Όγκοι ουροποιογεννητικού συστήματος
Ειδικός Παθολόγος-Ογκολόγος, MD, PhD
Οι όγκοι εκ γεννητικών κυττάρων είναι τα πιο συχνά νεοπλάσματα στην ηλικία 15 έως 30 ετών
Oι όγκοι εκ γεννητικών κυττάρων, ICD-10 C56, C62, D27, D29.2 είναι νεοπλάσματα που προέρχονται από τα γεννητικά κύτταρα. Οι όγκοι εκ γεννητικών κυττάρων μπορεί να είναι κακοήθεις ή καλοήθεις.
Τα γεννητικά κύτταρα συνήθως εμφανίζονται μέσα στις γονάδες (ωοθήκες και όρχεις). Οι όγκοι γεννητικών κυττάρων που είναι εξωγοναδικοί μπορεί να είναι γενετικές ανωμαλίες που προκύπτουν από σφάλματα κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης του εμβρύου.
Η επίπτωση αυξάνεται παγκοσμίως.
Οι όγκοι εκ γεννητικών κυττάρων προέρχονται πιο συχνά από τις γονάδες (όρχεις ή ωοθήκες) και λιγότερο συχνά από το οπισθοπεριτόναιο ή το μεσοθωράκιο.
Οι οπισθοπεριτοναϊκοί όγκοι εκ γεννητικών κυττάρων συχνά είναι διηθητικοί ή in situ, όπως προκύπτει από τα αποτελέσματα της βιοψίας του όρχεος, ακόμη και με απουσία ψηλαφητής μάζας.
Οι μεσοθωρακικοί όγκοι εκ γεννητικών κυττάρων δεν σχετίζονται με νόσο στους όρχεις, που σημαίνει ότι είναι ξεχωριστές νόσοι.
Αυτά τα νεοπλάσματα, επίσης, εμφανίζονται στο ιερό, στην επίφυση, στα παραρρίνια και στο συκώτι.
Άσχετα με το στάδιο και την έκταση της νόσου ο σκοπός είναι η θεραπεία.
Η νόσος, πρωτίστως, προσβάλλει τους λευκούς άντρες.
Όπως, προαναφέρθηκε οι όγκοι εκ γεννητικών κυττάρων συμβαίνουν τόσο εντός όσο και εκτός της ωοθήκης όσο και στους όρχεις.
-Κεφάλι
μέσα στο κρανίο – επίφυση και υπερεφιππιακές θέσεις
μέσα στο στόμα – συχνή θέση για το τεράτωμα
-Λαιμός
μεσοθωράκιο – ποσοστό έως 1% έως 5% όλων των νεοπλασμάτων των γεννητικών κυττάρων
-Λεκάνη
ιεροκοκκυγικό τεράτωμα
-Ωοθήκες
Διαβάστε, επίσης,
Όγκοι ωοθηκών από γεννητικά κύτταρα
-Όρχεις
Διαβάστε, επίσης,
Θεραπεία του καρκίνου όρχεως με μια ματιά
Στις γυναίκες, οι όγκοι των γεννητικών κυττάρων αντιπροσωπεύουν το 30% των ωοθηκικών όγκων. Στις νεότερες γυναίκες οι όγκοι από γεννητικά κύτταρα είναι πιο συχνοί, έτσι σε ασθενείς ηλικίας κάτω των 21, το 60% των όγκων των ωοθηκών είναι του τύπου των γεννητικών κυττάρων, και μέχρι το ένα τρίτο είναι κακοήθεις.
Στους άνδρες, οι όγκοι των γεννητικών κυττάρων του όρχεως συμβαίνουν συνήθως μετά την εφηβεία και είναι κακοήθεις (καρκίνος των όρχεων).
Στα νεογνά, βρέφη και παιδιά ηλικίας από 4 ετών, η πλειονότητα των όγκων γεννητικών κυττάρων είναι ιεροκοκκυγικά τερατώματα.
Τα αγόρια με το σύνδρομο Klinefelter έχουν 50 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο για όγκους γεννητικών κυττάρων (GSTs). Σε αυτά τα άτομα, οι όγκοι, συνήθως περιέχουν μη σεμινωματώδη στοιχεία και συμβαίνουν σε μικρότερη ηλικία.
Αιτίες για τους όγκους εκ γεννητικών κυττάρων
Θεωρείται, ότι οι όγκοι εκ γεννητικών κυττάρων είναι συνέπεια της ανώμαλης μετανάστευσης των γεννητικών κυττάρων κατά τη διάρκεια της εμβρυογένεσης. Άλλοι υποθέτουν ότι συμβαίνει μια ευρεία κατανομή των γεννητικών κυττάρων σε πολλαπλές τοποθεσίες κατά την κανονική εμβρυογένεση, και τα κύτταρα αυτά μεταφέρουν γενετικές πληροφορίες ή ασκούν ρυθμιστική λειτουργία σε σωματικά κύτταρα.
Οι εξωγοναδικοί όγκοι γεννητικών κυττάρων θεωρούνται μεταστάσεις από έναν η εμφανή πρωτογενή όγκο σε μία γονάδα, αλλά τώρα είναι γνωστό ότι πολλοί όγκοι εκ γεννητικών κυττάρων είναι εκ γενετής και δεν προέρχονται από τις γονάδες. Ο πιο σημαντικός από αυτούς είναι το ιεροκοκκυγικό τεράτωμα, που είναι ο πιο συχνός όγκος που διαγιγνώσκεται σε βρέφη κατά τη γέννηση.
Από όλους τους όγκους του πρόσθιου μεσοθωρακίου, το 15-20% είναι όγκοι εκ γεννητικών κυττάρων και περίπου το 50% είναι καλοήθη τερατώματα.
Οι παράγοντες κινδύνου είναι η κρυψορχία, η κοιλιακή και η βουβωνική και η σπερματική ή ορχική δυσγενεσία. Το κληρονομικό ιστορικό αυξάνει τον κίνδυνο 10 φορές.
Η χειρουργική διόρθωση της κοιλιακής κρυψορχίας συνιστάται, γιατί οι όρχεις αποκτούν κακοήθεια κατά τη διάρκεια της ζωής του άντρα, σε ποσοστό 10%-20% και επίσης, όταν οι όρχεις είναι στην κοιλιά δεν μπορούν να εξετασθούν. Η χειρουργική διόρθωση δεν συνιστάται σε βουβωνική κρυψορχία.
Μια αύξηση στην επίπτωση των σεμινωματωδών, αλλά όχι των μη σεμινωματωδών όγκων παρατηρείται σε άνδρες που έχουν προσβληθεί από τον ιό HIV-AIDS. Η θεραπεία σε αυτούς τους ασθενείς είναι η ίδια, όπως και στους ασθενείς που δεν πάσχουν από AIDS.
Το καρκίνωμα in situ παρατηρείται σε όλους τους όρχεις με όγκους εκ γεννητικών κυττάρων και ο κίνδυνος για διηθητικό καρκίνο είναι 50% για τους άνδρες στους οποίους έχουν καρκίνο in situ, στους οποίους γίνεται βιοψία όρχεος, ως μέρος της εκτίμησης για υπογονιμότητα.
Εάν η βιοψία γίνει και καλύτερα να μην γίνεται, νόσος in situ αναγνωρίζεται σε αμφοτερόπλευρους τους όρχεις. Αλλά, καθώς, μετάχρονος δεύτερος πρωτοπαθής όγκος, αναπτύσσεται σε μόνο 2% των ασθενών που δεν κάνουν βιοψία η σημασία της βιοψίας αμφισβητείται και δεν πρέπει να γίνεται.
Τακτική αυτοεξέταση του εναπομείνοντος όρχεος συνιστάται.
Παθολογία των όγκων εκ γενετικών κυττάρων
Οι όγκοι εκ γεννητικών κυττάρων προέρχονται από την κακοήθη μετατροπή των προμειωτικών γεννητικών κυττάρων. Για να σχηματισθούν πρέπει να μπορούν να διαφοροποιηθούν με έναν τρόπο παρόμοιο με το ζυγωτό, χωρίς τις αμοιβαίες γεννητικές πληροφορίες που προκύπτουν από τη γονιμοποίηση.
Ένα ισοχρωμόσωμα του βραχέος σκέλους του χρωμοσώματος 12 <i(12p)> παρατηρείται σε 80% όλων των κυτταρικών τύπων, συμπεριλαμβανομένου του καρκινώματος in situ και των εξωγοναδικών όγκων.
Πρακτικώς, 100% των όγκων εκ γεννητικών κυττάρων περιέχουν υπερβολικό 12p γενωμικό υλικό λόγω της αύξησης των αντιγράφων, του διαδοχικού διπλασιασμού ή της μετάθεσης και αυτό δείχνει ότι ένα ή περισσότερα γονίδια στο 12p εμπλέκονται στην κακοήθη μετατροπή. Το CCND1 στο 12p13 είναι ένα τέτοιο γονίδιο. Οι περισσότεροι από αυτούς τους όγκους είναι υπερδιπλοειδικοί και συχνά τριπλοειδικοί και τετραπλοειδικοί υποδηλώνοντας ότι η ενδοαναδιπλασιαστικότητα είναι σημαντική στα πρώιμα στάδια της κακοήθους μεταμόρφωσης στους όγκους εκ γεννητικών κυττάρων. Οι περισσότεροι, επίσης, όγκοι έχουν μεγάλη γενωμική απώλεια, όπως απώλεια της ετεροζυγωτίας, η οποία παρατηρείται και στους όγκους σταδίου Ι, η οποία δεν σχετίζεται με την πρόοδο της νόσου.
Οι όγκοι εκ γεννητικών κυττάρων διαχωρίζονται κλινικά σε δύο ομάδες.
Τα σεμινώματα αποτελούν το 40-50% των πρωτοπαθών όγκων εκ γεννητικών κυττάρων. Είναι εξαιρετικά ευαίσθητοι στην ακτινοβολία και τη χημειοθεραπεία.
Το υπόλοιπο ποσοστό είναι μη σεμινωματώδεις όγκοι. To εμβρυϊκό καρκίνωμα είναι ο τύπος με τη δυνατότητα να διαφοροποιηθεί σε άλλους εξωεμβρυϊκούς κακοήθεις κυτταρικούς τύπους, όπως όγκους του λεκιθικού σάκου και χοριοκαρκίνωμα και σωματικούς κυτταρικούς τύπους όπως ώριμο τεράτωμα. Η τελευταία μορφή μπορεί να διαφοροποιηθεί σε χόνδρο, νευρικό ιστό, βλεννώδεις και μη βλεννώδεις ιστολογικούς τύπους. Οι όγκοι αυτοί τείνουν να αυξάνονται με ταχύτερους ρυθμούς, παρατηρούνται σε μικρότερη ηλικία κατά τη διάγνωση (~ 25 χρόνια έναντι ~ 35 χρόνια, στην περίπτωση των σεμινωματωδών), και έχουν ένα χαμηλότερο ποσοστό επιβίωσης στα 5 χρόνια.
Η πρόγνωση για τους μη σεμινωματώδεις όγκους έχει βελτιωθεί δραματικά, λόγω της χρήσης φαρμάκων με βάση την πλατίνα.
Η παρουσία και των δυο τύπων και του σεμινωματώδους και του μη σεμινωματώδους τύπου (μεικτοί όγκοι) σημαίνει ότι οι όγκοι αυτοί έχουν την ίδια πρόγνωση και θέλουν την ίδια θεραπεία, όπως οι μη σεμινωματώδεις όγκοι.
Οι περισσότεροι μη σεμινωματώδεις όγκοι έχουν μεικτή ιστολογική εικόνα, όπως καρκίνος του λεκιθικού σάκου, χοριοκαρκίνωμα και τεράτωμα.
Στην ιστολογική διάγνωση πρέπει να αναφέρονται όλοι οι ιστολογικοί τύποι ξεκινώντας από τον πιο προφανή και τελειώνοντας με τον λιγότερο προφανή τύπο.
Η ανοσοϊστοχημική ανάλυση μερικές φορές είναι χρήσιμη για την αναγνώριση κάποιων όγκων με ενδιάμεσους τύπους αβέβαιης ιστογένεσης. Τα σεμινώματα είναι θετικά για την πλακουντιανή αλκαλική φωσφατάση και αρνητικά για τις κερατίνες χαμηλού μοριακού βάρους. Τα εμβρυϊκά καρκινώματα εκφράζουν τις κερατίνες χαμηλού μοριακού βάρους και τις γλυκοπρωτεϊνες που σχετίζονται με τις ομάδες αίματος και το 50% περίπου εκφράζουν και την πλακουντιανή αλκαλική φωσφατάση.
Οι μικτοί όγκοι εκ γεννητικών κυττάρων εμφανίζονται σε πολλές μορφές. Μεταξύ αυτών, η πιο συχνή μορφή είναι το τεράτωμα με καρκίνωμα λεκιθικού σάκου.
Το τερατοκαρκίνωμα αναφέρεται σε έναν όγκο εκ γεννητικών κυττάρων, που είναι ένα μείγμα από τεράτωμα με εμβρυονικό καρκίνωμα, ή με χοριοκαρκίνωμα, ή και με τα δύο. Αυτό το είδος των μικτών όγκων εκ γεννητικών κυττάρων μπορεί να αναφέρεται απλά ως ένα τεράτωμα με στοιχεία εμβρυϊκού καρκινώματος ή χοριοκαρκίνωμα ή να μην αναφέρεται το τεράτωμα και να αναφέρεται σαν εμβρυϊκό καρκίνωμα ή / και χοριοκαρκίνωμα. Μπορεί να αναπτυχθει στο πρόσθιο μεσοθωράκιο.
-Σεμινωματώδεις όγκοι
| Όγκος | Ηλικία | Καλόηθες ή κακόηθες | Ιστολογία | Καρκινικοί δείκτες |
|---|---|---|---|---|
| Γερμίνωμα (δυσγερμίνωμα και σεμίνωμα) | 40–50 | Κακόηθες | Κακοήθη ενιαία πολυγωνικά κύτταρα με καθαρό κυτταρόπλασμα | 10% έχουν ↑ hCG |
| Δυσγερμίνωμα | ||||
| Σεμίνωμα |
Πλακουντιανή αλκαλική φωσφατάση |
-Μη σεμινωματώδεις όγκοι
| Όγκος | Ηλικία |
Καλόηθες ή κακόηθες |
Ιστολογία | Καρκινικοί δείκτες |
|---|---|---|---|---|
| Εμβρυϊκό καρκίνωμα | 20–30 | Κακόηθες | Χαμηλής διαφοροποίησης, πλειομορφικά κύτταρα σε φύλλα, ή θηλώδεις σχηματισμούς εκκρίνουν |
εκκρίνουν hCG, AFP |
| Καρκίνωμα λεκιθικού ασκού | 3 | Κακόηθες | Χαμηλής διαφοροποίησης όπως τα κύτταρα ενδοθηλίου, κυβοειδή ή κυλινδρικά κύτταρα |
εκκρίνουν 100% AFP |
| Χοριοκαρκίνωμα | 20–30 | Κακόηθες | Κυτταροτροφοβλαστικά και συγκυτιοτροφοβλαστικά, χωρίς σχηματισμό λάχνης |
100% εκκρίνουν hCG |
| Τεράτωμα (ώριμο τεράτωμα, δερμοειδής κύστη, ανώριμο τεράτωμα, τεράτωμα με κακοήθη μετασχηματισμό) | 0–3, 15–30 | Ώριμο τεράτωμα, δερμοειδής κύστη συνήθως καλοήθης (αλλά χρειάζεται παρακολούθηση), άλλοι συνήθως κακοήθεις | Ποικιλομορφία, αλλά υπάρχει και φυσιολογικός ιστός |
Προκαρκινωματώδεις καταστάσεις και δεν εκκρίνουν hCG, AFP |
| Πολυεμβρύωμα | 15–25 | |||
| Γοναδοβλάστωμα |
-Μεικτοί όγκοι
| Όγκος | Ηλικία |
Καλόηθες ή κακόηθες |
Ιστολογία | Καρκινικοί δείκτες | |
|---|---|---|---|---|---|
| Μεικτοί | 15–30 | Κακόηθες | Εξαρτάται από τα παρόντα στοιχεία | Εξαρτάται από τα παρόντα στοιχεία |
Διάγνωση των όγκων εκ γενετικών κυττάρων
Οι περισσότεροι ασθενείς εμφανίζουν οίδημα στον όρχι, σκλήρυνση και πόνο.
Μια μάζα στο όρχι που δεν πονάει είναι παθογνωμική για τον ορχικό όγκο.
Για ασθενείς που προσέρχονται με πόνο, η αρχική θεραπεία προσανατολίζεται στην επιδιδυμίτιδα, αλλά αν τα συμπτώματα και τα σημεία δεν περάσουν σε δύο εβδομάδες με την κατάλληλη θεραπεία, πρέπει να γίνει υπερηχογράφημα όρχεος.
Εάν τα αποτελέσματα δεν είναι φυσιολογικά γίνεται βουβωνική ορχεκτομή, με αφαίρεση του όρχεος και απολίνωση της σπερματικής χορδής στο επίπεδο του εσωτερικού δακτυλίου, γιατί οι όρχεις προέρχονται από τη γεννητική ακρολοφία και μετακομίζουν μέσα στο όσχεο.
Δεν πρέπει να γίνεται βιοψία όρχεος και μάλιστα αντενδείκνυνται, λόγω του κινδύνου διασποράς της νόσου.
Τα επίπεδα της α-φετοπρωτεϊνης, η ανθρώπινη χοριακή γοναδοτροπίνη-HCG, και η γαλακτική δεϋδρογενάση-LDH πρέπει να μετρηθούν.
Ακόμη μπορεί να υπάρχει γυναικομαστία, από τα αυξημένα επίπεδα της χοριακής γοναδοτροπίνης-HCG, πόνος στη μέση σε οπισθοπεριτοναϊκή νόσο, σύνδρομο άνω κοίλης φλέβας σε μεσοθωρακική νόσο και αιμόπτυση σε εκτεταμένες πνευμονικές μεταστάσεις.
Τρόποι μετάστασης των όγκων εκ γεννητικών κυττάρων
Η δεξιά ορχική αρτηρία ξεκινάει από την αορτή και η δεξιά ορχική φλέβα καταλήγει στην κάτω κοίλη φλέβα.
Η αριστερή ορχική αρτηρία ξεκινάει κοντά στην αριστερή νεφρική αρτηρία και η αριστερή νεφρική φλέβα καταλήγει στην αριστερή νεφρική φλέβα.
Σαν αποτέλεσμα οι αρχικοί οπισθοπεριτοναϊκοί λεμφαδένες που προσβάλλονται σε όγκους του δεξιού όρχεος είναι οι ενδοαορτικοί λεμφαδένες αμέσως κάτω από τα νεφρικά αγγεία, ενώ σε όγκους του αριστερού όρχεος οι αρχικοί οπισθοπεριτοναϊκοί λεμφαδένες που προσβάλλονται είναι οι παραορτικοί αμέσως κάτω από την αριστερή νεφρική αρτηρία και φλέβα.
Η σταδιοποίηση περιλαμβάνει την εκτίμηση για λεμφική και αγγειακή διήθηση και σε κλινικό στάδιο Ι σε πρωτοπαθείς μη σεμινωματώδεις όγκους εκ γεννητικών κυττάρων, γιατί συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο για μετάσταση στους οπισθοπεριτοναϊκούς λεμφαδένες (pT2). Δεν συνδέεται ξεκάθαρα με την πρόγνωση στο σεμίνωμα και δεν χρησιμοποιείται σε αυτό για την θεραπευτική απόφαση.
Η εξάπλωση πέρα από τις περιοχές των πρώτων λεμφαδένων είναι τυπικά στους κατώτερους και πλευρικούς και λιγότερο συχνά στους υπερπυλαίους λεμφαδένες.
Η μετάσταση πάνω από την πύλη τη νεφρική σημαίνει ότι δεν μπορεί να εξαιρεθεί χειρουργικά.
Μετά από την οπισθοπεριτοναϊκή εξάπλωση, μετάσταση μπορεί να συμβεί στoυς οπισθομηριαίους, στους μεσοθωρακικούς και υπερκλείδιους λεμφαδένες, στον πνεύμονα και λιγότερο συχνά στο συκώτι. Οι μεταστάσεις στον εγκέφαλο και τα οστά είναι πολύ ασυνήθεις. Η μετάσταση στους βουβωνικούς λεμφαδένες είναι, επίσης, σπάνιες εκτός και αν υπάρχει διήθηση του οσχέου κατά την αρχική θεραπεία.
Σταδιοποίηση για τους όγκους εκ γεννητικών κυττάρων
Η εκτίμηση για την έκταση της νόσου περιλαμβάνει ακτινογραφία θώρακος, αξονική τομογραφία θώρακος και κοιλιάς και καρκινικούς δείκτες (δεν είναι πάντα αξιόπιστοι).
Αξονική θώρακος ενδείκνυται για ασθενείς με μεσοθωρακική νόσο και ασθενείς με κίνδυνο για πνευμονικές μεταστάσεις.
Σπινθηρογράφημα (καλύτερα να μη γίνεται) και μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου γίνονται μόνο σε συμπτωματική νόσο.
Ακόμη και αν έχει γίνει βιοψία όρχεος ή οπισθοπεριτοναϊκής μάζας απαιτείται χειρουργική εκτομή των όρχεων.
Η μέτρηση α-φετοπρωτεϊνης, χοριακής γοναδοτροπίνης και γαλακτικής δεϋδρογενάσης καθορίζουν την διάγνωση, προσδιορίζουν τους υπότυπους και μετρούνται για την εκτίμηση της αποτελεσματικότητας της θεραπείας. Η ημίσεια ζωή της άλφα φετοπρωτεϊνης και της χοριακής γοναδοτροπίνης είναι περίπου 5 ημέρες και 30 ώρες, αντίστοιχα. Μια υψηλή τιμή στα επίπεδα ενός δείκτη που ξεπερνάει την ημίσεια ζωή του μετά την ορχεκτομή ή την αφαίρεση των οπισθοπεριτοναϊκών λεμφαδένων είναι ένδειξη για συστηματική θεραπεία. Επίμονα αυξημένα επίπεδα ή πολύ μεγάλη ξαφνική αύξηση των δεικτών, επίσης δείχνουν ενεργή νόσο, παρόλα αυτά υπάρχουν και εξαιρέσεις.
Κριτήρια σταδιοποίησης για τους όγκους από γεννητικά κύτταρα
Πρωτοπαθής όγκος (Τ)
pΤx – Ο πρωτογενής όγκος δεν μπορεί να εκτιμηθεί (δεν έχει γίνει ριζική ορχεκτομή)
p0 – Καμία ένδειξη πρωτοπαθούς όγκου (ινώδης ιστός στην ιστολογική)
pTis – Nεοπλασία in situ ή ενδοσωληναριακή νεοπλασία από γεννητικά κύτταρα
pΤ1 – O όγκος περιορίζεται στους όρχεις και στην επιδιδυμίδα, χωρίς αγγειακή / λεμφική εισβολή, μπορεί να εισβάλλει στον ινώδη χιτώνα, δεν εισβάλλει στον ελυτροειδή χιτώνα του όρχεως
pΤ2 – O όγκος περιορίζεται στους όρχεις και στην επιδιδυμίδα, αγγειακή / λεμφική εισβολή ή όγκος που εκτείνεται διαμέσου του ινώδους χιτώνα με συμμετοχή του ελυτροειδή χιτώνας του όρχεως, εισβάλλει πέραν του ινώδους χιτώνα ή στην επιδιδυμίδα
pΤ3 – O όγκος εισβάλλει στο σπερματικό τόνο με ή χωρίς αγγειακή / λεμφική εισβολή
pΤ4 – O όγκος εισβάλλει στο όσχεο με ή χωρίς αγγειακή / λεμφική εισβολή
Στάδια για τους όγκους από γεννητικά κύτταρα
Στάδιο Ι: Οι όγκοι περιορίζονται στους όρχεις, στην επιδιδυμίδα ή στη σπερματική χορδή
Στάδιο ΙΙ: Υπάρχει μεταστατική νόσος στους οπισθοπεριτοναϊκούς λεμφαδένες, πάνω και κάτω από την πύλη του νεφρού.
Στάδιο ΙΙΑ: Υπάρχει μεταστατική νόσος στους οπισθοπεριτοναϊκούς λεμφαδένες οι οποίοι είναι μικρότεροι από 2 εκατοστά σε διάμετρο.
Στάδιο ΙΙΒ: Υπάρχει μεταστατική νόσος στους οπισθοπεριτοναϊκούς λεμφαδένες οι οποίοι είναι 2 έως 5 εκατοστά σε διάμετρο.
Στάδιο ΙΙC: Υπάρχει μεταστατική νόσος στους οπισθοπεριτοναϊκούς λεμφαδένες οι οποίοι είναι περισσότερο από 5 εκατοστά σε διάμετρο.
Στάδιο ΙΙΙ: Μεταστατική νόσος πάνω από το διάφραγμα και σε άλλα σπλάχνα
Επιπρόσθετη σταδιοποίηση σε μη σεμινωματώδεις όγκους εκ γεννητικών κυττάρων
Στάδιο ΙΙΝ1: Μικροσκοπική νόσος σε 5 ή λιγότερους λεμφαδένες
Στάδιο ΙΙΝ2a: Μακροσκοπική νόσος σε 5 ή λιγότερους λεμφαδένες και κανένας δεν είναι μεγαλύτερος από 2 εκατοστά
Στάδιο ΙΙΝ2b: Μακροσκοπική νόσος σε 6 ή περισσότερους λεμφαδένες ή οποιοσδήποτε λεμφαδένας είναι πάνω από 2 εκατοστά
Στάδιο ΙΙΝ3: Η νόσος έχει επεκταθεί σε εξωλεμφαδενικούς ιστούς
Στάδιο ΙΙΝ3: Ανεγχείρητος όγκος
Απομακρυσμένες μεταστάσεις (Μ)
M0 – Καμία ένδειξη για απομακρυσμένες μεταστάσεις
M1a – Μη περιοχικοί λεμφαδένες ή πνευμονικές μεταστάσεις
Μ2b – Μη πνευμονικές σπλαχνικές μεταστάσεις
Καρκινικοί δείκτες (S)
| S | LDH | HCG (mIU/mL) | AFP (ng/mL) | ||
| Sx | δεν εκτιμήθηκε | δεν εκτιμήθηκε | δεν εκτιμήθηκε | ||
| S0 | ≤ N* | και | φυσιολογικό | και | φυσιολογικό |
| S1 Καλό | < 1.5 x N | και | < 5000 | και | < 1000 |
| S2 Μέτριο | 1.5-10 x N | ή | 5000-50,000 | ή | 1000-10,000 |
| S3 Φτωχό | >10 x N | ή | >50,000 | ή | >10,000 |
| *N=ανώτατο όριο του εύρους αναφοράς για τον προσδιορισμό της LDH | |||||
Θεραπεία για τους όγκους από γεννητικά κύτταρα
Οι γυναίκες με καλοήθεις όγκους των γεννητικών κυττάρων, όπως ώριμα τερατώματα (δερμικές κύστεις) θεραπεύονται με εκτομή της κύστης ή ωοθηκεκτομή.
Σε γενικές γραμμές, όλοι οι ασθενείς με κακοήθεις όγκους των γεννητικών κυττάρων κάνουν την ίδια τη χειρουργική επέμβαση που γίνεται για τον επιθηλιακό καρκίνο των ωοθηκών. Εάν η ασθενής ενδιαφέρεται να κάνει παιδιά, μία εναλλακτική λύση είναι η μονόπλευρη σαλπιγγοωοθηκεκτομή, ενώ η μήτρα, η ωοθήκη και η σάλπιγγα στην αντίθετη πλευρά δεν αφαιρούνται. Αυτό δεν είναι μια επιλογή όταν ο καρκίνος είναι αμφοτερόπλευρος. Εάν η ασθενής δεν επιθυμεί να κάνει παιδιά, η χειρουργική επέμβαση περιλαμβάνει αμφοτερόπλευρη σαλπιγγοωοθηκεκτομή, καθώς και υστερεκτομή.
Οι περισσότεροι ασθενείς με καρκίνο εκ γεννητικών κυττάρων, αντιμετωπίζονται με συνδυασμένη χημειοθεραπεία για τουλάχιστον 3 κύκλους. Η αγωγή χημειοθεραπείας που χρησιμοποιείται πιο συχνά σε όγκους των γεννητικών κυττάρων ονομάζεται ΡΕΒ (ή ΒΕΡ), και αποτελείται από μπλεομυκίνη, ετοποσίδη και σισπλατίνη ή καρμποπλατίνη.
Συνοδά κακοήθη νοσήματα σε όγκους εκ γεννητικών κυττάρων
Η παρουσία της μετάλλαξης i (12p) στον πρωταρχικό όγκο εκ γεννητικών κυττάρων και σε διαφοροποιημένους όγκους σε ενήλικες δείχνει ότι ο όγκος είναι κλωνικός. Αυτοί οι όγκοι που θα δημιουργηθούν μπορεί να είναι σαρκώματα (εμβρυϊκό ραβδομυοσάρκωμα) και καρκίνοι και όγκοι της νευρικής ακρολοφίας.
Οι μεσοθωρακικοί μη σεμινωματώδεις όγκοι εκ γεννητικών κυττάρων, επίσης, μπορεί να συνοδεύονται από μυελοϋπερπλαστικές διαταραχές, όπως με λεμφοκυτταρική λευχαιμία και οξεία μεγακαρυωτική λευχαιμία ή οξεία λευχαιμία. Η οξεία λευχαιμία όταν εμφανίζεται σύντομα μετά τον σεμινωματώδη όγκο δείχνει την πολυκλωνικότητα της κακοήθειας.
Μακροπρόθεσμες επιπλοκές από την θεραπεία των όγκων εκ γεννητικών κυττάρων
Τα σχήματα που περιέχουν vinvlastin και bleomycin προκαλούν υπέρταση και καρδιοαγγειακες νόσους.
Οι ασθενείς που κάνουν χημειοθεραπεία έχουν ολιγοσπερμία και αζωοσπερμία αν και η σπερματογένεση επανέρχεται, σε αρκετούς, στο φυσιολογικό και πολλοί ασθενείς αποκτούν παιδιά.
Πάντως όσοι κάνουν αφαίρεση των οπισθοπεριτοναϊκών λεμφαδένων, ακτινοθεραπεία και χημειοθεραπεία πρέπει να καταθέσουν σπέρμα στη τράπεζα. 3 δείγματα σε 2 ημέρες είναι αρκετά.
Η ετοπισίδη, επίσης, μπορεί να προκαλέσει λευχαιμία ή μυελοδυσπλαστικό σύνδρομο σε δόσεις πάνω από 2000mg/m2.
Επίσης, άλλες επιπλοκές είναι οι διαταραχές ακοής, και η περιφερική νευροπάθεια.
Πρόγνωση για τους όγκους από γεννητικά κύτταρα
Μία μικρή μελέτη σε κορίτσια με ωοθηκικούς όγκους αναφέρει μια συσχέτιση μεταξύ κυστικών και καλοήθων όγκων και, αντιστρόφως, συμπαγών και κακοηθών όγκων. Επειδή, η κυστική έκταση ενός όγκου μπορεί να εκτιμηθεί με υπερήχους, μαγνητική ή αξονική τομογραφία πριν την επέμβαση και αυτό επιτρέπει την επιλογή του πλέον κατάλληλου χειρουργικού σχεδίου για την ελαχιστοποίηση του κινδύνου διαρροής ενός κακοήθους όγκου.
Η πρόσβαση στην κατάλληλη θεραπεία έχει μεγάλη επίδραση στην έκβαση. Η 5ετής επιβίωση αυξάνεται με την έγκαιρη διάγνωση.
Το χοριοκαρκίνωμα των όρχεων έχει τη χειρότερη πρόγνωση από όλους τους καρκίνους των γεννητικών κυττάρων.
Να προτιμάτε τις φυσικές θεραπείες για τους όγκους εκ γεννητικών κυττάρων, σύμφωνα με το Μοριακό Προφίλ του Όγκου
Η ζωή είναι πολύτιμη.
Η ζωή είναι δική σας. Πάρτε την στα χέρια σας!
Το μοριακό προφίλ του όγκου είναι απαραίτητο και χρήσιμο εργαλείο για τη θεραπευτική σας απόφαση.
Ζητείστε την εξέταση πριν κάνετε οποιαδήποτε θεραπεία. Η ζωή σας είναι πολύτιμη.
Ζητήστε από την EMEDI πληροφορίες για το μοριακό προφίλ του όγκου.
Η καθοδήγηση για την επιλογή των ποιων συμπληρωμάτων διατροφής, από τα ανωτέρω, είναι κατάλληλα για την ασθένειά σας θα γίνει σε συνεννόηση με το θεράποντα ιατρό.
Διαβάστε, επίσης,
Χρήσιμες πληροφορίες για τα θυμώματα
Παράγοντες που καθορίζουν τη θεραπευτική απόφαση στην ογκολογία
Θεραπεία του καρκίνου όρχεως με μια ματιά
Τα χαρακτηριστικά καρκινικού κυττάρου
