Σε ποιες ασθένειες είναι θεραπευτικά τα ένζυμα

Ενζυμοθεραπεία

Τα συστηματικά ένζυμα είναι κατάλληλα για την απόκριση του ανοσοποιητικού συστήματος και για την ανακούφιση της φλεγμονής.

Η φλεγμονή αποτελεί την αιτία πολλών σοβαρών και χρόνιων ασθενειών.

Τα συστηματικά ένζυμα μειώνουν τους φλεγμονώδεις δείκτες, ανακουφίζουν από τον πόνο και το οίδημα, αποβάλλουν τις τοξίνες, τα απόβλητα και το ινώδες του αίματος από την κυκλοφορία του αίματος.

Τα ένζυμα βελτιώνουν την ποιότητα ζωής, μειώνουν τον χρόνο αποκατάστασης και είναι απαραίτητα για την πρόληψη ασθενειών.

Τι είναι η ενζυμοθεραπεία

Η θεραπεία αντικατάστασης ενζύμων είναι μια ιατρική θεραπεία που αντικαθιστά ένα ένζυμο που είναι ανεπαρκές ή απουσιάζει από το σώμα. Συνήθως, αυτό επιτυγχάνεται δίνοντας στον ασθενή ενδοφλέβια (IV) έγχυση διαλύματος που περιέχει το ένζυμο.

Η αντικατάσταση είναι επί του παρόντος διαθέσιμη για ορισμένες ασθένειες των λυσοσωμάτων: ασθένεια Gaucher, ασθένεια Fabry, MPS-Βλεννοπολυσακχαρίδωση I, MPS-Βλεννοπολυσακχαρίδωση II (σύνδρομο Hunter), MPS-Βλεννοπολυσακχαρίδωση VI και ασθένεια Pompe-ασθένεια αποθήκευσης γλυκογόνου τύπου II. Η θεραπεία αντικατάστασης ενζύμων δεν διορθώνει το υποκείμενο γενετικό ελάττωμα, αλλά αυξάνει τη συγκέντρωση του ενζύμου που λείπει στον ασθενή και χρησιμοποιείται και για τη θεραπεία ασθενών με σοβαρή συνδυασμένη ανοσοανεπάρκεια που προέρχεται από ανεπάρκεια της δεαμινάσης της αδενοσίνης.

Επίσης, η θεραπεία αντικατάστασης ενζύμων χρησιμοποιείται για ασθενείς με ανεπάρκεια ενζύμων ή πρωτεϊνών, ως γονιδιακή θεραπεία και στη μεταμόσχευση βλαστικών κυττάρων από μυελό οστών.

Τι είναι τα λυσοσώματα

Τα λυσοσώματα είναι κυτταρικά οργανίδια που είναι υπεύθυνα για τον μεταβολισμό πολλών διαφορετικών μακρομορίων και πρωτεϊνών. Χρησιμοποιούν ένζυμα για τη διάσπαση μακρομορίων. Υπάρχουν 50 λυσοσωμιακές ασθένειες. Οι διαταραχές αυτές οφείλονται σε γενετικές μεταλλάξεις που εμποδίζουν την παραγωγή ορισμένων ενζύμων που χρησιμοποιούνται στα λυσοσώματα. Το ένζυμο που λείπει συχνά οδηγεί σε συσσώρευση του υποστρώματος μέσα στο σώμα. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μια ποικιλία συμπτωμάτων, πολλά από τα οποία είναι σοβαρά και μπορούν να επηρεάσουν τον σκελετό, τον εγκέφαλο, το δέρμα, την καρδιά και το κεντρικό νευρικό σύστημα. Η αύξηση της συγκέντρωσης του ενζύμου που λείπει μέσα στο σώμα έχει αποδειχθεί ότι βελτιώνει τις φυσιολογικές κυτταρικές μεταβολικές διαδικασίες του σώματος και μειώνει τη συγκέντρωση του υποστρώματος στο σώμα.

Η θεραπεία αντικατάστασης ενζύμων είναι επιτυχής και στη θεραπεία σοβαρής συνδυασμένης ανοσοανεπάρκειας που προκαλείται από ανεπάρκεια δεαμινάσης της αδενοσίνης, που είναι μια θανατηφόρα παιδική ασθένεια που απαιτεί πρώιμη ιατρική παρέμβαση. Όταν το ένζυμο δεαμινάση της αδενοσίνης είναι ανεπαρκές στο σώμα, το αποτέλεσμα είναι η τοξική συσσώρευση μεταβολιτών που επηρεάζουν την ανάπτυξη και λειτουργία των λεμφοκυττάρων. Πολλά παιδιά με ανεπάρκεια δεαμινάσης της αδενοσίνης υποβάλλονται σε θεραπεία με το ένζυμο δεαμινάσης αδενοσίνης αδενοσίνης συζευγμένο με πολυαιθυλενική γλυκόλη και ζουν πολύ περισσότερο.

Ασθένειες αποθήκευσης λυσοσωμάτων και αντίστοιχες ενζυμικές θεραπείες.
Ασθένεια	Ένζυμο	Μέθοδος χορήγησης και δόση
Νόσος Fabry	Agalsidase beta	IV-ενδοφλέβια Ηλικία 16–61: 1 mg/kg κάθε 2 εβδομάδες
Νόσος Fabry	Agalsidase alfa	IV-ενδοφλέβια Ενήλικες άνδρες: 0.2 mg/kg κάθε 2 εβδομάδες
Νόσος Gaucher	Imiglucerase	IV–ενδοφλέβια Ηλικία 12–69: 15–60 U/kg κάθε 2 εβδομάδες
Νόσος Gaucher	Taliglucerase alfa	IV-ενδοφλέβια Ηλικία 19–74: 11–73 U/kg κάθε 2 εβδομάδες
Νόσος Gaucher	Velaglucerase alfa	IV-ενδοφλέβια Ηλικία 4–62: 15–60 U/kg κάθε 2 εβδομάδες
Νόσος Gaucher τύπου I	Alglucerase	IV-ενδοφλέβια Ηλικία 7–42: 2.5 U/kg 3 φορές την εβδομάδα 60 U/kg 1 φορά την εβδομάδα έως κάθε 4 εβδομάδες
Ανεπάρκεια λιπάσης λυσσοσωμάτων (Wolman disease/CESD)	Sebelipase alpha	IV-ενδοφλέβια Ηλικία 1–6 months: 1 mg/kg κάθε 2 εβδομάδες Ηλικία 4–58: 1–3 mg/kg κάθε εβδομάδα
MPS I	Laronidase	IV–ενδοφλέβια Ηλικία 6–43: 100 U/kg κάθε εβδομάδα
MPS II	Idursulfase	IV-ενδοφλέβια Ηλικία 5–31: 0.5 mg/kg κάθε εβδομάδα
MPS IVA	Elosulfase alpha	IV-ενδοφλέβια Ηλικία 5–57: 2 mg/kg κάθε εβδομάδα
MPS VI	Galsulfase	IV–ενδοφλέβια Ηλικία 5–29: 1 mg/kg κάθε εβδομάδα
Νόσος Pompe	Alglucosidase alpha (160L bioreactor)	IV–ενδοφλέβια Ηλικία 1–3.5: 20 mg/kg κάθε 2 εβδομάδες
Νόσος Pompe	Alglucosidase alpha (4000L bioreactor)	IV–ενδοφλέβια Ηλικία 10–70: 20 mg/kg κάθε 2 εβδομάδες

Στη θεραπεία μείωσης υποστρώματος ή ενζυμοθεραπεία οι συσσωρευμένες ενώσεις αναστέλλονται από το σχηματισμό στο σώμα ενός ασθενούς που πάσχει από μια ασθένεια αποθήκευσης λυσοσωμάτων. Η θεραπεία μείωσης υποστρώματος χρησιμοποιεί ένα μικρό μόριο για να αναστείλει τη βιοσύνθεση αυτών των ενώσεων και τα ένζυμα έτσι μπορούν να λαμβάνονται και από το στόμα.

Η γονιδιακή θεραπεία στοχεύει να αντικαταστήσει την έλλειψη μιας πρωτεΐνης στο σώμα μέσω της χρήσης, συνήθως, ιικών φορέων. Στη γονιδιακή θεραπεία, ένα γονίδιο που κωδικοποιεί μια συγκεκριμένη πρωτεΐνη εισάγεται σε ένα φορέα. Ο φορέας που περιέχει το θεραπευτικό γονίδιο στη συνέχεια εγχέεται στον ασθενή. Μόλις εισέλθει στο σώμα ο φορέας εισάγει το θεραπευτικό γονίδιο σε κύτταρα ξενιστές και η πρωτεΐνη που κωδικοποιείται από το νεοεισαγμένο γονίδιο παράγεται στη συνέχεια από τα ίδια τα κύτταρα του σώματος. Αυτός ο τύπος θεραπείας μπορεί να διορθώσει την έλλειψη πρωτεΐνης / ενζύμου σε ασθενείς με ασθένειες λυσοσωμικής αποθήκευσης.

Η μεταμόσχευση αιματοποιητικών στελεχιαίων κυττάρων είναι μια άλλη θεραπεία για τις ασθένειες της αποθήκευσης λυσοσωμάτων και τα κύτταρα προέρχονται από τον μυελό των οστών. Αυτά τα κύτταρα έχουν την ικανότητα να ωριμάζουν σε πολλούς τύπους κυττάρων του αίματος, όπως τα ερυθρά αιμοσφαίρια, τα αιμοπετάλια και τα λευκά αιμοσφαίρια. Οι ασθενείς που υποφέρουν από ελλείψεις ενζύμων υποβάλλονται συχνά σε μεταμοσχεύσεις αιμοποιητικών βλαστοκυττάρων, οι οποίες χορηγούνται με ένεση από έναν υγιή δότη. Αυτή η θεραπεία εισάγει αιμοποιητικά βλαστικά κύτταρα που παράγουν τα ελλειμματικά ένζυμα, αφού έχουν φυσιολογική μεταβολική λειτουργία. Αυτή η θεραπεία χρησιμοποιείται συχνά για τη θεραπεία του κεντρικού νευρικού συστήματος των ασθενών με ορισμένες ασθένειες της αποθήκευσης λυσοσωμάτων.

Η θεραπεία με ένζυμα είναι η χρήση ενζύμων για την αντιμετώπιση ελλείψεων και άλλων ασθενειών στο σώμα. Ένα ένζυμο είναι ένα μακρομόριο που καταλύει και επιταχύνει τις μεταβολικές διαδικασίες στο σώμα. Τα ένζυμα βοηθούν στην πέψη των τροφών, διασπούν τις τοξίνες, καθαρίζουν το αίμα, ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα, δημιουργούν πρωτεΐνες στους μύες, συστέλλουν τους μυς, αποβάλλουν το διοξείδιο του άνθρακα από τους πνεύμονες και μειώνουν το στρες στο πάγκρεας και άλλα ζωτικά όργανα. Η ενζυμική θεραπεία χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της κυστικής ίνωσης και της παγκρεατικής ανεπάρκειας, σε ορισμένους καρκίνους. Η θεραπεία μπορεί να είναι συστηματική ή μη συστηματική και μπορεί να χορηγηθεί μέσω πολλαπλών οδών χορήγησης, συχνότερα από του στόματος, τοπικά ή ενδοφλεβίως.

Η θεραπεία αντικατάστασης ενζύμων, που αντικαθιστά ένα ένζυμο σε ασθενείς στους οποίους το συγκεκριμένο ένζυμο είναι ανεπαρκές ή απουσιάζει χορηγείται, συνήθως, μέσω ενδοφλέβιας (IV) έγχυσης. Διατίθεται σήμερα για λυσοσωμικές ασθένειες, όπως η νόσος Gaucher και η νόσος Fabry.

Η μη ειδική θεραπεία ενζύμων, είναι ένας άλλος υπότυπος της ενζυμικής θεραπείας που διεγείρει τις αναγεννητικές διεργασίες στο σώμα και χρησιμοποιείται σε πολλές ασθένειες και στην αισθητική ιατρική.

Παραδείγματα ενζύμων

Η βρωμελίνη είναι ένα από τα πιο δημοφιλή ένζυμα που χρησιμοποιούνται στην ενζυμική θεραπεία. Η βρωμελίνη περιέχει ένα φωτολυτικό πεπτικό ένζυμο που προέρχεται από το στέλεχος και τον καρπό του ανανά. Όταν λαμβάνεται με τα γεύματα, η βρωμελίνη μπορεί να βοηθήσει στην πέψη των πρωτεϊνών. Όταν λαμβάνεται με άδειο στομάχι, μπορεί να λειτουργήσει ως αντιφλεγμονώδης παράγοντας.

Η θρυψίνη, είναι ένα πρωτεολυτικό ένζυμο, που χρησιμοποιείται, επίσης, στην ενζυματική θεραπεία. Όταν λαμβάνεται από το στόμα, χρησιμοποιείται συχνά ως πεπτικό ένζυμο, συχνά σε συνδυασμό με λιπάση και αμυλάση. Συνδυάζεται, ακόμη με βρωμελίνη και ρουτίνη για τη θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας. Η θρυψίνη μπορεί να χρησιμοποιηθεί τοπικά για την απομάκρυνση του νεκρωτικού ιστού και των υπολειμμάτων κατά τον καθαρισμό του τραύματος και του έλκους. Τα συμπληρώματα θρυψίνης προέρχονται από μύκητες ή βακτηριακές πηγές, το πάγκρεας ζώων ή από φυτικές πηγές. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την απομάκρυνση νεκρών ιστών που παραμένουν μετά από τραύμα, λοίμωξη ή χειρουργικές επεμβάσεις. Αυτή η αφαίρεση επιτρέπει την ανάπτυξη νέων κυττάρων δέρματος ή ιστών. Χρησιμοποιείται και για την αναγέννηση του δέρματος στην αισθητική και πλαστική χειρουργική.

Η χυμοθρυψίνη χρησιμοποιείται από το στόμα για να μειώσει τη φλεγμονή και το οίδημα (οίδημα) που σχετίζεται με αποστήματα, έλκη, χειρουργική επέμβαση ή τραύμα. Αυτό το ένζυμο χρησιμοποιείται, επίσης, ως αποχρεμπτικό στο άσθμα και άλλες πνευμονικές παθήσεις και στη μείωση του στρες του ήπατος. Τοπικά, χρησιμοποιείται για φλεγμονώδεις και μολυσματικές διαταραχές. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί, ακόμη σε εισπνοές, ενδομυϊκή ένεση ή οφθαλμικά. Έχει συστατικά που είναι πρωτεολυτικά, αντιφλεγμονώδη και αντιοξειδωτικά, τα οποία πιστεύεται ότι μειώνουν την καταστροφή των ιστών.

Τα ένζυμα που λαμβάνονται ως συμπληρώματα από το στόμα μπορούν ακόμη και να φθάσουν σε όγκους ή σε άλλους τόπους δράσης μέσω της κυκλοφορίας του αίματος. Συχνά, διασπώνται σε αμινοξέα πριν απορροφηθούν από το πεπτικό σύστημα και γίνεται προσπάθεια, παράκαμψης της διάσπασής τους από τα γαστρικά οξέα.

Τα υδρολυτικά ένζυμα

Οι συνδυασμοί υδρολυτικών ενζύμων, καταστρέφουν μια ουσία χρησιμοποιώντας νερό κι έχουν χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία μιας ποικιλίας ασθενειών.

Τα υδρολυτικά ένζυμα είναι ινωδολυτικά (διασπούν μια συγκεκριμένη πρωτεΐνη), ρυθμιστικά της ροής αίματος (μεταβάλλουν τις ιδιότητες της ροής του αίματος), αποιδηματικά, αντιφλεγμονώδη και ανοσοδιεγερτικά και χρησιμοποιούνται σε φλεγμονές, τραύματα, χειρουργικές επεμβάσεις, αυτοάνοσα νοσήματα και ασθένειες ανοσοσυμπλεγμάτων, ρευματολογικές παθήσεις, ιικές μολύνσεις και κακοήθεις όγκους.

Βρωμελίνη ή βρομελίνη: Όταν λαμβάνεται από το στόμα, η βρομελίνη μπορεί να μειώσει τη φλεγμονή ή τον πόνο που προκαλείται από τη φλεγμονή. Χρησιμοποιείται για την ιγμορίτιδα (όπως τα αντιβιοτικά) λόγω της ικανότητάς της να μειώνει τη φλεγμονή και το οίδημα. Ένας παράγοντας απορρόφησης που προέρχεται από τη βρωμελίνη, η Debridase®, χρησιμοποιείται σε βαθιά εγκαύματα δευτέρου βαθμού και τρίτου βαθμού με θετικά αποτελέσματα. Η βρομελίνη χρησιμοποιείται και στη θεραπεία του καρκίνου.

Θεραπεία με παγκρεατικά ένζυμα: Η θεραπεία με παγκρεατικά ένζυμα είναι η αποκατάσταση της φυσιολογικής φυσιολογίας του γαστρεντερικού συστήματος με τη συμπλήρωση των ελλιπών παγκρεατικών ενζύμων. Η θεραπεία με παγκρεατικά ένζυμα χρησιμοποιείται, συνήθως, για τη θεραπεία του πόνου που σχετίζεται με τη χρόνια παγκρεατίτιδα. Τα χορηγούμενα ένζυμα μπορούν να καταστραφούν από το γαστρικό οξύ, με αποτέλεσμα τη δυσαπορρόφηση των ενζύμων. Επίσης, οι όξινες συνθήκες στο δωδεκαδάκτυλο μειώνουν την αποτελεσματικότητα των παγκρεατικών ενζύμων που χορηγούνται με τα γεύματα. Οι ανταγωνιστές υποδοχέα ισταμίνης-Η2 μπορεί να μειώνουν τη γαστρική οξύτητα. Η χρήση μικροσφαιρίων με εντερική επικάλυψη υπερνικά πολλά από τα προβλήματα που σχετίζονται με την καταστροφή των ενζύμων.

Νόσος Fabry: Η νόσος του Fabry (Anderson-Fabry) είναι μια σπάνια νόσος, φυλοσύνδετη, συνδεδεμένη με το χρωμόσωμα Χ, κληρονομική ασθένεια λυσοσωμιακής αποθήκευσης. Η ανεπάρκεια του ενζύμου άλφα γαλακτοσιδάση προκαλεί τη συσσώρευση γλυκολιπιδίων (κεραμιδίου τριεξοσίδης) στα αιμοφόρα αγγεία και σε άλλους ιστούς και όργανα, μειώνοντας τη λειτουργία τους. Μερικά από τα παθολογικά συμπτώματα είναι οι δερματικές αλλοιώσεις, ο πυρετός και το κάψιμο στα άκρα. Οι δερματικές αλλοιώσεις εμφανίζονται ως ανώμαλες, υπερεργεμένες βλάβες που εμφανίζονται σε όλο το σώμα. Οφθαλμικές επιπλοκές, επίσης, υπάρχουν. Η ασθένεια, αν δεν θεραπευθεί, οδηγεί σε θάνατο στην πρώιμη ενήλικη ζωή, συνήθως, λόγω νεφρικής ανεπάρκειας λόγω πρωτεϊνουρίας (πρωτεΐνης στα ούρα) και υπέρτασης. Η αντικατάσταση του ενζύμου με agalsidase άλφα (Replagal®) και agalsidase beta (Fabrazyme®) χρησιμοποιείται τώρα για τη θεραπεία αυτής της ασθένειας.

Ασθένεια Gaucher: Η νόσος του Gaucher είναι μια συχνή διαταραχή της αποθήκευσης λιπιδίων που προκαλείται από την ανεπάρκεια του ενζύμου glucocerebrosidase, οδηγώντας σε συσσώρευση του υποστρώματός του, μια λιπαρή ουσία που ονομάζεται glucocerebroside. Τα συμπτώματα είναι η διόγκωση του σπληνός και του ήπατος, η δυσλειτουργία του ήπατος, οι σκελετικές διαταραχές και οι οστικές βλάβες που προκαλούν πόνο, σοβαρές νευρολογικές επιπλοκές, οίδημα λεμφαδένων και πόνο στις αρθρώσεις, διόγκωση κοιλιάς, καφέ απόχρωση στο δέρμα, αναιμία, χαμηλά επίπεδα αιμοπεταλίων και κίτρινες λιπαρές αποθέσεις στο άσπρο του οφθαλμού (σκληρό χιτώνα). Η θεραπεία αντικατάστασης ενζύμου με ανασυνδυασμένο ένζυμο γλυκοσερεβροσιδάσης, 60 μονάδες / kg, χορηγείται ενδοφλεβίως κάθε δύο εβδομάδες για να μειωθεί το μέγεθος του ήπατος και του σπλήνα, να μειωθούν οι σκελετικές ανωμαλίες και να αντιστραφούν οι άλλες εκδηλώσεις της νόσου.

Άλλες διαταραχές λυσοσωμικής αποθήκευσης: Η θεραπεία υποκατάστασης ενζύμων μπορεί να εφαρμοστεί και σε άλλες ασθένειες λυσοσωμιακής αποθήκευσης.

Λεμφοίδημα: Τα πρωτεολυτικά ένζυμα χρησιμοποιούνται στη θεραπεία του λεμφικού οιδήματος του βραχίονα μετά από μαστεκτομή και ακτινοθεραπεία για καρκίνο του μαστού.

Έρπης ζωστήρας: Ο έρπης ζωστήρας είναι μια οξεία, εντοπισμένη λοίμωξη που υποβαθμίζει την ποιότητα ζωής. Η χορήγηση ενζύμων έχει παρόμοια αποτελεσματικότητα με το acyclovir.

Όγκοι: Το ένζυμο L-ασπαραγινάση είναι αποτελεσματικός αντικαρκινικός παράγοντας. Η ενζυμική εξάντληση της γλουταμίνης, της αργινίνης, της κυστεΐνης, της κιτρουλλίνης και της σερίνης έχει εκλεκτική κυτταροτοξικότητα για ορισμένους όγκους. Αρκετά ένζυμα γλουταμινάσης-ασπαραγινάσης έχουν αντικαρκινική δράση σε ζώα και ανθρώπους. Η σερραπεπτάση έχει και αυτή αντικαρκινική δράση.

Αποκατάσταση τραυμάτων: Η θεραπεία με ένζυμα, ιδιαίτερα η εφαρμογή μικροβιακών πρωτεασών, είναι ένας τρόπος για την απομάκρυνση των νεκρωτικών ιστών από πυώδη ή εκκενωτικά τραύματα. Η χρήση πρωτεολυτικών ενζύμων σε συνδυασμό με τις μεθόδους πρόωρου κλεισίματος κοκκωδών πληγών βελτιώνει τη θεραπεία των ασθενών με πυώδεις πληγές.

Σε ποιες ασθένειες είναι θεραπευτικά τα ένζυμα:

-Ινομυώματα της μήτρας

-Ινοκυστική μαστοπάθεια

-Απομάκρυνση τοξινών

-Θρόμβωση, ρυθμιστικά της ροής αίματος (μεταβάλλουν τις ιδιότητες της ροής του αίματος)

-Απομάκρυνση αποβλήτων

-Διάσπαση ινώδους και ινικής, ινωδολυτικά (διασπούν μια συγκεκριμένη πρωτεΐνη)

-Νόσος Alzheimer

-Ανοσοδιέγερση

-Αυτοάνοσα νοσήματα

-Ασθένειες ανοσοσυμπλεγμάτων

-Ρευματολογικές παθήσεις

-Ιικές μολύνσεις

-Σε όλα τα φλεγμονώδη νοσήματα

-Οίδημα και κατακράτηση υγρών

-Αρθρίτιδα

-Ιγμορίτιδα

-Άσθμα

-Έρπητας ζωστήρας

-Αυτισμός

-Πνευμονική ίνωση

-Καρκίνος

-Ψωρίαση

-Χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια

-Νόσος του Peyronie

-Κυστική ίνωση

-Δυσανεξία στις τροφές

-Εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση, ρυθμιστικά της ροής αίματος (μεταβάλλουν τις ιδιότητες της ροής του αίματος)

-Βορρελίωση ή νόσος του Lyme

-Διαβήτης

-Μυϊκοί πόνοι

-Ημικρανίες και πονοκέφαλοι από φλεγμονή

-Ενδομητρίωση

-Υπέρταση

-Φλεγμονώδεις νόσοι του εντέρου

-Ινομυαλγία

-Λεμφοίδημα

-Αναγέννηση δέρματος σε τραύματα, πληγές, εγκαύματα, χειρουργικές επεμβάσεις και στην αισθητική και αναγεννητική πλαστική χειρουργική

-Αρθρίτιδες

-Πόνος

Τα καλύτερα ένζυμα για να έχετε την υγεία σας

Πατήστε, εδώ, για να παραγγείλετε τα κατάλληλα ένζυμα για να έχετε την υγεία σας

Η καθοδήγηση για την επιλογή των ποιων συμπληρωμάτων διατροφής, από τα ανωτέρω, θα επιλεγούν για την ασθένειά σας θα γίνει σε συνεννόηση με τον θεράποντα ιατρό.

Διαβάστε, επίσης,

Τα καλύτερα πεπτικά ένζυμα

Η αφυδάτωση προκαλεί πολλές ασθένειες

Χρήσιμες πληροφορίες για τη φυτοθεραπεία

Ποιοι πρέπει να παίρνουν πεπτικά ένζυμα

Συμπληρώματα διατροφής για τις παθήσεις του πεπτικού

Οι καλύτερες διαγνωστικές εξετάσεις για το ενδοκρινικό σύστημα και τον μεταβολισμό

Ενδογενής παράγοντας

Χρήσιμες πληροφορίες για το σελήνιο

Η καλύτερη διατροφή για να έχετε την υγεία σας

Η αντλία νατρίου και καλίου στη θεραπεία του καρκίνου

Υγεία του πεπτικού συστήματος