Η καλύτερη αντιμετώπιση της υπεργλυκαιμίας στο διαβήτη

17 Μαρτίου 2015

Υγιεινή διατροφή, έλεγχος σωματικού βάρους, άσκηση

Πώς να διαχειριστείτε τον σακχαρώδη διαβήτη τύπου ΙΙ;

Τα βήματα για τη θεραπεία του σακχαρώδη διαβήτη τύπου ΙΙ

Υγιεινή διατροφή, έλεγχος σωματικού βάρους, άσκηση
Έναρξη με μετφορμίνη

Έχει αποτελεσματικότητα και ελαττώνει γρήγορα την γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη (HbA1c), προκαλεί υπογλυκαιμία σε μικρό ποσοστό, μειώνει το σωματικό βάρος και δεν έχει σοβαρές παρενέργειες, αν και μπορεί να προκαλέσει γαστρεντερικές διαταραχές και γαλακτική οξέωση και θεωρείται ότι έχει και αντικαρκινικές ιδιότητες. Αναμφισβήτητα είναι το καλύτερο φάρμακο για το σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2.

Μετά από 3 μήνες εάν δεν αποδίδει η θεραπεία προχωρήστε σε συνδυασμό 2 φαρμάκων

-Αν δεν αποδώσει η θεραπεία με διατροφή, έλεγχο του σωματικού βάρους, άσκηση και μετφορμίνη χορηγείτε και σουλφονυλουρίες.

Η αποτελεσματικότητα στη μείωση της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης (HbA1c) είναι μεγάλη, ο κίνδυνος για υπογλυκαιμία μέτριος, ίσως να προκληθεί αύξηση του βάρους και σημαντική παρενέργεια είναι η υπογλυκαιμία.

-Αν δεν αποδώσει η θεραπεία με διατροφή, έλεγχο του σωματικού βάρους, άσκηση και μετφορμίνη χορηγείτε και θειοζολιδινεδιόνες.

Η αποτελεσματικότητα στη μείωση της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης (HbA1c) είναι μεγάλη, ο κίνδυνος για υπογλυκαιμία χαμηλός, ίσως να προκληθεί αύξηση του βάρους και σημαντικές παρενέργειες είναι το οίδημα, η καρδιακή ανεπάρκεια και τα κατάγματα.

-Αν δεν αποδώσει η θεραπεία με διατροφή, έλεγχο του σωματικού βάρους, άσκηση και μετφορμίνη χορηγείτε και αναστολείς DPPP-4-i.

Η αποτελεσματικότητα στη μείωση της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης (HbA1c) είναι μέτρια, ο κίνδυνος για υπογλυκαιμία χαμηλός, μειώνει το σωματικό βάρος, και δεν υπάρχουν παρενέργειες.

-Αν δεν αποδώσει η θεραπεία με διατροφή, έλεγχο του σωματικού βάρους, άσκηση και μετφορμίνη χορηγείτε και ανταγωνιστές GLP-1-RA.

Η αποτελεσματικότητα στη μείωση της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης (HbA1c) είναι μεγάλη, ο κίνδυνος για υπογλυκαιμία χαμηλός, μειώνει το σωματικό βάρος, και προκαλεί γαστρεντερικές παρενέργειες.

-Αν δεν αποδώσει η θεραπεία με διατροφή, έλεγχο του σωματικού βάρους, άσκηση και μετφορμίνη χορηγείτε και ινσουλίνη.

Η αποτελεσματικότητα στη μείωση της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης (HbA1c) είναι πολύ μεγάλη, ο κίνδυνος για υπογλυκαιμία υψηλός, ίσως να προκληθεί αύξηση του βάρους και προκαλεί σοβαρή υπογλυκαιμία.

Μετά από 3 μήνες εάν δεν αποδίδει η θεραπεία προχωρήστε σε συνδυασμό 3 φαρμάκων

–Μεταφορμίνη και σουλφονυλουρίες και θειοζολιδινεδιόνες ή DPPP-4-i ή ανταγωνιστές GLP-1-RA ή ινσουλίνη

–Μεταφορμίνη και θειοζολιδινεδιόνες και σουλφονυλουρίες ή DPPP-4-i ή ανταγωνιστές GLP-1-RA ή ινσουλίνη

–Μεταφορμίνη και αναστολείς DPPP-4-i και σουλφονυλουρίες ή θειοζολιδινεδιόνες ή ινσουλίνη

-Μεταφορμίνη και ανταγωνιστές υποδοχέων GLP-1-RA και σουλφονυλουρίες ή θειοζολιδινεδιόνες ή DPPP-4-i ή ινσουλίνη

–Μεταφορμίνη και ινσουλίνη και θειοζολιδινεδιόνες ή DPPP-4-i ή ανταγωνιστές GLP-1-RA

Εάν η συνδυαστική θεραπεία με βασική ινσουλίνη, αποτύχει στην επίτευξη του στόχου για την γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη (HbA1c), μετά 3 έως 6 μήνες προχωρήστε σε χορήγηση ινσουλίνης με 1 ή 2 μη ινσουλινικούς παράγοντες.

Συμπερασματικά σε σακχαρώδη διαβήτη…

Γίνεται έναρξη με μονοθεραπεία με μετφορμίνη, αν δεν αποδώσει σε 3 μήνες γίνεται συνδυασμός 2 φαρμάκων και αν δεν αποδώσει σε 3 μήνες γίνεται συνδυασμός 3 φαρμάκων και αν δεν αποδώσει σε 3 μήνες γίνονται πιο σύνθετες στρατηγικές ινσουλίνης με πολλαπλές ημερήσιες δόσεις.

Οι κατηγορίες των φαρμάκων για τον σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2

Διγουανίδια

Μετφορμίνη

Ενεργοποίηση AMP κινάσης.

Προκαλούν μείωση της παραγωγής γλυκόζης στο ήπαρ. Δεν προκαλούν αύξηση βάρους, δεν προκαλούν εύκολα υπογλυκαιμία και προκαλούν μείωση των καρδιοαγγειακών νοσημάτων.

Όμως, προκαλούν γαστρεντερικές διαταραχές, όπως διάρροια και κοιλιακές κράμπες, γαλακτική οξέωση, έλλειψη βιταμίνης Β12 και αντενδείκνυνται σε χρόνια νεφρική νόσο, οξέωση, υποξία, αφυδάτωση.

Σουλφονυλουρίες

2ης γενεάς

-Γλιβενκλαμίδη

-Γλιπιζίδη

-Γλικαζίδη

-Γλιμεπιρίδη

Αποκλεισμός καναλιών K-ATP στην πλασματική μεμβράνη των β-κυττάρων του παγκρέατος.

Αύξηση έκκρισης ινσουλίνης.

Μείωση του καρδιοαγγειακού κινδύνου.

Όμως, προκαλούν υπογλυκαιμία, αύξηση βάρους, μικρή διάρκεια συντήρησης των γλυκαιμικών στόχων και αμβλύνουν την ισχαιμική προετοιμασία του μυοκαρδίου.

Μεγλιτινίδες ή γλινίδες

-Ρεπαγλινίδη

-Νατεγλιδίνη

Αποκλεισμός καναλιών K-ATP στην πλασματική μεμβράνη των β-κυττάρων του παγκρέατος.

Αύξηση έκκρισης ινσουλίνης.

Μείωση της μεταγευματικής υπεργλυκαιμίας και υπάρχει ευελιξία στη δοσολογία.

Όμως, προκαλούν υπογλυκαιμία, αύξηση βάρους, και αμβλύνουν την ισχαιμική προετοιμασία του μυοκαρδίου και απαιτούν συχνή δοσολογία.

Θειαζολιδινενδιόνες ή γλιταζόνες

-Πιογλιταζόνη

-Ροσιγλιταζόνη

Ενεργοποίηση του μεταγραφικού παράγοντα PPAR-γ.

Αύξηση της ευαισθησίας στην ινσουλίνη.

Δεν προκαλούν υπογλυκαιμία, προκαλούν αύξηση της HDL-C, έχουν μεγάλη διάρκεια διατήρησης των γλυκαιμικών στόχων, προκαλούν μείωση των τριγλυκεριδίων, ιδίως η πιογλιταζόνη και μείωση των καρδιοαγγειακών συμβαμάτων, ιδίως η πιογλιταζόνη.

Όμως, προκαλούν αύξηση βάρους, οίδημα, αύξηση βάρους, καρδιακή ανεπάρκεια, κατάγματα, αύξηση LDL-C, ιδίως η ροσιγλιταζόνη, αύξηση εμφράγματος μυοκαρδίου, ιδίως η ροσιγλιταζόνη και αύξηση του καρκίνου της ουροδόχου κύστεως, ιδίως η πιογλιταζόνη.

Αναστολείς α-γλυκοσιδάσης

–Ακαρβόζη

-Μιγλιτόλη

-Βογλιβόζη

Αναστέλλουν την εντερική α-γλυκοσιδάση.

Επιβραδύνουν την εντερική απορρόφηση υδατανθράκων.

Δεν προκαλούν υπογλυκαιμίες, προκαλούν μείωση της μεταγευματικής υπεργλυκαιμίας και μείωση των καρδιοαγγειακών συμβαμάτων.

Όμως, έχουν μέτρια αποτελεσματικότητα στην γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη, προκαλούν γαστρεντερικές διαταραχές, όπως μετεωρισμό και διάρροια και απαιτούν συχνή δοσολογία.

Αναστολείς DPPP-4

-Βιλνταγλυπτίνη

-Σαξαγλιπτίνη

-Λιναγλυπτίνη

-Αλογλυπτίνη

Αναστέλλουν την ενεργότητα του DPP-4, αυξάνοντας τη συγκέντρωση ενεργών ινκρετίνων (GLP-1, GIP).

Προκαλούν αύξηση της έκκρισης ινσουλίνης που είναι γλυκοεξαρτώμενη και μειώνουν την έκκριση γλυκαγόνης που είναι γλυκοεξαρτώμενη.

Δεν προκαλούν υπογλυκαιμίες και έχουν καλή ανοχή.

Όμως, έχουν μέτρια αποτελεσματικότητα στην γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη (HbA1c), προκαλούν κνίδωση και αγγειοοίδημα και παγκρεατίτιδα.

Δεσμευτικά χολικών αλάτων

-Κολεσεβελάμη

Δέσμευση χολικών οξέων στην εντερική οδό, αυξάνοντας την παραγωγή ηπατοχολικών οξέων και ενεργοποίηση του υποδοχέα (FXR) στο ήπαρ.

Μείωση της παραγωγής γλυκόζης στο ήπαρ και αύξηση των επιπέδων ινκρετίνης.

Δεν προκαλούν υπογλυκαιμία και μειώνονται τα επίπεδα LDL-C.

Όμως, έχουν μέτρια αποτελεσματικότητα στην γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη και προκαλούν δυσκοιλιότητα, αύξηση τριγλυκεριδίων, μείωση της απορρόφησης των φαρμάκων.

Ανταγωνιστές ντοπαμίνης 2

-Βρωμοκρυπτίνη ταχείας αποδεύσμευσης

Ενεργοποίηση ντοπαμινεργικών υποδοχέων.

Υποθαλαμική ρύθμιση μεταβολισμού και αύξηση ευαισθησίας στην ινσουλίνη.

Δεν προκαλεί υπογλυκαιμία και μειώνει τα καρδιοαγγειακά συμβάντα.

Έχει μέτρια αποτελεσματικότητα στην γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη, προκαλεί ζάλη και συγκοπή, κόπωση και ρινίτιδα.

Ανταγωνιστές GLP-1 υποδοχέων

–Εξενατίδη

-Εξενατίδη βραδείας αποδέσμευσης

-Λιραγλουτίδη

Ενεργοποίηση GLP-1 υποδοχέα.

Μείωση έκκρισης γλυκαγόνης, επιβραδύνει τη γαστρική κένωση και προκαλεί αύξηση του κορεσμού.

Προκαλεί μείωση της μεταγευματικής υπεργλυκαιμΊΑς και μείωση του βάρους.

Μέτρια αποτελεσματικότητα στην γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη, γαστρεντερικές διαταραχές, όπως ναυτία και έμετος, υπογλυκαιμία, εκτός αν η δόση ινσουλίνης μειωθεί ταυτόχρονα, είναι ενέσιμο κι απαιτεί συχνή δοσολογία