Η διάμεση κυστίτιδα είναι μια αυτοάνοση νόσος
Η διάμεση κυστίτιδα, ICD-10 N30.1 είναι μια χρόνια πάθηση της ουροδόχου κύστης, άγνωστης αιτιολογίας, αλλά θεωρείται μια αυτοάνοση νόσος.
Ορισμένοι γενετικοί υπότυποι, σε ορισμένους ασθενείς, έχουν συνδεθεί με τη διαταραχή.
Το γονίδιο PAND, στο 13q22-q32, συνδέεται με διαταραχές διάμεσης κυστίτιδας, και άλλα προβλήματα κύστης και νεφρού, παθήσεις του θυρεοειδούς, σοβαρές κεφαλαλγίες και ημικρανίες, διαταραχή πανικού και πρόπτωση της μιτροειδούς βαλβίδας .
Επηρεάζει άνδρες και γυναίκες και όλες τις ηλικίες. Παρά το γεγονός ότι είναι μια κατάσταση που παρατηρείται στις εμμηνοπαυσιακές γυναίκες, οι αριθμοί των ανδρών και των γυναικών που διαγιγνώσκονται σε νεώτερη ηλικία αυξάνει. Η διάμεση κυστίτιδα δεν είναι μια σπάνια πάθηση. Η συχνότητα εμφάνισης κυμαίνεται από 1 στις 100.000 έως 5,1 στις 1.000 από το γενικό πληθυσμό.
Η διάμεση κυστίτιδα από το 2008 περιλαμβάνει τα επώδυνα σύνδρομα της ουροδόχου κύστης και τα σύνδρομα υπερευαισθησίας της κύστης. Η κατάσταση έχει επίσημα αναγνωριστεί ως αναπηρία στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μια έρευνα έδειξε ότι μεταξύ των ατόμων με διάμεση κυστίτιδα:. Το 40% δεν ήταν σε θέση να εργαστεί, το 27% δεν ήταν σε θέση να κάνει σεξ λόγω του πόνου, το 27% είχε διάλυσης του γάμου, το 55% είχε εξετάσει το ενδεχόμενο αυτοκτονίας, και 12% είχαν αποπειραθεί να αυτοκτονήσουν. Η επίδραση της διάμεσης κυστίτιδας στην ποιότητα της ζωής είναι σοβαρή.
Χαρακτηρίζεται από βασανιστικά συμπτώματα, όπως είναι η συχνουρία, νυκτουρία, επιθυμία για ούρηση, αίσθημα βάρους χαμηλά στην κοιλιά, δυσπαρεύνια (πόνος κατά την σεξουαλική επαφή) κυρίως, όμως, πόνο που εντοπίζεται υπερηβικά ή στη περιοχή της πυέλου ή στο περίνεο και εμφανίζεται με την πλήρωση της κύστης και ανακουφίζεται με την ούρηση.
Ο πόνος μπορεί να καταστήσει τους ασθενείς ανίκανους για εργασία και να τους οδηγήσει στην απόγνωση και την κατάθλιψη.
Κύριο χαρακτηριστικό της νόσου είναι η χρονιότητα της με εμφάνιση κατά περιόδους εξάρσεων και υφέσεων.
Ποιες είναι οι μορφές της διάμεσης κυστίτιδας;
Εμφανίζεται με δύο μορφές, την ελκωτική ή κλασσική και τη μη ελκωτική.
Η πρώτη εμφανίζεται σε γυναίκες μέσης ή μεγαλύτερης ηλικίας με παρουσία των χαρακτηριστικών ελκών του Hunner και πετεχειών (μικρές στικτές αιμορραγίες) στο βλεννογόνο της ουροδόχου κύστης. Αποτελεί μόνο το 5-10 % των περιπτώσεων.
Στην μη ελκωτική μορφή που είναι και η συχνότερη (90%) δεν ανευρίσκεται το έλκος του Hunner. Επίσης, δεν είναι γνωστό αν η μη ελκωτική μορφή μπορεί να εξελιχθεί στην ελκωτική. Φαίνεται ότι κάτι τέτοιο είναι εξαιρετικά σπάνιο.
Διάγνωση-Αντιμετώπιση της διάμεσης κυστίτιδας
Η διάγνωση είναι δύσκολη και έγκειται στην κλινική εμπειρία του εκάστοτε εξειδικευμένου ιατρού σε συνδυασμό με βιοψία της ουροδόχου κύστης και κυστεοσκόπηση, που φαίνονται οι ελκώσεις στο βλενογόννο της κύστης, αλλά η φλεγμονή αφορά όλο το κυστικό τοίχωμα.
Οι καλλιέργειες ούρων είναι αρνητικές και η εξέταση ούρων δεν δείχνει κανένα παθολογικό στοιχείο.
H λήψη βιοψίας στις περιπτώσεις διάμεσης κυστίτιδας, σύμφωνα με τις απόψεις μερικών, δεν είναι απαραίτητη διότι τα ιστολογικά ευρήματα δεν είναι ειδικά και η χρησιμότητά της περιορίζεται μόνο στον αποκλεισμό του ενδοεπιθηλιακού καρκινώματος.
Ο GP51 έχει ταυτοποιηθεί ως ένας πιθανός βιοδείκτης ούρων βιοδείκτη για διάγνωση της διάμεσης κυστίτιδας.
Διαφοροδιάγνωση πρέπει να γίνει από όγκο της ουροδόχου κύστεως, τη φυματίωση και τη σχιστοσωμίαση.
Θεραπεία της διάμεσης κυστίτιδας
Η θεραπεία της συγκεκριμένης πάθησης είναι ανάλογη της κλινικής εικόνας και της συμπτωματολογίας εκάστοτε ασθενή, είναι πολύ δύσκολη και καταλήγει σχεδόν κατά κανόνα σε υποτροπή της πάθησης.
Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων η θεραπεία περιλαμβάνει αλλαγές στην καθημερινότητα του ασθενή (π.χ. διατροφή, τρόπο ζωής) καθώς επίσης φαρμακευτική αγωγή αλλά και επεμβατική θεραπεία (π.χ. laser, ενδοκυστική έγχυση φαρμάκων, κυστεοπλαστική).
Έχουν χρησιμοποιηθεί διάφορα σκευάσματα, όπως τα κορτικοειδή, η dimethylsulphoxide (DMSO), τα αντιισταμινικά κ.α.. Συχνά όμως η κύστη γίνεται ρικνή και η εκτέλεση κυστεοπλαστικών επεμβάσεων είναι αναγκαία.
Κατευθυντήριες γραμμές για τη θεραπεία της διάμεσης κυστίτιδας
1. Πρώτης γραμμής θεραπείες – εκπαίδευση των ασθενών, τροποποίηση της διατροφής και διαχείριση του άγχους
2. Δεύτερης γραμμής θεραπείες – Φυσικοθεραπεία, φάρμακα από το στόμα (αμιτρυπτιλίνη, σιμετιδίνη ή υδροξυζίνη, πολυθειική πεντοζάνη), εγχύσεις της ουροδόχου κύστης (DMSO, ηπαρίνη ή λιδοκαΐνη)
3. Τρίτης γραμμής θεραπείες – Θεραπεία του έλκους του Hunner (λέιζερ, triamcinolone ένεση), υδροθεραπεία (χαμηλής πίεσης, μικρής διάρκειας)
4. Τέταρτης-γραμμής θεραπείες – Νευροτροποποίηση (ιερού ή γεννητικού νεύρου)
5. Πέμπτης-γραμμής θεραπείες – Η κυκλοσπορίνη Α, η αλλαντική τοξίνη (BTX-A)
6. Έκτης γραμμής θεραπεία – Χειρουργική επέμβαση (εκτροπή των ούρων, κυστεκτομή)
-Η μακροχρόνια θεραπεία με από του στόματος αντιβιοτικά, ενδοκυστική έγχυση Bacillus Calmette Guerin (BCG), ενδοκυστική resiniferatoxin (RTX), υδροθεραπεία υψηλής πίεσης και μεγάλης διάρκειας και συστηματικά γλυκοκορτικοειδή.
-Ο νιτρικός άργυρος χρησιμοποιείται για την μόλυνση και την καταστροφή της επένδυσης της ουροδόχου κύστεως. Η πολυθεϊική πεντοσάνη πιστεύεται ότι παρέχει μια προστατευτική επίστρωση στην κύστη,
-Η αμιτριπτυλίνη έχει αποδειχθεί ότι είναι αποτελεσματική στη μείωση των συμπτωμάτων της κατάθλιψης σε πολλούς ασθενείς σε μία μέση δόση 75 mg ημερησίως. Η ντουλοξετίνη χρησιμοποιείται για την ανακούφιση του νευροπαθητικού πόνου.
-Εγχύσεις της ουροδόχου κύστης με DMSO που είναι το μόνο εγκεκριμένο για τη διάμεση κυστίτιδα, με αντι-φλεγμονώδη και αναλγητικά αποτελέσματα.
-Η πολυθειϊκή πεντοζάνη ή η ηπαρίνη, το υαλουρονικό νάτριο, η λιδοκαΐνη και το όξινο ανθρακικό νάτριο έχουν πολύ καλά αποτελέσματα.
Η επικάλυψη της κύστης με υαλουρονικό νάτριο και χονδροϊτίνη χρησιμοποιούνται για την αντικατάσταση της ανεπαρκούς στιβάδας του τοιχώματος της ουροδόχου κύστης.
Διατροφή σε διάμεση κυστίτιδα
Οι ασθενείς με διάμεση κυστίτιδα βιώνουν συχνά μια αύξηση στα συμπτώματα όταν καταναλώνουν ορισμένα τρόφιμα και ποτά, ειδικά καφεϊνούχα ποτά, όπως ο καφές, το τσάι, και η σόδα, γι΄αυτό συστήνεται να αποφεύγονται τα αλκοολούχα ποτά, τα εσπεριδοειδή και οι χυμοί, οι τεχνητές γλυκαντικές ουσίες και οι καυτερές πιπεριές. Η ευαισθησία μειώνεται με προληπτική λήψη γλυκεροφωσφορικού ασβεστίου και / ή όξινου ανθρακικού νατρίου. Η βάση της θεραπείας είναι η τροποποίηση της διατροφής για να βοηθήσει τους ασθενείς να αποφεύγουν τα τρόφιμα που μπορεί να ερεθίσουν περαιτέρω το κατεστραμμένο τοίχωμα της ουροδόχου κύστης.
Υπάρχει κάποια συσχέτιση με τη δυσανεξία στη γλουτένη.
Έλεγχος του πόνου σε διάμεση κυστίτιδα
- Σε ανυπόφορο πόνο, πολύ μικρές ποσότητες ενός φαρμάκου, όπως η θειική μορφίνη ή η βακλοφαίνη απελευθερώνονται εντός του εγκεφαλονωτιαίου υγρού μέσω ενός καθετήρα που είναι το 1/100 έως 1/300, του ποσού του φαρμάκου που απαιτείται από του στόματος για το ίδιο θεραπευτικό όφελος, αλλά με σημαντικά λιγότερες παρενέργειες.
- Ο στόχος της θεραπείας είναι να χαλαρώσουν τους μύες του πυελικού εδάφους (αντί να τους ενισχύσουν τους, όπως είναι ο στόχος της θεραπείας για τους ασθενείς με ακράτεια ούρων). Έτσι, οι παραδοσιακές ασκήσεις, όπως οι ασκήσεις Kegel, μπορεί να είναι χρήσιμες για την ενδυνάμωση των μυών, όμως, μπορούν να προκαλέσουν πόνο και επιπλέον ένταση στους μύες. Ένας ειδικά εκπαιδευμένος φυσιοθεραπευτής μπορεί να αξιολογήσεις τους μύες, τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά.
- Η νευροτροποποίηση μπορεί να είναι επιτυχής θεραπεία στη διάμεση κυστίτιδα για τον έλεγχο του πόνου. Η Διαδερμική νευρική διέγερση της ρίζας ιερού πλέγματος ανακουφίζει από τον πόνο.
- Ο βελονισμός ανακουφίζει τον πόνο ως μέρος της συνδυασμένης θεραπείας.
- Η βιοανάδραση είναι μια τεχνική χαλάρωσης με στόχο να βοηθήσει τους ανθρώπους να ελέγχουν τις λειτουργίες του αυτόνομου νευρικού συστήματος, έχει κάποιο όφελος στον έλεγχο του πόνου και μπορεί επίσης να περιλαμβάνει φάρμακο ή υδροθεραπεία της κύστης.
Πρόγνωση σε διάμεση κυστίτιδα
Η διάμεση κυστίτιδα έχει σοβαρές επιπτώσεις στην ποιότητα ζωής. Το 40% των ασθενών δεν είναι σε θέση να εργαστούν, το 27% δεν είναι σε θέση να κάνουν σεξ λόγω του πόνου, το 27% παίρνει διαζύγιο, το 55% έχει τάσεις αυτοκτονίας, και το 12% κάνουν απόπειρα αυτοκτονίας.
Διαβάστε, επίσης,
