Πέμπτη, 13 Φεβρουαρίου, 2025
ΑρχικήΚλασική ΙατρικήΚτηνιατρικήΗ λεϊσμανίαση σε σκύλους

Η λεϊσμανίαση σε σκύλους

Χρήσιμες πληροφορίες για τη λεϊσμανίαση σε σκύλους

ΛΕΪΣΜΑΝΙΑΣΗ (Καλά – Αζάρ) σκύλων

Ο αιτιολογικός παράγοντας είναι το πρωτόζωο Leishmania infantum (για την Ελλάδα)

Πρόκειται για έναν μονοκύτταρο οργανισμό (αποτελείται δηλαδή από ένα κύτταρο), ο οποίος εμφανίζεται με δύο μορφές. (Μία στην σκνίπα και μια άλλη στον σκύλο). 

Η λεϊσμανίαση σκύλου είναι μια ασθένεια που προκαλείται από τα παράσιτα Leishmania που μεταδίδονται από το δάγκωμα μιας μολυσμένης σκνίπας (Lutzomyia).  Θεωρείται παραδοσιακά ως μια ασθένεια που βρίσκεται μόνο κοντά στη λεκάνη της Μεσογείου.


Μορφές και συμπτώματα λεϊσμανίασης σκύλων

-Δερματική

Αλωπεκίαση

Δερματικές βλάβες

Απολεπιστική δερματίτιδα

-Σπλαχνική

Επίσταξη (αιμορραγία από τη μύτη)

Σπειραματονεφρίτιδα και νεφρική ανεπάρκεια

Οπτικές βλάβες

Προοδευτική απώλεια βάρους με μειωμένη όρεξη

Διογκωμένοι λεμφαδένες


Αιτία λεϊσμανίασης σκύλων

Πολυάριθμα στελέχη της Leishmania μεταδίδονται από σκνίπες στους  σκύλους:

L. donovani στη Σρι Λάνκα

L. infantum στην Αμερική

L. chagasi

Οι L. mexicana, L. amazonensis, L. venezuelensis, L. pifanoi, L. braziliensis, L. guyanensis, L. panamensis, L. peruviana) δεν απαντώνται, συνήθως, σε σκύλους. 


Μετάδοση λεϊσμανίασης

Η μετάδοση στο σκύλο γίνεται απευθείας από το έντομο. Η L. infantum μεταδίδεται από σκύλο σε σκύλο με άμεση μόλυνση με αίμα και εκκρίσεις, καθώς και από τη μητέρα στα κουτάβια. Η L. donovani δεν μεταδίδεται κάθετα.

Οι σκνίπες

Πρόκειται για δίπτερα έντομα του γένους Phlebotomus, τα οποία πετούν από την δύση του ηλίου μέχρι την ανατολή. Τρέφονται και τα δύο φύλα με χυμούς φυτών οι οποίοι είναι πλούσιοι σε ζάχαρα. Ειδικά όμως τα θηλυκά, μυζούν αίμα από σπονδυλωτά ζώα (σκύλος, άνθρωπος, αλεπού) το οποίο τους είναι απαραίτητο για την ωοτοκία. Το ιδανικό περιβάλλον φωλεοποίησης των σκνιπών πρέπει να έχει τρία χαρακτηριστικά. Να έχει σκιά (προστασία από το ηλιακό φως), να έχει αφθονία οργανικής ύλης (τροφή για τις προνύμφες) και να έχει αρκετή υγρασία. Οι συνθήκες αυτές εξασφαλίζουν επιτυχή εκκόλαψη των 80-100 αβγών που γεννά κάθε θηλυκή σκνίπα, καθώς και την ομαλή εξέλιξη των σταδίων της προνύμφης και της νύμφης. Τέτοια μέρη είναι οι ρωγμές των τοίχων, τα τοιχώματα των πηγαδιών, οι σωροί κοπριάς, οι σωροί των πεσμένων φύλλων, τα παλιά ζωοστάσια, κ.ά. Η εποχή που οι σκνίπες είναι ενεργές ξεκινάει στην αρχή της Άνοιξης και τελειώνει το φθινόπωρο. Επιτίθενται κατά κανόνα στις άτριχες περιοχές του σώματος και ιδιαίτερα στο πρόσωπο, στην εσωτερική επιφάνεια των αυτιών, πίσω από την μύτη αφού έλκονται από το διοξείδιο του άνθρακα της εκπνοής. Σε ότι αφορά την προτίμησή τους, κατατάσσονται σε ανθρωπόφιλες, ζωόφιλες και ζωανθρωπόφιλες ανάλογα με το «είδος του αιματούχου γεύματος» που προτιμούν. Στην πραγματικότητα αυτή η κατάταξη δεν είναι τόσο αυστηρή διότι στην ανάγκη και προκειμένου να μυρίσει αίμα το έντομο, θα επιτεθεί εναντίον του άλλου ζωικού είδους από αυτό που προτιμά.

Ο βιολογικός κύκλος του παρασίτου

Η σκνίπα επιτίθεται σε ένα μολυσμένο σκύλο. Μαζί με το αίμα ρουφά και μια ποσότητα από λεϊσμάνιες, οι οποίες όπως αναφέραμε πιο πριν βρίσκονται στον οργανισμό του σκύλου σε μια συγκεκριμένη μορφή. Τα παράσιτα καταλήγουν στο στομάχι της σκνίπας, όπου προσκολλούνται στα κύτταρά του και, αλλάζουν μορφή και γίνονται μολυσματικές. Μεταναστεύουν τότε μέχρι τα στομαχικά μόρια της σκνίπας και όταν αυτή επιτεθεί σε έναν άλλο υγιή σκύλο, εισέρχονται στον νέο οργανισμό. Τις παραλαμβάνουν τότε κάποια συγκεκριμένα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος, μέσα στα οποία, αλλάζουν μορφή. Αυτός είναι ο πλέον συνήθης και ο κλασσικός τρόπος μετάδοσης της νόσου, η οποία δεν μεταδίδεται ούτε με τα σάλια, ούτε με τα κόπρανα, ούτε με τα ούρα.


Διάγνωση λεϊσμανίασης

Οι πιο συχνά χρησιμοποιούμενες μέθοδοι σε ιατρικά εργαστήρια είναι οι ενζυματικoί συνδεδεμένοι ανοσοπροσροφητικοί προσδιορισμοί, γνωστοί και ως ELISA και η ενίσχυση του DNA μέσω της αλυσιδωτής αντίδρασης πολυμεράσης (PCR). Η μέθοδος (PCR) για την ανίχνευση του DNA Leishmania είναι μια εξαιρετικά ευαίσθητη και ειδική δοκιμή, παράγοντας ακριβή αποτελέσματα σε σχετικά μικρό χρονικό διάστημα. 

Γενικώς, τίτλοι 1/100 ή 1/200 χαρακτηρίζουν τον σκύλο ως ύποπτο και η εξέταση πρέπει να επαναλαμβάνεται μετά από ένα εύλογο χρονικό διάστημα ή διαφορετικά πρέπει να καταφύγει ο κτηνίατρος σε πιο εξειδικευμένες εξετάσεις. Μεγαλύτεροι τίτλοι αποδεικνύουν ότι ο οργανισμός του σκύλου παράγει αντισώματα περισσότερο ή λιγότερο έντονα. Δεν σημαίνει, δηλαδή, ότι ζώο με τίτλο 1/800 είναι πιο άρρωστο από ένα άλλο με τίτλο 1/400. Σημαίνει απλώς ότι το ανοσοποιητικό σύστημα του πρώτου σκύλου αντέδρασε πιο έντονα σε σχέση με αυτό του δεύτερου.

Η διάγνωση μπορεί να περιπλέκεται από τα ψευδώς θετικά αποτελέσματα που προκαλούνται από το εμβόλιo και τα ψευδώς αρνητικά που προκαλούνται από μεθόδους δοκιμών που δεν έχουν επαρκή ευαισθησία.


Πρόληψη λεϊσμανίασης

Σε περιοχές υψηλού κινδύνου τα περιλαίμια δελταμεθρίνης που φοριούνται από τα σκυλιά έχουν αποδειχθεί ότι είναι αποτελεσματικά κατά 86%. Η σκνίπα είναι πιο ενεργή στο σούρουπο και την αυγή και κρατώντας τα σκυλιά σε κλειστό χώρο κατά τη διάρκεια αυτών των περιόδων αιχμής θα βοηθήσει στην ελαχιστοποίηση της έκθεσης.

Δυστυχώς, δεν υπάρχει τέλειος τρόπος πρόληψης της λεϊσμανίασης σε σκύλους, ούτε ένα εμβόλιο που να καλύπτει τα πολλαπλά είδη των παρασίτων που υπάρχουν. 

Το εμβόλιο για τη L. donovani δίνει προστασία έως και 87%. Οι πιο συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες από το εμβόλιο είναι η ανορεξία και η διόγκωση των λεμφαδένων τοπικά. Από τη στιγμή που τα εμβολιασμένα σκυλιά αναπτύσσουν αντισώματα, μπορεί να είναι δύσκολο να γίνει διάκριση από ασυμπτωματικά μολυσμένα σκυλιά. Το εμβόλιο είναι αξιόπιστο για τη θεραπεία και της L. chagasi και ως θεραπεία για σκύλους που έχουν ήδη μολυνθεί με τη L. donovani.


Θεραπεία λεϊσμανίασης

Επί του παρόντος, δεν υπάρχει θεραπεία για τη λεϊσμανίαση σκύλου

L. donovani

Αντιμόνιο, αν και υπάρχει ανθεκτικότητα

Αμφοτερικίνη Β

L. infantum 

Αμφοτερικίνη Β

Αντιμονιακή μεγλουμίνη

Πεντασθενές αντιμόνιο

Miltefosine

Αλλοπουρινόλη

Δεν υπάρχουν τεκμηριωμένα κρούσματα μετάδοσης της λεϊσμανίασης, απευθείας, από σκύλους στον άνθρωπο. Η μετάδοση γίνεται μέσω της σκνίπας.

Η λεϊσμανίαση προσβάλλει, συνήθως, τους Γερμανικούς ποιμενικούς, τα Μπόξερ και τα Cocker Spaniels.

Τα καλύτερα προϊόντα για τα κατοικίδιά σας

Πατήστε, εδώ, για να παραγγείλετε τα καλύτερα προϊόντα για την υγεία των κατοικίδιών σας

 

Διαβάστε, επίσης,

Καλά-Αζάρ

www.emedi.gr

 

 

Print Friendly, PDF & Email
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΡΘΡΑ

Sphairin Body

Sphairin Body. Νέα μέθοδος θεραπείας του σώματος, μη επεμβατική με σφαίρες που προκαλούν συμπίεση και προκαλούν δονήσεις Sphairin Body Κατάλληλη μέθοδος για πρόσωπο και σώμα Η μη...

ΔΗΜΟΦΙΛΗ