Κλασική Ιατρική Γαστρεντερολογία Ογκολογία Παθολογία Χειρουργική Διατροφή Εναλλακτικές Θεραπείες Συμπληρώματα Διατροφής

Ελκώδης κολίτιδα: Φλεγμονώδης νόσος εντέρου

30 Οκτωβρίου 2020

Η ελκώδης κολίτιδα είναι φλεγμονώδης νόσος του εντέρου

Η ελκώδης κολίτιδα είναι μία από τις χρόνιες φλεγμονώδεις νόσους του εντέρου άγνωστης αιτιολογίας, η οποία χαρακτηρίζεται από εξάρσεις και υφέσεις τμήματος ή και ολόκληρου του κόλου.

Εκδηλώνεται με αιματηρές κενώσεις και ποικιλία γενικών συμπτωμάτων

Επηρεαζόμενα συστήματα: Γαστρεντερικό

Γενετική: Απαντάται, συχνά και σε άλλα μέρη της οικογένειας θετικό οικογενειακό ιστορικό σε 8-11%.

Κληρονομείται, συνήθως, κάθετα παρά οριζόντια.

Συχνότερη στους Εβραίους

Επικρατέστερη ηλικία: Μεταξύ 15 και 35 χρόνων, συχνά κατά την 7η δεκαετία

Επικρατέστερο φύλο: Άνδρες = Γυναίκες

ΣΗΜΕΙΑ ΚΑΙ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΕΛΚΩΔΟΥΣ ΚΟΛΙΤΙΔΑΣ

Αιματηρή διάρροια
Κοιλιακός πόνος
Πυρετός
Απώλεια βάρους
Αρθραλγίες και αρθρίτιδα (15-20%)
Σπονδυλίτιδα (3-6%)
Οφθαλμικές επιπλοκές (4-10%) που περιλαμβάνουν επισκληρίτιδα, ραγοειδίτιδα, καταρράκτη, κερατοπάθεια, περιφερικές εξελκώσεις κερατοειδούς, κεντρική ορώδης αμφιβληστροειδοπάθεια
Οζώδες ερύθημα
Γαγγραινώδης πυοδερματίτιδα
Αφθώδη έλκη στόματος (5-10%)

ΑΙΤΙΑ ΕΛΚΩΔΟΥΣ ΚΟΛΙΤΙΔΑΣ

Άγνωστα (γενετικά, φλεγμονώδη, ανοσολογικά και ψυχολογικοί παράγοντες έχουν ενοχοποιηθεί)

ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΕΛΚΩΔΟΥΣ ΚΟΛΙΤΙΔΑΣ

Άγνωστοι
Αυξημένη επίπτωση στους Εβραίους και σε άτομα με θετικό οικογενειακό ιστορικό
Δε σχετίζεται με το κάπνισμα

ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΕΛΚΩΔΟΥΣ ΚΟΛΙΤΙΔΑΣ

ΔΙΑΦΟΡΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΕΛΚΩΔΟΥΣ ΚΟΛΙΤΙΔΑΣ

Άλλες διαταραχές με αιματηρές κενώσεις, όπως, αιμορροΐδες, νεοπλάσματα, εκκολπωματίτιδα, αρτηριοφλεφώδης δυσπλασία, νόσος του Chron
Φλεγμονώδεις διάρροιες από βακτηρίδια (όπως εντεροτοξική E. Coli, E. Coli 0157:H7, Salmonella, Shigella, Aeromonas, plesiomonas shigelloides), παράσιτα (entamoeba histolytica)
Σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου (από απλό έρπη, Chlamydia trachomatous, Cryptospondium, Isospora belli, sytomegalovirus και άλλοι φλεγμονώδεις παράγοντες που παρατίθενται πιο πάνω)
Διάρροια από αντιβιοτικά
Πρωκτίτιδα από ακτινοβολία
Ισχαιμική πρωκτίτιδα

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΕΛΚΩΔΟΥΣ ΚΟΛΙΤΙΔΑΣ

Μη ειδικά. Συνήθως, μαρτυρούν τη σοβαρότητα της αιμορραγίας και της φλεγμονής
Αναιμία που οφείλεται στη χρονιότητα της νόσου όσο και στην ανεπάρκεια σιδήρου από την απώλεια αίματος
Λευκοκυττάρωση σε οξεία νόσο
Αυξημένη ταχύτητα καθίζησης
Ηλεκτρολυτικές διαταραχές, κυρίως, υποκαλιαιμία
Υποπρωτεϊναιμία
Αυξημένες τιμές στις ηπατικές δοκιμασίες (όταν σχετίζεται με νόσο ήπατος/χοληφόρων)

ΠΑΘΟΛΟΓΟΑΝΑΤΟΜΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΕΛΚΩΔΟΥΣ ΚΟΛΙΤΙΔΑΣ

Φλεγμονώδεις αλλοιώσεις του βλεννογόνου του παχέος εντέρου με εξελκώσεις, οι οποίες εμφανίζονται υπεραιμικές και αιμορραγικές. Το ορθό συμμετέχει στο 95% των περιπτώσεων. Η φλεγμονή προχωρεί κατ’ επέκταση και μπορεί να προσβάλλει οποιαδήποτε μοίρα του παχέος εντέρου. Μπορεί να επεκταθεί και στον τελικό ειλεό.

ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΕΛΚΩΔΟΥΣ ΚΟΛΙΤΙΔΑΣ

Βαριούχος υποκλυσμός

ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΙ ΕΛΚΩΔΟΥΣ ΚΟΛΙΤΙΔΑΣ

Σιγμοειδοσκόπηση και βιοψία
Κολονοσκόπηση και βιοψία, για την εκτίμηση προκαρκινωματωδών χαρακτηριστικών, τη διαφοροδιάγνωση από τη νόσο του Chron και τον έλεγχο ακτινολογικά ύποπτων περιοχών, όπως στενώματα ή εκτεταμένες αλλοιώσεις. Η κολονοσκόπηση μπορεί να αποδειχθεί χρήσιμη στη θεραπεία και την πρόγνωση, για τον προσδιορισμό της έκτασης της ελκώδους κολίτιδας, καθώς και την προσβολή συγκεκριμένων τμημάτων

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΕΛΚΩΔΗΣ ΚΟΛΙΤΙΔΑΣ

ΕΝΔΕΙΚΝΥΟΜΕΝΗ ΑΓΩΓΗ ΥΓΕΙΑΣ ΕΛΚΩΔΟΥΣ ΚΟΛΙΤΙΔΑΣ

ΓΕΝΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΕΛΚΩΔΟΥΣ ΚΟΛΙΤΙΔΑΣ

Αντιμετώπιση της φλεγμονής, πρόληψη των επιπλοκών, αποκατάσταση της θρέψης και του κυκλοφορούντος όγκου αίματος
Επιπλοκές ή επιμονή της νόσου απαιτούν χειρουργική προσπέλαση

ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΕΛΚΩΔΟΥΣ ΚΟΛΙΤΙΔΑΣ

Όση ανέχεται ο ασθενής

ΔΙΑΙΤΑ

Κανονική. Τα γαλακτοκομικά προϊόντα πρέπει να αποφεύγονται μόνο όταν υπάρχει ανεπάρκεια λακτάσης

ΦΑΡΜΑΚΑ ΕΛΚΩΔΟΥΣ ΚΟΛΙΤΙΔΑΣ

ΦΑΡΜΑΚΑ ΕΚΛΟΓΗΣ ΕΛΚΩΔΟΥΣ ΚΟΛΙΤΙΔΑΣ

Η τυπική θεραπεία για την ελκώδη κολίτιδα εξαρτάται από την έκταση της εμπλοκής και τη σοβαρότητα της νόσου. Ο στόχος είναι να προκαλέσουμε ύφεση αρχικά με φάρμακα, ακολουθούμενη από τη χορήγηση φαρμάκων συντήρησης για την πρόληψη της υποτροπής. Η έννοια της επαγωγής της ύφεσης και της διατήρησης της ύφεσης είναι πολύ σημαντική. Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για να προκαλέσουν και να διατηρήσουν μια ύφεση επικαλύπτονται κάπως, αλλά οι θεραπείες είναι διαφορετικές. Οι γιατροί κατευθύνουν πρώτα τη θεραπεία στην πρόκληση ύφεσης, η οποία περιλαμβάνει ανακούφιση των συμπτωμάτων και επούλωση του βλεννογόνου της επένδυσης του παχέος εντέρου και στη συνέχεια μακροχρόνια θεραπεία για τη διατήρηση της ύφεσης και την πρόληψη επιπλοκών. Η οξεία σοβαρή ελκώδης κολίτιδα απαιτεί νοσηλεία, αποκλεισμό λοιμώξεων και κορτικοστεροειδή. Για οξεία στάδια της νόσου, μπορεί να συνιστάται δίαιτα με χαμηλή περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες. Η ελκώδης κολίτιδα μπορεί να αντιμετωπιστεί με μια σειρά φαρμάκων, συμπεριλαμβανομένων των φαρμάκων 5-ASA, όπως, η σουλφασαλαζίνη και η μεσαλαζίνη. Τα κορτικοστεροειδή, όπως, η πρεδνιζόνη μπορούν, επίσης, να χρησιμοποιηθούν λόγω των ανοσοκατασταλτικών και βραχυπρόθεσμων θεραπευτικών ιδιοτήτων τους, αλλά επειδή οι κίνδυνοι τους υπερτερούν των οφελών τους, δεν χρησιμοποιούνται μακροπρόθεσμα στη θεραπεία. Τα ανοσοκατασταλτικά φάρμακα, όπως, η αζαθειοπρίνη και οι βιολογικοί παράγοντες, όπως, το infliximab και το adalimumab χορηγούνται μόνο εάν οι άνθρωποι δεν μπορούν να επιτύχουν ύφεση με 5-ASA και κορτικοστεροειδή. Το infliximab ή το vedolizumab συνιστώνται σε άτομα με μέτρια ή σοβαρή νόσο. Τέτοιες θεραπείες χρησιμοποιούνται λιγότερο συχνά λόγω των πιθανών παραγόντων κινδύνου τους, συμπεριλαμβανομένων ενδεικτικά του αυξημένου κινδύνου καρκίνου σε εφήβους και ενήλικες, φυματίωση και νέα ή επιδεινούμενη καρδιακή ανεπάρκεια. Ένα σκεύασμα βουδεσονίδης εγκρίθηκε από την Αμερικανική Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) για τη θεραπεία της ενεργού ελκώδους κολίτιδας τον Ιανουάριο του 2013. Το 2018, το tofacitinib εγκρίθηκε για θεραπεία μέτριας έως σοβαρής ενεργού ελκώδους κολίτιδας στις Ηνωμένες Πολιτείες, το πρώτο από του στόματος φάρμακο που ενδείκνυται για μακροχρόνια χρήση σε αυτήν την κατάσταση. Τα στοιχεία σχετικά με τη μεθοτρεξάτη δε δείχνουν όφελος στην παραγωγή ύφεσης σε άτομα με ελκώδη κολίτιδα. Η κυκλοσπορίνη είναι αποτελεσματική για σοβαρή ελκώδη κολίτιδα και η τακρόλιμους έχει, επίσης, δείξει οφέλη.

Αμινοσαλικυλικά

Η σουλφασαλαζίνη υπήρξε σημαντικός παράγοντας στη θεραπεία της ήπιας έως μέτριας ελκώδους κολίτιδας για πάνω από 50 χρόνια. Το 1977, αποδείχθηκε ότι το 5-αμινοσαλικυλικό οξύ (5-ASA, μεσαλαζίνη/μεσαλαμίνη) ήταν το θεραπευτικώς δραστικό συστατικό στη σουλφασαλαζίνη. Πολλά φάρμακα 5-ASA έχουν αναπτυχθεί με σκοπό την παροχή της δραστικής ένωσης στο παχύ έντερο για τη διατήρηση της θεραπευτικής αποτελεσματικότητας, αλλά με μείωση των παρενεργειών που σχετίζονται με το τμήμα της σουλφαπυριδίνης στη σουλφασαλαζίνη. Τα από του στόματος φάρμακα 5-ASA είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικά στην πρόκληση και στη διατήρηση της ύφεσης σε ήπια έως μέτρια ελκώδη κολίτιδα. Συνθέσεις ορθικού υπόθετου, αφρού ή υγρού κλύσματος του 5-ASA χρησιμοποιούνται για κολίτιδα που προσβάλλει το ορθό, το σιγμοειδές ή το κατιόν κόλον, και έχει αποδειχθεί ότι είναι αποτελεσματικά ειδικά όταν συνδυάζονται με θεραπεία από του στόματος.

Βιολογικοί παράγοντες

Οι βιολογικές θεραπείες όπως οι αναστολείς του TNF (Παράγοντας νέκρωσης του όγκου) infliximab, adalimumab και golimumab χρησιμοποιούνται, συνήθως, για τη θεραπεία ατόμων με ελκώδη κολίτιδα που δεν ανταποκρίνονται πλέον στα κορτικοστεροειδή. Τα tοfacitinib και vedolizumab μπορούν, επίσης, να παράγουν καλά κλινικά ποσοστά ύφεσης και απόκρισης στην ελκώδη κολίτιδα. Οι βιολογικοί παράγοντες μπορούν να χρησιμοποιηθούν νωρίς στη θεραπεία (σταδιακή προσέγγιση) ή μετά από άλλες θεραπείες που δεν έχουν προκαλέσει ύφεση (κλιμακωτή προσέγγιση). Η στρατηγική πρέπει να εξατομικεύεται. Σε αντίθεση με τα αμινοσαλικυλικά, οι βιολογικοί παράγοντες μπορούν να προκαλέσουν σοβαρές παρενέργειες, όπως αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης εξωεντερικών καρκίνων, καρδιακή ανεπάρκεια και εξασθένιση του ανοσοποιητικού συστήματος, με αποτέλεσμα μειωμένη ικανότητα του ανοσοποιητικού συστήματος να καθαρίζει μολύνσεις και επανενεργοποιούν λανθάνουσες λοιμώξεις, όπως η φυματίωση. Για αυτόν τον λόγο, τα άτομα σε αυτές τις θεραπείες παρακολουθούνται στενά και συχνά ελέγχονται για ηπατίτιδα και φυματίωση ετησίως.

Νικοτίνη

Σε αντίθεση με τη νόσο του Crohn, η ελκώδης κολίτιδα έχει λιγότερες πιθανότητες να επηρεάσει τους καπνιστές από τους μη καπνιστές. Σε επιλεγμένα άτομα με ιστορικό προηγούμενης χρήσης καπνού, η συνέχιση του καπνίσματος χαμηλής δόσης μπορεί να βελτιώσει τα σημεία και συμπτώματα ενεργού ελκώδους κολίτιδας. Μελέτες που χρησιμοποιούν διαδερμικό έμπλαστρο νικοτίνης έχουν δείξει κλινική και ιστολογική βελτίωση. Σε μια διπλή-τυφλή, ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο που πραγματοποιήθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο, το 48,6% των ατόμων με ελκώδη κολίτιδα που χρησιμοποίησαν το έμπλαστρο νικοτίνης, σε συνδυασμό με την τυπική τους θεραπεία, έδειξαν πλήρη επίλυση των συμπτωμάτων. Μια άλλη τυχαιοποιημένη, διπλή-τυφλή, ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο, κλινική δοκιμή ενός κέντρου που πραγματοποιήθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες έδειξε ότι το 39% των ατόμων που χρησιμοποίησαν το έμπλαστρο εμφάνισαν σημαντική βελτίωση, έναντι 9% αυτών που έλαβαν εικονικό φάρμακο. Ωστόσο, η θεραπεία με νικοτίνη δεν συνιστάται γενικά λόγω ανεπιθύμητων ενεργειών και ασυνεπειών αποτελεσμάτων.

Συμπλήρωμα σιδήρου

Η σταδιακή απώλεια αίματος από το γαστρεντερικό σωλήνα, καθώς και η χρόνια φλεγμονή, οδηγεί συχνά σε αναιμία και οι επαγγελματικές οδηγίες προτείνουν τακτική παρακολούθηση της αναιμίας με εξετάσεις αίματος που επαναλαμβάνονται κάθε τρεις μήνες σε ενεργή ασθένεια και ετησίως σε ηρεμία. Ο επαρκής έλεγχος της νόσου βελτιώνει, συνήθως, την αναιμία χρόνιας νόσου, αλλά η αναιμία ανεπάρκειας σιδήρου πρέπει να αντιμετωπίζεται με συμπληρώματα σιδήρου. Η μορφή με την οποία χορηγείται η θεραπεία εξαρτάται τόσο από τη σοβαρότητα της αναιμίας όσο και από τις οδηγίες που ακολουθούνται. Μερικοί συμβουλεύουν ότι ο παρεντερικός σίδηρος πρέπει να χρησιμοποιείται πρώτα επειδή οι άνθρωποι ανταποκρίνονται πιο γρήγορα σε αυτό, σχετίζεται με λιγότερες παρενέργειες του γαστρεντερικού και δεν σχετίζεται με ζητήματα συμμόρφωσης. Άλλοι συστήνουν τη χρήση σιδήρου από το στόμα, καθώς, τελικά οι άνθρωποι ανταποκρίνονται και πολλοί ανέχονται τις παρενέργειες.

Χειρουργική επέμβαση

Σε αντίθεση, με τη νόσο του Crohn, οι γαστρεντερικές πτυχές της ελκώδους κολίτιδας μπορούν γενικά να θεραπευτούν με χειρουργική αφαίρεση του παχέος εντέρου, αν και τα εξωεντερικά συμπτώματα μπορεί να παραμείνουν. Αυτή η διαδικασία είναι απαραίτητη σε περίπτωση: αιμορραγίας, διάτρησης ή τεκμηριωμένου ή έντονα ύποπτου καρκινώματος. Η χειρουργική επέμβαση ενδείκνυται, επίσης, για άτομα με σοβαρή κολίτιδα ή τοξικό μεγάκολο. Άτομα με συμπτώματα που δεν ανταποκρίνονται στα φάρμακα μπορεί να επιθυμούν να εξετάσουν εάν η χειρουργική επέμβαση θα βελτιώσει την ποιότητα ζωής τους. Η απομάκρυνση ολόκληρου του παχέος εντέρου, γνωστή ως κολεκτομή, οδηγεί σε μόνιμη ειλεοστομία – όπου δημιουργείται μια στομία τραβώντας τον τελικό ειλεό μέσω της κοιλιάς. Το εντερικό περιεχόμενο εκκενώνεται σε έναν αφαιρούμενο σάκο στομίας. Μια άλλη χειρουργική επιλογή για την ελκώδη κολίτιδα που επηρεάζει το μεγαλύτερο μέρος του παχέος εντέρου ονομάζεται ειλεοπρωκτική αναστόμωση. Αυτή είναι μια διαδικασία δύο ή τριών βημάτων. Σε μια διαδικασία τριών βημάτων, η πρώτη χειρουργική επέμβαση είναι μια υφολική κολεκτομή, στην οποία απομακρύνεται το παχύ έντερο, αλλά το ορθό παραμένει επί τόπου και γίνεται μια προσωρινή ειλεοστομία. Το δεύτερο βήμα είναι ο σχηματισμός του ειλεϊκού σάκου. Αυτό περιλαμβάνει την αφαίρεση της μεγάλης πλειονότητας του υπολοίπου ορθικού κολοβώματος και τη δημιουργία ενός νέου “ορθού” διαμορφώνοντας το άκρο του λεπτού εντέρου σε μια θήκη και συνδέοντάς τον στον πρωκτό. Μετά από αυτήν τη διαδικασία, δημιουργείται ένας νέος τύπος ειλεοστομίας. Η τελική χειρουργική επέμβαση είναι η αναστροφή της ειλεοστομίας και έτσι δεν υπάρχει πλέον ανάγκη για σάκο στομίας. Όταν γίνεται σε δύο στάδια με αφαίρεση τόσο του παχέος εντέρου όσο και του ορθού – πραγματοποιείται παράλληλα με το σχηματισμό θύλακα και της ειλεοστομίας. Το τελευταίο βήμα είναι η ίδια χειρουργική επέμβαση λήψης με τη διαδικασία τριών βημάτων. Ο χρόνος που λαμβάνεται μεταξύ κάθε βήματος μπορεί να ποικίλει, αλλά, συνήθω,ς συνιστάται διάστημα έξι έως δώδεκα μηνών μεταξύ των δύο πρώτων βημάτων και απαιτείται τουλάχιστον δύο έως τρεις μήνες μεταξύ του σχηματισμού της θήκης και της ειλεοστομίας. Ενώ η διαδικασία του ειλεϊκού σάκου αφαιρεί την ανάγκη για σάκο στομίας, δεν αποκαθιστά την κανονική λειτουργία του εντέρου. Τους μήνες μετά την τελική επέμβαση, οι ασθενείς συνήθως εμφανίζουν 8-15 κινήσεις του εντέρου την ημέρα. Με την πάροδο του χρόνου ο αριθμός αυτός μειώνεται, με πολλούς ασθενείς να αναφέρουν τέσσερις-έξι κινήσεις του εντέρου μετά από ένα χρόνο μετά την επέμβαση. Ενώ πολλοί ασθενείς έχουν επιτυχία με αυτήν τη διαδικασία, υπάρχουν αρκετές επιπλοκές. Η φλεγμονή του ειλεϊκού σάκου που έχει ως αποτέλεσμα συμπτώματα παρόμοια με την ελκώδη κολίτιδα, συχνά. Η φλεγμονή μπορεί να είναι οξεία, υποχωρητική ή χρόνια, ωστόσο η θεραπεία με χρήση αντιβιοτικών, στεροειδών ή βιολογικών παραγόντων μπορεί να είναι αποτελεσματική. Άλλες επιπλοκές περιλαμβάνουν συρίγγια, αποστήματα και αστοχία στη στομία. Ανάλογα με τη σοβαρότητα της κατάστασης, μπορεί να χρειαστεί να πραγματοποιηθεί χειρουργική επέμβαση. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ο θύλακας ενδέχεται να πρέπει να απενεργοποιηθεί ή να αφαιρεθεί και να δημιουργηθεί μια ειλεοστομία. Ο κίνδυνος καρκίνου που προκύπτει από ανατομία του πρωκτικού σάκου του ειλεού είναι χαμηλός. Ωστόσο, μπορεί να συμβεί δυσπλασία ή καρκίνος του παχέος εντέρου και φλεγμονώδης ατροφία του βλεννογόνου.

Προβιοτικά

Σε μια σειρά τυχαιοποιημένων κλινικών δοκιμών, τα προβιοτικά είναι χρήσιμα στη θεραπεία της ελκώδους κολίτιδας. Συγκεκριμένοι τύποι προβιοτικών όπως το Escherichia coli Nissle έχει αποδειχθεί ότι προκαλούν ύφεση σε μερικούς ανθρώπους για έως και ένα έτος. Ένα προβιοτικό είναι αποτελεσματικό στην πρόκληση ύφεσης στην ενεργή ελκώδη κολίτιδα και μπορεί να είναι εξίσου αποτελεσματικό με τα 5-ASAs στην πρόληψη της υποτροπής. Η μεταμόσχευση κοπράνων περιλαμβάνει την έγχυση ανθρώπινων προβιοτικών μέσω κλύσματος κοπράνων. Η ελκώδης κολίτιδα, συνήθως, απαιτεί, μια πιο παρατεταμένη θεραπεία με βακτηριοθεραπεία από την λοίμωξη Clostridium difficile για να είναι επιτυχής, πιθανώς λόγω του χρόνου που απαιτείται για τη θεραπεία του ελκώδους επιθηλίου. Η ανταπόκριση της ελκώδους κολίτιδας είναι δυνητικά πολύ ευνοϊκή με μία μελέτη να αναφέρει ότι το 67,7% των ασθενών βιώνουν πλήρη ύφεση. Άλλες μελέτες βρήκαν όφελος από τη χρήση μεταμόσχευσης κοπράνων.

Εναλλακτικά φάρμακα

Μια ποικιλία εναλλακτικών θεραπευτικών θεραπειών έχει χρησιμοποιηθεί για την ελκώδη κολίτιδα. Η θεραπεία με κουρκουμίνη (κουρκούμη), σε συνδυασμό με τη λήψη των φαρμάκων μεσαλαμίνης ή σουλφασαλαζίνης, μπορεί να είναι αποτελεσματική και ασφαλής για τη διατήρηση της ύφεσης σε άτομα με ήρεμη ελκώδη κολίτιδα. Η επίδραση της θεραπείας με κουρκουμίνη είναι άριστη.

ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΜΕ ΕΛΚΩΔΟΥΣ ΚΟΛΙΤΙΔΑ

Τακτική επανεξέταση είναι σημαντική, για την εκτίμηση της δραστηριότητας της νόσου, την εμφάνιση επιπλοκών και την ψυχολογική και κοιονωνική ευημερία του ασθενούς

ΠΡΟΛΗΨΗ/ΑΠΟΦΥΓΗ

Κολονοσκοπικός έλεγχος και βιοψία του βλεννογόνου για δυσπλασία πρέπει να γίνεται κάθε 1-2 χρόνια μετά την πάροδο 7-8 χρόνων από την εμφάνιση της νόσου. Ιδιαίτερα σημαντικό σε πανκολίτιδα. Χαμηλού βαθμού δυσπλασία απαιτεί συχνότερο έλεγχο (κάθε 3-6 μήνες) και υψηλού βαθμού δυσπλασία (ή χαμηλού βαθμού δυσπλασία σε μεγάλη έκταση) απαιτεί ένδειξη κολεκτομής
Ηπατικές δοκιμασίες κάθε χρόνο
Χολαγγειογραφία σε χολόσταση

ΠΙΘΑΝΕΣ ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ ΕΛΚΩΔΟΥΣ ΚΟΛΙΤΙΔΑΣ

Διάτρηση
Τοξικό μεγάκολο
Ηπατική νόσος
Σχηματισμός στενώσεων (λιγότερο από ότι στη νόσο του Chron)
Καρκίνος του παχέος εντέρου (εμφανίζεται στο 30% αυτών που παρουσιάζουν πανκολίτιδα για 25 χρόνια). Η επίπτωση του καρκίνου είναι αθροιστική και αρχίζει 7-8 χρόνια μετά την έναρξη της νόσου. Ο κίνδυνος είναι μικρότερος σε αριστερή εντόπιση της νόσου

ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΗ ΠΟΡΕΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΓΝΩΣΗ ΕΛΚΩΔΟΥΣ ΚΟΛΙΤΙΔΑΣ

Η πορεία είναι άκρως μεταβλητή. Η θνησιμότητα της αρχικής προσβολής φθάνει το 5%. Περίπου 75-85% των ασθενών υποτροπιάζουν και πάνω από 20% σύμφωνα με μερικές μελέτες απαιτούν κολεκτομή
Ο καρκίνος του παχέος εντέρου, αποτελεί το μοναδικό πιο σημαντικό παράγοντα κινδύνου που επηρεάζει την πρόγνωση
Αριστερή κολίτιδα και ελκωτική πρωκτίτιδα έχουν ευνοϊκή πρόγνωση και πιθανά καλή ποιότητα ζωής

ΔΙΑΦΟΡΑ

ΣΧΕΤΙΖΟΜΕΝΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ

Αγκυλοποητική σπονδυλίτιδα

ΗΛΙΚΙΑΚΑ ΣΧΕΤΙΖΟΜΕΝΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ

Παιδιατρικό:

Περίπου 20% των ασθενών είναι 21 χρόνων ή νεότεροι
Η παρακολούθηση για την εμφάνιση καρκίνου είναι πολύ σημαντική διότι η εμφάνιση του σχετίζεται με τη διάρκεια και την έκταση της νόσου ανεξάρτητα από τη συχνότητα των συμπτωμάτων

Γηριατρικό:

Αυξημένη θνησιμότητα κατά την αρχική προσβολή σε ασθενείς άνω των 60 χρόνων

ΚΥΗΣΗ

Έκβαση της κυήσεως παρόμοια με του γενικού πληθυσμού. Μία μελέτη έδειξε ότι το 30% με ανενεργό νόσο κατά την έναρξη της εγκυμοσύνης υποτροπίασε και το 14% κατά το 1ο τρίμηνο
Η θεραπεία με σουλφασαλαζίνη δεν φαίνεται να επηρεάζει την έκβαση της κυήσεως
Συνιστάται καθυστέρηση της εγκυμοσύνης στις ασθενείς για την περίοδο ύφεσης της νόσου

Τα καλύτερα συμπληρώματα διατροφής για τη φλεγμονώδη νόσο του εντέρου

Πατήστε, εδώ, για να παραγγείλετε τα κατάλληλα συμπληρώματα διατροφής για τη φλεγμονώδη νόσο του εντέρου

Η καθοδήγηση για την επιλογή των ποιων συμπληρωμάτων διατροφής, από τα ανωτέρω, είναι κατάλληλα για την ασθένειά σας θα γίνει σε συνεννόηση με το θεράποντα ιατρό

Διαβάστε, επίσης,

Σημαντικές πληροφορίες για τη διατροφή σας

Οζώδες ερύθημα

Μήπως έχετε αναιμία;

Η αντιφλεγμονώδης δράση της κάνναβης

Σουλφασαλαζίνη

Συμπληρώματα διατροφής για τη φλεγμονώδη νόσο εντέρου

Οξεία αιμορραγία κατώτερου πεπτικού

Καρκίνος παχέος εντέρου

Καλπροτεκτίνη κοπράνων

Ηωσινοφιλική γαστρεντερίτιδα

Γιατί η κάνναβη θεραπεύει κάθε ασθένεια