 απαντούν καλύτερα στη θεραπεία με imatinib με ποσοστό ανταπόκρισης 83,5%, σε αντίθεση με τους όγκους που έχουν μεταλλάξεις στο εξώνιο 9 και ποσοστό ανταπόκρισης 48%.
Ο αριθμός των χρωμοσωμιακών αλλοιώσεων είναι ανάλογος του βαθμού κακοήθειας των GIST. Οι χαμηλού κινδύνου GIST έχουν κανονικό καρυότυπο και μόνο απώλεια του χρωμοσώματος 14, οι ενδιάμεσου κινδύνου έχουν επιπλέον απώλειες νουκλεοτιδίων στα 1p, 9q, 11p, 22q και οι υψηλού κινδύνου τρεις ή περισσότερες από τις παραπάνω και επιπλέον ενίσχυση των 8q και 17q.
Για τη θεραπεία των GIST χρησιμοποιείται το imatinib με επέκταση της επικουρικής (μετεγχειρητικής) θεραπείας, στα 3 χρόνια για ενήλικες ασθενείς με στρωματικούς όγκους του γαστρεντερικού συστήματος, θετικούς στην πρωτεΐνη ΚΙΤ (KIT+). Επίσης, χρησιμοποιούνται το sunitinib, dasatinib, nilotinib, everolimus.
Οι στοχευμένες θεραπείες απαιτούν μοριακή ανάλυση του όγκου.
Να προτιμάτε τις φυσικές θεραπείες για τους στρωματικούς όγκους γαστρεντερικού συστήματος, σύμφωνα με το Μοριακό Προφίλ του Όγκου
Η ζωή είναι πολύτιμη.
Η ζωή είναι δική σας. Πάρτε την στα χέρια σας!
Το μοριακό προφίλ του όγκου είναι απαραίτητο και χρήσιμο εργαλείο για τη θεραπευτική σας απόφαση.
Ζητείστε την εξέταση πριν κάνετε οποιαδήποτε θεραπεία. Η ζωή σας είναι πολύτιμη.
Ζητήστε από την EMEDI πληροφορίες για το μοριακό προφίλ του όγκου.
Τα κατάλληλα συμπληρώματα διατροφής για τους στρωματικούς όγκους γαστρεντερικού συστήματος
Η καθοδήγηση για την επιλογή των ποιων συμπληρωμάτων διατροφής, από τα ανωτέρω, είναι κατάλληλα για την ασθένειά σας θα γίνει σε συνεννόηση με το θεράποντα ιατρό.
Διαβάστε, επίσης,
Ο ρόλος του PET στην ανίχνευση της υποτροπής
Στρωματικοί όγκοι γαστρεντερικού συστήματος
www.emedi.gr
