Χρήσιμες πληροφορίες για την θεραπεία του καρκίνου του προστάτη
Ειδικός Παθολόγος-Ογκολόγος, MD, PhD
Οι όγκοι που περιορίζονται στον προστάτη κλινικού σταδίου T1a, T1b, T1c, T2a, και Τ2b και N0 γενικά αντιμετωπίζονται με ριζική προστατεκτομή, ακτινοθεραπεία, βραχυθεραπεία, ογκοΥπερθερμία και άλλες ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές και σε πολλές περιπτώσεις με προσεκτική παρακολούθηση.
Η απόφαση για το είδος της θεραπείας πρέπει να βασίζεται στην εξασφάλιση μιας καλής ποιότητας ζωής.
Οι επιπλοκές της κάθε θεραπείας
Για τη ριζική προστατεκτομή η ανικανότητα κυμαίνεται από 25-89% και η ακράτεια από 2-47%. Τα ίδια ποσοστά αναφέρονται και για την ακτινοθεραπεία. Κάποιες διαφορές που παρατηρούνται στη βιβλιογραφία οφείλονται στον χρόνο καταγραφής τους. Για παράδειγμα, μετά το χειρουργείο η ανικανότητα είναι άμεση, αλλά βελτιώνεται με την πάροδο του χρόνου, ενώ με την ακτινοθεραπεία δεν είναι άμεση, αλλά επιδεινώνεται με την πάροδο του χρόνου.
Ριζική οπισθοηβική προστατεκτομή
Ο στόχος αυτής της χειρουργικής τεχνικής είναι να αφαιρέσει ολοκληρωτικά τον όγκο, αλλά και να διατηρηθεί ο έλεγχος των ούρων και η στυτική ικανότητα. Μετά την αφαίρεση όλου του προστάτη τα επίπεδα του PSA δεν πρέπει να ανιχνεύονται. Ο έλεγχος του καρκίνου εκτιμάται με τα επίπεδα PSA.
Η διατήρηση και των δύο αγγειονευρωματωδών δεματίων θεωρείται πια επιτακτική.
6% των ασθενών έχουν ελαφριά ακράτεια, 2% μέτρια και 0,3% σοβαρή και απαιτούν τεχνητό σφιγκτήρα στην ουρήθρα και το 92% δεν έχουν ακράτεια στον ένα χρόνο. Η στύση επανέρχεται σε 4-6 μήνες, ενώ αν διατηρηθεί το ένα αγγειονευρωματώδες δεμάτιο η στύση δεν επανέρχεται στο 50% των ασθενών. Έτσι, για ασθενείς στους οποίους θεωρείται απαραίτητη η αφαίρεση του ενός ή και των δύο δεματίων πρέπει να βρεθεί τρόπος διατήρησης της στύσης.
Η λαπαροσκοπική και η ρομποτική da Vinci προστατεκτομή έχει μικρότερα ποσοστά ακράτειας και ανικανότητας.
Ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές απαιτούνται για τη διατήρηση της ποιότητας της ζωής του ασθενούς.
Ακτινοθεραπεία
Ακτινοθεραπεία στον προστάτη γίνεται με εξωτερική ακτινοβολία, με ενθέματα ή ραδιενεργές εμφυτευόμενες πηγές ή με συνδυασμό και των δύο μεθόδων. Τα αποτελέσματα ποικίλλουν στην ελάττωση του PSA και απαιτούνται βιοψίες συχνές… Απαιτείται τρισδιάστατη σύμμορφη ακτινοθεραπεία για να εξασφαλιστεί η μέγιστη δόση στον όγκο και ταυτόχρονα να μειωθεί ο κίνδυνος ακτινοβόλησης των γύρω υγιών ιστών. Δυστυχώς, η ακτινοβολία του προστάτη προκαλεί προβλήματα στο έντερο, όπως διάρροια και χαλαρά κόπρανα.
Η χρήση διάμεσης ακτινοβόλησης ή η εμφύτευση ραδιενεργών εμφυτευμάτων βασίζονται στην αρχή ότι η εναπόθεση της ραδιενέργειας μειώνεται εκθετικά στο τετράγωνο συνάρτηση της απόστασης της νόσου από την πηγή ακτινοβολίας. Μπορεί να γίνει και εμφύτευση των πηγών δακτυλικά με τη χρήση υπολογιστών ώστε να γίνεται άμεση παρακολούθηση της περιοχής, ώστε να γίνεται καλύτερος έλεγχος του καρκίνου και να υπάρχει μικρότερη τοξικότητα. Με τα εμφυτεύματα αυξάνει η συχνότητα ούρησης, ενώ η ακράτεια είναι σπάνια και η ανικανότητα παρατηρείται στα ίδια ποσοστά με τη ριζική προστατεκτομή.
Το PSA κατεβαίνει στο 1 ng/mL μετά τη θεραπεία στο 95% των ασθενών με ασθενείς που είχαν τιμή 20 ή λιγότερο πριν από την ακτινοθεραπεία με 70,2 Gy και στο 73% με 64,8 έως 66,6 Gy. Η επιβίωση χωρίς υποτροπή της νόσου είναι 92% για νόσο T1c, 80% για νόσο T2a και 77% για νόσο T2b, 67% για νόσο Τ2c και 41% για νόσο T3. Σε γενικές γραμμές όσοι λαμβάνουν ακτινοθεραπεία και έχουν Τ3 νόσο κατά 47% είναι εν ζωή στα 10 έτη και κατά 27% στα 15 έτη, λόγω της υψηλής συχνότητας, αδιάγνωστης μικρομεταστατικής νόσου τη στιγμή της διάγνωσης.
Κρυοχειρουργική για τον καρκίνο του προστάτη
Γίνεται ενδοκυτταρική κρυοπηξία και καταστρέφονται τα καρκινικά κύτταρα. Θέλει προσοχή, ώστε να μην επηρεαστούν οι υγιείς ιστοί.
Προεγχειρητική ανδρογονική στέρηση
Λόγω των απογοητευτικών αποτελεσμάτων της χειρουργικής θεραπείας και της ακτινοθεραπείας σε όγκους Τ3 και Τ4 χορηγείται ορμονοθεραπεία πριν το χειρουργείο ή την ακτινοθεραπεία. Φαίνεται ότι πριν την ακτινοθεραπεία μειώνει τις πιθανότητες επιπλοκών και καθυστερεί την αύξηση του PSA. Πριν το χειρουργείο μειώνει τα ποσοστά θετικών χειρουργικών ορίων από 47% σε 22%.
Η προσεκτική παρακολούθηση κερδίζει έδαφος
Η προσεκτική παρακολούθηση συνιστάται πια από πολλούς ογκολόγους μετά τη διάγνωση μέχρι να συμβεί πρόοδος της νόσου, όπως φαίνεται από τις αλλαγές στα επίπεδα PSA, την τοπική αύξηση του όγκου και την ανάπτυξη μεταστάσεων. Οι ηλικιωμένοι άνδρες έχουν καλά διαφοροποιημένους όγκους και πεθαίνουν τελικά από άλλες νόσους και όχι από τον καρκίνο του προστάτη. Με την ριζική προστατεκτομή 93% έχουν 10ετή επιβίωση, με την ακτινοθεραπεία 74% και με άλλες τεχνικές όπως και με την προσεκτική παρακολούθηση 84% και οι ασθενείς με βαθμού κακοήθειας 1 & 2 όγκους έχουν 13 % κίνδυνο θανάτου και 19% κίνδυνο μετάστασης μετά από 10 χρόνια και αντίστοιχα όσοι έχουν όγκους με βαθμό κακοήθειας 3, 63 & 74%.
Αν αντί για ριζική προστατεκτομή γίνει προσεκτική παρακολούθηση, θάνατος από καρκίνο του προστάτη θα συμβεί σε ποσοστό 9% σε σχέση με το 5% αυτών που θα χειρουργηθούν. Ίδια ποσοστά παρατηρούνται και στην πιθανότητα μεταστατικής νόσου. Με την προστατεκτομή, βέβαια τα ποσοστά της ακράτειας και της ανικανότητας είναι υψηλά ενώ τα αποφρακτικά φαινόμενα χαμηλά. 15% των ασθενών έχουν πολύ νωχελικούς καρκίνους που δεν θα τους δημιουργήσουν πρόβλημα κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Απαιτούνται πολύ αυστηρά κριτήρια για την επιλογή των ασθενών που θα κάνουν θεραπεία που επηρεάζει την ποιότητα ζωής τους και πολλοί ισχυρίζονται ότι δεν πρέπει να γίνεται βιοψία του προστάτη λόγω του ότι δεν προσφέρει ισχυρά προγνωστικά κριτήρια και μπορεί να συμβάλλει και στη διασπορά της νόσου, σε λανθασμένη επεμβατική τακτική και επανειλημμένες βιοψίες.
Και τι γίνεται αν τα επίπεδα του PSA αυξάνονται;
Όσοι δεν έχουν ευρήματα μετάστασης στο σπινθηρογράφημα των οστών και το PSA ανεβαίνει μετά τη ριζική προστατεκτομή, την ακτινοθεραπεία, με ή χωρίς ορμονοθεραπεία πρέπει να έχουν υπόψη τους ότι μπορεί να έχει συμβεί τοπική υποτροπή και μπορεί να απαιτείται επιπρόσθετη θεραπεία στον προστάτη. Η πιθανότητα μεταστατικής νόσου, επίσης, είναι μεγάλη και απαιτείται έλεγχος.
Για ασθενείς που έχουν κάνει ριζική χειρουργική εξαίρεση, η τοπική υποτροπή είναι πιο πιθανή, όταν το PSA αυξάνεται για πρώτη φορά ένα έτος μετά το χειρουργείο, όταν η αύξηση είναι αργή (σε 10 μήνες) και το δείγμα της ριζικής προστατεκτομής έδειξε καρκίνο με χαμηλό σκορ Gleason (μικρότερο του 7) και δεν υπήρχε διήθηση των ορχικών αγγείων ή λεμφαδενική μετάσταση. Οι ασθενείς που έκαναν ριζική προστατεκτομή λαμβάνουν ακτινοθεραπεία και όσοι είχαν λάβει ακτινοθεραπεία κάνουν χειρουργική εξαίρεση και αν δεν έχουν μεταστατική νόσο έχουν μέση επιβίωση 20 έτη. Σε αυτές τις περιπτώσεις αυξάνονται ακόμη περισσότερο τα ποσοστά ακράτειας και ανικανότητας.
Σε συστηματική υποτροπή και σε ασθενείς που το PSA αυξάνεται γίνεται ανδρογονικός αποκλεισμός.
Μεταστατική νόσος του προστάτη
-Μη ευνουχισμένοι ασθενείς
Μη ευνουχισμένοι ασθενείς είναι οι ασθενείς με μεταστατική νόσο ή πριν την τοπική θεραπεία ή μετά, που έχουν υψηλά επίπεδα τεστοστερόνης. Θεωρείται τότε ότι ο κίνδυνος ένας ασθενής να πεθάνει από τον καρκίνο του προστάτη είναι μεγαλύτερος από το να πεθάνει από άλλη νόσο. Γι΄αυτό γίνεται ορμονοθεραπεία. Πάνω από 90% των ανδρικών ορμονών εκκρίνονται από τους όρχεις και το υπόλοιπο από τα επινεφρίδια που έχουν συμμετοχή 40% της ενεργούς δράσης στον προστάτη. Παλιά γινόταν αμφοτερόπλευρη ορχεκτομή.
Σήμερα γίνεται ορμονοθεραπεία. Υπάρχει ορμονοθεραπεία που ελαττώνει τα επίπεδα της τεστοστερόνης, όπως αγωνιστές της εκλυτικής ορμόνης των γοναδοτροπινών-GnRH, ανταγωνιστές και οιστρογόνα και τα αντιαδρογόνα που δεν ελαττώνουν τα ανδρογόνα αλλά τα μπλοκάρουν. Οι παράγοντες που ελαττώνουν τα επίπεδα της τεστοστερόνης σε επίπεδα ευνουχισμού έχουν αντικαρκινικά αποτελέσματα που εξαρτώνται από την έκταση της νόσου. Σε αντίθεση, οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνται για την εκτίμηση του θεραπευτικού αποτελέσματος βασίζεται στις επιδράσεις του καρκίνου στον ασθενή, όπως την αύξηση του PSA, τις λεμφαδενικές μεταστάσεις, τις μεταστάσεις στα οστά ή τη σπλαχνική μετανόσο. Τα συμπτώματα μπορεί να υπάρχουν ή όχι. Γι΄αυτό απαιτείται καλό ιστορικό και εξατομικευμένη εκτίμηση της νόσου. Περίπου 70% των ασθενών με παθολογικό PSA το ομαλοποιούν στα 4 ng/mL μετά τον ευνουχισμό, 50% των μαζών θα μειωθούν κατά 50% ή περισσότερο και 60% θα ανακουφιστούν από τα συμπτώματα και στο 40% θα βελτιωθεί και η οστική νόσος και οι υπόλοιποι θα έχουν σταθερή νόσο. Ο ορμονικός ευνουχισμός συνδέεται με γυναικομαστία, ανικανότητα, αδυναμία, κόπωση, εξάψεις, κατάθλιψη και οστεοπόρωση και γι΄αυτό απαιτείται θεραπεία με διφωσφονικά. Τα μη στερεοειδή ανδρογόνα όπως η φλουταμίδη, η βικαλουταμίδη και η νιλουταμίδη μπλοκάρουν τα ανδρογόνα στους υποδοχείς.
Τα ερωτήματα με την ορμονοθεραπεία
Τι γίνεται με την αρχική αύξηση στην τεστοστερόνη μετά τη έναρξη θεραπείας με αγωνιστή ή ανταγωνιστή της εκλυτικής ορμόνης των γοναδοτροπινών;
Πρέπει να γίνεται ταυτόχρονο μπλοκάρισμα των ορχικών και επινεφριδικών ανδρογόνων;
Η μονοθεραπεία με ορμόνη μπορεί να διατηρήσει τη στύση;
Η αρχική αύξηση στην τεστοστερόνη μετά τη θεραπεία με αγωνιστή ή αγωνιστή της εκλυτικής ορμόνης της γοναδοτροπίνης μπορεί να προκαλέσει κλινική έξαρση της νόσου. Αυτοί οι παράγοντες σχετικά αντενδείκνυται σαν μονοθεραπεία σε ασθενείς με σοβαρό πόνο, συμπτώματα από το ουροποιητικό ή πίεση του νωτιαίου μυελού. Τα αντιανδρογόνα είναι εγκεκριμένα για να μπλοκάρουν την έξαρση.
Ο συνδυασμός ενός αντιαδρογόνου και ενός ανάλογου GnRH έχει το πλεονέκτημα να μπλοκάρει και τα αποτελέσματα των ανδρογόνων των επινεφριδίων που συνεισφέρουν από 5-45% των ανδρογόνων και πυροδοτούν τους όγκους όταν γίνεται χειρουργικός ευνουχισμός μόνο.
Τώρα, τίθεται το ερώτημα αν τα αντικαρκινικά αποτελέσματα του μεικτού ανδρογονικού αποκλεισμού είναι καλύτερα από τον ευνουχισμό μόνο ή η θεραπεία με GnRH είναι αρκετή. Οι μελέτες δείχνουν ότι τα αντιαδρογόνα δεν προσθέτουν αποτελεσματικότητα σε ασθενείς που έχουν κάνει χειρουργικό ευνουχισμό, αλλά έχουν μέτρια βελτίωση σε ασθενείς που θεραπεύονται με αγωνιστές και ανταγωνιστές GnRH. Εάν αυτό οφείλεται στο μπλοκάρισμα των ανδρογόνων των επινεφριδίων ή στο μπλοκάρισμα του αρνητικού αποτελέσματος όλων των ανδρογόνων, ως αποτέλεσμα του αρχικού κύματος αύξησης της GnRH είναι αβέβαιο. Η συγχορήγηση των αντιαδρογόνων θα πρέπει να γίνεται για μικρό χρονικό διάστημα έναν με τρεις μήνες. Άλλωστε, υπάρχουν ανταγωνιστές της εκλυτικής ορμόνης της γοναδοτροπίνης που κάνουν τον φαρμακευτικό ευνουχισμό πιο γρήγορα από ότι η συνδυασμένη θεραπεία και μπορεί να αποφευχθεί το τεστοσερονικό χαρακτηριστικό κύμα που προκαλούν οι αγωνιστές.
Άλλα είδη ορμονοθεραπείας είναι η υψηλή δόση βικαλουταμίδης (150mg), που συνδέεται με λιγότερες εξάψεις, λιγότερη μείωση της λίμπιντο, λιγότερη απώλεια μυϊκής μάζας, λιγότερες αλλαγές στην προσωπικότητα και μικρότερη απώλεια οστικής μάζας. Η γυναικομαστία παραμένει ένα πρόβλημα, αλλά μπορεί να ανακουφιστεί με ταμοξιφένη. Αν αυτή η προσέγγιση είναι ισοδύναμη με τις πιο παραδοσιακές θεραπείες που μειώνουν την τεστοστερόνη είναι ένα ερώτημα. Για ασθενείς, πάντως με μεταστατική νόσο η αντιαδρογονική μονοθεραπεία θεωρείται κατώτερη από την θεραπεία που μειώνει την τεστοστερόνη.
Άλλο σημαντικό ερώτημα είναι αν πρέπει η ορμονοθεραπεία να αρχίζει νωρίς ή όχι. Τα αποτελέσματα όλων των μελετών δεν δείχνουν καθαρό όφελος στην επιβίωση με την πρώιμη έναρξη της ορμονοθεραπείας.
-Ευνουχισμένοι ασθενείς
Σε ασθενείς που παίρνουν ορμονοθεραπεία, πρώτα πρώτα πρέπει να διερευνηθεί αν ο ασθενής είναι πράγματι φαρμακευτικά ευνουχισμένος και να εκτιμηθεί και η έκταση της νόσου. Κάποιοι ασθενείς θα έχουν νόσο που υποτροπιάζει με αύξηση του PSA μόνο και άλλοι θα έχουν αύξηση των οστικών μεταστάσεων και επέκταση της νόσου στους μαλακούς ιστούς. Νόσος που υποτροπιάζει δεν είναι απαραίτητα ανθεκτική στην ορμονοθεραπεία. Οι ασθενείς που παίρνουν ένα αντιαδρογόνο, πρέπει να το σταματήσουν και να γίνει παρακολούθηση, γιατί τα αντιαδρογόνα μπορεί να προκαλούν την ανάπτυξη του καρκίνου σε πιο προχωρημένα στάδια. Μετά μια δεύτερη ορμόνη, όπως η κετοκοναζολη ή η υδροκορτιζόνη, μπορεί να χορηγηθεί, αλλά οι ανταποκρίσεις, όταν συμβαίνουν είναι μικρής διάρκειας (2-4 μήνες)
Για ασθενείς με φανερή μεταστατική νόσο κατά την έναρξη της ορμονοθεραπείας, η νόσος τυπικά υποτροπιάζει αρχικά με αύξηση των επιπέδων του PSA και ακολουθεί αύξηση των οστικών μεταστάσεων και μετά εμφανίζονται τα συμπτώματα. Η παρουσία πόνου στην πλάτη προειδοποιεί για επισκληρίδιο αποκλεισμό ή νόσο της ιππουρίδας και πρέπει να γίνεται μαγνητική τομογραφία. Για 10% των ασθενών η νόσος θα υποτροπιάσει τοπικά ή θα κάνει μετάσταση στα σπλάχνα με ή χωρίς οστική νόσο, ενώ το PSA θα είναι δυσανάλογα χαμηλό ανάλογα με το φορτίο της νόσου, γιατί ο όγκος θα έχει αποκτήσει νευροενδοκρινικό χαρακτήρα.
Τα χημειοθεραπευτικά φάρμακα που χρησιμοποιούνται είναι η estramustine και οι ταξάνες, με 50% μείωση των μετρούμενων όγκων, 70% στην μείωση του PSA στο 50%, βελτίωση του σπινθηρογραφήματος που διαρκεί για 6 μήνες. Επίσης, χρησιμοποιείται και η mitoxadrone και η prednisone. Είναι δύσκολο να εκτιμηθεί το όφελος από τη χημειοθεραπεία λόγω της δυσκολίας μέτρησης της επίδρασης της θεραπείας στις μεταστατικές εστίες των οστών.
Η θεραπεία με docetaxel έχει χρησιμοποιηθεί ως θεραπεία για τον ανθεκτικό στον ευνουχισμό καρκίνο του προστάτη με διάμεσο όφελος επιβίωσης 2 έως 3 μήνες. Η χημειοθεραπεία δεύτερης γραμμής είναι η καμπαζιταξέλη. Γίνεται, επίσης, bevacizumab, docetaxel, θαλιδομίδη και πρεδνιζόνη.
Η δεύτερης γραμμής ορμονική θεραπεία με αμπιρατερόνη αυξάνει την επιβίωση κατά 4,6 μήνες. Η Enzalutamide είναι και αυτή δεύτερης γραμμής ορμονικός παράγοντας με αύξηση της επιβίωσης 5 μήνες. Καλύτερα να δίνονται abiraterone και enzalutamide σε ασθενείς που δεν έχουν λάβει προηγουμένως χημειοθεραπεία. Μόνο ένα σύνολο των κυττάρων ανταποκρίνονται στη θεραπεία και ορισμένα κύτταρα με χαρακτηριστικά που μοιάζουν με τα βλαστικά κύτταρα παραμένουν ανεπηρέαστα. Ως εκ τούτου απαιτείται στοχευμένο μπλοκάρισμα της σηματοδότησης των ανδρογόνων.
Επιθετικός καρκίνος προστάτη
Η θεραπεία του επιθετικού καρκίνου του προστάτη μπορεί να περιλαμβάνει χειρουργική επέμβαση (π.χ. ριζική προστατεκτομή), βραχυθεραπεία (βραχυθεραπεία του προστάτη) και ακτινοθεραπεία με εξωτερική δέσμη ακτινοβολίας, υψηλής έντασης εστιασμένους υπέρηχους (HIFU), χημειοθεραπεία, κρυοχειρουργική, ορμονική θεραπεία, ή κάποιο συνδυασμό.
Αν και η ευρεία χρήση του ειδικού προστατικού αντιγόνου (PSA) βοηθάει στη διάγνωση σε νεαρότερη ηλικία και σε μικρότερο στάδιο του καρκίνου, η συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων είναι άνδρες άνω των 65 ετών, και περίπου 25% των περιπτώσεων είναι άνδρες ηλικίας άνω των 75 ετών.
Αν το προσδόκιμο ζωής είναι μεγαλύτερο ή μικρότερο από 10 χρόνια βοηθάει για τη λήψη της απόφασης για το είδος της θεραπείας. Πολλοί ηλικιωμένοι ασθενείς δεν προσφέρονται για θεραπευτικές επιλογές, όπως η ριζική προστατεκτομή ή ακτινοθεραπεία και αντ ‘αυτού γίνεται ορμονική θεραπεία ή προσεκτική αναμονή. Η συνοσηρότητα και η διατήρηση μιας καλής ποιότητας ζωής εκτός από τον καρκίνο του προστάτη και άλλοι ειδικοί παράγοντες κινδύνου, όπως η αύξηση PSA, το σκορ Gleason και το κλινικό στάδιο πρέπει να λαμβάνονται υπόψιν. Καθώς ο μέσος όρος ζωής αυξάνεται λόγω της προόδου στην θεραπεία των καρδιαγγειακών, αναπνευστικών και άλλων χρόνιων παθήσεων, είναι πιθανό ότι οι περισσότεροι ηλικιωμένοι ασθενείς ζουν αρκετό καιρό κι έτσι έρχονται αντιμέτωποι με τον καρκίνο του προστάτη.
Αν ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί πέρα από τον προστάτη γίνεται ορμονική θεραπεία και χημειοθεραπεία. Ωστόσο, υπάρχουν εξαιρέσεις: Η ακτινοθεραπεία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για ορισμένους προχωρημένους όγκους, και η ορμονική θεραπεία χρησιμοποιείται για μερικούς όγκους σε πρώιμο στάδιο. Η κρυοθεραπεία, η ορμονική θεραπεία, και η χημειοθεραπεία, γίνεται αν η αρχική θεραπεία αποτύχει και ο καρκίνος εξελιχθεί.
Το Sipuleucel-Τ, είναι ένα εμβόλιο κατά του καρκίνου που έχει βρεθεί να έχει όφελος στην επιβίωση (αύξηση τεσσάρων μηνών στην επιβίωση) για τους άνδρες με μεταστατικό καρκίνο του προστάτη.
Ο καρκίνος του προστάτη που είναι ανθεκτικός στον ευνουχισμό
Οι περισσότεροι καρκίνοι του προστάτη γίνονται ανθεκτικοί στη θεραπεία μετά από ένα έως τρία χρόνια. Παλαιότερα θεωρούνταν ως ορμονοανθεκτικοί ή ανεξάρτητοι από τα ανδρογόνα, αλλά τώρα χαρακτηρίζονται ως ανθεκτικοί στον ευνουχισμό, γιατί ενώ δεν ανταποκρίνονται σε θεραπεία ευνουχισμού (μείωση των διαθέσιμων ανδρογόνων / τεστοστερόνης / DHT με χημικά ή χειρουργικά μέσα), αυτοί οι καρκίνοι εξακολουθούν να εξαρτώνται από τις ορμόνες για την ενεργοποίηση του υποδοχέα ανδρογόνων.
Παρηγορητική φροντίδα στον καρκίνο του προστάτη
Η παρηγορητική φροντίδα είναι η ιατρική περίθαλψη που επικεντρώνεται στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων, καθώς και τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής. Ένας από τους στόχους της θεραπείας στην παρηγορητική φροντίδα είναι ο έλεγχος των συμπτωμάτων και όχι η θεραπεία του υποκείμενου καρκίνου. Ο πόνος είναι συχνός σε μεταστατικό καρκίνο του προστάτη, και σχετίζονται με οστικές μεταστάσεις και μπορεί να αντιμετωπιστεί με διφωσφονικά, με φάρμακα όπως τα οπιοειδή και ανακουφιστική θεραπεία με ακτινοβολία σε γνωστές μεταστάσεις. Η συμπίεση του νωτιαίου μυελού μπορεί να συμβεί από μεταστάσεις στη σπονδυλική στήλη, και μπορεί να αντιμετωπιστεί με στεροειδή, χειρουργική επέμβαση, ή ακτινοθεραπεία. Άλλα συμπτώματα που μπορούν να αντιμετωπιστούν μέσω της παρηγορητικής φροντίδας είναι η κόπωση, το παραλήρημα, το λεμφοίδημα στο όσχεο ή το πέος, η ναυτία, ο έμετος και η απώλεια βάρους.
Ανακουφιστική θεραπεία στον καρκίνο του προστάτη
Η ανακούφιση του πόνου έχει μεγάλη σημασία στον καρκίνο του προστάτη με οστικές μεταστάσεις. Ανακούφιση γίνεται με εξωτερική ακτινοβολία με εστιακές ή ημισωματικές τεχνικές. Ο συνδυασμός mitoxantrone και prednisone χρησιμοποιείται για την ανακούφιση του πόνου από τις οστικές μεταστάσεις.
Απαιτούνται στοχευμένες προσεγγίσεις, όπως με ανταγωνιστές της ενδοθηλίνης.
Το strontium-89 και samarium-153 ελαττώνουν τον πόνο σε σκελετικές μεταστάσεις, χωρίς όφελος στην επιβίωση, ενώ τα διφωσφονικά και η denosumab ανακουφίζουν από τα συμπτώματα και ελαττώνουν τον κίνδυνο καταγμάτων. Ο συνδυασμός strodium-89 και doxorubicin ελαττώνει το ποσοστό των σκελετικών καταγμάτων, επίσης.
Να προτιμάτε τις φυσικές θεραπείες αν πάσχετε από καρκίνο του προστάτη, σύμφωνα με το Μοριακό Προφίλ του Όγκου
Η ζωή είναι πολύτιμη.
Η ζωή είναι δική σας. Πάρτε την στα χέρια σας!
Το μοριακό προφίλ του όγκου είναι απαραίτητο και χρήσιμο εργαλείο για τη θεραπευτική σας απόφαση.
Ζητείστε την εξέταση πριν κάνετε οποιαδήποτε θεραπεία. Η ζωή σας είναι πολύτιμη.
Ζητήστε από την EMEDI πληροφορίες για το μοριακό προφίλ του όγκου.
Διαβάστε περισσότερα για την Σάββη Μάλλιου Κριαρά
Εμπιστευθείτε τους διατροφικούς συμβούλους της EMEDI
Εμπιστευθείτε το ογκολογικό συμβούλιο της EMEDI
Τα κατάλληλα συμπληρώματα διατροφής για τον καρκίνο προστάτη
Πατήστε, εδώ, για να παραγγείλετε τα κατάλληλα συμπληρώματα διατροφής για τον καρκίνο προστάτη
Διαβάστε, επίσης,
Χρήσιμες πληροφορίες για τον καρκίνο του προστάτη
Ρομποτική da Vinci προστατεκτομή για τον καρκίνο του προστάτη
Θεραπεία του πόνου σε καρκίνο στα οστά
Ομάδα αίματος και καρκίνος του προστάτη
Προστατεκτομή με διουρηθρική εξάχνωση του προστάτη
Συμπληρώματα διατροφής για προβλήματα του προστάτη
Ιός καταπολεμάει τον καρκίνο προστάτη
Νανοσωματίδια από τσάι κατά του καρκίνου του προστάτη
Τσιρότα οιστρογόνων για τον καρκίνο προστάτη
Η σεξουαλική ζωή σε χρόνιες ασθένειες
Ρομποτική Da Vinci προστατεκτομή
Πρέπει να γίνεται ριζική προστατεκτομή σε καρκίνο προστάτη;
Ρίγανη για τη θεραπεία καρκίνου του προστάτη
Η αναλογία δείκτη και παράμεσου αποκαλύπτει πολλά μυστικά
Τα καλύτερα βότανα για τον προστάτη
Οδηγίες για την πρόληψη καρκίνου του προστάτη
Πόσο σημαντικός είναι ο προστάτης
Μάθετε να αξιολογείτε σωστά το PSA
Πρόληψη του καρκίνου του προστάτη
Η μπύρα για την πρόληψη του καρκίνου του προστάτη
Το πέρασμα στην εξατομικευμένη θεραπεία του καρκίνου
Εμπιστευθείτε τους διατροφικούς συμβούλους της EMEDI
Εμπιστευθείτε το ογκολογικό συμβούλιο της EMEDI
Το Glycobloc θεραπεύει τον καρκίνο φυσικά
Αυτό είναι το χειρουργείο του μέλλοντος