Πνευμονία από εισρόφηση γαστρικού περιεχομένου
Η πνευμονία από εισρόφηση ή πνευμονία εξ εισροφήσεως είναι ένας τύπος πνευμονικής λοίμωξης που οφείλεται σε σχετικά μεγάλη ποσότητα υλικού από το στομάχι ή το στόμα που εισέρχεται στους πνεύμονες.
Λοίμωξη του πνεύμονα λόγω εισρόφησης τροφίμων, υγρών ή γαστρικού περιεχομένου από την ανώτερη αναπνευστική οδό.
Συνήθης πορεία – οξεία, διαλείπουσα.
Τα σημεία και τα συμπτώματα περιλαμβάνουν, συχνά, πυρετό και βήχα σχετικά γρήγορης έναρξης.
Οι επιπλοκές μπορεί να περιλαμβάνουν απόστημα πνεύμονα και χημική φλεγμονή των πνευμόνων, η οποία εμφανίζεται από όξινα, αλλά, μη μολυσματικά περιεχόμενα στομάχου που εισέρχονται στους πνεύμονες.
Η μόλυνση μπορεί να οφείλεται σε ποικιλία βακτηρίων.
Οι παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν το μειωμένο επίπεδο συνείδησης, τα προβλήματα κατάποσης, τον αλκοολισμό, τη διατροφή με ρινογαστρικό σωλήνα και την κακή στοματική υγιεινή.
Η διάγνωση βασίζεται, συνήθως, στο ιστορικό, τα συμπτώματα, την ακτινογραφία θώρακος και την καλλιέργεια πτυέλων.
Μπορεί να είναι δύσκολη η διαφοροποίηση από άλλους τύπους πνευμονίας.
Η θεραπεία γίνεται, συνήθως, με αντιβιοτικά, όπως, κλινδαμυκίνη, μεροπενέμη, αμπικιλλίνη/σουλβακτάμη ή μοξιφλοξασίνη.
Για όσους έχουν μόνο χημική πνευμονίτιδα, συνήθως, δεν απαιτούνται αντιβιοτικά.
Μεταξύ των ατόμων που νοσηλεύονται με πνευμονία, περίπου το 10% οφείλεται στην εισρόφηση.
Εμφανίζεται συχνότερα σε ηλικιωμένους, ειδικά σε γηροκομεία.
Και τα δύο φύλα επηρεάζονται εξίσου.
ΣΗΜΕΙΑ ΚΑΙ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΠΝΕΥΜΟΝΙΑΣ ΑΠΟ ΕΙΣΡΟΦΗΦΗ
Το άτομο μπορεί να έχει αυξημένο αναπνευστικό ρυθμό, πτύελα που μυρίζουν, αιμόπτυση και πυρετό. Μπορεί να προκύψουν επιπλοκές, όπως, εξιδρωματική υπεζωκοτική συλλογή, εμπύημα και αποστήματα πνευμόνων. Εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία, η πνευμονία από εισρόφηση μπορεί να σχηματίσει πνευμονικό απόστημα. Μια άλλη πιθανή επιπλοκή είναι ένα εμπύημα, στο οποίο συλλέγεται πύον μέσα στους πνεύμονες. Εάν συμβαίνει συχνά εισρόφηση, η χρόνια φλεγμονή μπορεί να προκαλέσει πάχυνση των πνευμόνων, με αποτέλεσμα βρογχεκτασίες.
ΑΙΤΙΕΣ ΠΝΕΥΜΟΝΙΑΣ ΑΠΟ ΕΙΣΡΟΦΗΣΗ
Η πνευμονία από εισρόφηση προκαλείται, συχνά, από έναν ελαττωματικό μηχανισμό κατάποσης, όπως, μια νευρολογική ασθένεια ή ως αποτέλεσμα τραυματισμού που βλάπτει άμεσα την κατάποση ή παρεμβαίνει στη συνείδηση. Η εξασθενημένη συνείδηση μπορεί να είναι σκόπιμη, όπως, η χρήση γενικής αναισθησίας για χειρουργική επέμβαση. Για πολλούς τύπους χειρουργικών επεμβάσεων, οι άνθρωποι που προετοιμάζονται για χειρουργική επέμβαση, επομένως, καθοδηγούνται να μην παίρνουν τίποτα από το στόμα, για τουλάχιστον τέσσερις ώρες πριν από τη χειρουργική επέμβαση. Αυτές οι καταστάσεις επιτρέπουν την είσοδο βακτηρίων στους πνεύμονες, επιτρέποντας, έτσι, την ανάπτυξη μιας λοίμωξης.
ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΠΝΕΥΜΟΝΙΑΣ ΑΠΟ ΕΙΣΡΟΦΗΦΗ
- Μειωμένη κατάποση: Οι καταστάσεις που προκαλούν δυσφαγία επιδεινώνουν την ικανότητα των ανθρώπων να καταπιούν, προκαλώντας αυξημένο κίνδυνο εισόδου σωματιδίων από το στομάχι ή το στόμα στους αεραγωγούς. Ενώ, η δυσλειτουργία κατάποσης σχετίζεται με πνευμονία από εισρόφηση, η δυσφαγία μπορεί να μην επαρκεί εκτός εάν υπάρχουν άλλοι παράγοντες κινδύνου. Οι νευρολογικές καταστάσεις που μπορούν να επηρεάσουν άμεσα τα νεύρα που εμπλέκονται στον μηχανισμό κατάποσης περιλαμβάνουν εγκεφαλικό επεισόδιο, νόσο του Πάρκινσον και σκλήρυνση κατά πλάκας. Οι ανατομικές αλλαγές στο στήθος μπορούν, επίσης, να διαταράξουν τον μηχανισμό κατάποσης. Για παράδειγμα, οι ασθενείς με προχωρημένη χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια ή ΧΑΠ τείνουν να αναπτύσσουν διογκωμένους πνεύμονες, με αποτέλεσμα τη συμπίεση του οισοφάγου και κατά συνέπεια την παλινδρόμηση.
- Τροποποιημένη ψυχική κατάσταση: Αλλαγές στο επίπεδο συνείδησης επηρεάζουν τον μηχανισμό κατάποσης απενεργοποιώντας τόσο τα φυσικά προστατευτικά μέτρα του σώματος κατά της αναρρόφησης, όσο και πιθανώς προκαλώντας ναυτία και έμετο. Η αλλοιωμένη ψυχική κατάσταση μπορεί να προκληθεί από ιατρικές καταστάσεις, όπως, επιληπτικές κρίσεις. Ωστόσο, πολλοί άλλοι παράγοντες μπορούν, επίσης, να είναι υπεύθυνοι, συμπεριλαμβανομένης της γενικής αναισθησίας και του αλκοόλ.
- Βακτηριακός αποικισμός: Η κακή στοματική υγιεινή μπορεί να οδηγήσει σε αποικισμό του στόματος με υπερβολικές ποσότητες βακτηρίων, η οποία συνδέεται με αυξημένη συχνότητα εμφάνισης πνευμονίας από εισρόφηση.
- Εθνικότητα: Οι Ασιάτες που έχουν διαγνωστεί με πνευμονία από εισρόφηφη έχουν χαμηλότερο κίνδυνο θανάτου σε σύγκριση με άλλες εθνοτικές ομάδες, ενώ οι Αφροαμερικανοί και οι λευκοί έχουν παρόμοιο κίνδυνο θανάτου. Οι ισπανόφωνοι έχουν μικρότερο κίνδυνο θανάτου από τους μη ισπανόφωνους.
- Άλλα: Ηλικία, αρσενικό φύλο, σακχαρώδης διαβήτης, υποσιτισμός, χρήση αντιψυχωσικών φαρμάκων, αναστολείς αντλίας πρωτονίων και αναστολείς μετατροπτικού ενζύμου της αγγειοτενσίνης, η παρατεταμένη νοσηλεία, οι χειρουργικές επεμβάσεις, η σίτιση με γαστρικό σωλήνα, οι μηχανικές παρεμβάσεις αεραγωγών, οι ανοσοκατασταλμένοι, το ιστορικό καπνίσματος, τα αντιβιοτικά, η προχωρημένη ηλικία, η μειωμένη πνευμονική κάθαρση, το μειωμένο αντανακλαστικό βήχα, η διαταραχή του φυσιολογικού βλεννογόνου, η μειωμένη κάθαρση φλεγμάτων, η αλλοίωση της κυτταρικής και χυμικής ανοσίας, η απόφραξη των αεραγωγών και ο χαλασμένος πνευμονικός ιστός, όλοι αυτοί αποτελούν παράγοντες κινδύνου.
ΒΑΚΤΗΡΙΑ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΠΝΕΥΜΟΝΙΑ ΑΠΌ ΕΙΣΡΟΦΗΣΗ
Τα βακτήρια που εμπλέκονται στην πνευμονία από εισρόφηση μπορεί να είναι αερόβια ή αναερόβια.
Τα συχνότερα αερόβια βακτήρια που εμπλέκονται περιλαμβάνουν:
- Streptococcus pneumoniae
- Staphylococcus aureus
- Haemophilus influenzae
- Pseudomonas aeruginosa
- Klebsiella: συχνά, εμφανίζεται στην πνευμονία από εισρόφηση στους αλκοολικούς
Τα αναερόβια βακτήρια διαδραματίζουν, επίσης, βασικό ρόλο στην παθογένεση της πνευμονίας από εισρόφηση. Αποτελούν την πλειοψηφία της φυσιολογικής στοματικής χλωρίδας και η παρουσία υγρού υγρού στους πνεύμονες υποδηλώνει έντονα την πνευμονία από εισρόφηση δευτερογενώς από έναν αναερόβιο οργανισμό. Αν και είναι δύσκολο να επιβεβαιωθεί η παρουσία αναερόβιων μικροργανισμών μέσω καλλιεργειών, η θεραπεία της πνευμονίας από εισρόφηση περιλαμβάνει, συνήθως, αναερόβια κάλυψη με αντιβιοτικά.
Τα πιθανά αναερόβια βακτήρια:
- Βακτηριοειδή
- Prevotella
- Fusobacterium
- Πεπτοστρεπτόκοκκος
ΠΑΘΟΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑ ΠΝΕΥΜΟΝΙΑΣ ΑΠΟ ΕΙΣΡΟΦΗΦΗ
Η εισρόφηση ορίζεται ως η εισπνοή στοματοφαρυγγικού ή γαστρικού περιεχομένου στο πνευμονικό δέντρο.
Ανάλογα με τη σύνθεση της εισρόφησης, έχουν περιγραφεί τρεις επιπλοκές:
- Μπορεί να αναπτυχθεί χημική πνευμονίτιδα της οποίας η σοβαρότητα εξαρτάται από την τιμή του pH και την ποσότητα της αναρρόφησης. Οι δύο πνευμονικές αλλαγές μετά την αναρρόφηση οξέος είναι:
α) άμεση τοξική βλάβη στο αναπνευστικό επιθήλιο με αποτέλεσμα το διάμεσο πνευμονικό οίδημα και
β) λίγες ώρες αργότερα, φλεγμονώδης απόκριση με παραγωγή κυτοκινών, διήθηση ουδετερόφιλων και ενεργοποίηση μακροφάγων. Δημιουργούνται ελεύθερες ρίζες οξυγόνου οι οποίες, με τη σειρά τους, οδηγούν σε περαιτέρω βλάβη των πνευμόνων. Οι ασθενείς μπορεί να παραμείνουν ασυμπτωματικοί μετά από αναρρόφηση οξέος. Άλλοι μπορεί να αναπτύξουν δύσπνοια, πόνο στο πλευριτικό στήθος, βήχα, πυρετό, αιματηρά ή αφρώδη πτύελα και αναπνευστική ανεπάρκεια.
- Μπορεί να αναπτυχθεί πνευμονία από εισρόφηση.
- Η τρίτη επιπλοκή εμφανίζεται μετά την εισπνοή σωματιδιακών υλικών που εμποδίζουν τους αεραγωγούς. Οι ασθενείς θα έχουν ξαφνική αρτηριακή υποξαιμία με ανάπτυξη πνευμονικής ατελεκτασίας.
ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ ΠΝΕΥΜΟΝΙΑΣ ΑΠΟ ΕΙΣΡΟΦΗΦΗ
Η τοποθεσία εξαρτάται συχνά από τη βαρύτητα και εξαρτάται από τη θέση του ατόμου. Γενικά, οι δεξιοί μεσαίοι και κάτω λοβοί του πνεύμονα είναι οι πιο συχνές περιοχές που επηρεάζονται, λόγω του μεγαλύτερου διαμετρήματος και του κατακόρυφου προσανατολισμού του δεξιού βασικού βρόγχου. Σε άτομα που παθαίνουν εισρόφηση, ενώ στέκονται μπορούν να προσβληθούν και οι δύο κάτω λοβοί των πνευμόνων. Ο δεξιός άνω λοβός είναι μια συχνή περιοχή εντόπισης, όπου, τα υγρά συσσωρεύονται σε μια συγκεκριμένη περιοχή του πνεύμονα, σε αλκοολικούς που παθαίνουν εισρόφηση σε ύπτια θέση.
ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΠΝΕΥΜΟΝΙΑΣ ΑΠΟ ΕΙΣΡΟΦΗΦΗ
Η αξιολόγηση της εισρόφησης πραγματοποιείται γενικά με μια μελέτη κατάποσης που περιλαμβάνει ακτινολογική αξιολόγηση του μηχανισμού κατάποσης μέσω προκλήσεων με υγρές και στερεές τροφές. Αυτές οι μελέτες επιτρέπουν την αξιολόγηση της διείσδυσης στις φωνητικές πτυχές και πιο κάτω, αλλά δεν αποτελούν ευαίσθητο και ειδικό δείκτη για την πιθανότητα εισρόφησης. Επιπλέον, είναι δύσκολο να γίνει διάκριση μεταξύ πνευμονίας από εισρόφηση και πνευμονίτιδας από εισρόφηση.
Η πνευμονία από εισρόφηση διαγιγνώσκεται, συνήθως, με συνδυασμό της κλινικής εικόνας (άτομα με παράγοντες κινδύνου για αναρρόφηση) και τα ακτινολογικά ευρήματα (διήθηση στη σωστή θέση). Μια ακτινογραφία θώρακος πραγματοποιείται, συνήθως, σε περιπτώσεις όπου υπάρχει υποψία πνευμονίας, συμπεριλαμβανομένης της πνευμονίας από εισρόφηση. Τα ευρήματα στην ακτινογραφία θώρακα που υποστηρίζουν την πνευμονία από εισρόφηση περιλαμβάνουν την εντοπισμένη θέση της πνευμονίας, ανάλογα με τη θέση του ασθενούς όταν συνέβη η εισρόφηση. Για παράδειγμα, τα άτομα που είναι ύπτια όταν παθαίνουν εισρόφηση, συχνά, αναπτύσσουν σταθεροποίηση στο δεξιό κάτω λοβό του πνεύμονα. Οι καλλιέργειες πτυέλων δεν χρησιμοποιούνται για τη διάγνωση πνευμονίας από εισρόφηση λόγω του υψηλού κινδύνου επιμόλυνσης. Τα κλινικά συμπτώματα μπορεί, επίσης, να αυξήσουν την υποψία για πνευμονία εισρόφησης, συμπεριλαμβανομένης της δυσκολίας στην αναπνοή και του πυρετού μετά από ένα συμβάν εισρόφησης. Ομοίως, τα ευρήματα της φυσικής εξέτασης, όπως οι ήχοι της αναπνοής που ακούγονται στα προσβεβλημένα πεδία των πνευμόνων μπορεί, επίσης, να υποδηλώνουν πνευμονία από εισρόφηση. Ορισμένες περιπτώσεις πνευμονίας από εισρόφηση προκαλούνται από την αναρρόφηση σωματιδίων τροφίμων ή άλλων σωματιδιακών ουσιών, όπως, θραύσματα χαπιών. Ενώ η πνευμονία από εισρόφηση και η χημική πνευμονίτιδα μπορεί να εμφανίζονται παρόμοια, είναι σημαντικό να γίνει διάκριση μεταξύ των δύο λόγω σημαντικών διαφορών στη διαχείριση αυτών των καταστάσεων. Η χημική πνευμονίτιδα προκαλείται από βλάβη στο εσωτερικό στρώμα του πνευμονικού ιστού, η οποία προκαλεί εισροή υγρού. Η φλεγμονή που προκαλείται από αυτήν την αντίδραση μπορεί γρήγορα να προκαλέσει παρόμοια ευρήματα που παρατηρούνται στην πνευμονία εισρόφησης, όπως αυξημένος αριθμός λευκών αιμοσφαιρίων, ακτινολογικά ευρήματα και πυρετός. Ωστόσο, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι τα ευρήματα της χημικής πνευμονίτιδας προκαλούνται από φλεγμονή που δεν προκαλείται από λοίμωξη, όπως, φαίνεται στην πνευμονία εισρόφησης. Η φλεγμονή είναι η ανοσολογική απόκριση του οργανισμού σε οποιαδήποτε απειλή για τον οργανισμό. Έτσι, η θεραπεία της χημικής πνευμονίτιδας, συνήθως, περιλαμβάνει την απομάκρυνση του φλεγμονώδους υγρού και τα υποστηρικτικά μέτρα. Η χρήση αντιμικροβιακών ουσιών προορίζεται για χημική πνευμονίτιδα που περιπλέκεται από δευτερογενή βακτηριακή λοίμωξη.
Πρακτικές που σχετίζονται με μειωμένη επίπτωση και μειωμένη σοβαρότητα της πνευμονίας από εισρόφηση:
-Στοματική υγιεινή
Μελέτες έδειξαν ότι η μείωση των στοματικών βακτηρίων συσχετίζεται με μείωση τόσο της συχνότητας εμφάνισης πνευμονίας από εισρόφηση όσο και θνησιμότητας από πνευμονία αναρρόφησης. Μια μέθοδος μείωσης του αριθμού των βακτηρίων στο στόμα περιλαμβάνει τη χρήση αντιμικροβιακών, όπως τοπικά αντιβιοτικά έως ενδοφλέβια χρήση αντιβιοτικών. Ενώ η χρήση αντιβιοτικών επικεντρώνεται στην καταστροφή και την παρεμπόδιση της ανάπτυξης βακτηρίων, η μηχανική απομάκρυνση των στοματικών βακτηρίων από έναν οδοντίατρο παίζει, επίσης, βασικό ρόλο στη μείωση του βακτηριακού φορτίου. Μειώνοντας την ποσότητα των βακτηρίων στο στόμα, μειώνεται, επίσης, η πιθανότητα μόλυνσης κατά την εισρόφηση. Για άτομα που είναι σοβαρά άρρωστα και απαιτούν σωλήνα σίτισης, υπάρχουν ενδείξεις που υποδηλώνουν ότι ο κίνδυνος πνευμονίας εισρόφησης μπορεί να μειωθεί με την εισαγωγή του σωλήνα στο δωδεκαδάκτυλο ή τη νήστιδα σε σύγκριση με την εισαγωγή του σωλήνα τροφοδοσίας στο στομάχι (γαστρική σίτιση).
-Διατήρηση του μηχανισμού κατάποσης
Πολλοί άνθρωποι που διατρέχουν κίνδυνο πνευμονίας από εισρόφηση έχουν μειωμένο λειτουργικό μηχανισμό κατάποσης, ο οποίος μπορεί να αυξήσει την πιθανότητα εισρόφησης σωματιδίων τροφής με τα γεύματα. Υπάρχουν κάποιες ενδείξεις που δείχνουν ότι η εξάσκηση διαφόρων τμημάτων του σώματος που εμπλέκονται στην κατάποση, συμπεριλαμβανομένης της γλώσσας και των χειλιών, μπορεί να μειώσει τα επεισόδια εισρόφησης και πνευμονίας από εισρόφηση. Άλλες απλές ενέργειες κατά τη διάρκεια της σίτισης μπορούν να βελτιώσουν την ικανότητα κατάποσης ενός ατόμου και, συνεπώς, να μειώσουν τον κίνδυνο αναρρόφησης, συμπεριλαμβανομένων των αλλαγών στη θέση και της βοήθειας στη σίτιση.
-Μετά τη χειρουργική επέμβαση
Πολλές περιπτώσεις αναρρόφησης συμβαίνουν κατά τη διάρκεια χειρουργικών επεμβάσεων, ειδικά κατά την επαγωγή αναισθησίας. Η χορήγηση αναισθησίας προκαλεί καταστολή των προστατευτικών αντανακλαστικών, κυρίως, το αντανακλαστικό εμέτου ή gag. Ως αποτέλεσμα, τα σωματίδια του στομάχου μπορούν εύκολα να εισέλθουν στους πνεύμονες. Ορισμένοι παράγοντες κινδύνου προδιαθέτουν τα άτομα στην εισρόφηση, ιδίως, καταστάσεις που προκαλούν δυσλειτουργία του ανώτερου γαστρεντερικού συστήματος. Ο προσδιορισμός αυτών των συνθηκών πριν από την έναρξη της επέμβασης είναι απαραίτητος για την κατάλληλη προετοιμασία κατά τη διάρκεια της διαδικασίας. Άλλες πρακτικές, είναι η χρήση φαρμάκων που μειώνουν την οξύτητα του γαστρικού περιεχομένου. Από την άλλη πλευρά, όσον αφορά τη μείωση της οξύτητας του στομάχου, απαιτείται ένα όξινο περιβάλλον για να σκοτωθούν οι οργανισμοί που αποικίζουν το γαστρεντερικό σωλήνα. Παράγοντες, όπως, οι αναστολείς της αντλίας πρωτονίων, που μειώνουν την οξύτητα του στομάχου, μπορούν να ευνοήσουν την ανάπτυξη βακτηρίων και να αυξήσουν τον κίνδυνο πνευμονίας.
ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΠΝΕΥΜΟΝΙΑΣ ΕΙΣΡΟΦΗΣΗΣ
Η κύρια θεραπεία της πνευμονίας από εισρόφηση περιστρέφεται γύρω από τη χρήση αντιβιοτικών για την απομάκρυνση των βακτηρίων που προκαλούν τη μόλυνση. Απαιτείται χρήση αντιβιοτικών ευρέως φάσματος για να καλυφθούν οι διάφοροι τύποι βακτηρίων που προκαλούν, πιθανώς, τη μόλυνση. Τα αντιβιοτικά που συνιστώνται, σήμερα, περιλαμβάνουν την κλινδαμυκίνη, τη μεροπενέμη, την ερατεπενέμη, την αμπικιλλίνη/σουλβακτάμη και τη μοξιφλοξασίνη. Συνιστάται θεραπεία με πιπερακιλλίνη/ταζομπακτάμη, κεφεπίμη, λεβοφλοξασίνη, ιμιπενέμη ή μεροπενέμη σε περιπτώσεις πιθανής αντοχής στα αντιβιοτικά.
Η τυπική διάρκεια της αντιβιοτικής θεραπείας είναι περίπου 5 έως 7 ημέρες.
Εάν υπάρχει μεγάλη συσσώρευση υγρού στους πνεύμονες, η αποστράγγιση του υγρού μπορεί, επίσης, να βοηθήσει στη διαδικασία επούλωσης.
ΠΡΟΓΝΩΣΗ ΠΝΕΥΜΟΝΙΑΣ ΑΠΌ ΕΙΣΡΟΦΗΣΗ
Οι κλινικοί γιατροί, συχνά, προτείνουν την αλλαγή της θέσης της κεφαλής κατά τη σίτιση (στο πλάι) ή τη διακοπή της διατροφής. Υπάρχει αυξημένος κίνδυνος πνευμονίας σε ασθενείς με δυσφαγία σε σύγκριση με ασθενείς με εγκεφαλικό επεισόδιο, επειδή οι ασθενείς με εγκεφαλικό επεισόδιο θα βελτιωθούν καθώς αναρρώνουν από τον οξύ τραυματισμό τους, ενώ η δυσφαγία είναι πιθανό να επιδεινωθεί με την πάροδο του χρόνου. Η πνευμονία από εισρόφηση σχετίζεται με αυξημένη θνησιμότητα στο νοσοκομείο σε σύγκριση με άλλες μορφές πνευμονίας. Άτομα που διαγνώστηκαν με πνευμονία αναρρόφησης έχουν, επίσης, αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης μελλοντικών επεισοδίων πνευμονίας.
Ηλικιωμένοι
Η γήρανση αυξάνει τον κίνδυνο δυσφαγίας. Ο επιπολασμός της δυσφαγίας στα γηροκομεία είναι περίπου 50% και το 30% των ηλικιωμένων με δυσφαγία αναπτύσσουν πνευμονία από εισρόφηση. Για άτομα ηλικίας άνω των 75 ετών, ο κίνδυνος πνευμονίας λόγω δυσφαγίας είναι έξι φορές μεγαλύτερος από αυτούς των 65 ετών. Λόγω πολλαπλών παραγόντων, όπως αδυναμία, μειωμένη αποτελεσματικότητα κατάποσης, μειωμένο αντανακλαστικό βήχα και νευρολογικές επιπλοκές, η δυσφαγία μπορεί να θεωρηθεί ως γηριατρικό σύνδρομο. Η άτυπη παρουσίαση της πνευμονίας είναι συχνή στους ηλικιωμένους. Οι ηλικιωμένοι ασθενείς μπορεί να έχουν μειωμένη λειτουργία των Τ κυττάρων και ως εκ τούτου, ενδέχεται να μην είναι σε θέση να προκαλέσουν εμπύρετη απόκριση. Η βλεννογονική κάθαρση των ηλικιωμένων είναι, επίσης, μειωμένη, με αποτέλεσμα μειωμένη παραγωγή πτυέλων και βήχα.
Στους ηλικιωμένους, η δυσφαγία αποτελεί σημαντικό παράγοντα κινδύνου για την ανάπτυξη πνευμονίας από εισρόφηση. Η πνευμονία από εισρόφηση αναπτύσσεται, συχνότερα, λόγω της εισρόφησης του σάλιου ή βακτηρίων που μεταφέρονται σε τρόφιμα και υγρά, σε συνδυασμό με την εξασθενημένη ανοσολογική λειτουργία. Η χρόνια φλεγμονή των πνευμόνων αποτελεί βασικό χαρακτηριστικό της πνευμονίας από εισρόφηση σε ηλικιωμένους κατοίκους γηροκομείων και εμφανίζεται ως σποραδικός πυρετός (μία ημέρα την εβδομάδα για αρκετούς μήνες). Η ακτινολογική εξέταση δείχνει χρόνια φλεγμονή στον ενοποιημένο πνευμονικό ιστό.
Μετά τις πτώσεις, ο πνιγμός από φαγητό αποτελεί τη δεύτερη υψηλότερη αιτία θανάτου που μπορεί να προληφθεί κατά τη φροντίδα ηλικιωμένων. Αν και ο κίνδυνος πνιγμού από τρόφιμα συμβαίνει, συνήθως, σε μικρά παιδιά, τα στοιχεία δείχνουν ότι τα άτομα άνω των 65 ετών έχουν συχνότητα πνιγμού επτά φορές υψηλότερη από τα παιδιά ηλικίας 1-4 ετών.
Η νόσος του Πάρκινσον
Ο αναφερόμενος επιπολασμός της δυσφαγίας σε ασθενείς με νόσο του Πάρκινσον κυμαίνεται από 20% έως 100% λόγω διακυμάνσεων στις μεθόδους αξιολόγησης της λειτουργίας κατάποσης. Σε αντίθεση με ορισμένα ιατρικά προβλήματα, όπως το εγκεφαλικό επεισόδιο, η δυσφαγία στη νόσο του Πάρκινσον επιδεινώνεται με την εξέλιξη της νόσου. Η πνευμονία από εισρόφηση είναι ο πιο συχνός λόγος για την επείγουσα εισαγωγή ασθενών με νόσο του Πάρκινσον των οποίων η διάρκεια της νόσου είναι > από 5 χρόνια και η πνευμονία είναι μία από τις κύριες αιτίες θανάτου.
Άνοια
Πολλά άτομα με άνοια δεν μπορούν να διαχειριστούν το φαγητό. Υπάρχουν, επίσης, πολλοί παράγοντες που συμβάλλουν, όπως, η κακή στοματική υγιεινή, τα υψηλά επίπεδα εξάρτησης για τοποθέτηση και σίτιση, καθώς και η ανάγκη για αναρρόφηση από το στόμα. Ενώ η τροφοδοσία με σωλήνα μπορεί να θεωρηθεί ασφαλέστερη επιλογή, η σίτιση με σωλήνα δεν έχει αποδειχθεί ωφέλιμη σε άτομα με προχωρημένη άνοια. Επομένως, η προτιμώμενη επιλογή είναι να συνεχίσουν, αυτοί οι ασθενείς να τρώνε και να πίνουν από το στόμα, παρά, τον κίνδυνο εμφάνισης λοιμώξεων στους πνεύμονες.
Τα κατάλληλα συμπληρώματα διατροφής για τις λοιμώξεις
Πατήστε, εδώ, για να παραγγείλετε τα κατάλληλα προϊόντα για τις λοιμώξεις
Διαβάστε, επίσης,
Έχει παρενέργειες η συνεχής χρήση της μάσκας;
Πνευμονίτιδα εξ υπερευαισθησίας
