Χρήσιμες πληροφορίες για την κολχικίνη
Η κολχικίνη (colchicine) διακόπτει τον κύκλο της εναπόθεσης κρυστάλλων ουρικού μονονατρίου στους ιστούς των αρθρώσεων.
Επίσης, η κολχικίνη μειώνει την χημειοταξία και φαγοκυττάρωση των λευκοκυττάρων και αναστέλλει τον σχηματισμό και την απελευθέρωση μιας χημειοτακτικής γλυκοπρωτεΐνης που παράγεται κατά την φαγοκυττάρωση των κρυστάλλων ουρικού οξέος.
Τέλος, η κολχικίνη αναστέλλει τη συναρμολόγηση των μικροσωληνίσκων σε διάφορα κύτταρα, συμπεριλαμβανομένων των λευκοκυττάρων, πιθανώς μέσω της σύνδεσής της και παρεμβαίνοντας με στον πολυμερισμό της τουμπουλίνης (υπομονάδας μικροσωληνίσκων).
Τα παράγωγα κολχικίνης είναι αντινεοπλασματικοί και ανοσοτροποποιητικοί παράγοντες, αντινεοπλασματικά φάρμακα, φυτικά αλκαλοειδή, φάρμακα αρθροπαθειών και μυοσκελετικών παθήσεων και φάρμακα κατά της ουρικής αρθρίτιδας.
Μία ομάδα Ελλήνων γιατρών και λοιμωξιολόγων ερευνά την επίδραση της συγκεκριμένης ουσίας σε ασθενείς με κορωνοϊό.
Μελετάται για τη θεραπεία της πανδημίας COVID-19.
Η κολχικίνη χρησιμοποιείται ανάμεσα σε άλλα και για καρδιακά νοσήματα.
Η κολχικίνη είναι ένα φάρμακο που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της ουρικής αρθρίτιδας και της νόσου του Behçet.
Στην ουρική αρθρίτιδα, είναι λιγότερο προτιμητέα από τα ΜΣΑΦ ή τα στεροειδή.
Άλλες χρήσεις της είναι η πρόληψη της περικαρδίτιδας και του οικογενή μεσογειακού πυρετού.
Λαμβάνεται από το στόμα.
Οι συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες είναι οι γαστρεντερικές διαταραχές, ιδιαίτερα σε υψηλές δόσεις.
Οι σοβαρές παρενέργειες είναι τα χαμηλά λευκά αιμοσφαίρια και η ραβδομυόλυση.
Η ασφάλεια χρήσης κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης δεν είναι σαφής.
Υπερβολικές δόσεις μπορεί να οδηγήσουν σε θάνατο.
Η κολχικίνη δρα μειώνοντας τη φλεγμονή μέσω πολλαπλών μηχανισμών.
Η κολχικίνη, με τη μορφή του κρόκου του φθινοπώρου, (Colchicum autumnale, κοινώς γνωστό ως κρόκος του φθινοπώρου, σαφράν λιβαδιού είναι ένα τοξικό φυτό που ανθίζει φθινόπωρο που μοιάζει με τους αληθινούς κρόκους, αλλά είναι μέλος της οικογένειας των φυτών Colchicaceae, σε αντίθεση με τους πραγματικούς κρόκους που ανήκουν στην οικογένεια Iridaceae.
Χρησιμοποιείται, ήδη, από το 1500 π.Χ. για να θεραπεύει την οίδημα των αρθρώσεων.
Ιατρικές χρήσεις κολχικίνης
Αρθρίτιδα
Η κολχικίνη είναι μια εναλλακτική λύση για όσους δεν μπορούν να ανεχθούν τα ΜΣΑΦ στην ουρική αρθρίτιδα. Σε υψηλές δόσεις, οι ανεπιθύμητες ενέργειες (κυρίως γαστρεντερικές διαταραχές) περιορίζουν τη χρήση της. Σε χαμηλή δόση (1,8 mg ανά ώρα ή 1,2 mg ημερησίως) μειώνει τα συμπτώματα της ουρικής αρθρίτιδας και του πόνου, ενώ η υψηλή δόση κολχικίνης (4,8 mg για 6 ώρες) είναι αποτελεσματική έναντι του πόνου, αλλά έχει σοβαρές παρενέργειες, όπως διάρροια, ναυτία ή έμετο.
Για τη θεραπεία των συμπτωμάτων της ουρικής αρθρίτιδας, η κολχικίνη χρησιμοποιείται από το στόμα με ή χωρίς τροφή. Η κολχικίνη σε δοσολογία 0,6 mg δύο φορές ημερησίως) είναι αποτελεσματική ως μακροχρόνια προφύλαξη όταν χρησιμοποιείται με αλλοπουρινόλη για να μειώνει τον κίνδυνο αυξημένων επιπέδων ουρικού οξέος και τον κίνδυνο για οξεία εκδήλωση ουρικής αρθρίτιδας, αλλά έχει πολλές ανεπιθύμητες γαστρεντερικές διαταραχές.
Άλλες χρήσεις της κολχικίνης
Η κολχικίνη χρησιμοποιείται, επίσης, ως αντιφλεγμονώδης παράγοντας για τη μακροχρόνια θεραπεία της νόσου του Behçet. Φαίνεται να έχει περιορισμένη επίδραση στην υποτροπιάζουσα πολυχονδρίτιδα, αλλά είναι χρήσιμη στη θεραπεία της χοντρίτιδας και των ήπιων δερματικών συμπτωμάτων.
Ακόμη, χρησιμοποιείται στην περικαρδίτιδα, στην πνευμονική ίνωση, στην κίρρωση των χοληφόρων, σε διάφορες αγγειίτιδες, στην ψευδοουρική αρθρίτιδα, στις σπονδυλοαρθροπάθειες, σε ασβεστώματα και αθηρωματικές πλάκες, στη σκληροδερμία και στην αμυλοείδωση.
Χρησιμοποιείται, επίσης, στη θεραπεία του οικογενή μεσογειακού πυρετού, όπου μειώνει τις επιθέσεις και τον μακροπρόθεσμο κίνδυνο αμυλοείδωσης.
Η κολχικίνη είναι αποτελεσματική για την πρόληψη της κολπικής μαρμαρυγής μετά από καρδιακή χειρουργική επέμβαση.
Αντενδείξεις κολχικίνης
Τα μακροχρόνια (προφυλακτικά) θεραπευτικά σχήματα της στοματικής κολχικίνης αντενδείκνυνται απολύτως σε άτομα με προχωρημένη νεφρική ανεπάρκεια (συμπεριλαμβανομένων εκείνων που βρίσκονται σε αιμοκάθαρση). Περίπου 10-20 τοις εκατό μιας δόσης κολχικίνης εκκρίνεται αμετάβλητη από τα νεφρά. Δεν απομακρύνεται με την αιμοκάθαρση. Η σωρευτική τοξικότητα προκαλεί σοβαρή νευρομυοπάθεια, με προοδευτική εμφάνιση κεντρικής αδυναμίας, αυξημένη κρεατινική κινάση (CPK) και αισθητικοκινητική πολυνευροπάθεια.
Η τοξικότητα στην κολχικίνη μπορεί να ενισχυθεί από την ταυτόχρονη χρήση φαρμάκων που μειώνουν τη χοληστερόλη.
Δυσμενείς επιδράσεις κολχικίνης
Θάνατος μπορεί να επέλθει σε υπερβολική δόση κολχικίνης. Οι τυπικές παρενέργειες των μέτριων δόσεων είναι οι γαστρεντερικές διαταραχές, η διάρροια και η ουδετεροπενία. Οι υψηλές δόσεις μπορούν, επίσης, να βλάψουν το μυελό των οστών, να οδηγήσουν σε αναιμία και να προκαλέσουν απώλεια μαλλιών. Όλες αυτές οι παρενέργειες μπορεί να προκύψουν από την αναστολή της μίτωσης, η οποία μπορεί να περιλαμβάνει νευρομυϊκή τοξικότητα και ραβδομυόλυση.
Τοξικότητα κολχικίνης
Η δηλητηρίαση από κολχικίνη με υπερβολική δόση (εύρος οξείας δόσης 7 έως 26 mg) αρχίζει με μια γαστρεντερική φάση που εμφανίζεται 10-24 ώρες μετά την κατάποση, ακολουθούμενη από δυσλειτουργία πολλαπλών οργάνων που εμφανίζεται 24 ώρες έως 7 ημέρες μετά την κατάποση.
Το προσβεβλημένο άτομο παθαίνει πολυοργανική ανεπάρκεια είτε ανακάμπτει μετά από αρκετές εβδομάδες.
Η κολχικίνη μπορεί να είναι τοξική κατά την κατάποση, την εισπνοή ή την απορρόφηση από τα μάτια. Η κολχικίνη μπορεί να προκαλέσει προσωρινή θόλωση του κερατοειδούς και να απορροφηθεί στο σώμα, προκαλώντας συστηματική τοξικότητα. Τα συμπτώματα υπερδοσολογίας της κολχικίνης αρχίζουν 2 έως 24 ώρες μετά την κατάποση της τοξικής δόσης και περιλαμβάνουν καύσο στο στόμα και στο λαιμό, πυρετό, έμετο, διάρροια και κοιλιακό άλγος. Αυτό μπορεί να προκαλέσει υπογκαιμικό σοκ λόγω ακραίων αγγειακών βλαβών και απώλειας υγρών μέσω του γαστρεντερικού σωλήνα, γεγονός που μπορεί να είναι θανατηφόρο.
Εάν ο προσβεβλημένος άνθρωπος επιβιώσει από τη γαστρεντερική φάση τοξικότητας, μπορεί να εμφανίσει πολυοργανική ανεπάρκεια. Προκαλείται νεφρική βλάβη, η οποία προκαλεί χαμηλή παραγωγή ούρων και αιματηρά ούρα. Ο χαμηλός αριθμό λευκών αιμοσφαιρίων μπορεί να διαρκέσει αρκετές ημέρες. Ακόμη, υπάρχει αναιμία, μυϊκή αδυναμία, ηπατική ανεπάρκεια, ηπατομεγαλία, καταστολή του μυελού των οστών, θρομβοπενία, και προοδευτική παράλυση που οδηγεί σε δυνητικά μοιραία αναπνευστική ανεπάρκεια. Νευρολογικά συμπτώματα, επίσης, υπάρχουν, όπως, επιληπτικές κρίσεις, σύγχυση και παραλήρημα. Τα παιδιά μπορεί να εμφανίσουν ψευδαισθήσεις. Η ανάκτηση μπορεί να ξεκινήσει μέσα σε έξι έως οκτώ ημέρες και ξεκινά με την ανάκαμψη του αριθμού των λευκών αιμοσφαιρίων και της αλωπεκίας, καθώς, οι λειτουργίες των οργάνων επιστρέφουν στο φυσιολογικό.
Η μακροχρόνια έκθεση σε κολχικίνη μπορεί να οδηγήσει σε τοξικότητα, ιδιαίτερα του μυελού των οστών, των νεφρών και των νεύρων. Οι επιδράσεις της μακροχρόνιας τοξικότητας στην κολχικίνη περιλαμβάνουν την ακοκκιοκυτταραιμία, τη θρομβοκυτταροπενία, τον χαμηλό αριθμό λευκών αιμοσφαιρίων, την απλαστική αναιμία, την αλωπεκία, το εξάνθημα, την πορφύρα, τη φυσαλιδώδη δερματίτιδα, τη νεφρική βλάβη, την περιφερική νευροπάθεια και τη μυοπάθεια.
Δεν υπάρχει γνωστό ειδικό αντίδοτο για την κολχικίνη, αλλά σε περίπτωση υπερδοσολογίας χρησιμοποιείται υποστηρικτική φροντίδα. Στην άμεση περίοδο μετά από υπερδοσολογία, γίνεται παρακολούθηση για γαστρεντερικά συμπτώματα, καρδιακές αρρυθμίες και αναπνευστική καταστολή. Μπορεί να απαιτηθεί γαστρεντερική απολύμανση με ενεργό άνθρακα ή πλύση στομάχου.
Μηχανισμός τοξικότητας της κολχικίνης
Σε υπερβολική δόση, η κολχικίνη γίνεται τοξική ως επέκταση του κυτταρικού μηχανισμού δράσης της μέσω σύνδεσης με την τουμπουλίνη. Τα κύτταρα που επηρεάζονται έτσι υποβάλλονται σε μειωμένη συσχέτιση πρωτεϊνών με μειωμένη ενδοκυττάρωση, εξωκυττάρωση, κυτταρική κινητικότητα και διακόπτεται η λειτουργία και των καρδιακών κυττάρων, με αποκορύφωμα την πολυοργανική ανεπάρκεια.
Οι περισσότερες περιπτώσεις τοξικότητας στην κολχικίνη εμφανίζονται σε ενήλικες. Πολλά από αυτά τα ανεπιθύμητα συμβάντα προκύπτουν από τη χρήση ενδοφλέβιας κολχικίνης.
Αλληλεπιδράσεις με άλλα φάρμακα
Η κολχικίνη αλληλεπιδρά με τον μεταφορέα της Ρ-γλυκοπρωτεΐνης και το ένζυμο CYP3A4 που εμπλέκεται στο μεταβολισμό φαρμάκων και τοξινών. Οι θανατηφόρες αλληλεπιδράσεις φαρμάκων εμφανίζονται όταν χορηγείται κολχικίνη με άλλα φάρμακα που αναστέλλουν την Ρ-γλυκοπρωτεΐνη και το CYP3A4, όπως η ερυθρομυκίνη ή η κλαριθρομυκίνη!!!.
Τα άτομα που λαμβάνουν αντιβιοτικά, όπως οι μακρολίδες, η κετοκοναζόλη ή η κυκλοσπορίνη ή εκείνα που πάσχουν από ηπατική ή νεφρική νόσο δεν πρέπει να λαμβάνουν κολχικίνη, καθώς αυτά τα φάρμακα και οι παθήσεις παρεμβαίνουν στον μεταβολισμό της κολχικίνης και αυξάνουν τα επίπεδα του αίματος, αυξάνοντας και την τοξικότητά της. Τα συμπτώματα της τοξικότητας περιλαμβάνουν γαστρεντερικές διαταραχές, πυρετό, μυϊκό πόνο, χαμηλά επίπεδα λευκών αιμοσφαιρίων και ανεπάρκεια οργάνων.
Τα άτομα με HIV / AIDS που λαμβάνουν atazanavir, darunavir, fosamprenavir, indinavir, lopinavir, nelfinavir, ritonavir ή saquinavir εμφανίζουν τοξικότητα στην κολχικίνη.
Ο χυμός γκρέιπφρουτ και οι στατίνες μπορούν, επίσης, να αυξήσουν τις συγκεντρώσεις κολχικίνης.
Μηχανισμός δράσης τη; κολχικίνη;
Σε περίπτωση ουρικής αρθρίτιδας, η φλεγμονή των αρθρώσεων οφείλεται στην κατακρήμνιση του ουρικού οξέος που κυκλοφορεί, υπερβαίνοντας τη διαλυτότητά του στο αίμα και εναποθέτοντάς το ως κρυστάλλους του ουρικού μονονάτριου εντός και γύρω από το αρθρικό υγρό και τους μαλακούς ιστούς των αρθρώσεων. Αυτές οι κρυσταλλικές αποθέσεις προκαλούν φλεγμονώδη αρθρίτιδα, η οποία αρχίζει και υποστηρίζεται από μηχανισμούς που εμπλέκουν διάφορους προφλεγμονώδεις μεσολαβητές, όπως τις κυτοκίνες.
Η κολχικίνη συσσωρεύεται στα λευκά αιμοσφαίρια και τα επηρεάζει με διάφορους τρόπους: μείωση της κινητικότητας, ειδική χημειοταξία και πρόσφυση.
Υπάρχουν διάφοροι μηχανισμοί με τους οποίους η κολχικίνη μπορεί να παρεμβαίνει στην φλεγμονή της ουρικής αρθρίτιδας:
αναστέλλει τον πολυμερισμό των μικροσωληνίσκων με δέσμευση στη συστατική τους πρωτεΐνη, την τουμπουλίνη
καθώς, η διαθεσιμότητα της τουμπουλίνης είναι απαραίτητη για τη μίτωση, η κολχικίνη μπορεί να αναστείλει τη μίτωση
αναστέλλει την ενεργοποίηση και τη μετανάστευση ουδετεροφίλων σε θέσεις φλεγμονής
παρεμποδίζει το σύμπλεγμα φλεγμονώδους που απαντάται στα ουδετερόφιλα και τα μονοκύτταρα που μεσολαβούν στην ενεργοποίηση της ιντερλευκίνης-1β, ένα συστατικό της φλεγμονής
αναστέλλει την παραγωγή ανιόντων υπεροξειδίου σε απόκριση κρυστάλλων ουρικού οξέος
διακόπτει την αποκοκκίωση των ιστιοκυττάρων και των λυσοσωμάτων
αναστέλλει την απελευθέρωση γλυκοπρωτεϊνών που προάγουν χημειοταξία από αρθρικά κύτταρα και ουδετερόφιλα
Γενικά, η κολχικίνη φαίνεται να αναστέλλει πολλαπλούς προφλεγμονώδεις μηχανισμούς, ενώ παράλληλα αυξάνει τα επίπεδα των αντιφλεγμονωδών μεσολαβητών. Εκτός από την αναστολή της μίτωσης, η κολχικίνη αναστέλλει την κινητικότητα και τη δραστηριότητα των ουδετερόφιλων, οδηγώντας σε καθαρή αντιφλεγμονώδη δράση, η οποία έχει αποτελεσματικότητα για την αναστολή ή την πρόληψη της φλεγμονής της ουρικής αρθρίτιδας.
Η φυτική πηγή της κολχικίνης, ο κρόκος του φθινοπώρου (Colchicum autumnale), περιγράφηκε για τη θεραπεία των ρευματισμών και του οιδήματος στον πάπυρο Ebers (περίπου 1500 π.Χ.), έναν αιγυπτιακό ιατρικό πάπυρο. Είναι ένα τοξικό αλκαλοειδές και δευτερογενής μεταβολίτης. Το εκχύλισμα Colchicum περιγράφηκε για πρώτη φορά ως θεραπεία για την ουρική αρθρίτιδα από τον Διοσκουρίδη, τον 1ο αιώνα μ.Χ. Η χρήση των βολβών του Colchicum για τη θεραπεία της ουρικής αρθρίτιδας πιθανότατα χρονολογείται γύρω στο 550 μ.Χ. Οι βολβοί του Colchicum χρησιμοποιήθηκαν από τον Πέρσο γιατρό Αβικέννα και συστήθηκαν από τον Ambroise Paré τον 16ο αιώνα. Το 1763, το Colchicum καταγράφηκε ως φάρμακο για το οίδημα, μεταξύ άλλων ασθενειών. Τα φυτό Colchicum μεταφέρθηκε στη Βόρεια Αμερική από τον Benjamin Franklin, ο οποίος είχε ο ίδιος ουρική αρθρίτιδα.
Η Colchicine στη χημική μορφή παρασκευάστηκε το 1833. Τα αντιφλεγμονώδη αποτελέσματα για την ουρική αρθρίτιδα συνδέονται με την ικανότητά της να δεσμεύεται με την τουμπουλίνη.
Στις 29 Ιουλίου 2009, η κολχικίνη πήρε έγκριση του FDA στις Ηνωμένες Πολιτείες ως αυτόνομο φάρμακο για τη θεραπεία των οξέων φλεγμονών της ουρικής αρθρίτιδας και του οικογενειακού μεσογειακού πυρετού. Δύο δόσεις (1,2 mg και 0,6 mg) ανά ώρα ήταν εξίσου αποτελεσματικές με τις υψηλότερες δόσεις για την καταπολέμηση της οξείας φλεγμονής της ουρικής αρθρίτιδας.
Τα δικαιώματα της Colchicine λήγουν στις 10 Φεβρουαρίου 2029…. (URL Pharma)
Η κολχικίνη, συνήθως, συνταγογραφείται για την άμβλυνση ή την πρόληψη της εμφάνισης της ουρικής αρθρίτιδας ή των συνεχιζόμενων συμπτωμάτων της και για τον πόνο σε χαμηλή δόση 0,6 έως 1,2 mg την ημέρα ή υψηλή δόση μέχρι 4,8 mg τις πρώτες 6 ώρες μετά από ένα επεισόδιο ουρικής αρθρίτιδας. Με δόση από το στόμα 0,6 mg, τα μέγιστα επίπεδα στο αίμα εμφανίζονται σε 1-2 ώρες. Για την αντιμετώπιση της ουρικής αρθρίτιδας, οι αρχικές επιδράσεις της κολχικίνης εμφανίζονται σε 12 έως 24 ώρες, με μια κορυφή μέσα σε 48 έως 72 ώρες. Έχει ένα στενό θεραπευτικό παράθυρο, που απαιτεί παρακολούθηση για πιθανή τοξικότητα.
Η κολχικίνη δεν είναι ένα γενικό φάρμακο ανακούφισης του πόνου και δεν χρησιμοποιείται για τη θεραπεία του πόνου σε άλλες διαταραχές.
Η βιοσύνθεση της κολχικίνης περιλαμβάνει τα αμινοξέα φαινυλαλανίνη και τυροσίνη ως πρόδρομες ουσίες.
Η χορήγηση ραδιενεργού φαινυλαλανίνης-2-14C στο Colchicum byzantinum, ένα άλλο φυτό της οικογένειας Colchicaceae, είχε ως αποτέλεσμα την ενσωμάτωσή του στην κολχικίνη.
Ωστόσο, ο δακτύλιος τροκολόνης της κολχικίνης προκύπτει από την επέκταση του δακτυλίου τυροσίνης.
Τα πειράματα ραδιενεργού σίτισης του C. autumnale αποκάλυψαν ότι η κολχικίνη μπορεί να συντεθεί βιοσυνθετικά από (S) -αυτουμναλίνη. Αυτή η βιοσυνθετική οδός συμβαίνει, κυρίως, μέσω αντίδρασης φαινολικής σύζευξης που περιλαμβάνει την ενδιάμεση ισοανδροκυβίνη. Το προκύπτον μόριο υποβάλλεται σε Ο-μεθυλίωση κατευθυνόμενη από δ-αδενοσυλμεθειονίνη. Δύο στάδια οξείδωσης που ακολουθούνται από την διάσπαση του δακτυλίου κυκλοπροπανίου οδηγούν στο σχηματισμό του τροπολονικού δακτυλίου που περιέχεται από Ν-φορμυλοδεεμολίνη. Η Ν-φορμυλοδεεμολίνη υδρολύεται έπειτα για να παράγει το μόριο ντεμεκολκίνη, το οποίο, επίσης, διέρχεται από μία οξειδωτική απομεθυλίωση που παράγει δεακετυλοκολχικίνη. Το μόριο της κολχικίνης εμφανίζεται τελικά μετά την προσθήκη του ακετυλο-συνενζύμου Α στη δεακετυλοκολχικίνη.
Η κολχικίνη μπορεί να ληφθεί από το Colchicum autumnale (κρόκος του φθινοπώρου) ή το φυτό Gloriosa superba (κρίνος δόξας). Οι συγκεντρώσεις κολχικίνης στο C. autumnale είναι υψηλότερες το καλοκαίρι και κυμαίνονται από 0,1% στο λουλούδι έως 0,8% στον βολβό και τους σπόρους.
Η κολχικίνη χρησιμοποιείται ευρέως στην αναπαραγωγή φυτών προκαλώντας πολυπολίωση σε φυτικά κύτταρα για να παραχθούν νέες ή βελτιωμένες ποικιλίες και στελέχη. Δεδομένου ότι ο διαχωρισμός χρωμοσωμάτων οδηγείται από μικροσωληνίσκους, η κολχικίνη χρησιμοποιείται σε φυτικά κύτταρα κατά τη διάρκεια της κυτταρικής διαίρεσης παρεμποδίζοντας τον διαχωρισμό χρωμοσωμάτων κατά τη διάρκεια της μείωσης. Το ήμισυ των γαμετών που προκύπτουν, επομένως, δεν περιέχουν χρωμοσώματα, ενώ το άλλο μισό περιέχει διπλάσιο από τον συνηθισμένο αριθμό χρωμοσωμάτων (δηλ. διπλοειδές αντί απλοειδές, όπως, συνήθως, είναι οι γαμέτες) και οδηγεί σε έμβρυα με διπλάσιο από τον συνηθισμένο αριθμό χρωμοσωμάτων (δηλ. τετραπλοειδές αντί διπλοειδές). Ενώ αυτό θα ήταν θανατηφόρο για τα περισσότερα ανώτερα ζωικά κύτταρα, στα φυτικά κύτταρα, συχνά, οδηγεί σε μεγαλύτερα, σκληρότερα, ταχύτερα αναπτυσσόμενα και γενικά πιο επιθυμητά, εμπορικά, φυτά από τους κανονικά διπλοειδείς γονείς. Για το λόγο αυτό, αυτός ο τύπος γενετικού χειρισμού χρησιμοποιείται συχνά στις εγκαταστάσεις αναπαραγωγής.
Όταν ένα τέτοιο τετραπλοειδές φυτό διασταυρώνεται με ένα διπλοειδές φυτό, οι τριπλοειδείς απογόνοι είναι, συνήθως, στείροι (δεν μπορούν να παράγουν γόνιμους σπόρους ή σπόρια), αν και πολλά τριπλοειδή μπορούν να πολλαπλασιαστούν με φυτικό τρόπο. Οι καλλιεργητές ετήσιων τριπλοειδών φυτών που δεν πολλαπλασιάζονται εύκολα, δεν μπορούν να παράγουν μια δεύτερη γενιά καλλιέργειας από τους σπόρους (εάν υπάρχουν) της τριπλοειδούς καλλιέργειας και πρέπει να αγοράζονται τριπλοειδείς σπόροι από έναν προμηθευτή κάθε χρόνο. Πολλά αποστειρωμένα τριπλοειδή φυτά, συμπεριλαμβανομένων μερικών δέντρων και θάμνων, δημιουργούνται ολοένα και περισσότερο στην κηπουρική. Σε ορισμένα είδη, το τριπλοειδές που προκαλείται από την κολχικίνη χρησιμοποιείται για να δημιουργήσει φρούτα χωρίς σπόρους, όπως καρπούζια χωρίς σπόρους (Citrullus lanatus). Επειδή, τα περισσότερα τριπλοειδή δεν παράγουν τα ίδια γύρη, τέτοια φυτά, συνήθως, απαιτούν διασταυρωμένη επικονίαση με ένα διπλοειδές γονέα για να προκαλέσουν παραγωγή φρούτων.
Η ικανότητα της κολχικίνης να προκαλεί πολυπολιδία μπορεί, επίσης, να χρησιμοποιηθεί για να καταστήσει γόνιμα κάποια υβρίδια, παραδείγματος χάριν στην αναπαραγωγή του τριτικάλ (Χ Triticosecale) από σιτάρι (Triticum spp.) και σίκαλη (Secale cereale). Το σιτάρι είναι τυπικά τετραπλοειδές και η σίκαλη διπλοειδής, με το τριπλοειδές τους υβρίδιο να είναι στείρο. Η επεξεργασία του τριπλοειδικού τριτικάλ με την κολχικίνη δίνει γόνιμο εξαπλόειδο τριτικάλ. Όταν χρησιμοποιείται για να επάγει πολυπολίδια σε φυτά, η κρέμα κολχικίνης εφαρμόζεται, συνήθως, σε ένα σημείο ανάπτυξης του φυτού, όπως μια κορυφαία άκρη ή σε βλαστό. Επίσης, οι σπόροι μπορούν να μουλιάσουν σε διάλυμα colchicine πριν από τη φύτευση.
Η κολχικίνη για τον COVID-19
Το Φεβρουάριο του 2020 κατά τη διάρκεια της πανδημίας του κοροναϊού 2019-20, Έλληνες ιατρικοί ερευνητές δήλωσαν ότι η κολχικίνη φαίνεται ότι έχει “αρκετά ικανοποιητικές ανασταλτικές επιδράσεις” στον ιό SARS-CoV-2.
Η κολχικίνη έχει πολλές παρενέργειες.
Δεν πρέπει να χρησιμοποιείται, χωρίς, ιατρική καθοδήγηση.
Τα καλύτερα συμπληρώματα διατροφής για τις λοιμώξεις
Πατήστε, εδώ, για να παραγγείλετε τα κατάλληλα συμπληρώματα διατροφής για τις λοιμώξεις
Η καθοδήγηση για την επιλογή των ποιων συμπληρωμάτων διατροφής, από τα ανωτέρω, είναι κατάλληλα για την ασθένειά σας θα γίνει σε συνεννόηση με το θεράποντα ιατρό
Διαβάστε, επίσης,
Χρήσιμες ιατρικές συνταγές με κολχικό
Θεραπεία της ουρικής αρθρίτιδας με φυσικά μέσα
Τι να κάνετε σε κρίση ουρικής αρθρίτιδας
Αρχές χημειοθεραπείας του καρκίνου
Η Ρ-γλυκοπρωτεΐνη υπεύθυνη για την αντίσταση του καρκίνου στη θεραπεία
Η οικογενής αμυλοειδική νευροπάθεια
Πόσο οι βιταμίνες απορροφούνται από τον οργανισμό μας
Τι πρέπει να προσέχουν οι χορτοφάγοι
Χρήσιμες πληροφορίες για την νόσο Αδαμαντιάδη-Behcet
Η λίστα των φαρμάκων που αλληλεπιδρούν με το γκρέιπφρουτ
Η οικογενής αμυλοειδική νευροπάθεια
Χρήσιμες πληροφορίες για την νόσο Αδαμαντιάδη-Behcet
Τι να κάνετε σε κρίση ουρικής αρθρίτιδας
Η Ρ-γλυκοπρωτεΐνη υπεύθυνη για την αντίσταση του καρκίνου στη θεραπεία
Προθέσεις πέους και πεοπλαστική
 διακόπτει τον κύκλο της εναπόθεσης κρυστάλλων ουρικού μονονατρίου στους ιστούς των αρθρώσεων.){kind=link}