Κλασική Ιατρική Νευρολογία Παθολογία Παιδιατρική

Επιληπτική κατάσταση

14 Σεπτεμβρίου 2020

Status Epilepticus

Επιληπτική κατάσταση ή staus epilepticus είναι η επιληπτική κρίση που διαρκεί πάνω από 30 λεπτά ή απουσία πλήρους αποκατάστασης της συνείδησης μεταξύ των κρίσεων.

Η πιο συχνή και σοβαρή μορφή είναι η τονικοκλονική (grand mal) επιληπτική κατάσταση (Ε.Κ.). Η Ε.Κ. είναι μια απειλητική για τη ζωή επείγουσα κατάσταση.

Η επιληπτική κατάσταση είναι μία μόνο κρίση που διαρκεί περισσότερο από πέντε λεπτά ή δύο ή περισσότερες κρίσεις εντός περιόδου πέντε λεπτών, χωρίς, το άτομο να επιστρέψει στο φυσιολογικό μεταξύ τους. Οι προηγούμενοι ορισμοί χρησιμοποίησαν χρονικό όριο 30 λεπτών. Οι επιληπτικές κρίσεις μπορεί να είναι τονωτικού και κλονικού τύπου, με κανονικό μοτίβο συστολής και επέκτασης στους βραχίονες και στα ποδιών, ή τύπων που δεν περιλαμβάνουν συσπάσεις, όπως κρίσεις αφαίρεσης ή σύνθετες μερικές επιληπτικές κρίσεις.

Το status epilepticus είναι μια απειλητική για τη ζωή ιατρική κατάσταση έκτακτης ανάγκης, ιδιαίτερα, εάν η θεραπεία καθυστερήσει.

Η επιληπτική κατάσταση μπορεί να εμφανιστεί σε άτομα με ιστορικό επιληψίας, καθώς, και σε άτομα με υποκείμενο πρόβλημα του εγκεφάλου. Αυτά τα υποκείμενα εγκεφαλικά προβλήματα μπορεί να περιλαμβάνουν τραύμα, λοιμώξεις ή εγκεφαλικά επεισόδια.

Η διάγνωση περιλαμβάνει συχνά τον έλεγχο του σακχάρου στο αίμα, την απεικόνιση του εγκεφάλου, μια σειρά από εξετάσεις αίματος και ένα ηλεκτροεγκεφαλογράφημα.

Οι ψυχογενείς μη επιληπτικές κρίσεις μπορεί να εμφανιστούν παρομοίως.

Άλλες καταστάσεις που μπορεί επίσης να εμφανίζονται ως επιληπτική κρίση περιλαμβάνουν τα χαμηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα, τις διαταραχές της κίνησης, τη μηνιγγίτιδα και το παραλήρημα.

Οι βενζοδιαζεπίνες είναι η προτιμώμενη αρχική θεραπεία μετά την οποία, συνήθως. χορηγείται φαινυτοΐνη.

Οι βενζοδιαζεπίνες χρησιμοποιούνται ενδοφλέβια, όπως η λοραζεπάμη, καθώς, χρησιμοποιούνται και ενδομυϊκές ενέσεις μιδαζολάμης.

Μπορεί να χρησιμοποιηθούν ορισμένα άλλα φάρμακα εάν αυτά δεν είναι αποτελεσματικά, όπως, βαλπροϊκό οξύ, φαινοβαρβιτάλη, προποφόλη ή κεταμίνη.

Ενδέχεται να απαιτηθεί διασωλήνωση για τη συντήρηση του αεραγωγού του ατόμου.

Μεταξύ 10 και 30% των ατόμων που έχουν κατάσταση επιληψίας πεθαίνουν εντός 30 ημερών.

Η υποκείμενη αιτία, η ηλικία του ατόμου και η διάρκεια της κρίσης είναι σημαντικοί παράγοντες στο αποτέλεσμα.

Το status epilepticus εμφανίζεται σε έως 40 ανά 100.000 άτομα ετησίως.

Αποτελεί περίπου το 1% των ατόμων που επισκέπτονται το τμήμα έκτακτης ανάγκης.

Επηρεαζόμενα συστήματα: Νευρικό

Γενετική: Άγνωστη

1/3 των περιστατικών εμφανίζεται σαν πρώτη επιληπτική κρίση χωρίς εκλυτικό αίτιο
1/6 εμφανίζεται σε ασθενείς με γνωστή επιληψία
1/2 είναι δευτεροπαθείς από βλάβη στο ΚΝΣ

Επικρατέστερη ηλικία: > 50% των νέων περιπτώσεων Ε.Κ. εμφανίζεται σε μικρά παιδιά. Ο κίνδυνος αυξάνει, επίσης. σε ηλικία των 60 ετών.

Επικρατέστερο φύλο: Άνδρες = Γυναίκες

ΣΗΜΕΙΑ ΚΑΙ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ Staus Epilepticus

Το status epilepticus μπορεί να χωριστεί σε δύο κατηγορίες: με σπασμούς και με χωρίς σπασμούς.

Staus Epilepticus με σπασμούς

Η επιληπτική κατάσταση με σπασμούς εμφανίζεται με συσπάσεις κι εκτάσεις των βραχιόνων και των ποδιών.

Το Epilepsia partialis Continua είναι ένας σπάνιος τύπος εγκεφαλικής διαταραχής στην οποία ένας ασθενής εμφανίζει επαναλαμβανόμενες κινητικές επιληπτικές κρίσεις εστιακές (χέρια και πρόσωπο) και επαναλαμβάνονται κάθε λίγα δευτερόλεπτα ή λεπτά για παρατεταμένες περιόδους (ημέρες έως χρόνια) και είναι αποτέλεσμα αγγειακών παθήσεων, όγκων ή εγκεφαλίτιδας και είναι ανθεκτικό στα φάρμακα.

Ο γενικευμένος μυόκλονος παρατηρείται, συνήθως, σε άτομα με κώμα μετά από CPR και θεωρείται από, μερικούς, ως ένδειξη καταστροφικής βλάβης του νεοφλοιού.

Η επιληπτική κατάσταση status epilepticus είναι η κατάσταση που συνεχίζεται παρά τη θεραπεία με βενζοδιαζεπίνες και αντιεπιληπτικά φάρμακα.

Η επιληπτική κατάσταση συνεχίζεται ή επαναλαμβάνεται 24 ώρες ή περισσότερο μετά την έναρξη της αναισθητικής θεραπείας, συμπεριλαμβανομένων των περιπτώσεων, όπου η επιληπτική κατάσταση επαναλαμβάνεται κατά τη μείωση ή την απόσυρση της αναισθησίας.

Staus Epilepticus χωρίς σπασμούς

Η επιληπτική κατάσταση χωρίς σπασμούς είναι μια μεταβολή σχετικά μεγάλης διάρκειας στο επίπεδο συνείδησης ενός ατόμου χωρίς μεγάλη κάμψη και έκταση των άκρων λόγω της επιληψίας. Είναι δύο βασικών τύπων με είτε παρατεταμένες σύνθετες μερικές επιληπτικές κρίσεις είτε επιληπτικές κρίσεις αφαίρεσης. Έως και το ένα τέταρτο των περιπτώσεων Status Asthmaticus είναι, χωρίς, σπασμούς.

Στην περίπτωση της επιληπτικής σύνθετης μερικής κατάστασης, η κρίση περιορίζεται σε μια μικρή περιοχή του εγκεφάλου, συνήθως, στον κροταφικό λοβό. Η επιληπτική κατάσταση αφαίρεσης χαρακτηρίζεται από μια γενικευμένη κρίση που επηρεάζει ολόκληρο τον εγκέφαλο. Απαιτείται ένα EEG-ηλεκτροεγκεφαλογράφημα για τη διάκριση μεταξύ των δύο συνθηκών. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα επεισόδια που χαρακτηρίζονται από παρατεταμένη ακινησία, επίμονο κοίταγμα και μη ανταπόκριση.

Εξαρτάται από την διάρκεια και τον τύπο της επιληπτικής κρίσης.
Yποτροπιάζοντες τονικοκλονικοί σπασμοί: μπορεί να προηγείται αύρα. Η τονική φάση (σφίξιμο μυών) διαρκεί 30 με 45 δευτερόλεπτα. Η κλονική φάση (ρυθμικοί σπασμοί) για 2-5 λεπτά. Πριν την επανάληψη της κρίσης δεν αποκαθίσταται η συνείδηση.
Συνοδά αυτόνομα φαινόμενα: υπερέκκριση κατεχολαμινών, υπερέκκριση αδένων, ανόρθωση τριχών, κυκλική μυδρίαση, παρατεταμένη άπνοια (που μπορεί να οδηγήσει σε κυάνωση)
Μεταβολικές διαταραχές: Γαλακτική οξέωση, υπερκαπνία, υπερκαλιαιμία, υπεργλυκαιμία – ακολουθούμενη από υπογλυκαιμία
Καρδιακές διαταραχές: Υπέρταση, που μπορεί να ακολουθείται από υπόταση, αρρυθμίες, υπερδυναμικού τύπου ανεπάρκεια
Αναπνευστικές διαταραχές: Αυξημένες εκκρίσεις, χαλάρωση γλώσσας, πιθανή απόφραξη αεροφόρων οδών, πνευμονικό οίδημα, εισρόφηση
Νεφρικές επιπλοκές: Oξεία σωληναριακή νέκρωση λόγω μυοσφαιρινουρίας μετά από ραβδομυόλυση
Εγκεφαλικές αγγειακές βλάβες: Aπώλεια αυτορρυθμιστικού ελέγχου, εστιακή ισχαιμία, εγκεφαλικό οίδημα
Ευρήματα μετά την προσβολή: πυρετός, ταχυκαρδία, μυδρίαση, συζυγής απόκλιση οφθαλμών, μειωμένο αντανακλαστικό κερατοειδούς, θετικό σημείο Babinski, απώλεια ούρων και κοπράνων και τραυματισμό γλώσσας, χειλέων, παρειών

ΑΙΤΙΑ Staus Epilepticus

Μόνο το 25% των ατόμων που εμφανίζουν επιληπτικές κρίσεις ή επιληπτική κατάσταση έχουν επιληψία.

Αναζήτηση της πρωτοπαθούς αιτίας είναι βασικής σημασίας
Πυρετικοί σπασμοί (ιδιαίτερα στα παιδιά)
Οξεία βλάβη του ΚΝΣ – τραύμα, λοίμωξη, όγκος ή μεταβολική διαταραχή (περιλαμβάνει την διακοπή των αντιεπιληπτικών/πλημμελή συμμόρφωση)
Ιδιοπαθής
Υπερβολική δόση – πολλαπλών ουσιών (ιδίως, κοκαΐνη)
Χρόνια βλάβη του ΚΝΣ – ιστορικό τραύματος, εγκεφαλικού επεισοδίου, λοίμωξης, εγκεφαλοπάθειας (υποξαιμική ή χρόνια ή εκφυλιστικού τύπου)
Εγκεφαλικό επεισόδιο
Αιμορραγία
Τοξικές ουσίες ή ανεπιθύμητες ενέργειες στα φάρμακα
Κατανάλωση αλκοολούχων ποτών με αντιεπιληπτικά ή στέρηση από το αλκοόλ
Δίαιτα ή νηστεία και κατανάλωση αντιεπιληπτικών
Ξεκινώντας με ένα νέο φάρμακο που μειώνει την αποτελεσματικότητα του αντιεπιληπτικού ή αλλάζει το μεταβολισμό του φαρμάκου, μειώνοντας τον χρόνο ημιζωής του, οδηγώντας σε μειωμένες συγκεντρώσεις στο αίμα
Ανάπτυξη αντοχής σε ένα αντιεπιληπτικό που χρησιμοποιείται ήδη
Γαστρεντερίτιδα, ενώ, λαμβάνετε αντιεπιληπτικά, όπου ενδέχεται να μειώνουν τα επίπεδα των αντιεπιληπτικών στην κυκλοφορία του αίματος λόγω έμετου ή μειωμένης απορρόφησης λόγω οιδήματος του βλεννογόνου του στομάχου
Μεταβολικές διαταραχές – όπως προσβεβλημένοι νεφροί και ήπαρ
Η στέρηση ύπνου είναι συχνά η αιτία μιας (συνήθως, αλλά όχι πάντα, προσωρινής) απώλειας ελέγχου των επιληπτικών κρίσεων

ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ Staus Epilepticus

Προηγούμενο ιστορικό επιληπτικής συνδρομής σε συνδυασμό με οποιοδήποτε εκλυτικό παράγοντα. Προηγούμενο ιστορικό επιληπτικής κατάστασης. (ποσοστό υποτροπής 17% σε παιδιά, 50% σε άτομα με νευρολογικές διαταραχές)
Πορφυρία

ΔΙΑΓΝΩΣΗ Staus Epilepticus

ΔΙΑΦΟΡΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ Staus Epilepticus

Ψευδοεπιληπτική κατάσταση μπορεί να συμβεί σε ασθενείς με ψευδείς σπασμούς, προσοχή να μη δοθεί δυνητικά επικίνδυνη θεραπεία
Τονικοκλονική Ε.Κ. είναι συνήθως φανερή. Άλλες μορφές Ε.Κ. μπορεί να χρειαστούν λεπτομερή νευρολογική εξέταση και ΗΕΓ ανάλυση
Πρωταρχικής διαγνωστικής σημασίας είναι η διευκρίνιση της υποκείμενης παθολογικής κατάστασης

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ Staus Epilepticus

Σάκχαρο, ηλεκτρολύτες, γενική αίματος, Ca και ωσμωτικότητα, αέρια αίματος, έλεγχος για τοξικές ουσίες, επίπεδα αντιεπιληπτικών φαρμάκων στον ορό, ηπατική και νεφρική λειτουργία

ΠΑΘΟΛΟΓΟΑΝΑΤΟΜΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ

Ποικίλα

ΕΙΔΙΚΕΣ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ

Το ΗΕΓ θα διαφοροδιαγνώσει ψευδείς σπασμούς από παρατεταμένες επιληπτικές κρίσεις που δεν αναγνωρίζονται κλασσικά σαν Ε.Κ.

ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ

Αξονική τομογραφία ή καλύτερα μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου μπορεί να αναδείξουν όγκους ή άλλες αλλοιώσεις ή τραυματικές βλάβες

ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΙ

Οσφυονωτιαία παρακέντηση μπορεί να αναδείξει υπαραχνοειδή αιμορραγία ή λοίμωξη. Προσοχή!!! Μπορεί να υπάρχει αυξημένη ενδοκρανιακή πίεση

ΘΕΡΑΠΕΙΑ Staus Epilepticus

Η τονικοκλονική επιληπτική κατάσταση είναι μια επείγουσα κατάσταση και η θεραπεία πρέπει να αρχίσει εαν η κρίση διαρκεί > 10 λεπτά. Απαιτείται συνεχής παρακολούθηση και φροντίδα

ΓΕΝΙΚΑ ΜΕΤΡΑ

Εκτίμηση βατότητας αεροφόρων οδών, αναπνοής και κυκλοφορίας
Έλεγχος κορεσμού οξυγόνου και επιπέδων CO2, αρτηριακής πίεσης, ΗΚΓ και θερμοκρασίας. Επαρκής αερισμός, χορήγηση οξυγόνου. Διασωλήνωση σε περίπτωση υπαερισμού και επιμένουσας υποξίας ή υπερκαπνίας
Παρακολούθηση και πιστοποίηση ότι πρόκειται για Ε.Κ.
Εγκατάσταση ενδοφλέβιας γραμμής, λήψη βασικών εργαστηριακών εξετάσεων
Έναρξη αντιεπιληπτικής αγωγής για τερματισμό των σπασμών, στην συνέχεια θεραπεία συντήρησης
Διάγνωση/θεραπεία υποκείμενης παθολογίας
Χρήση μυοχαλαρωτικών εάν η η επιληπτική κατάσταση διαταράσσει την αναπνευστική λειτουργία ή επέλθει γαλακτική οξέωση
Προστασία ασθενούς από τραυματισμό κατά την κρίση. Πλαγία θέση. Καθαρισμός εκκρίσεων από αεροφόρο οδό
Δεν χορηγείται τίποτα από το στόμα

ΦΑΡΜΑΚΑ Staus Epilepticus

ΦΑΡΜΑΚΟ(Α) ΕΚΛΟΓΗΣ

Εξαρτάται από τον τύπο της επιληπτικής κρίσης. Η τονικο-κλονική Ε.Κ. είναι η σοβαρότερη μορφή και αντιμετωπίζεται ως εξής:

Σταθεροποίηση:

Συνέχιση αγωγής όπως περιγράφεται στα Γενικά Μέτρα.

Επαγρύπνηση για διασωλήνωση εάν η θεραπεία των σπασμών προκαλέσει υποαερισμό.

Πρόληψη υπότασης με αγγειοσυσπαστικούς παράγοντες (π.χ ντοπαμίνη)

Θειαμίνη – 100 mg ενδοφλέβια ή ενδομυϊκά (ενήλικες μόνο)
50% σακχαρούχος ορός, εάν υπάρχει υπογλυκαιμία ή δεν είναι γνωστό το σάκχαρο ορού χορηγούνται 50 mL ενδοφλέβια (για παιδιά χρησιμοποιείται μόνο διάλυμα Dextrose 25% σε δόση 2 mL/kg ενδοφλεβίως βραδέως)

Για την λύση των επιληπτικών σπασμών χρειάζεται ενδοφλέβια γραμμή: Μπορεί να δοθούν μια βενζοδιαζεπίνη και η φαινιτοΐνη μαζί, αν και μερικοί προτείνουν μια κλιμακωτή αντιμετώπιση (λόγω της κατασταλτικής δράσης της διαζεπάμης) χρησιμοποιώντας αρχικά την φαινυτοΐνη και στη συνέχεια φαινοβαρβιτάλη. Καθώς προστίθεται κάθε νέο φάρμακο, απαιτείται προσεκτική πσρακολούθηση για τυχόν υποαερισμό ή υπόταση

Φαινυτοΐνη (EPANUTIN): 15-20 mg/kg ΕΦ σε ρυθμό < 50 mg/min με ΗΚΓ παρακολούθηση (βραδέως καρδιολογικό ιστορικό). Μπορούν να επαναληφθούν 5 mg/kg κάθε 30 λεπτά μέχρι συνολικής δόσης 30 mg/kg (για παιδί <50 kg – 20 mg/kg σε ρυθμό 1 mg/kg/λεπτό και επαναληπτική δόση ως ανωτέρω)
Φαινοβαρβιτάλη (Luminal)Q 10-20 mg/kg ΕΦ διαλυμένο σε φυσιολογικό ορρό σε ρυθμό < 1,5 mg/kg/λεπτό (ελάττωση σε < 25 mg/min για προχωρημένες ηλικίες ή καρδιολογικό ιστορικό(, (για παιδί – 20 mg/kg ΕΦ σε ρυθμό < 1,5 mg/kg/λεπτό). Χορήγηση μέχρι πλήρους εξαφάνισης των κρίσεων ή συνολικής δόσης 1-2 gram.
Διαζεπάμη (Valium): μέχρι 0,5 mg/kg ΕΦ σε ρυθμό 5 mg/λεπτό, μπορεί να επαναλαμβάνεται κάθε 5-10 λεπτά μέχρι συνολικής δόσης 30 mg (για παιδιά 0,5 mg/kg μέχρι συνολικής δόσης 5 mg για ηλικία < 5 ετών ή 10 mg για ηλικία > 5 ετών)

Για να σταματήσουν οι επιληπτικοί σπασμοί (εάν δεν υπάρχει ενδοφλέβια πρόσβαση):

Ενδοοστική χορήγηση χρησιμοποιείται σε μικρά παιδιά για βενζοδιαζεπίνες, όπως, φαινυτοΐνη, φαινοβαρβιτάλη, σε δόσεις όπως και στην ενδοφλέβια χορήγηση.
Διαζεπάμη διορθικώς: 0,5 mg/kg (παιδιά – 20 mg μέγιστη δόση)
Παραλδεΰδη διορθικώς: βλέπε εναλλακτικά φάρμακα
Μιδαζολάμη (Verced): 0,2 mg/kg ΕΜ (έναρξη δράσης σε 5 λεπτά)

Εάν οι κρίσεις επιμένουν:

Πρόκληση φαρμακευτικού κώματος (αναισθησία) με βραχείας δράσης βαρβιτουρικό, ώστε να κατασταλούν τα ΗΕΓ ευρήματα
Απαιτείται διασωλήνωση, συνεχής αναπνευστική και καρδιοαγγειακή παρακολούθηση και (συχνά) υποστήριξη της αρτηριακής πίεσης

Εναλλακτική αγωγή περιλαμβάνει:

Φαινοβαρβιτάλη: δόση εφόδου 5 mg/kg ΕΦ ή μέχρι να κατασταλεί η δραστηριότητα δτο ΗΕΓ. Δόση συντήρησης: 1-3 mg/kg/ώρα, ρυθμιζόμενο σύμφωνα με την ανταπόκριση στο ΗΕΓ
Θειοπεντάλη: δόση εφόδου 3-6 mg/kg ΕΦ, και στη συνέχεια προσθήκη 50 mg ΕΦ κάθε 2-5 λεπτά ώστε να προκληθεί καταστολή του ΗΕΓ. Δόση συντήρησης: ΕΦ ορρός διαλύματος 0,2 σε ρυθμό καταστολής του ΗΕΓ

Αντενδείξεις:

Βενζοδιαζεπίνες (διαζεπάμη, λοραζεπάμη, μιδαζολάμη) – σε οξύ γλαύκωμα κλειστής γωνίας
Βαρβιτουρικά – σε οξεία διαλείπουσα πορφυρία

Προφυλάξεις:

Μπορεί να απαιτηθεί ενδοτραχειακή διασωλήνωση
Μείωση των δόσεων των κατασταλτικών φαρμάκων σε ασθενείς με καταπληξία, κώμα ή οξεία μέθη
Η ταχεία ΕΦ χορήγηση διαζεπάμης (και μιδαζολάμης) μπορεί να προκαλέσει άπνοια, ιδιαίτερα σε ασθενείς που λαμβάνουν βαρβιτουρικά. Φλεβική θρόμβωση και φλεβίτιδα μπορούν να εμφανιστούν στο σημείο της ΕΦ χορήγησης. Χρειάζεται μείωση της δόσης σε άτομα με νεφρική ανεπάρκεια
Φαινοβαρβιτάλη – προσοχή στις περιπτώσεις που συνυπάρχει αναπνευστική ανεπάρκεια, ηπατική νόσος και εγκυμοσύνη. Επιληπτική κρίση από πότομη στέρηση μπορούν να προκληθούν μετά από οξεία διακοπή υψηλών δόσεων του φαρμάκου. Χρειάζεται αύξηση των μεσοδιαστημάτων μεταξύ των δόσεων σε σοβαρή ηπατική νόσο.
Φαινυτοΐνη – παρακολούθηση με ΗΚΓ για αρρυθμίες, παράταση του QT, και υπόταση. Εάν τα ανωτέρω παρουσιασθούν να μειωθεί ο ρυθμός χορήγησης του φαρμάκου. Απαιτείται προσοχή στην χορήγηση κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης (αυξημένος κίνδυνος συγγενών ανωμαλιών), σε ηπατοπάθειες, υπεργλυκαιμία και άτομα προχωρημένης ηλικίας. Οξεία διακοπή του φαρμάκου μπορεί να αναζοπυρώσει την επιληπτική κατάσταση. Να χρησιμοποιείται με φυσιολογικό ορό ή 0,45 NaCl για να αποφεύγεται καθίζηση του φαρμάκου που συμβαίνει στους σακχαρούχους ορούς. Η υπερδοσολογία μπορεί να οδηγήσει σε παράδοξη αναποτελεσματικότητα του φαρμάκου.

Σημαντικές πιθανές αλληλεπιδράσεις:

Κάθε ένα από τα φάρμακα που αναφέρθηκαν μπορεί να αυξήσει την δράση άλλων κατασταλτικών του ΚΝΣ φαρμάκων
Φαινοβαρβιτάλη – μπορεί να μειώσει την δράση της κινιδίνης και Warfarin, επιταχύνει τον μεταβολισμό της φαινυτοΐνης
Φαινυτοΐνη – αυξημένα επίπεδα ορρού και τοξικότητας μπορούν να προκληθούν με την ταυτόχρονη χορήγηση Warfarin, δισουλφιράμης, φαινυλβουταζόνης και ισονιαζίδης. Χρειάζεται μείωση της δόσης στη νεφρική ανεπάρκεια, να γίνεται έλεγχος επιπέδων φαρμάκου στον ορρό όποτε είναι εφικτό

ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΑ ΦΑΡΜΑΚΑ

Εναλλακτικές Βενζοδιαζεπίνες:

Παρατεταμένης δράσης – λοραζεπάμη (Tavor) 0,1 mg/kg σε 2 mg/min (4-8 mg συνολική δόση), (παιδιά – 0,05 μέχρι 0,1 mg/kg ΕΦ σε ρυθμό/mg/min)
Βραχείας δράσης – μιδαζολάμη (Dormicum):

Ηρεμιστική δόση – 0, 125 mg/kg ΕΦ (<2 mg/min) ή 0,5 mg/kg ενδορρινικά η 0,2 mg/kg ενδομυΐκά
Δοσολογία νάρκωσης – 0,2-0,5 mg/kg ΕΦ και χορήγηση σε 0,5-1 mg/kg/min ΕΦ

Φάρμακα δεύτερης γραμμής:

Λιδοκαΐνη (xylocaine) – 1 με 3 mg/kg σε ταχεία ΕΦ έγχυση, δόση συντήρησης 3-10 mg/kg/ώρα
Βαλπροΐκό οξύ – 500 mg μέσω ρινογαστρικού καθετήρα ή 500 mg σε 300 ml ύδατος διορθικά (με χρόνο στάσης – – παραμονής στο ορθό – 15 λεπτών)
Παραλδεΰδη – 0,3 ml (300 mg/kg, συνήθης δόση είναι 4-8 ml) από το ορθό διαλυμένο σε διπλάσιο όγκο ελαιόλαδου για να αποφευχθεί ερεθισμός του βλεννογόνου (η ανάμιξη γίνεται σε γυάλινο δοχείο διότι η παραλδεΰδη είναι διαλύτης για πλαστικές ουσίες). Η προσρόφηση από το ορθό είναι βραδεία τα ψηλότερα επίπεδα του φαρμάκου επιτυγχάνονται σε 2-4 ώρες. Μπορεί επίσης να χορηγηθεί μς γαστρικό σωλήνα. (Αν και μερικές φορές συνιστάται ή ΕΦ ή ΕΜ χορήγηση, παρεντερικές μορφές δεν είναι διαθέσιμες στις ΗΠΑ)

Διάφορα φάρμακα:

Ισοφλουράνη, δεσλουράνη ενδορρινικά
Προφάρμακο φαινυτοΐνης (φωσφαινυτοΐνη) ΕΦ ή ΕΜ
Προποφόλη σε συνεχή ΕΦ έγχυση
Χλωρομεθιαζόλη σε συνεχή ΕΦ έγχυση
Βαλπροΐκό οξύ ενδοφλεβίως

Η διαζεπάμη που μπορεί να χορηγηθεί από το ορθό συνταγογραφείται συχνά σε άτομα με επιληψία.

Οι βενζοδιαζεπίνες είναι η προτιμώμενη αρχική θεραπεία μετά την οποία, συνήθως, χορηγείται και φαινυτοΐνη ή φωσφενυτοΐνη.

Οι κατευθυντήριες γραμμές πρώτων βοηθειών για επιληπτικές κρίσεις δηλώνουν ότι, κατά κανόνα, ένα ασθενοφόρο πρέπει να ζητηθεί για επιληπτικές κρίσεις που διαρκούν περισσότερο από πέντε λεπτά (ή νωρίτερα εάν αυτό είναι το πρώτο επεισόδιο κατάσχεσης του ατόμου και δεν είναι γνωστοί παράγοντες επιβίωσης ή εάν συμβαίνει επιληπτική κατάσταση σε άτομο με επιληψία των οποίων οι επιληπτικές κρίσεις προηγουμένως απουσίαζαν ή ελέγχονταν καλά για σημαντικό χρονικό διάστημα).

Βενζοδιαζεπίνες

Όταν χορηγείται ενδοφλεβίως, η λοραζεπάμη φαίνεται να είναι ανώτερη από τη διαζεπάμη για τη διακοπή της επιληπτικής δραστηριότητας. Η ενδομυϊκή μιδαζολάμη φαίνεται να είναι μια λογική επιλογή.

Η βενζοδιαζεπίνη που επιλέγεται για την αρχική θεραπεία είναι η λοραζεπάμη, λόγω της σχετικά μεγάλης διάρκειας δράσης της (2-8 ώρες) κατά την ένεση και της ταχείας έναρξης δράσης, η οποία πιστεύεται ότι οφείλεται στην υψηλή συγγένεια της για τους υποδοχείς GABA και χαμηλή διαλυτότητα στα λιπίδια, γεγονός που το αναγκάζει να παραμείνει στο αγγειακό διαμέρισμα. Εάν η λοραζεπάμη δεν είναι διαθέσιμη ή δεν είναι δυνατή η ενδοφλέβια πρόσβαση, τότε θα πρέπει να δοθεί διαζεπάμη.

Σε αρκετές χώρες, η ενδοφλέβια κλοναζεπάμη θεωρείται ως το φάρμακο πρώτης επιλογής. Τα αναφερόμενα πλεονεκτήματα της κλοναζεπάμης περιλαμβάνουν μεγαλύτερη διάρκεια δράσης από τη διαζεπάμη και χαμηλότερη τάση για ανάπτυξη οξείας ανοχής από τη λοραζεπάμη.

Ιδιαίτερα στα παιδιά, μια άλλη δημοφιλής επιλογή θεραπείας είναι η μιδαζολάμη, που δίνεται στο πλάι του στόματος ή της μύτης. Μερικές φορές, η αποτυχία μόνο της λοραζεπάμης θεωρείται αρκετή για να χαρακτηριστεί μια περίπτωση Ε.Κ. ως ανθεκτική στη θεραπεία.

Φαινυτοΐνη και φωσφενυτοΐνη

Η φαινυτοΐνη είναι θεραπεία πρώτης γραμμής, αν και το προφάρμακο φωσφενυτοΐνη μπορεί να χορηγηθεί τρεις φορές πιο γρήγορα και με πολύ λιγότερες αντιδράσεις στο σημείο της ένεσης. Εάν χρησιμοποιούνται αυτά ή οποιαδήποτε άλλα παράγωγα υδαντοΐνης, τότε απαιτείται καρδιακή παρακολούθηση εάν χορηγούνται ενδοφλεβίως. Επειδή οι υδαντοΐνες χρειάζονται 15-30 λεπτά για να λειτουργήσουν, μια βενζοδιαζεπίνη ή βαρβιτουρικό συχνά συγχορηγείται. Λόγω της μικρής διάρκειας δράσης της διαζεπάμης, συχνά χορηγείται μαζί.

Βαρβιτουρικά

Πριν από την εφεύρεση των βενζοδιαζεπινών, υπήρχαν τα βαρβιτουρικά, τα οποία εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται σήμερα εάν οι βενζοδιαζεπίνες ή οι υδαντοΐνες δεν είναι επιλογή. Αυτά χρησιμοποιούνται για να προκαλέσουν βαρβιτουρικό κώμα. Το βαρβιτουρικό που χρησιμοποιείται πιο συχνά για αυτό είναι η φαινοβαρβιτάλη. Το thiopental ή η πεντοβαρβιτάλη μπορεί, επίσης, να χρησιμοποιηθούν για το σκοπό αυτό εάν οι επιληπτικές κρίσεις πρέπει να σταματήσουν αμέσως ή εάν το άτομο έχει ήδη επηρεαστεί από την υποκείμενη ασθένεια ή από τοξικές / μεταβολικές προκαλούμενες κρίσεις. Ωστόσο, σε αυτές τις καταστάσεις, το thiopental είναι ο παράγοντας επιλογής.

Καρβαμαζεπίνη και βαλπροϊκό οξύ

Το βαλπροϊκό οξύ διατίθεται για χορήγηση ενδοφλεβίως και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για επιληπτική κατάσταση. Η καρβαμαζεπίνη δεν διατίθεται σε ενδοφλέβια σύνθεση και δεν παίζει κύριο ρόλο στην επιληπτική κατάσταση.

Εάν το βαλπροϊκό οξύ αποδειχθεί αναποτελεσματικό ή αν τα βαρβιτουρικά δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για κάποιο λόγο, τότε μπορεί να δοκιμαστεί ένα γενικό αναισθητικό όπως η προποφόλη. Μερικές φορές χρησιμοποιείται δεύτερο μετά την αποτυχία της λοραζεπάμης. Αυτό θα συνεπάγεται τον τεχνητό αερισμό του ατόμου. Η προποφόλη έχει αποδειχθεί ότι είναι αποτελεσματική στην καταστολή των τραυματισμών που παρατηρούνται στην επιληπτική κατάσταση.

Η κεταμίνη, ένα ανταγωνιστικό φάρμακο NMDA, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως έσχατη λύση για την επιληπτική κατάσταση ανθεκτική στα φάρμακα. [

Η λιδοκαΐνη έχει χρησιμοποιηθεί σε περιπτώσεις που δεν βελτιώνονται με άλλα πιο συνηθισμένα φάρμακα. Μια ανησυχία είναι ότι οι επιληπτικές κρίσεις ξεκινούν ξανά 30 λεπτά μετά τη διακοπή των φαρμάκων. Επιπλέον, δεν συνιστάται σε άτομα με προβλήματα καρδιάς ή ήπατος.

Η αλλοπρεγνανολόνη μελετάται σε μια κλινική δοκιμή για τη θεραπεία της επιληπτικής κατάστασης που είναι εξαιρετικά ανθεκτική.

ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΜΕ ΕΠΙΛΗΠΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ

Θεραπευτικά επίπεδα ορού εντιεπιληπτικών κρίσεων, καθορίζεται ένα σχήμα συντήρησης με αντιεπιληπτικά φάρμακα

ΠΙΘΑΝΕΣ ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ

Η θνησιμότητα και θνητότητα καθορίζονται από την οξεία βλάβη του ΚΝΣ, το στρες καθώς και την διαταραχή από επανειλημμένες επιληπτικές κρίσεις
Αίτια θανάτου – καρδιοπνευμονική αναστολή, νεφρική ανεπάρκεια, υπερθερμία, πνευμονία από εισρόφηση, το υποκείμενο πρόβλημα ή την θεραπεία που υιοθετήθηκε.
Τα αντιεπιληπτικά φάρμακα προκαλούν καταστολή του αναπνευστικού και καρδιαγγειακού συστήματος

ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΗ ΠΟΡΕΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΓΝΩΣΗ

Η θνητότητα κυμαίνεται στο 10-35% (3-8% στα παιδιά), και εξαρτάται συνήθως από το υποκείμενο αίτιο. Παρατεταμένες επιληπτικές κρίσεις (>30-60 min) μπορεί να προκαλέσουν νευρολογική βλάβη ακόμη και τον θάνατο.

Μεταξύ 10 και 30% των ατόμων που παθαίνουν επιληπτική κατάσταση πεθαίνουν εντός 30 ημερών. Η μεγάλη πλειοψηφία αυτών των ανθρώπων έχει μια υποκείμενη κατάσταση του εγκεφάλου που προκαλεί την επιληπτική κατάσταση όπως όγκος εγκεφάλου, εγκεφαλική λοίμωξη, εγκεφαλικό τραύμα ή εγκεφαλικό επεισόδιο. Ωστόσο, τα άτομα με διάγνωση επιληψίας που έχουν επιληπτική κατάσταση έχουν, επίσης, αυξημένο κίνδυνο θανάτου εάν η κατάστασή τους δεν σταθεροποιηθεί γρήγορα.

ΣΧΕΤΙΖΟΜΕΝΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ

Η αιτία ή η υποκείμενη παθολογική κατάσταση που σχετίζεται με την Ε.Κ. ποικίλλει ευρέως ανάλογα με την ηλικία. Στους ενήλικες συνήθως σχετίζεται με γνωστό πρόβλημα π.χ. γνωστό ιστορικό επιληψίας, στέρηση οινοπνεύματος, ή επίκτητη βάβη του ΚΝΣ (ιδιαίτερα στους μετωπιαίους λοβούς)

ΗΛΙΚΙΑΚΑ ΣΧΕΤΙΖΟΜΕΝΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ

Παιδιατρικό: Χαμηλότερη θνητότητα. Πιο συχνά απαντάται στην Ε.Κ. σαν πρώτη επιληπτική κρίση λόγω: πυρετικών σπασμών, ιδιοπαθούς επιληψίας, λοίμωξης του ΚΝΣ, μεταβολικών διαταραχών.

Γηριατρικό: Είναι πιο πιθανό να αναπτύσσουν Ε.Κ. δευτεροπαθώς από μεταβολή της φαρμακολογικής θεραπείας (μη συμμόρφωση ασθενούς, αλληλεπιδράσεις ή τοξικότητα των φαρμάκων), έχουν την τάση να έχουν εντοπισμένες βλάβες στο ΚΝΣ (συνήθως στον μετωπιαίο λοβό)

Άλλα: Η νεογνική Ε.Κ. σχετίζεται, συνήθως, με μηνιγγίτιδα ή μεταβολικές διαταραχές (έλλειψη ασβεστίου, μαγνησίου ή πυριδοξίνης) και απαιτεί προσωπική αξιολόγηση ως προς την υποκείμενη αιτία.

ΚΥΗΣΗ

Φαινυτοΐνη – χρήση με προσοχή (αυξημένος κίνδυνος συγγενών ανωμαλιών κατά το 1ο τρίμηνο)
Φαινοβαρβιτάλη – χρήση με προσοχή

Άλλες μορφές επιλιηπτικής κατάστασης:

Εστιακή κινητική επιληπτική κατάσταση – αρχίζει περιφερικά με κλονικές σπασμωδικές κινήσεις, με κεντρική επέκταση, οι οφθαλμοί και η κεφαλή κλίνουν σε αντίθετη κατεύθυνση από την εστία της βλάβης, μπορεί να εξελιχθεί σε γενικευμένη επιληπτική κατάσταση και συνήθως, υπάρχει υποκείμενη παθολογική κατάσταση του ΚΝΣ. Αντιμετωπίζεται, όπως, η τονικοκλονική επιληπτική κατάσταση. Μπορεί να ανταποκριθεί στην καρβαμαζεπίνη.
Epilepsia partialis continua (τμηματική επιληψία) – ταχέως επαναλαμβανόμενες εστιακές σπασμωδικές κινήσεις χωρίς απώλεια συνείδησης, επιδεινώνεται από τις εκούσιες κινήσεις μπορεί να επιμείνει για ώρες ή και μέρες, πτωχή ανταπόκριση στην θεραπεία, συχνά σχετίζεται με υποκείμενη παθολογική κατάσταση. Συνιστάται η φαινοβαρβιτάλη και η διαζεπάμη
Μυοκλωνική επιληπτική κατάσταση – ξαφνικές σπασμωδικές συσπάσεις των άκρων, συνήθως δευτεροπαθείς από διάχυτη νευρολογική ή μεταβολική διαταραχή, το επίπεδο συνείδησης συνήθως διατηρείται. Θεραπεία με διαζεπάμη
Μεικτού τύπου μερική επιληπτική κατάσταση (ψυχοκινητική επιληπτική κατάσταση) – βραχείας διάρκειας επιληπτικές κρίσεις με αυτομστισμούς (π.χ. πλατάγισμα χειλέων, τυχαία βολβοστροφή, μασητικές κινήσεις, προσήλωση βλέμματος), ακολουθείται από συγχυτική κατάσταση, διαρκείας 10 λεπτών, χωρίς ούρα, βολβοστροφή προς τα άνω, με ακανόνιστες μυοκλωνικές σπασμωδικές κινήσεις, αυτοματισμούς, χωρίς σύγχυση μετά την προσβολή, μπορεί να εξελιχθεί σε γενικευμένη επιληπτική κατάσταση. Σε μια τέτοια περίπτωση, αντιμετωπίζεται όπως η τονικοκλονική επιληπτική κατάσταση
Νεογνική επιληπτική κατάσταση– ήπια πολυεστιακά, κλονικά τονικά και μυοκλονικά χαρακτηριστικά, κίνδυνος εγκεφαλικής αιμορραγίας, μηνιγγίτιδα και μεταβολικές διαταραχές (ανεπάρκεια ασβεστίου, μαγνησίου, πυριδοξίνης) πιο συχνά. Η θεραπεία ξεκινάει με φαινοβαρβιτάλη και διαζεπάμη

Τα κατάλληλα συμπληρώματα διατροφής για το νευρικό σύστημα

Πατήστε, εδώ, για να παραγγείλετε τα κατάλληλα συμπληρώματα διατροφής για το νευρικό σύστημα

Η καθοδήγηση για την επιλογή των ποιων συμπληρωμάτων διατροφής, από τα ανωτέρω, είναι κατάλληλα για την ασθένειά σας θα γίνει σε συνεννόηση με το θεράποντα ιατρό.

Διαβάστε, επίσης,

Σύνδρομο Tourettte και κάνναβη

Κάνναβη και τραυματική βλάβη εγκεφάλου

Κάνναβη και επιληψία

Όταν υπάρχει ανισορροπία νευροδιαβιβαστών

Καρκίνος εγκεφάλου και κάνναβη

Ποιοι πρέπει να παίρνουν φαρμακευτική κάνναβη

Η κάνναβη μειώνει τη χρήση συνταγογραφούμενων φαρμάκων

Θέλει προσοχή η χορήγηση φυλλικού οξέος στην επιληψία

Κετογενική δίαιτα

Θεραπεία ασθενειών με ζωικής προέλευσης προϊόντα

Βαρβιτουρικά