Εναλλακτικές Θεραπείες Συμπληρώματα Διατροφής

Χλώριο

23 Μαΐου 2021

Χρήσιμες πληροφορίες για το χλώριο

Το χλώριο έχει χημικό σύμβολο Cl. Έχει ατομικό βάρος 35,5. Υπάρχει άφθονο στα πυριγενή πετρώματα και σε ένα ποσοστό 0,031% ανά κιλό. Υπάρχει, επίσης, στο θαλασσινό νερό σε ποσοστό 1,9%, κατά κύριο λόγο σα χλωριούχο νάτριο.

Είναι βασική μεταλλική μορφή του αερίου χλωρίου στα φυτά, τα ζώα και τον άνθρωπο.

Το χλώριο που δεν είναι αέρια μορφή είναι συνδεδεμένο, συνήθως, με το νάτριο, τόσο στην τροφή όσο και στα σωματικά υγρά.

Το χλώριο είναι ένα χημικό στοιχείο με το σύμβολο Cl και τον ατομικό αριθμό 17. Το χλώριο είναι ένα κίτρινο-πράσινο αέριο σε θερμοκρασία δωματίου. Είναι ένα εξαιρετικά αντιδραστικό στοιχείο και ένας ισχυρός οξειδωτικός παράγοντας: μεταξύ των στοιχείων, έχει την υψηλότερη συγγένεια ηλεκτρονίων και την τρίτη υψηλότερη ηλεκτροναγωγικότητα στην κλίμακα Pauling, πίσω από μόνο το οξυγόνο και το φθόριο

Λόγω της μεγάλης δραστικότητάς του, όλο το χλώριο στον φλοιό της Γης είναι υπό τη μορφή ενώσεων ιονικών χλωριδίων, τα οποία περιλαμβάνει το επιτραπέζιο αλάτι. Είναι το δεύτερο πιο άφθονο αλογόνο (μετά το φθόριο) και το 21ο πιο άφθονο χημικό στοιχείο στον φλοιό της Γης. Αυτά τα αποθέματα επισκιάζονται ωστόσο από τα τεράστια αποθέματα χλωρίου στο θαλασσινό νερό.

Το στοιχειακό χλώριο παράγεται στο εμπόριο από άλμη με ηλεκτρόλυση, κυρίως στη διαδικασία χλωρίου-αλκαλίων.

Περίπου 15000 ενώσεις που περιέχουν χλώριο διατίθενται στο εμπόριο, συμπεριλαμβανομένων διαφορετικών ενώσεων όπως χλωριωμένο μεθάνιο, αιθάνες, χλωριούχο βινύλιο, χλωριούχο πολυβινύλιο (PVC), τριχλωριούχο αργίλιο για κατάλυση, το χλωριούχο μαγνήσιο, το τιτάνιο, το ζιρκόνιο και το άφνιο κ.ά.

Ποσοτικά, από το σύνολο του στοιχειακού χλωρίου που παράγεται, περίπου το 63% χρησιμοποιείται στην παρασκευή οργανικών ενώσεων και το 18% στην κατασκευή ανόργανων ενώσεων χλωρίου. Περίπου 15.000 ενώσεις χλωρίου χρησιμοποιούνται στο εμπόριο. Το υπόλοιπο 19% του παραγόμενου χλωρίου χρησιμοποιείται για λευκαντικά και προϊόντα απολύμανσης. Οι πιο σημαντικές οργανικές ενώσεις από την άποψη του όγκου παραγωγής είναι 1,2-διχλωροαιθάνιο και βινυλοχλωρίδιο. Άλλες ιδιαιτέρως σημαντικές οργανοχλωρίνες είναι το μεθυλοχλωρίδιο, το χλωροφόρμιο, το βινυλιδενοχλωρίδιο, το τριχλωροαιθυλένιο, το υπερχλωροαιθυλένιο, το αλλυλοχλωρίδιο, η επιχλωροϋδρίνη, το χλωροβενζόλιο, το διχλωροβενζόλιο και το τριχλωροβενζόλιο. Οι κύριες ανόργανες ενώσεις περιλαμβάνουν HCl, Cl2O, HOCl, NaClO3, χλωριωμένα ισοκυανουρικά, AlCl3, SiCl4, SnCl4, PCl3, PCl5, POCl3, AsCl3, SbCl3, SbCl5, BiCl3, S2Cl2, SCl2, SOCI2, ClF3, ICl, ICl, ICl TiCl4, MoCl5, FeCl3, ZnCl2 και ούτω καθεξής.

Χλωρίωση νερού και λεύκανση

Η χρήση χλωριδίων και υποχλωριωδών ασβεστίου (υποχλωριώδες ασβέστιο) και νατρίου (υποχλωριώδες νάτριο) χρησιμοποιούνται στην απολύμανση, σε υπονόμους, σε αγορές, σε σφαγεία και σε νεκροτομεία. Επίσης, χρησιμοποιείται σε νοσοκομεία, φυλακές, ιατρεία, στάβλους, βοοειδή κ.λπ. και είναι ευεργετικά κατά τις εκταφές,

Τα διαλύματα χλωριωμένου ασβέστου και σόδας χρησιμοποιούνται για την πρόληψη των μεταδοτικών λοιμώξεων και για τη θεραπεία της σήψης πληγών. Οι γιατροί πρέπει να αναπνέουν χλώριο, να πλένουν τα χέρια τους με χλωριωμένο ασβέστη και ακόμη και να πασπαλίζουν χλωριωμένο ασβέστη στα κρεβάτια των ασθενών σε περιπτώσεις «μεταδοτικής λοίμωξης».

Το χλώριο χρησιμοποιείται, συνήθως, (με τη μορφή υποχλωριώδους οξέος) για τη θανάτωση βακτηρίων και άλλων μικροβίων σε πόσιμο νερό και δημόσιες πισίνες. Στις περισσότερες ιδιωτικές πισίνες, το ίδιο το χλώριο δε χρησιμοποιείται, αλλά περισσότερο το υποχλωριώδες νάτριο, που σχηματίζεται από χλώριο και υδροξείδιο του νατρίου, ή στερεά δισκία χλωριωμένων ισοκυανουρικών. Το μειονέκτημα της χρήσης χλωρίου σε πισίνες είναι ότι το χλώριο αντιδρά με τις πρωτεΐνες στα ανθρώπινα μαλλιά και το δέρμα. Σε αντίθεση με τη δημοφιλή πεποίθηση, το διακριτικό “άρωμα χλωρίου” που σχετίζεται με πισίνες δεν είναι το αποτέλεσμα του ίδιου του στοιχειακού χλωρίου, αλλά της χλωραμίνης, μιας χημικής ένωσης που παράγεται από την αντίδραση ελεύθερου διαλυμένου χλωρίου με αμίνες σε οργανικές ουσίες. Ως απολυμαντικό στο νερό, το χλώριο είναι περισσότερο από τρεις φορές αποτελεσματικότερο έναντι του Escherichia coli από το βρώμιο και περισσότερο από έξι φορές αποτελεσματικότερο από το ιώδιο. Όλο και περισσότερο, η ίδια η μονοχλωραμίνη προστίθεται απευθείας στο πόσιμο νερό για σκοπούς απολύμανσης, μια διαδικασία γνωστή ως χλωραμινοποίηση.

Συχνά δεν είναι πρακτικό να αποθηκεύετε και να χρησιμοποιείτε δηλητηριώδες αέριο χλώριο για την επεξεργασία νερού, επομένως χρησιμοποιούνται εναλλακτικές μέθοδοι προσθήκης χλωρίου. Σε αυτά περιλαμβάνονται διαλύματα υποχλωριώδους, τα οποία απελευθερώνουν σταδιακά χλώριο στο νερό, και ενώσεις όπως η διχλωρο-s-τριαζινοτριόνη νατρίου (διένυδρη ή άνυδρη), που μερικές φορές αναφέρονται ως «διχλωρό» και η τριχλωρο-s-τριαζινοτριόνη. Αυτές οι ενώσεις είναι σταθερές ενώ είναι στερεές και μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε μορφή σκόνης ή δισκίων. Όταν προστίθενται σε μικρές ποσότητες στο νερό της πισίνας ή στα βιομηχανικά συστήματα νερού, τα άτομα χλωρίου υδρολύονται από το υπόλοιπο μόριο, σχηματίζοντας υποχλωριώδες οξύ (HOCl), το οποίο δρα ως γενικό βιοκτόνο, σκοτώνοντας μικρόβια, μικροοργανισμούς και ούτω καθεξής.

Το χλώριο σαν όπλο

Το αέριο χλώριο, επίσης γνωστό ως βερολίτης, χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά ως όπλο στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο από τη Γερμανία και είχε τη χαρακτηριστική μυρωδιά ενός μείγματος πιπεριού και ανανά. Το χλώριο αντιδρά με νερό στο βλεννογόνο των πνευμόνων για να σχηματίσει υδροχλωρικό οξύ, καταστροφικό για τον ζωντανό ιστό και ενδεχομένως θανατηφόρο. Τα ανθρώπινα αναπνευστικά συστήματα μπορούν να προστατευθούν από το αέριο χλώριο με μάσκες αερίων με ενεργό άνθρακα ή άλλα φίλτρα, γεγονός που καθιστά το αέριο χλώριο πολύ λιγότερο θανατηφόρο από άλλα χημικά όπλα. Το χλώριο ως χημικό όπλο, σύντομα, αντικαταστάθηκε από το πιο θανατηφόρο φωσγένιο και αέριο μουστάρδας.

Το αέριο χλώριο χρησιμοποιήθηκε επίσης κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Ιράκ το 2007, με τους αντάρτες να συσκευάζουν βόμβες φορτηγών με κελύφη κονιάματος και δεξαμενές χλωρίου. Οι περισσότεροι θάνατοι προκλήθηκαν από τη δύναμη των εκρήξεων και όχι από τις επιπτώσεις του χλωρίου, καθώς το τοξικό αέριο διασκορπίζεται εύκολα και αραιώνεται στην ατμόσφαιρα από την έκρηξη. Σε μερικές βομβιστικές επιθέσεις, περισσότεροι από εκατό πολίτες νοσηλεύτηκαν λόγω δυσκολιών στην αναπνοή. Οι ιρακινές αρχές ενίσχυσαν την ασφάλεια για στοιχειακό χλώριο, το οποίο είναι απαραίτητο για την παροχή ασφαλούς πόσιμου νερού στον πληθυσμό.

Η συριακή κυβέρνηση φέρεται να έχει χρησιμοποιήσει το χλώριο ως χημικό όπλο.

Βιολογικός ρόλος χλωρίου

Το χλωριούχο ανιόν είναι ένα βασικό θρεπτικό συστατικό για το μεταβολισμό. Το χλώριο απαιτείται για την παραγωγή υδροχλωρικού οξέος στο στομάχι και στις λειτουργίες της κυτταρικής αντλίας. Η κύρια διατροφική πηγή είναι επιτραπέζιο αλάτι ή χλωριούχο νάτριο. Υπερβολικά χαμηλές ή υψηλές συγκεντρώσεις χλωρίου στο αίμα είναι παραδείγματα διαταραχών ηλεκτρολυτών.

Υποχλωραιμία (που έχει πολύ λίγο χλωρίδιο) σπάνια εμφανίζεται απουσία άλλων ανωμαλιών. Μερικές φορές συνδέεται με υποαερισμό. Μπορεί να συνδέεται με τη χρόνια αναπνευστική οξέωση.

Η υπερχλωραιμία (που έχει πολύ χλωρίδιο) συνήθως δεν προκαλεί συμπτώματα. Όταν εμφανίζονται συμπτώματα, τείνουν να μοιάζουν με εκείνα της υπερνατριαιμίας (υπερβολικό νάτριο). Η μείωση των χλωριούχων αίματος οδηγεί σε εγκεφαλική αφυδάτωση. Τα συμπτώματα προκαλούνται συχνότερα από ταχεία επανυδάτωση που οδηγεί σε εγκεφαλικό οίδημα. Η υπερχλωραιμία μπορεί να επηρεάσει τη μεταφορά οξυγόνου.

Υψηλά επίπεδα νατρίου είναι συνακόλουθα υψηλών επιπέδων χλωρίου και το αντίστροφο. Στα σωματικά υγρά το χλώριο είναι αρνητικά φορτισμένο (ανιόν) και εξουδετερώνει το θετικά φορτισμένο νάτριο και κάλιο (κατιόντα). Το σωματικό περιεχόμενο σε χλώριο είναι 115 γρ. περίπου. Αυτό το ποσό διατηρείται σταθερό μέσω της απέκκρισης οποιουδήποτε υπερβάλλοντος ποσού από τα ούρα, τον ιδρώτα και τη γαστρεντερική οδό.

Οι περισσότεροι άνθρωποι βρίσκονται σε θετική ισορροπία χλωρίου μιας και η πρόσληψή του από τη διατροφή είναι περισσότερο από αρκετή. Σε παραλληλισμό με το νάτριο, υπερβολικές απώλειες χλωρίου μπορεί να προκληθούν από βαριά εφίδρωση και από διάρροια. Επιπλέον, το χλώριο με τη μορφή υδροχλωρικού οξέος μπορεί να χαθεί σε σημαντικό βαθμό μετά από επίμονους εμέτους.

Κίνδυνοι από το χλώριο
Το χλώριο είναι ένα τοξικό αέριο που προσβάλλει το αναπνευστικό σύστημα, τα μάτια και το δέρμα. Επειδή είναι πυκνότερο από τον αέρα, τείνει να συσσωρεύεται στον πυθμένα των ανεπαρκώς αεριζόμενων χώρων.

Το αέριο χλώριο είναι ένας ισχυρός οξειδωτής, ο οποίος μπορεί να αντιδρά με εύφλεκτα υλικά.

Το χλώριο ανιχνεύεται με συσκευές μέτρησης σε συγκεντρώσεις τόσο χαμηλές όσο 0,2 μέρη ανά εκατομμύριο (ppm), και με οσμή στα 3 ppm. Βήχας και έμετος μπορεί να συμβούν στα 30 ppm και πνευμονική βλάβη στα 60 ppm. Περίπου 1000 ppm μπορεί να είναι θανατηφόρα μετά από μερικές βαθιές αναπνοές αερίου. Η συγκέντρωση IDLH (άμεσα επικίνδυνη για τη ζωή και την υγεία) είναι 10 ppm. Η αναπνοή χαμηλότερων συγκεντρώσεων μπορεί να επιδεινώσει το αναπνευστικό σύστημα και η έκθεση στο αέριο μπορεί να ερεθίσει τα μάτια. Η τοξικότητα του χλωρίου προέρχεται από την οξειδωτική του ισχύ. Όταν το χλώριο εισπνέεται σε συγκεντρώσεις μεγαλύτερες από 30 ppm, αντιδρά με νερό και κυτταρικό υγρό, παράγοντας υδροχλωρικό οξύ (HCl) και υποχλωριούχο οξύ (HClO).

Όταν χρησιμοποιείται σε καθορισμένα επίπεδα για την απολύμανση του νερού, η αντίδραση του χλωρίου με το νερό δεν αποτελεί μείζονα ανησυχία για την ανθρώπινη υγεία.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, η Υπηρεσία Ασφάλειας και Υγείας στην Εργασία (OSHA) έχει ορίσει το επιτρεπόμενο όριο έκθεσης για στοιχειακό χλώριο σε 1 ppm ή 3 mg / m3. Το Εθνικό Ινστιτούτο για την Ασφάλεια και την Υγεία της Εργασίας έχει ορίσει ένα συνιστώμενο όριο έκθεσης 0,5 ppm για 15 λεπτά.

Στο σπίτι, τα ατυχήματα συμβαίνουν όταν τα διαλύματα υποχλωριώδους λευκαντικού έρχονται σε επαφή με ορισμένα όξινα απορρυπαντικά και παράγεται αέριο χλώριο. Το υποχλωριώδες λευκαντικό (ένα δημοφιλές πρόσθετο πλυντηρίου) σε συνδυασμό με την αμμωνία (ένα άλλο δημοφιλές πρόσθετο πλυντηρίου) παράγει χλωραμίνες, μια άλλη τοξική ομάδα χημικών.

Το χλώριο χρησιμοποιείται ευρέως για τον καθαρισμό του νερού, ειδικά για την παροχή πόσιμου νερού και το νερό που χρησιμοποιείται στις πισίνες. Αρκετές καταστροφικές καταρρεύσεις οροφών πισίνας έχουν προκύψει από τη διάβρωση που προκαλείται από το χλώριο από διάβρωση στον ανοξείδωτο χάλυβα ράβδων ανάρτησης. Ορισμένα πολυμερή είναι επίσης ευαίσθητα στην προσβολή, όπως η ρητίνη ακετάλης και το πολυβουτένιο.

Το στοιχείο σιδήρου μπορεί να συνδυαστεί με χλώριο σε υψηλές θερμοκρασίες σε μια ισχυρή εξώθερμη αντίδραση, δημιουργώντας μια φωτιά χλωρίου-σιδήρου. Οι πυρκαγιές χλωρίου-σιδήρου αποτελούν κίνδυνο σε εγκαταστάσεις χημικών διεργασιών, όπου μεγάλο μέρος των σωληνώσεων που μεταφέρουν αέριο χλώριο είναι κατασκευασμένο από χάλυβα.

Τα φυσιολογικά επίπεδα χλωρίου στο πλάσμα του αίματος κυμαίνονται μεταξύ 348 και 376 χλγρ ανά 100 γρ.

chlorine 2

Οι λειτουργίες του χλωρίου

-Δρα σαν κύριο ανιόν έναντι των κατιόντων του νατρίου και καλίου κατά τη διατήρηση των επιπέδων των υγρών του σώματος και της οξεοβασικής ουδετερότητάς τους.

-Προσφέρει χλώριο για την παραγωγή υδροχλωρικού οξέος από το στομάχι.

Οι πηγές χλωρίου από τις τροφές είναι παράλληλες με αυτά του νατρίου. Τροφές πλούσιες σε νάτριο είναι και σε χλώριο, ενώ φτωχές σε νάτριο, όπως τα φρούτα, τα λαχανικά, τα καρύδια και τα μη αποφλοιωμένα δημητριακά, είναι, επίσης φτωχά σε χλώριο.

Η έλλειψη χλωρίου στα σωματικά υγρά συνοδεύει τις υπερβολικές απώλειες νατρίου. Στην αχλωρυδρία τα κύτταρα του στομάχου δεν μπορούν να παράγουν υδροχλωρικό οξύ και οφείλεται σε βλάβη του μηχανισμού παραγωγής.

Συμπληρώματα χλωρίου

-Χλωριούχο νάτριο, όπου τα 100 χλγρ προσφέρουν 47,6 χλγρ χλωρίου.

-Υδροχλωρική βεταϊνη, για υδροχλωρικό οξύ

-Υδροχλωριούχο γλουταμινικό οξύ για υδροχλωρικό οξύ

-Διάλυμα υδροχλωρικού οξέος για υδροχλωρικό οξύ

Αυξημένα επίπεδα χλωρίου στο πλάσμα αίματος

-Αναιμίες

-Καρδιοπάθειες

-Παθήσεις νεφρών

-Εγκυμοσύνη και εκλαμψία

Μειωμένα επίπεδα χλωρίου στο πλάσμα αίματος

-Διαβήτης

-Πυρετοί

-Πνευμονία

Αύξηση απέκκρισης χλωρίου από τα ούρα

-Διατροφή πλούσια σε άλατα

-Ραχίτιδες

-Κίρρωση ήπατος

Μείωση απέκκρισης χλωρίου από τα ούρα

-Χρόνιες νεφροπάθειες

-Αρχικά στάδια πνευμονίας

-Καρκίνος

-Γαστρίτιδες

Υπερβολικά επίπεδα χλωρίου από τη διατροφή

Παρατηρούνται με μια διατροφή που περιέχει αυξημένες προσλήψεις αλατιού και χλωριούχου καλίου. Η υψηλή πίεση του αίματος που προκαλείται από υπερβολική πρόσληψη αλατιού οφείλεται στη μεσολάβηση των ορμονών ρενίνη και αλδοστερόνη και, πιθανώς, είναι μια κατάσταση εξαρτώμενη από την ύπαρξη υψηλού ποσού χλωρίου, μάλλον, παρά υψηλού ποσού νατρίου, στη διατροφή.

Χλωριούχο κοβάλτιο ή χλωρίδιο κοβαλτίου

Παρέχει 24,7 χλγ κοβαλτίου ανά 100 χλγρ χλωριδίου (εξαϋδρικό άλας). Είναι διατροφικός παράγοντας που χρησιμοποιείται σε ελλείψεις κοβαλτίου ή βιταμίνης Β12 στα μηρυκαστικά. Μεγάλες ποσότητες σε παιδιά είναι πολύ επικίνδυνες. Οι τοξικές επιδράσεις του είναι κοκκινίλες στο δέρμα, ναυτία, έμετοι, νευρική κώφωση, μυξοίδημα και καρδιακή ανεπάρκεια.

Χλωριούχος αμμωνία

Προσθετικό τροφών που χρησιμοποιείται σε ζυμωμένες τροφές και σαν αρωματικό καρύκευμα. Παρέχει 67 χλγρ χλωρίου ανά 100 χλγρ. Χρησιμοποιείται στην ιατρική για οξίνιση ούρων όταν ο ουροποιητικός σωλήνας έχει προσβληθεί από μόλυνση. Βοηθάει στην αποβολή ορισμένων φαρμάκων και στην αύξηση της διουρητικής επίδρασης των υδραργυρικών, επιταχύνει την αποβολή του μολύβδου, ανεφοδιάζει με χλώριο στη θεραπεία αντικατάστασης χλωρίου κι ενεργεί σαν αποχρεμπτικό σε σιρόπια για το βήχα.

Διοξείδιο χλωρίου

Προσθετικό τροφών που χρησιμοποιείται σα λευκαντικός και βελτιωτικός παράγοντας στα άλευρα. Το αποδεκτό επίπεδό του κατά την επεξεργασία των αλεύρων είναι μέχρι 30 χλγρ ανά κιλό και από 30-75 ανά κιλό σε ειδικές περιπτώσεις.

Τα κατάλληλα συμπληρώματα διατροφής για τις λοιμώξεις

Πατήστε, εδώ, για να παραγγείλετε τα κατάλληλα προϊόντα για τις λοιμώξεις

Chlorine 3