Πολύ χρήσιμες πληροφορίες για τον καρκίνο του οισοφάγου
Ειδικός Παθολόγος-Ογκολόγος, MD, PhD
Ο καρκίνος του οισοφάγου, ICD-10 C15 είναι ο καρκίνος που αναπτύσσεται στον οισοφάγο, τον σωλήνα που εκτείνεται μεταξύ του λαιμού και του στομάχου. Τα συμπτώματα είναι η δυσκολία στην κατάποση και η απώλεια βάρους. Άλλα συμπτώματα είναι ο πόνος κατά την κατάποση, η βραχνάδα στη φωνή, η διόγκωση λεμφαδένων γύρω από την κλείδα, ο ξηρός βήχας, και, ενδεχομένως, ο βήχας με αίμα ή έμετο.
Οι δύο κύριοι τύποι του καρκίνου του οισοφάγου είναι το ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα το οποίο είναι πιο συχνό στον αναπτυσσόμενο κόσμο, και το αδενοκαρκίνωμα του οισοφάγου το οποίο είναι πιο συχνό στον αναπτυγμένο κόσμο. Το ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα προκύπτει από τα επιθηλιακά κύτταρα του οισοφάγου, ενώ το αδενοκαρκίνωμα προκύπτει από τα αδενικά κύτταρα που υπάρχουν στο κατώτερο τρίτο του οισοφάγου, και συχνά, έχει μεταμορφωθεί σε εντερικό κυτταρικό τύπο (οισοφάγος Barrett).
Οι πιο συχνές αιτίες του καρκίνου εκ πλακωδών κυττάρων είναι: ο καπνός, το αλκοόλ, τα πολύ ζεστά ροφήματα, και η κακή διατροφή.
Οι πιο συχνές αιτίες του αδενοκαρκινώματος είναι: ο καπνός, η παχυσαρκία, και παλινδρόμηση γαστρικού οξέος.
Το αδενοκαρκίνωμα του οισοφάγου και της γαστροοισοφαγικής συμβολής είναι πια είναι πιο συχνό από το πλακώδες.
Η νόσος διαγιγνώσκεται με βιοψία που γίνεται με ενδοσκόπιο (κάμερα με οπτικές ίνες).
Η πρόληψη περιλαμβάνει τη διακοπή του καπνίσματος και μια υγιεινή διατροφή.
Η θεραπεία γίνεται με βάση το στάδιο του καρκίνου και τη θέση, τη γενική κατάσταση του ασθενούς και τις ατομικές του προτιμήσεις. Μικροί τοπικοί καρκίνοι εκ πλακωδών κυττάρων μπορεί να αντιμετωπίζεται με χειρουργική επέμβαση κι έτσι θεραπεύονται. Σε άλλες περιπτώσεις, η χημειοθεραπεία με ή χωρίς ακτινοθεραπεία χρησιμοποιείται μαζί με τη χειρουργική επέμβαση. Μεγαλύτερες όγκοι αντιμετωπίζονται με χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία. Σε εκτεταμένη νόσο ή εάν ο ασθενής δεν μπορεί να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση, η παρηγορητική φροντίδα συνιστάται. Η πρόγνωση σχετίζεται με την έκταση της νόσου και άλλες ιατρικές καταστάσεις, αλλά γενικά είναι φτωχή, γιατί η διάγνωση γίνεται συχνά αργά. Η πενταετής επιβίωση είναι περίπου 13% έως 18%.
Ο καρκίνος του οισοφάγου είναι η όγδοη πιο συχνή μορφή καρκίνου και η τρίτη του γαστρεντερικού συστήματος σε παγκόσμιο επίπεδο με 456.000 νέες περιπτώσεις σε ένα έτος και περίπου 400.000 θανάτους το έτος. Το ήμισυ περίπου του συνόλου των περιπτώσεων συμβαίνουν στην Κίνα. Επίσης, αυξημένη συχνότητα παρατηρείται στη Ρωσία και το Ιράν. Είναι περίπου τρεις φορές πιο συχνός στους άνδρες παρά στις γυναίκες.
Γενικά οι οισοφαγικοί καρκίνοι είναι όγκοι μοναδικοί που μπορούν να έχουν μεγάλη ποικιλία στην ιστολογία, την γεωγραφική κατανομή και την επίπτωση.
Τα σημεία και συμπτώματα σε καρκίνο του οισοφάγου
Συμπτώματα συνήθως δεν εμφανίζονται μέχρι ο καρκίνος να έχει διεισδύσει σε πάνω 60% της περιφέρειας του οισοφαγικού σωλήνα, και ο όγκος είναι ήδη σε προχωρημένο στάδιο.
Η έναρξη των συμπτωμάτων συνήθως προκαλείται από στένωση του σωλήνα λόγω της φυσικής παρουσίας του όγκου.
- Το πρώτο και το πιο συνηθισμένο σύμπτωμα είναι συνήθως, η δυσφαγία, η δυσκολία στην κατάποση, πρώτα σε στερεές τροφές και αργότερα σε πιο ελαφριές τροφές και στα υγρά.
- Ο πόνος κατά την κατάποση είναι λιγότερο συνήθης αρχικά.
- Η απώλεια βάρους και η καχεξία είναι συχνά αρχικό σύμπτωμα σε περιπτώσεις με ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα και όχι σε περιπτώσεις αδενοκαρκινώματος. Τυχόν απώλεια βάρους οφείλεται σε μείωση της όρεξης και στον υποσιτισμό.
- Ο πόνος πίσω από το στέρνο ή στην περιοχή γύρω από το στομάχι συχνά εκλαμβάνεται σαν καούρα. Ο πόνος μπορεί συχνά να είναι σοβαρός και να επιδεινώνεται με την κατάποση κάθε είδους φαγητού.
- Άλλη μια ένδειξη μπορεί να είναι μια ασυνήθιστα βραχνή φωνή ή βήχας, από τη διήθηση του το παλίνδρομου λαρυγγικού νεύρου.
- Η παρουσία του όγκου μπορεί να διαταράξει τις κανονικές συσπάσεις του οισοφάγου κατά την κατάποση. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ναυτία και έμετο, παλινδρόμηση της τροφής και βήχα. Υπάρχει επίσης ένας αυξημένος κίνδυνος πνευμονίας από εισρόφηση, λόγω εισόδου της τροφής στους αεραγωγούς μέσα από συρίγγια, που μπορεί να αναπτυχθούν μεταξύ του οισοφάγου και της τραχείας. Οι πρώτες ενδείξεις αυτής της της σοβαρής επιπλοκής μπορεί να βήχας όταν ο ασθενείς πίνει νερό ή τρώει φαγητό. Η επιφάνεια του όγκου μπορεί να είναι εύθραυστη και να αιμορραγεί, προκαλώντας αιματέμεση. Η συμπίεση των τοπικών δομών εμφανίζεται σε προχωρημένο στάδιο της νόσου, οδηγώντας σε προβλήματα όπως η απόφραξη των άνω αεραγωγών και σύνδρομο άνω κοίλης φλέβας.
- Υπερασβεστιαιμία μπορεί να συμβεί (περίσσεια ασβεστίου στο αίμα).
- Αν ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί αλλού, μπορεί να εμφανιστούν συμπτώματα που σχετίζονται με μεταστατική νόσο. Συχνά σημεία εξάπλωσης είναι οι γειτονικοί λεμφαδένες, το ήπαρ, οι πνεύμονες και τα οστά. Η μετάσταση στο ήπαρ μπορεί να προκαλέσει ίκτερο και πρήξιμο της κοιλίας (ασκίτης). Η μετάσταση σε πνεύμονες μπορεί να προκαλέσει, ανάμεσα σε άλλα συμπτώματα, διαταραχή της αναπνοής που οφείλεται σε περίσσεια υγρού γύρω από τους πνεύμονες (υπεζωκοτική συλλογή) και δύσπνοια.
Αιτίες καρκίνου του οισοφάγου
Οι δύο βασικοί τύποι (δηλαδή το εκ πλακωδών κυττάρων καρκίνωμα και το αδενοκαρκίνωμα) έχουν διαφορετικούς παράγοντες κινδύνου. Το ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα συνδέεται με παράγοντες του τρόπου ζωής, όπως το κάπνισμα και το οινόπνευμα. Το αδενοκαρκίνωμα έχει συνδεθεί με επιδράσεις της παλινδρόμηση οξέος σε μακροχρόνια βάση. Ο καπνός αποτελεί παράγοντα κινδύνου για τους δύο τύπους. Και οι δύο τύποι είναι πιο συχνοί στους άνδρες και κυρίως, σε αυτούς άνω των 60 ετών.
Καρκίνωμα εκ πλακωδών κυττάρων καρκίνωμα του οισοφάγου
Είναι πιο συχνός σε μαύρους
Οι δύο κύριοι παράγοντες κινδύνου για το ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα του οισοφάγου είναι ο καπνός (κάπνισμα ή μάσημα) και το αλκοόλ. Ο συνδυασμός του καπνού και του αλκοόλ έχει μια ισχυρή συνεργική δράση. Ορισμένα στοιχεία δείχνουν ότι περίπου οι μισές από όλες τις περιπτώσεις οφείλονται στον καπνό και περίπου το ένα τρίτο στο αλκοόλ, ενώ πάνω από τα τρία τέταρτα των περιπτώσεων στους άνδρες είναι λόγω του συνδυασμού του καπνίσματος και της βαριάς κατανάλωσης αλκοόλ. Οι κίνδυνοι που σχετίζονται με το αλκοόλ φαίνεται να συνδέονται με τον μεταβολίτη αλδεΰδη και τις μεταλλάξεις σε ορισμένα ένζυμα. Τέτοιες μεταβολικές παραλλαγές είναι σχετικά συχνές στην Ασία.
Τα υψηλά επίπεδα της διατροφικής έκθεσης σε νιτροζαμίνες (χημικές ενώσεις που βρίσκονται τόσο στον καπνό όσο και ορισμένα τρόφιμα) φαίνεται να είναι ένας σημαντικός παράγοντας κινδύνου. Η έκθεση σε νιτροζαμίνες μέσω επεξεργασμένων κρεάτων, κρεάτων στα κάρβουνα και, λαχανικών σε τουρσί, κ.λπ., και η χαμηλή πρόσληψη φρέσκων τροφίμων είναι, επίσης, παράγοντες κινδύνου. Άλλοι παράγοντες είναι οι διατροφικές ελλείψεις, η χαμηλή κοινωνικοοικονομική θέση, και η κακή στοματική υγιεινή. Το μάσημα καρυδιού betel είναι ένας σημαντικός παράγοντας κινδύνου στην Ασία.
Το φυσικό τραύμα μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο, όπως με την κατανάλωση πολύ ζεστών ροφημάτων.
Η διαβρωτική βλάβη στον οισοφάγο από τυχαία ή σκόπιμη κατάποση καυστικών ουσιών είναι ένας παράγοντας κινδύνου για καρκίνωμα πλακωδών κυττάρων.
Η τύλωση που είναι μια σπάνια οικογενής ασθένεια που έχει συνδεθεί με μια μετάλλαξη στο γονίδιο RHBDF2 και συνεπάγεται πάχυνση του δέρματος στις παλάμες και τα πέλματα έχει υψηλό κίνδυνο για ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα.
Η αχαλασία (δηλαδή η έλλειψη της ακούσιου αντανακλαστικού στον οισοφάγο μετά την κατάποση) φαίνεται να είναι ένας παράγοντας κινδύνου και για τους δύο κύριους τύπους καρκίνου του οισοφάγου, τουλάχιστον στους άνδρες, λόγω της στασιμότητας των παγιδευμένων τροφίμων και ποτών.
Το σύνδρομο Plummer-Vinson που είναι μια σπάνια νόσος που αφορά τους ιστούς του οισοφάγου είναι επίσης ένας παράγοντας κινδύνου.
Υπάρχουν κάποια στοιχεία που δείχνουν μια πιθανή αιτιολογική συσχέτιση μεταξύ των ανθρωπίνων θηλωμάτων (HPV) και του ακανθοκυτταρικού καρκινώματος του οισοφάγου, όπως σε ορισμένες χώρες της Ασίας, συμπεριλαμβανομένης και της Κίνας.
Υπάρχει μεγάλος κίνδυνος για δεύτερους πρωτοπαθούς όγκους του αναπνευστικού συστήματος σε ασθενείς με πλακώδη καρκίνο του οισοφάγου.
Το αδενοκαρκίνωμα του οισοφάγου
Είναι πιο συχνό σε άνδρες νεαρούς, λευκούς και παχύσαρκους
Το αδενοκαρκίνωμα του κάτω οισοφάγου και της γαστροοισοφαγικής συμβολής προκύπτει από ένα μεταπλαστικό επιθήλιο τον οισοφάγο Barrett με κυλινδρικό επιθήλιο τρία ή τέσσερα εκατοστά από τον κάτω οισοφάγο με ή χωρίς διαφραγματοκήλη, σε ποσοστό 20% σε συμπτωματικούς ασθενείς που κάνουν ενδοσκόπηση και μέχρι 50% σε ασθενείς που έχουν πεπτικά στενώματα. Ο οισοφάγος Barrett είναι συχνός σε λευκούς και ο κίνδυνος για αδενοκαρκίνωμα είναι 64% και η θεραπεία της ΓΟΠ δεν φαίνεται να μεταβάλλει την φυσική ιστορία και την ανάπτυξη της υποκείμενης κακοήθειας. Σε ασθενείς με οισοφάγο Barrett απαιτείται στενή παρκολούθηση με ενδοσκόπηση και βιοψίες για παρακολούθηση για τυχόν δυσπλασία. Η υψηλού βαθμού δυσπλασία είναι ένδειξη για πιο επιθετική θεραπεία με χειρουργική αφαίρεση. Καρκινικοί δείκτες, όπως το TPp53 είναι ενδεικτικοί για πιθανή εξέλιξη σε κακοήθεια.
Η επικράτηση στους άνδρες είναι ιδιαίτερα ισχυρή σε αυτόν τον τύπο του καρκίνου του οισοφάγου, κατά 7 έως 10 φορές πιο συχνά από τις γυναίκες. Αυτή η ανισορροπία σχετίζεται με την παλινδρόμηση οξέος και την παχυσαρκία. Οι μακροπρόθεσμες διαβρωτικές επιπτώσεις της παλινδρόμησης οξέος (γαστροοισοφαγική παλινδρομική νόσος ή ΓΟΠΝ) είναι στενά συνδεδεμένες με αυτόν τον τύπο καρκίνου. Η μακροχρόνια ΓΟΠΝ μπορεί να προκαλέσει μια αλλαγή του τύπου των κυττάρων στο κατώτερο τμήμα του οισοφάγου σε απάντηση της διάβρωσης της πλακώδους επένδυσής τους. Αυτό το φαινόμενο, γνωστό ως οισοφάγος Barrett, φαίνεται να εμφανίζεται περίπου 20 χρόνια αργότερα στις γυναίκες παρά στους άνδρες, ίσως και λόγω ορμονικών παραγόντων. Έχοντας συμπτωματική ΓΟΠΝ ή παλινδρόμηση της χολής ο οισοφάγο Barrett είναι πιο πιθανός, ο οποίος με τη σειρά του αυξάνει τον κίνδυνο για περαιτέρω αλλαγές και μπορεί τελικά να οδηγήσει σε αδενοκαρκίνωμα.
Οι παχύσαρκοι ή υπέρβαροι άνδρες έχουν και αυτοί αυξημένο κίνδυνο. Η κοιλιακή παχυσαρκία φαίνεται να έχει ιδιαίτερη σημασία και συνδέεται στενά με αυτόν τον τύπο καρκίνου, καθώς και με την ΓΟΠΝ και τον οισοφάγο Barrett. Αυτό το είδος της παχυσαρκίας διεγείρει την ΓΟΠΝ και έχει, επίσης και άλλες χρόνιες φλεγμονώδεις επιδράσεις. Η θεραπεία του οισοφάγου Barett και της παχυσαρκίας αποτελεί προστατευτικό παράγοντα μείωσης του κινδύνου και για τα δύο φύλα.
Αν και η λοίμωξη από Helicobacter pylori είναι η κύρια αιτία της ΓΟΠΝ και αποτελεί παράγοντα κινδύνου για τον καρκίνο του στομάχου, φαίνεται να συνδέεται με μειωμένο κίνδυνο οισοφαγικού αδενοκαρκινώματος κατά 50%. Η βιολογική εξήγηση είναι ότι ορισμένα στελέχη του ελικοβακτηριδίου του πυλωρού μειώνουν τα στομαχικά οξέα, μειώνοντας έτσι τη βλάβη από τη γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση. Τα μειούμενα ποσοστά μόλυνσης του ελικοβακτηριδίου του πυλωρού σε δυτικούς πληθυσμούς κατά τις τελευταίες δεκαετίες έχουν προταθεί ως παράγοντας για τη μεγάλη αύξηση του οισοφαγικού αδενοκαρκινώματος κατά την ίδια περίοδο. Η μείωση αυτή προκαλείται από καλύτερη υγιεινή, για παράδειγμα μέσω της αύξησης της ψύξης των τροφίμων και έχει επίσης συσχετιστεί με μία αύξηση στον καρκίνο του στομάχου.
Οι θηλυκές ορμόνες μπορεί επίσης να έχουν μια προστατευτική επίδραση, καθώς o οισοφάγος Barrett είναι πολύ λιγότερο συχνός στις γυναίκες, αλλά αναπτύσσεται και αργότερα στη ζωή, κατά μέσο όρο 20 χρόνια μετά.
Το κάπνισμα αυξάνει τον κίνδυνο, αλλά η επίδρασή του σε οισοφαγικό αδενοκαρκίνωμα είναι μικρή σε σύγκριση με εκείνη σε καρκίνωμα εκ πλακωδών κυττάρων, και το αλκοόλ δεν είναι αιτία για αδενοκαρκίνωμα, επίσης.
Ο καρκίνος της κεφαλής και του τραχήλου συνδυάζεται με πρωτοπαθείς όγκους του οισοφάγου καρκινωμάτων πλακωδών κυττάρων, λόγω του πεδίου καρκινογένεσης (μακροχρόνια έκθεση σε καρκινογόνα).
Το ιστορικό ακτινοθεραπείας για άλλες αιτίες στο θώρακα είναι ένας παράγοντας κινδύνου για οισοφαγικό αδενοκαρκίνωμα.
Διάγνωση καρκίνου του οισοφάγου
Η κλινική αξιολόγηση
Γίνεται βαριούχο γεύμα και οισοφαγογαστροδωδεκαδακτυλοσκόπηση με τη χρήση ενδοσκοπίου που είναι ένας εύκαμπτος σωλήνας με φως και κάμερα. Βιοψίες λαμβάνονται από ύποπτες βλάβες και στη συνέχεια εξετάζονται ιστολογικά για σημεία κακοήθειας. Προσοχή! Υπάρχει κίνδυνος διασποράς καρκινικών κυττάρων.
Πρόσθετες δοκιμές είναι αναγκαίες για να εκτιμηθεί πόσο ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί. Αξονική τομογραφία (CT) του θώρακα, κοιλιάς και λεκάνης γίνονται για να αξιολογηθεί εάν ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί σε γειτονικούς ιστούς ή απομακρυσμένα όργανα (κυρίως, στο ήπαρ και τους λεμφαδένες). Η ευαισθησία της αξονικής τομογραφίας περιορίζεται από την ικανότητά της να ανιχνεύει μάζες (π.χ. διόγκωση των λεμφαδένων ή εμπλεκόμενα όργανα) γενικά μεγαλύτερη από 1 εκ. Η PET (Τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων) χρησιμοποιείται επίσης για να εκτιμηθεί η έκταση της νόσου και θεωρείται ως πιο ακριβής από την CT μόνο (καλύτερα να μη γίνεται). Ο ενδοσκοπικός υπέρηχος του οισοφάγου μπορεί να παρέχει πληροφορίες σχετικά με το επίπεδο διείσδυσης του καρκίνου, και την ενδεχόμενη επέκταση σε περιφερειακούς λεμφαδένες.
Η θέση του όγκου γενικά μετράται με την απόσταση από τα δόντια. Ο οισοφάγος (25 cm – 10 εκατοστά) συνήθως χωρίζεται σε τρία μέρη για τον προσδιορισμό της θέσης. Τα αδενοκαρκινώματα τείνουν να εμφανίζονται πιο κοντά στο στομάχι και τα καρκινώματα εκ πλακωδών κυττάρων πιο κοντά στο λαιμό, αλλά μπορεί να προκύψουν οπουδήποτε στον οισοφάγο.
Γίνεται καλή ψηλάφηση των υπερκλείδιων και μασχαλιαίων λεμφαδένων.
Ιστολογικοί τύποι καρκίνου του οισοφάγου
Οι καρκίνοι οισοφάγου είναι συνήθως καρκινώματα που προκύπτουν από το επιθήλιο, ή την επιφάνεια επένδυσης, του οισοφάγου. Οι περισσότεροι καρκίνοι του οισοφάγου εμπίπτουν σε μία από δύο κατηγορίες: καρκινώματα εκ πλακωδών κυττάρων τα οποία είναι παρόμοια με τον καρκίνο κεφαλής και τραχήλου στην εμφάνιση και έχουν σχέση με τον καπνό και την κατανάλωση αλκοόλ και αδενοκαρκινώματα, τα οποία συχνά συνδέονται με ΓΟΠΝ και οισοφάγο Barrett. Ένας γενικός κανόνας είναι ότι ένας καρκίνος στα ανώτερα δύο τρίτα είναι πιθανό να είναι πλακώδης και στο κάτω ένα τρίτο αδενοκαρκίνωμα.
Σπάνιοι ιστολογικοι τύποι καρκίνου του οισοφάγου περιλαμβάνουν διαφορετικές παραλλαγές του ακανθοκυτταρικού και μη-επιθηλιακοί όγκοι, όπως λειομυοσάρκωμα, κακόηθες μελάνωμα, ραβδομυοσάρκωμα και λέμφωμα, μεταξύ άλλων.
Σταδιοποίηση καρκίνου του οισοφάγου
Η σταδιοποίηση βασίζεται στο σύστημα σταδιοποίησης TNM, το οποίο κατατάσσει το ποσό της εισβολής του όγκου (Τ), τη συμμετοχή των λεμφαδένων (Ν), και τις μακρινές μετάσταση (Μ).
TNM σύστημα σταδιοποίησης
Το πιο συχνό σύστημα που χρησιμοποιείται για τη σταδιοποίηση του καρκίνου του οισοφάγου είναι το σύστημα TNM της μεικτής επιτροπής της Αμερικής για τον Καρκίνο (AJCC).
T αναφέρεται στο πόσο πολύ ο πρωτογενής όγκος έχει μεγαλώσει μέσα στο τοίχωμα του οισοφάγου και σε κοντινά όργανα.
Ν αναφέρεται σε καρκίνο που έχει εξαπλωθεί σε κοντινούς λεμφαδένες.
Μ δείχνει εάν ο καρκίνος έχει κάνει μετάσταση (αν έχει εξαπλωθεί σε απομακρυσμένα όργανα).
G περιγράφει το βαθμό του καρκίνου των καρκινικών κυττάρων κάτω από το μικροσκόπιο.
Η σταδιοποίηση λαμβάνει επίσης υπόψη το είδος των κυττάρων του καρκίνου (καρκίνωμα εκ πλακωδών κυττάρων ή αδενοκαρκίνωμα).
Για καρκίνωμα οισοφάγου εκ πλακωδών καρκίνους κυττάρων, η θέση του όγκου είναι ένας παράγοντας στην σταδιοποίηση.
Τ
Αυτό περιγράφει πόσο βαθιά ο καρκίνος έχει εξελιχθεί στο τοίχωμα του οισοφάγου ή σε παρακείμενες δομές. Οι περισσότεροι καρκίνοι του οισοφάγου αρχίζουν από την εσώτατη επένδυση του οισοφάγου (το επιθήλιο) και, στη συνέχεια, αναπτύσσονται σε βαθύτερα στρώματα με την πάροδο του χρόνου.
TX: Ο πρωτογενής όγκος δεν μπορεί να εκτιμηθεί.
Τ0: Δεν υπάρχει απόδειξη του πρωτογενούς όγκου.
Tis: Ο καρκίνος είναι μόνο στο επιθήλιο (άνω στρώμα των κυττάρων που ευθυγραμμίζει το εσωτερικό του οισοφάγου). Δεν έχει αρχίσει αυξάνεται στα βαθύτερα στρώματα. Αυτό το στάδιο είναι επίσης γνωστό ως υψηλού βαθμού δυσπλασία ή καρκίνωμα in situ.
T1: Ο καρκίνος αναπτύσσεται εντός του ιστού κάτω από το επιθήλιο, όπως στην propria lamina, στο μυϊκό βλεννογόνο, ή στον υποβλεννογόνο.
Τ1: Ο καρκίνος αναπτύσσεται στο χόριο ή το μυϊκό βλεννογόνο.
T1b: Ο καρκίνος έχει αναπτυχθεί και εντός του υποβλεννογόνου.
Τ2: Ο καρκίνος αναπτύσσεται στο παχύ στρώμα των μυών (μυϊκή στοιβάδα propria).
T3: Ο καρκίνος αναπτύσσεται μέσα στο εξωτερικό στρώμα του οισοφάγου (ο χιτώνας).
Τ4: Ο καρκίνος αναπτύσσεται σε παρακείμενες δομές.
T4a: Ο καρκίνος αναπτύσσεται στον υπεζωκότα (το λεπτό στρώμα του ιστού που καλύπτει τους πνεύμονες), το περικάρδιο (ο λεπτός σάκος που περιβάλλει την καρδιά), ή το διάφραγμα (το λεπτό φύλλο μυς κάτω από τους πνεύμονες που διαχωρίζει το θώρακα από την κοιλιά ). Ο καρκίνος μπορεί να αφαιρεθεί με χειρουργική επέμβαση.
T4b: Ο καρκίνος δεν μπορεί να αφαιρεθεί με χειρουργική επέμβαση επειδή έχει αναπτυχθεί μέσα στην τραχεία, την αορτή (το μεγάλο αιμοφόρο αγγείο που προέρχεται από την καρδιά), τη σπονδυλική στήλη, ή άλλες κρίσιμες δομές.
Ν
NX: Οι κοντινοί λεμφαδένες δεν μπορούν να αξιολογηθούν.
N0: Ο καρκίνος δεν έχει εξαπλωθεί στους γειτονικούς λεμφαδένες.
Ν1: Ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί σε 1 ή 2 κοντινούς λεμφαδένες.
N2: Ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί σε 3 έως 6 κοντινούς λεμφαδένες.
Ν3: Ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί σε 7 ή περισσότερους κοντινούς λεμφαδένες.
Μ
M0: Ο καρκίνος δεν έχει εξαπλωθεί (δεν έχει κάνει μετάσταση) σε απομακρυσμένα όργανα ή λεμφαδένες.
M1: Ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί σε απομακρυσμένα λεμφαδένες και / ή άλλα όργανα. (Συχνά σημεία εξάπλωσης είναι το ήπαρ και οι πνεύμονες)
Βαθμός
Ο βαθμός του καρκίνου βασίζεται στο πόσο φυσιολογικά (ή διαφοροποιημένα) τα κύτταρα φαίνονται κάτω από το μικροσκόπιο. Όσο υψηλότερος είναι ο αριθμός, τόσο πιο ανώμαλα τα κύτταρα φαίνονται. Υψηλότερου βαθμού όγκοι τείνουν να αναπτυχθούν και να εξαπλωθούν ταχύτερα από ό, τι οι χαμηλού βαθμού όγκοι.
GX: Ο βαθμός αυτός δεν μπορεί να αξιολογηθεί (το στάδιο αντιμετωπίζονται ως ομάδα G1).
G1: Τα κύτταρα είναι καλά διαφοροποιημένα.
G2: Τα κύτταρα είναι μετρίως διαφοροποιημένα
G3: Τα κύτταρα είναι ελάχιστα διαφοροποιημένα
G4: Τα κύτταρα είναι αδιαφοροποίητα (τα κύτταρα αυτά είναι τόσο ανώμαλα που οι γιατροί δεν μπορούν να πουν αν είναι αδενοκαρκίνωμα ή πλακώδες καρκίνωμα). Για το στάδιο οι καρκίνοι G4 ομαδοποιούνται με τα G3 καρκινώματα από πλακώδη κύτταρα.
Τοποθεσία
Ορισμένα στάδια του πρόωρου πλακώδους καρκινώματος λαμβάνουν επίσης υπόψη, που ο όγκος είναι στον οισοφάγο. Η θέση είναι είτε στο ανώτερο, είτε στο μέσο ή στο κατώτερο τμήμα του οισοφάγου
Στάδια καρκίνου του οισοφάγου
Τα στάδια εντοπίζουν καρκίνους που έχουν παρόμοια πρόγνωση. Ασθενείς με χαμηλότερα στάδια τείνουν να έχουν καλύτερη πρόγνωση.
Οι ομαδοποιήσεις σταδίων για το πλακώδες καρκίνωμα και το αδενοκαρκίνωμα είναι διαφορετικές. Οι καρκίνοι που έχουν χαρακτηριστικά τόσο εκ πλακωδών κυττάρων και αδενοκαρκινώματος αντιμετωπίζονται ως ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα.
Πλακώδες καρκίνωμα στάδια
Στάδιο 0: Τis, N0, M0, GX ή G1 οποιαδήποτε τοποθεσία: Αυτό είναι το πρώιμο στάδιο καρκίνου του οισοφάγου. Λέγεται, επίσης, υψηλού βαθμού δυσπλασία. Τα καρκινικά κύτταρα βρίσκονται μόνο στο επιθήλιο (το στρώμα των κυττάρων που επιστρώνουν τον οισοφάγο). Ο καρκίνος δεν έχει εξελιχθεί σto συνδετικό ιστό κάτω από αυτά τα κύτταρα (Tis). Ο καρκίνος δεν έχει εξαπλωθεί στους γειτονικούς λεμφαδένες (N0) ή σε άλλα όργανα (M0). Ο όγκος είναι καλά διαφοροποιημένος (G1) ή πληροφορίες βαθμoύ δεν είναι διαθέσιμες (GX), και μπορεί να είναι οπουδήποτε κατά μήκος του οισοφάγου.
Στάδιο ΙΑ: Τ1, N0, M0, GX ή G1 οποιαδήποτε θέση: Ο καρκίνος έχει αυξηθεί από το επιθήλιο στα παρακάτω στρώματα, όπως την propria lamina, τον μυϊκό βλεννογόνο, ή υποβλεννογόνο, αλλά δεν έχει αναπτυχθεί βαθύτερα (Τ1). Δεν έχει εξαπλωθεί στους γειτονικούς λεμφαδένες (N0) ή σε απομακρυσμένες περιοχές (M0). Ο όγκος είναι καλά διαφοροποιημένος (G1) ή οι πληροφορίες βαθμού δεν είναι διαθέσιμες (GX). Μπορεί να είναι οπουδήποτε κατά μήκος του οισοφάγου.
Στάδιο ΙΒ:
Οποιοδήποτε από τα ακόλουθα:
Τ1, N0, M0, G2 ή G3 οποιαδήποτε θέση: Ο καρκίνος έχει αυξηθεί από το επιθήλιο στα παρακάτω στρώματα, όπως την propria lamina, το μυϊκό βλεννογόνο, ή τον υποβλεννογόνο, αλλά δεν έχει αναπτυχθεί βαθύτερα (Τ1). Δεν έχει εξαπλωθεί στους γειτονικούς λεμφαδένες (N0) ή σε απομακρυσμένες περιοχές (M0). Είναι μέτρια (G2) ή ελάχιστα διαφοροποιημένος (G3). Ο όγκος μπορεί να είναι οπουδήποτε στον οισοφάγο.
Τ2 ή Τ3, N0, M0, GX ή G1 θέση στον κατωτερο οισοφάγο: Ο καρκίνος έχει εξελιχθεί στο μυϊκό στρώμα που ονομάζεται propria muscularis (Τ2). Μπορεί επίσης να έχει αναπτυχθεί διαμέσου του στρώματος μυών εντός του χιτώνα, που είναι ο συνδετικός ιστός που καλύπτει την εξωτερική επιφάνεια του οισοφάγου (Τ3). Ο καρκίνος δεν έχει εξαπλωθεί στους γειτονικούς λεμφαδένες (N0) ή σε απομακρυσμένες περιοχές (M0). Είναι καλά διαφοροποιημένος (G1) ή οι πληροφορίες grade δεν είναι διαθέσιμες (GX). Το υψηλότερο σημείο του είναι στο κατώτερο τμήμα του οισοφάγου.
Στάδιο ΙΙΑ:
Οποιοδήποτε από τα ακόλουθα:
Τ2 ή Τ3, N0, M0, GX ή G1, θέση στον ανώτερο ή μέσο οισοφάγο: Ο καρκίνος έχει εξελιχθεί στο μυϊκό στρώμα που ονομάζεται propria muscularis (Τ2). Μπορεί επίσης να έχει αναπτυχθεί διαμέσου του στρώματος μυών εντός του χιτώνα, στο συνδετικό ιστό που καλύπτει την εξωτερική επιφάνεια του οισοφάγου (Τ3). Ο καρκίνος δεν έχει εξαπλωθεί σε κοντινούς λεμφαδένες (N0) ή σε απομακρυσμένες θέσεις (Μ0). Ο καρκίνος βρίσκεται στο ανώτερο ή μεσαίο τμήμα του οισοφάγου και είναι καλά διαφοροποιημένος (G1) ή οι πληροφορίες grade δεν είναι διαθέσιμες (GX).
Τ2 ή Τ3, N0, M0, G2 ή G3, θέση στον κατώτερο οισοφάγο: Ο καρκίνος έχει εξελιχθεί στο μυϊκό στρώμα που ονομάζεται propria muscularis (Τ2). Μπορεί επίσης να έχει αναπτυχθεί διαμέσου του στρώματος μυών εντός του χιτώνα, τον συνδετικό ιστό που καλύπτει την εξωτερική επιφάνεια του οισοφάγου (Τ3). Ο καρκίνος δεν έχει εξαπλωθεί στους λεμφαδένες (N0) ή σε απομακρυσμένες θέσεις (Μ0). Ο καρκίνος βρίσκεται στο κάτω μέρος του οισοφάγου και είναι μέτρια (G2) ή κακώς διαφοροποιημένος (G3).
Στάδιο ΙΙΒ:
Οποιοδήποτε από τα ακόλουθα:
Τ2 ή Τ3, N0, M0, G2 ή G3, θέση στον ανώτερο ή μέσο οισοφάγο: Ο καρκίνος έχει εξελιχθεί στο μυϊκό στρώμα που ονομάζεται propria muscularis (Τ2). Μπορεί επίσης να έχει αναπτυχθεί διαμέσου του στρώματος μυών εντός του χιτώνα, τον συνδετικό ιστό που καλύπτει την εξωτερική επιφάνεια του οισοφάγου (Τ3). Ο καρκίνος δεν έχει εξαπλωθεί στους λεμφαδένες (N0) ή σε απομακρυσμένες θέσεις (Μ0). (Μ0). Ο καρκίνος βρίσκεται στο ανώτερο ή μεσαίο τμήμα του οισοφάγου και είναι μέτρια (G2) ή κακώς διαφοροποιημένος (G3).
Τ1 ή Τ2, Ν1, M0, κάθε G οποιαδήποτε θέση: Ο καρκίνος έχει εξελιχθεί σε στρωμάτων κάτω από το επιθήλιο, όπως στην propria lamina, το μυϊκό βλεννογόνο, και υποβλεννογόνο ή (Τ1). Μπορεί επίσης να έχουν εξελιχθεί το μυϊκό στρώμα που ονομάζεται propria muscularis (Τ2). Δεν έχει αναπτυχθεί μέχρι το εξωτερικό στρώμα του ιστού που καλύπτει τον οισοφάγο. Έχει εξαπλωθεί σε 1 ή 2 λεμφαδένες κοντά στον οισοφάγο (Ν1), αλλά δεν έχει εξαπλωθεί στους λεμφαδένες πιο μακριά από τον οισοφάγο ή σε απομακρυσμένες περιοχές (M0). Μπορεί να είναι οποιουδήποτε βαθμού (G) και μπορεί να είναι οπουδήποτε κατά μήκος του οισοφάγου.
Στάδιο IIIA:
Οποιοδήποτε από τα ακόλουθα:
Τ1 ή Τ2, Ν2, M0, κάθε G, οποιαδήποτε θέση: Ο καρκίνος έχει εξελιχθεί σε στρωμάτων κάτω από το επιθήλιο, όπως στην propria lamina, το μυϊκό βλεννογόνο, και υποβλεννογόνο ή (Τ1). Μπορεί επίσης να έχουν εξελιχθεί το μυϊκό στρώμα που ονομάζεται propria muscularis (Τ2). Δεν έχει αναπτυχθεί μέχρι το εξωτερικό στρώμα του ιστού που καλύπτει τον οισοφάγο. Έχει εξαπλωθεί σε 3-6 λεμφαδένες κοντά στον οισοφάγο (Ν2), αλλά δεν έχει εξαπλωθεί στους λεμφαδένες πιο μακριά από τον οισοφάγο ή σε απομακρυσμένες περιοχές (M0). Μπορεί να είναι οποιουδήποτε βαθμού (G) και μπορεί να είναι οπουδήποτε κατά μήκος του οισοφάγου.
Τ3, Ν1, M0, κάθε G, οποιαδήποτε θέση: Ο καρκίνος έχει αναπτυχθεί μέσω του τοιχώματος του οισοφάγου προς το εξωτερικό στρώμα του, το χιτώνα (Τ3). Έχει εξαπλωθεί σε 1 ή 2 λεμφαδένες κοντά στον οισοφάγο (Ν1), αλλά δεν έχει εξαπλωθεί στους λεμφαδένες πιο μακριά από τον οισοφάγο ή σε απομακρυσμένες περιοχές (M0). Μπορεί να είναι οποιουδήποτε βαθμού (G) και μπορεί να είναι οπουδήποτε κατά μήκος του οισοφάγου.
T4a, N0, M0, κάθε G, οποιαδήποτε θέση: Ο καρκίνος έχει αναπτυχθεί σε όλη τη διαδρομή μέσω του οισοφάγου και σε κοντινά όργανα ή ιστούς (T4a), αλλά εξακολουθεί να μπορεί να αφαιρεθεί. Δεν έχει εξαπλωθεί στους γειτονικούς λεμφαδένες (N0) ή σε απομακρυσμένες περιοχές (M0). Μπορεί να είναι οποιουδήποτε βαθμού (G) και μπορεί να είναι οπουδήποτε κατά μήκος του οισοφάγου.
Στάδιο ΙΙΙΒ: Τ3, Ν2, M0, κάθε G, οποιαδήποτε θέση: Ο καρκίνος έχει αναπτυχθεί μέσω του τοιχώματος του οισοφάγου προς το εξωτερικό στρώμα του, το χιτώνα (Τ3). Έχει εξαπλωθεί σε 3-6 λεμφαδένες κοντά στον οισοφάγο (Ν2), αλλά δεν έχει εξαπλωθεί στους λεμφαδένες πιο μακριά από τον οισοφάγο ή σε απομακρυσμένες περιοχές (M0). Μπορεί να είναι οποιουδήποτε βαθμού (G) και μπορεί να είναι οπουδήποτε κατά μήκος του οισοφάγου.
Στάδιο IIIC:
Οποιοδήποτε από τα ακόλουθα:
T4a, Ν1 ή Ν2, M0, κάθε G, οποιαδήποτε θέση: Ο καρκίνος έχει αναπτυχθεί σε όλη τη διαδρομή μέσω του οισοφάγου και σε κοντινά όργανα ή ιστούς (T4a), αλλά εξακολουθεί να μπορεί να αφαιρεθεί. Έχει εξαπλωθεί σε 1-6 λεμφαδένες κοντά στον οισοφάγο (Ν1 ή Ν2), αλλά δεν έχει εξαπλωθεί στους λεμφαδένες πιο μακριά από τον οισοφάγο ή σε απομακρυσμένες περιοχές (M0). Μπορεί να είναι οποιουδήποτε βαθμού (G) και μπορεί να είναι οπουδήποτε κατά μήκος του οισοφάγου.
T4b, οποιοσδήποτε Ν, M0, κάθε G, οποιαδήποτε θέση: Ο καρκίνος δεν μπορεί να αφαιρεθεί με χειρουργική επέμβαση, διότι έχει αυξηθεί στην τραχεία (τραχεία), την αορτή (το μεγάλο αιμοφόρο αγγείο που προέρχεται από την καρδιά), τη σπονδυλική στήλη, ή άλλες κρίσιμες δομές (T4b). Μπορεί ή δεν μπορεί να έχει εξαπλωθεί σε γειτονικούς λεμφαδένες (οποιαδήποτε Ν), αλλά δεν έχει εξαπλωθεί στους λεμφαδένες πιο μακριά από τον οισοφάγο ή σε απομακρυσμένες περιοχές (M0). Μπορεί να είναι οποιουδήποτε βαθμού (G) και μπορεί να είναι οπουδήποτε κατά μήκος του οισοφάγου.
Κάθε Τ, N3, M0, κάθε G, οποιαδήποτε θέση: Ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί σε 7 ή περισσότερους κοντινούς λεμφαδένες (Ν3), αλλά δεν έχει εξαπλωθεί στους λεμφαδένες πιο μακριά από τον οισοφάγο ή σε απομακρυσμένες περιοχές (M0). Μπορεί να είναι οποιουδήποτε βαθμού (G) και μπορεί να είναι οπουδήποτε κατά μήκος του οισοφάγου.
Στάδιο IV: Κάθε Τ, κάθε Ν, Μ1, κάθε G, οποιαδήποτε θέση: Ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί σε απομακρυσμένους λεμφαδένες ή άλλα σημεία (Μ1). Μπορεί να είναι οποιουδήποτε βαθμού (G) και μπορεί να είναι οπουδήποτε κατά μήκος του οισοφάγου.
Αδενοκαρκίνωμα στάδια
Η τοποθεσία του καρκίνου κατά μήκος του οισοφάγου δεν επηρεάζει τα στάδια στα αδενοκαρκινώματα.
Στάδιο 0: Τis, N0, M0, GX ή G1: Αυτό είναι το πρώιμο στάδιο καρκίνου του οισοφάγου. Λέγεται επίσης υψηλού βαθμού δυσπλασία. Τα καρκινικά κύτταρα βρίσκονται μόνο στο επιθήλιο (το στρώμα των κυττάρων που επιστρώνουν του οισοφάγου). Ο καρκίνος δεν έχει εξελιχθεί σε συνδετικό ιστό κάτω από αυτά τα κύτταρα (Tis). Ο καρκίνος δεν έχει εξαπλωθεί στους γειτονικούς λεμφαδένες (N0) ή σε άλλα όργανα (M0). Είναι καλά διαφοροποιημένος (G1) ή οι πληροφορίες grade δεν είναι διαθέσιμew (GX).
Στάδιο ΙΑ: Τ1, N0, Μ0, GX, G1, ή G2: Ο καρκίνος έχει αυξηθεί από το επιθήλιο στα παρακάτω στρώματα, όπως τhn propria lamina, τo μυϊκό βλεννογόνο, ή τον υποβλεννογονο, αλλά δεν έχει αναπτυχθεί βαθύτερα (Τ1) . Δεν έχει εξαπλωθεί στους γειτονικούς λεμφαδένες (N0) ή σε απομακρυσμένες περιοχές (M0). Είναι καλά (G1) ή μετρίως διαφοροποιημένoς (G2), ή oi πληροφορίες ποιότητας δεν είναι διαθέσιμες (GX).
Στάδιο ΙΒ:
Οποιοδήποτε από τα ακόλουθα:
Τ1, N0, Μ0, G3: Ο καρκίνος έχει αυξηθεί από το επιθήλιο στα παρακάτω στρώματα, όπως την propria lamina, το μυϊκό βλεννογόνο, ή υποβλεννογόνο, αλλά δεν έχει αναπτυχθεί βαθύτερα (Τ1). Δεν έχει εξαπλωθεί στους γειτονικούς λεμφαδένες (N0) ή σε απομακρυσμένες περιοχές (M0). Είναι ελάχιστα διαφοροποιημένος (G3).
Τ2, N0, M0, GX, G1, G2 : Ο καρκίνος έχει εξελιχθεί στο μυϊκό στρώμα που ονομάζεται propria muscularis (Τ2). Δεν έχει εξαπλωθεί στους γειτονικούς λεμφαδένες (N0) ή σε απομακρυσμένες περιοχές (M0). Είναι καλά (G1) ή μετρίως διαφοροποιημένος (G2), ή οι πληροφορίες βαθμού δεν είναι διαθέσιμες (GX).
Στάδιο ΙΙΑ: T2, N0, M0, G3: Ο καρκίνος έχει εξελιχθεί στο μυϊκό στρώμα που ονομάζεται propria muscularis (Τ2). Δεν έχει εξαπλωθεί στους γειτονικούς λεμφαδένες (N0) ή σε απομακρυσμένες περιοχές (M0). Είναι ελάχιστα διαφοροποιημένος (G3).
Στάδιο ΙΙΒ:
Οποιοδήποτε από τα ακόλουθα:
Τ3, N0, Μ0, κάθε G: Ο καρκίνος έχει αναπτυχθεί μέσω του τοιχώματος του οισοφάγου προς το εξωτερικό στρώμα του, το χιτώνα (Τ3). Δεν έχει εξαπλωθεί στους γειτονικούς λεμφαδένες (N0) ή σε απομακρυσμένες περιοχές (M0). Μπορεί να είναι οποιουδήποτε βαθμού.
Τ1 ή Τ2, Ν1, M0, κάθε G: Ο καρκίνος έχει εξελιχθεί σε στρώματα κάτω από το επιθήλιο, όπως το χόριο, το μυϊκό βλεννογόνο, ή τον υποβλεννογόνιο χιτώνα (Τ1). Μπορεί επίσης να έχουν εξελιχθεί στο μυϊκό στρώμα που ονομάζεται propria muscularis (Τ2). Δεν έχει αναπτυχθεί μέχρι το εξωτερικό στρώμα του ιστού που καλύπτει τον οισοφάγο. Έχει εξαπλωθεί σε 1 ή 2 λεμφαδένες κοντά στον οισοφάγο (Ν1), αλλά δεν έχει εξαπλωθεί στους λεμφαδένες πιο μακριά από τον οισοφάγο ή σε απομακρυσμένες περιοχές (M0). Μπορεί να είναι οποιουδήποτε βαθμού.
Στάδιο IIIA:
Οποιοδήποτε από τα ακόλουθα:
Τ1 ή Τ2, Ν2, Μ0, κάθε G: Ο καρκίνος έχει εξελιχθεί σε στρώματα κάτω από το επιθήλιο, όπως την propria lamina, μυϊκό βλεννογόνο, ή τον υποβλεννογόνο (Τ1). Μπορεί επίσης να έχει εξελιχθεί στο μυϊκό στρώμα που ονομάζεται propria muscularis (Τ2). Δεν έχει αναπτυχθεί μέχρι το εξωτερικό στρώμα του ιστού που καλύπτει τον οισοφάγο. Έχει εξαπλωθεί σε 3-6 λεμφαδένες κοντά στον οισοφάγο (Ν2), αλλά δεν έχει εξαπλωθεί στους λεμφαδένες πιο μακριά από τον οισοφάγο ή σε απομακρυσμένες περιοχές (M0). Μπορεί να είναι οποιουδήποτε βαθμού (G).
Τ3, Ν1, Μ0, κάθε G: Ο καρκίνος έχει αναπτυχθεί μέσω του τοιχώματος του οισοφάγου προς το εξωτερικό στρώμα του, το χιτώνα (Τ3). Έχει εξαπλωθεί σε 1 ή 2 λεμφαδένες κοντά στον οισοφάγο (Ν1), αλλά δεν έχει εξαπλωθεί στους λεμφαδένες πιο μακριά από τον οισοφάγο ή σε απομακρυσμένες περιοχές (M0). Μπορεί να είναι οποιοδήποτε βαθμό (G).
T4a, N0, M0, κάθε G: Ο καρκίνος έχει αναπτυχθεί σε όλη τη διαδρομή μέσω του οισοφάγου και σε κοντινά όργανα ή ιστούς (T4a), αλλά εξακολουθεί να μπορεί να αφαιρεθεί. Δεν έχει εξαπλωθεί στους γειτονικούς λεμφαδένες (N0) ή σε απομακρυσμένες περιοχές (M0). Μπορεί να είναι οποιουδήποτε βαθμoύ (G).
Στάδιο IIIB: Τ3, Ν2, Μ0, κάθε G: Ο καρκίνος έχει αναπτυχθεί μέσω του τοιχώματος του οισοφάγου προς το εξωτερικό στρώμα του, το χιτώνα (Τ3). Έχει εξαπλωθεί σε 3-6 λεμφαδένες κοντά στον οισοφάγο (Ν2), αλλά δεν έχει εξαπλωθεί στους λεμφαδένες πιο μακριά από τον οισοφάγο ή σε απομακρυσμένες περιοχές (M0). Μπορεί να είναι οποιουδήποτε βαθμού (G).
Στάδιο IIIC:
Οποιοδήποτε από τα ακόλουθα:
T4a, Ν1 ή Ν2, Μ0, κάθε G: Ο καρκίνος έχει αυξηθεί σε όλη τη διαδρομή διαμέσου του οισοφάγου και μέσα κοντινά όργανα ή ιστούς (T4a), αλλά εξακολουθεί να μπορεί να αφαιρεθεί. Έχει εξαπλωθεί σε 1-6 λεμφαδένες κοντά στον οισοφάγο (Ν1 ή Ν2), αλλά δεν έχει εξαπλωθεί στους λεμφαδένες πιο μακριά από τον οισοφάγο ή σε απομακρυσμένες περιοχές (M0). Μπορεί να είναι οποιουδήποτε βαθμού (G).
T4b, οποιοδήποτε Ν, Μ0, κάθε G: Ο καρκίνος δεν μπορεί να αφαιρεθεί με χειρουργική επέμβαση επειδή έχει αναπτυχθεί μέσα στην τραχεία (τραχεία), η την αορτή (το μεγάλο αιμοφόρο αγγείο που προέρχεται από την καρδιά), τη σπονδυλικής στήλη, ή άλλες κρίσιμες κατασκευές (T4b ). Μπορεί ή δεν μπορεί να έχει εξαπλωθεί σε γειτονικούς λεμφαδένες (οποιαδήποτε Ν), αλλά δεν έχει εξαπλωθεί στους λεμφαδένες πιο μακριά από τον οισοφάγο ή σε απομακρυσμένες περιοχές (M0). Μπορεί να είναι οποιουδήποτε βαθμό (G).
Κάθε Τ, N3, M0, κάθε G: Ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί σε 7 ή περισσότερους κοντινούς λεμφαδένες (Ν3), αλλά δεν έχει εξαπλωθεί στους λεμφαδένες πιο μακριά από τον οισοφάγο ή σε απομακρυσμένες περιοχές (M0). Μπορεί να είναι οποιουδήποτε βαθμού (G).
Στάδιο IV: Κάθε Τ, κάθε Ν, Μ1, κάθε Γ: Ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί σε απομακρυσμένους λεμφαδένες ή άλλα σημεία (Μ1). Μπορεί να είναι οποιουδήποτε βαθμού (G).
Χειρουργήσιμος έναντι ανεγχείρητος καρκίνος του οισοφάγου
Το σύστημα σταδιοποίησης AJCC παρέχει μια λεπτομερή σύνοψη για το πόσο μακριά έχει εξαπλωθεί ο καρκίνος.
Για θεραπευτικούς σκοπούς, οι γιατροί συχνά ανησυχούν περισσότερο για το αν ο καρκίνος μπορεί να αφαιρεθεί πλήρως με χειρουργική επέμβαση (εκτομή). Εάν, ο καρκίνος δεν έχει εξαπλωθεί μακριά, θα μπορούσε να αφαιρεθεί πλήρως με χειρουργική επέμβαση και θεωρείται δυνητικά χειρουργήσιμος. Αν ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί πάρα πολύ μακριά, θεωρείται ανεγχείρητος.
Κατά γενικό κανόνα, κάθε στάδιο 0, Ι, ΙΙ του οισοφάγου είναι δυνητικά χειρουργήσιμος. Οι περισσότεροι καρκίνοι σταδίου III είναι δυνητικά χειρουργήσιμοι, καθώς, ακόμη και όταν έχουν εξαπλωθεί σε κοντινούς λεμφαδένες, όσο ο καρκίνος δεν έχει αναπτυχθεί μέσα στην τραχεία (τραχεία), την αορτή (το μεγάλο αιμοφόρο αγγείο που προέρχεται από την καρδιά), τη σπονδυλική στήλη , ή άλλες κοντινές ζωτικής σημασίας δομές. Δυστυχώς, πολλοί άνθρωποι των οποίων ο καρκίνος είναι δυνητικά χειρουργήσιμος μπορεί να μην είναι σε θέση να κάνουν τη χειρουργική επέμβαση για να αφαιρέσει τον καρκίνο τους, επειδή δεν είναι αρκετά υγιείς.
Καρκίνοι που έχουν εξελιχθεί σε απομακρυσμένους λεμφαδένες ή σε άλλα όργανα θεωρούνται ανεγχείρητοι, έτσι θεραπείες, εκτός από τη χειρουργική επέμβαση είναι συνήθως η καλύτερη επιλογή.
Πρόληψη καρκίνου του οισοφάγου
Η πρόληψη περιλαμβάνει τη διακοπή του καπνίσματος ή το μάσημα του καπνού. Η καταπολέμηση του εθισμού arec με μάσημα στην Ασία είναι μια πολλά υποσχόμενη στρατηγική για την πρόληψη του ακανθοκυτταρικού καρκινώματος του οισοφάγου.
Σύμφωνα με το Εθνικό Ινστιτούτο Καρκίνου, “δίαιτες υψηλές σε σταυρανθή λαχανικά (λάχανο, μπρόκολο, κουνουπίδι, λαχανάκια Βρυξελλών) και τα πράσινα και κίτρινα λαχανικά και φρούτα συσχετίζονται με μειωμένο κίνδυνο καρκίνου του οισοφάγου. Οι φυτικές ίνες είναι προστατευτικές, ιδιαίτερα για το αδενοκαρκίνωμα του οισοφάγου.
Οι άνθρωποι με οισοφάγο Barrett (αλλαγή στα κύτταρα που ευθυγραμμίζουν το κατώτερο τμήμα του οισοφάγου) διατρέχουν πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο, και πρέπει να κάνουν τακτική ενδοσκοπική εξέταση για τα πρώτα σημάδια του καρκίνου. Σε ορισμένες περιοχές του κόσμου, όπως στην Κίνα με υψηλά ποσοστά πλακώδους καρκινώματος υπάρχουν προγράμματα προσυμπτωματικού ελέγχου.
Θεραπεία καρκίνου του οισοφάγου
Παράγοντες που επηρεάζουν τις αποφάσεις θεραπείας περιλαμβάνουν το στάδιο και τον κυτταρικό τύπο καρκίνου μαζί με την γενική κατάσταση του ατόμου και οποιεσδήποτε άλλες ασθένειες υπάρχουν.
Σε γενικές γραμμές, η θεραπεία περιορίζεται σε εντοπισμένη ασθένεια, χωρίς μακρινή μετάσταση: σε αυτές τις περιπτώσεις η χειρουργική επέμβαση είναι η θεραπεία εκλογής. Ασθένεια προχωρημένη, μεταστατική ή υποτροπιάζουσα διαχειρίζεται ανακουφιστικά: Θεραπείες όπως η ακτινοθεραπεία ή η τοποθέτηση stent μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την ανακούφιση των συμπτωμάτων και να διευκολυνθεί η κατάποση.
Χειρουργική
-Οισοφαγεκτομή
Το πρώιμο στάδιο του αδενοκαρκινώματος θεραπεύεται με χειρουργική αφαίρεση (οισοφαγεκτομή) με σχετικά υψηλό κίνδυνο θνησιμότητας ή μετεγχειρητικές δυσκολίες. Τα οφέλη της χειρουργικής επέμβασης είναι λιγότερο σαφή για το πρώιμο στάδιο του πλακώδους καρκινώματος του οισοφάγου. Υπάρχει μια σειρά από χειρουργικές επιλογές, και οι καλύτερες επιλογές για ειδικές περιπτώσεις εξαρτώνται από τα χαρακτηριστικά και τη θέση του όγκου και την κατάσταση του ασθενούς, και την εμπειρία της χειρουργικής ομάδας.
Η ποιότητα ζωής μετά τη θεραπεία είναι ένας σημαντικός παράγοντας για το είδος της χειρουργικής επέμβασης. Αν ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί σε άλλα μέρη του σώματος, οισοφαγεκτομή δεν γίνεται.
Η ενδοσκοπική εκτομή του βλεννογόνου είναι η απομάκρυνση των μικρών όγκων, που αφορούν αποκλειστικά το βλεννογόνο ή το επιθήλιο του οισοφάγου.
Οισοφαγεκτομή είναι η απομάκρυνση ενός τμήματος του οισοφάγου και καθώς αυτό μειώνει το μήκος του υπόλοιπου οισοφάγου, κάποιο άλλο τμήμα του πεπτικού σωλήνα τραβιέται μέσα από τη θωρακική κοιλότητα και παρεμβάλλεται. Αυτό είναι συνήθως το στομάχι ή μέρος του παχέος εντέρου (κόλον) ή της νήστιδας. Η επανασύνδεση του στομάχου προς τον οισοφάγο ονομάζεται οισοφαγογαστρική αναστόμωση. Η οισοφαγεκτομή μπορεί να διεξαχθεί χρησιμοποιώντας διάφορες μεθόδους. Η επιλογή της χειρουργικής προσέγγισης εξαρτάται από τα χαρακτηριστικά και τη θέση του όγκου, και τις προτιμήσεις του χειρουργού.
Οι πιο συχνές χειρουργικές τεχνικές είναι η διαφραγματική οισοφαγεκτομή η οποία γίνεται για ασθενείς με όγκους στον κατώτερο οισοφάγο και η οισοφαγεκτομή κατά Ivor-Lewis με συνδυασμό θωρακοτομής και λαπαροτομίας. Τα αποτελέσματα και με τις δυο μεθόδους είναι παρεμφερή. Τα ποσοστά χειρουργικής θνησιμότητας είναι λιγότερο από 5% όταν η επέμβαση γίνεται από έμπειρο χειρουργό και 15% των ασθενών περίπου επιβιώνουν για 5 έτη. Καινούριες τεχνικές χρησιμοποιούνται, όπως οισοφαγικά στεντς, θεραπεία με λέιζερ, ενδοσκοπική διαστολή, ενδοφλέβια ή γαστρική σίτιση κ.ά. Είναι σημαντική η παρακολούθηση της διατροφικής κατάστασης του ασθενούς γιατί ο ασθενής έχει ίνα χάνει βάρος πριν την θεραπεία η οποία επιβαρύνει την κατάσταση.
Με τη διαφραγματική προσέγγιση ο χειρουργός εισέρχεται στο σώμα μέσω μιας τομής στην κάτω κοιλιακή χώρα και με μια άλλη στο λαιμό. Το κατώτερο τμήμα του οισοφάγου απελευθερώνεται από τους περιβάλλοντες ιστούς και κόβεται, όπως είναι απαραίτητο. Το στομάχι ωθείται τότε μέσω του οισοφαγικού κενού (την τρύπα όπου ο οισοφάγος περνά μέσα από το διάφραγμα), και ενώνεται με το υπόλοιπο άνω τμήμα του οισοφάγου στο λαιμό.
Με την παραδοσιακή προσέγγιση τη διαθωρακική εισέρχεται στο σώμα μέσω του θώρακα, και έχει ένα αριθμό παραλλαγών. Η θωρακοκοιλιακή προσέγγιση ανοίγει την κοιλιακή και θωρακική κοιλότητα μαζί, και περιλαμβάνει μια αρχική λαπαροτομία και την κατασκευή ενός γαστρικού σωλήνα, που ακολουθείται από μια δεξιά θωρακοτομή για εκτομή του όγκου, για να γίνει γαστροοισοφαγική αναστόμωση. Η προσέγγιση McKeown τριών σταδίων προσθέτει μια τρίτη τομή στο λαιμό για να ολοκληρωθεί η αυχενική αναστόμωση. Πρόσφατες προσεγγίσεις από ορισμένους χειρουργούς χρησιμοποιούν αυτό που ονομάζεται εκτεταμένη οισοφαγεκτομή, όπου περισσότερος περιβάλλοντας ιστός, συμπεριλαμβανομένων των λεμφαδένων, αφαιρείται en bloc.
Αν το άτομο δεν μπορεί να καταπιεί καθόλου, ένα οισοφαγικό στεντ μπορεί να εισαχθεί για να κρατήσει τον οισοφάγο ανοικτό. Το στεντ μπορεί, επίσης, να κλείσει συρίγγια. Ο ρινογαστρικός σωλήνας μπορεί να είναι απαραίτητος να συνεχιστεί η σίτιση, και μερικοί ασθενείς χρειάζονται γαστροστομία (σίτιση με τρύπα στο δέρμα, που προσφέρει άμεση πρόσβαση στο στομάχι). Οι δύο τελευταίες τεχνικές είναι ιδιαίτερα σημαντικές, εάν ο ασθενής έχει την τάση να εισροφά τα τρόφιμα ή το σάλιο μέσα στους αεραγωγούς, που προδιαθέτουν για πνευμονία από εισρόφηση.
-Χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία
Σε στάδια ΙΙ και ΙΙΙ σε πολλές περιπτώσεις προτιμώνται μη χειρουργικές συνδυαστικές προσεγγίσεις, όπως χημειοθεραπεία ή ακτινοθεραπεία ή και τα δύο πριν ή μετά το χειρουργείο χωρίς όμως όφελος στην επιβίωση.
Η χημειοθεραπεία εξαρτάται από τον τύπο του όγκου και γίνεται για τις μικρομεταστάσεις και για ακτινοευαισθησία αλλά τείνει να είναι με βάση την σισπλατίνη (ή καρβοπλατίνη οξαλιπλατίνη) κάθε τρεις εβδομάδες με φθοριοουρακίλη (5-FU) είτε συνεχώς είτε κάθε τρεις εβδομάδες. Σε πιο πρόσφατες μελέτες, η προσθήκη επιρουμπικίνης ήταν καλύτερη από ό, τι άλλες ανάλογες αγωγές σε προχωρημένο καρκίνο που αφαιρέθηκε χειρουργικά. Η χημειοθεραπεία μπορεί να χορηγηθεί μετά τη χειρουργική επέμβαση (επικουρική, δηλαδή για να μειωθεί ο κίνδυνος της υποτροπής), πριν από τη χειρουργική επέμβαση (εισαγωγική) ή εάν η χειρουργική επέμβαση δεν είναι δυνατή. Στις περιπτώσεις αυτές, η σισπλατίνη και η 5-FU χρησιμοποιούνται.
Η ακτινοθεραπεία χορηγείται πριν, κατά τη διάρκεια ή μετά από χημειοθεραπεία ή τη χειρουργική επέμβαση, και μερικές φορές από μόνη της για τον έλεγχο των συμπτωμάτων. Σε ασθενείς με εντοπισμένη νόσο, και με αντενδείξεις για χειρουργική επέμβαση, «ριζική ακτινοθεραπεία» μπορεί να χρησιμοποιηθεί με θεραπευτική πρόθεση.
Σε συνδυασμένη χημειοακτινοθεραπεία cisplatin, fluoruracil, mitοmycin-C δίνονται με ακτινοβολία με πλήρη ανταπόκριση μόλις 25%. Με ταξάνες η ανταπόκριση θεωρείται λίγο καλύτερη και χρησιμοποιείται για ασθενείς που δεν μπορούν να χειρουργηθούν με τοπική εντοπισμένη νόσο, ιδίως ασθενείς ηλικιωμένους με κακή γενική κατάσταση.
Γενικά η προεγχειρητική χημειοθεραπεία δεν έχει δείξει όφελος σε ασθενείς με τοπικό οισοφαγικό καρκίνο. Η προεγχειρητική χημειοακτινοθεραπεία μόνη ή ακολουθουμενη από χειρουργείο ή συνεχιζόμενη χημειοθεραπεία χρησιμοποιείται, επίσης. Οι περισσότερες μελέτες δεν δείχνουν αποτελεσματικότητα. Επίσης, δεν υπάρχει όφελος από την μετεγχειρητική χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία.
Η θεραπεία του προχωρημένου καρκίνου του οισοφάγου είναι παρηγορητική. Τα περισσότερα φάρμακα, όπως η fluorouracil, οι πλατίνες, οι ταξάνες, η ιρινοτεκάνη, η μυτομυκίνη-C και η gemcitabine δίνουν μικρή ανταπόκριση. Η ανακούφιση της δυσφαγίας και της αιμορραγίας είναι σημαντικές και δύσκολες. Η βραχυθεραπεία, η θεραπεία με λέιζερ και τα οισοφαγικά στεντς είναι χρήσιμα.
Όσον αφορά τον καρκίνο της γαστροοισοφαγικής συμβολής δεν είναι ξεκάθαρο αν θα πρέπει να κατατάσσεται στον καρκίνο του οισοφάγου ή στον γαστρικό καρκίνο.
Άλλες προσεγγίσεις
Οι μορφές της ενδοσκοπικής θεραπείας έχουν χρησιμοποιηθεί για το στάδιο 0 και Ι: ενδοσκοπική εκτομή του βλεννογόνου και κατάλυση του βλεννογόνου χρησιμοποιώντας καυτηρίαση με ραδιοσυχνότητες, φωτοδυναμική θεραπεία, Nd-YAG laser, ή πήξη πλάσματος αργού.
Η θεραπεία με laser είναι η χρήση του φωτός υψηλής έντασης για να καταστρέψει τα καρκινικά κύτταρα, ενώ επηρεάζει μόνο την περιοχή της θεραπείας. Αυτό συνήθως γίνεται εάν ο καρκίνος δεν μπορεί να αφαιρεθεί με χειρουργική επέμβαση. Το ανάγλυφο της απόφραξης μπορεί να βοηθήσει με τον πόνο και στην δυσκολία στην κατάποση.
Η φωτοδυναμική θεραπεία, ένας τύπος της θεραπείας με λέιζερ, περιλαμβάνει τη χρήση φαρμάκων που απορροφούνται από τα καρκινικά κύτταρα και όταν εκτεθούν σε ειδικό φως, τα φάρμακα γίνονται ενεργά για να καταστρέψουν τα καρκινικά κύτταρα.
Εσωτερική ακτινοθεραπεία για καρκίνο του οισοφάγου: Μεταλλικές μήτρες χρησιμοποιούνται μερικές φορές.
Οι ασθενείς παρακολουθούνται στενά μετά από μια θεραπευτική αγωγή. Οι θεραπείες χρησιμοποιούνται για τη βελτίωση των συμπτωμάτων και τη μεγιστοποίηση της διατροφής.
Πρόγνωση καρκίνου του οισοφάγου
Σε γενικές γραμμές, η πρόγνωση του καρκίνου του οισοφάγου είναι αρκετά φτωχή, επειδή οι περισσότεροι ασθενείς παρουσιάζονται με προχωρημένη νόσο. Όταν εμφανιστούν τα πρώτα συμπτώματα (όπως δυσκολία στην κατάποση), ο καρκίνος έχει ήδη προχωρήσει. Το συνολικό πενταετές ποσοστό επιβίωσης είναι περίπου 15%, με τους περισσότερους ανθρώπους που πεθαίνουν μέσα στον πρώτο χρόνο της διάγνωσης. Εκείνοι με καρκίνο που περιορίζεται αποκλειστικά στον οισοφαγικό βλεννογόνο έχουν περίπου 80% συνολική 5ετή επιβίωση, αλλά η συμμετοχή η υποβλεννογόνια την κατεβάζει σε λιγότερο από 50%. Η επέκταση στην propria muscularis (μυϊκό στρώμα του οισοφάγου 20%, και η επέκταση σε δομές πλησίον του οισοφάγου στο 7%. Οι ασθενείς με απομακρυσμένες μεταστάσεις (που δεν είναι υποψήφιοι για θεραπευτική χειρουργική επέμβαση) έχουν συνολική 5ετή επιβίωση λιγότερο από 3%.
Το μοριακό προφίλ του όγκου είναι άκρως απαραίτητη για την πρόγνωση και την θεραπευτική απόφαση.
Να προτιμάτε τις φυσικές θεραπείες για τον καρκίνο οισοφάγου, σύμφωνα με το Μοριακό Προφίλ του Όγκου
Η ζωή είναι πολύτιμη.
Η ζωή είναι δική σας. Πάρτε την στα χέρια σας!
Το μοριακό προφίλ του όγκου είναι απαραίτητο και χρήσιμο εργαλείο για τη θεραπευτική σας απόφαση.
Ζητείστε την εξέταση πριν κάνετε οποιαδήποτε θεραπεία. Η ζωή σας είναι πολύτιμη.
Ζητήστε από την EMEDI πληροφορίες για το μοριακό προφίλ του όγκου.
Διαβάστε περισσότερα για την Σάββη Μάλλιου Κριαρά
Εμπιστευθείτε τους διατροφικούς συμβούλους της EMEDI
Εμπιστευθείτε το ογκολογικό συμβούλιο της EMEDI
Τα κατάλληλα συμπληρώματα διατροφής για τον καρκίνο οισοφάγου
Πατήστε, εδώ, για να παραγγείλετε τα κατάλληλα συμπληρώματα διατροφής για τον καρκίνο οισοφάγου
Η καθοδήγηση για την επιλογή των ποιων συμπληρωμάτων διατροφής, από τα ανωτέρω, είναι κατάλληλα για την ασθένειά σας θα γίνει σε συνεννόηση με το θεράποντα ιατρό.
Διαβάστε, επίσης,
Γνωστοί παράγοντες που προκαλούν καρκίνο
Απεικονιστικός έλεγχος στην ογκολογία
