Κλασική Ιατρική Νευρολογία Παθολογία Παιδιατρική Ψυχιατρική Πληροφορίες Ψυχολογία

Νευρογενής ανορεξία

28 Ιανουαρίου 2014

Η νευρογενής ανορεξία είναι μία πάθηση, η οποία μπορεί να προέρχεται από ψυχολογικά αίτια ή και κληρονομικά.

Νευρογενής ανορεξία

Η νευρική ανορεξία (Anorexia nervosa) ή ανορεξία ή νευρογενής ανορεξία ή ψυχογενής ανορεξία, ICD-10 F50.0 είναι μια διατροφική διαταραχή, που χαρακτηρίζεται, κυρίως, από άρνηση για διατήρηση ενός υγιούς φυσιολογικού βάρους και ένα μανιώδη φόβο, για την απόκτηση βάρους σε συνδυασμό με μια διαστρεβλωμένη εικόνα για τον εαυτό, που μπορεί να διατηρηθεί από διάφορες προκαταλήψεις σχετικά με το σώμα, το φαγητό και τη διατροφή τους.

Τα άτομα με νευρική ανορεξία συνεχίζουν να νιώθουν πείνα, αλλά επιτρέπουν στους εαυτούς τους μόνο πολύ μικρές ποσότητες φαγητού. Η μέση ημερήσια πρόσληψη θερμίδων για άτομα με ανορεξία είναι 600-800 θερμίδες, αλλά υπάρχουν και ακραίες περιπτώσεις ολικής αθρεψίας.

Είναι μια σοβαρή ψυχική αρρώστια, με υψηλό ποσοστό παρενεργειών και το υψηλότερο ποσοστό θνησιμότητας από όλες τις ψυχικές ασθένειες.

Η νευρική ανορεξία εκδηλώνεται, συνήθως, στην εφηβεία και είναι πιο συχνή στις έφηβους.

Παρόλο, που μπορεί να επηρεάσει ανθρώπους κάθε ηλικίας, φυλής και κοινωνικοοικονομικής κατάστασης, η νευρική ανορεξία επηρεάζει τις γυναίκες 10 φορές περισσότερο από τους άντρες.

Ο όρος νευρική ανορεξία καθιερώθηκε το 1873 από τον Σερ Γουίλλιαμ Γκαλ Sir William Gull, έναν από τους προσωπικούς γιατρούς της Βασίλισσας Βικτωρίας. Ο όρος έχει ελληνική προέλευση από το ἀν-( πρόθεμα που δηλώνει άρνηση) και το ὄρεξις (όρεξη), άρα σημαίνει έλλειψη της επιθυμίας του ατόμου να τραφεί.

Επιδημιολογία νευρογενούς ανορεξίας

Η νευρική ανορεξία έχει μέση συχνότητα που κυμαίνεται από 0.3%-1% στις γυναίκες και 0.1% στους άνδρες στις αναπτυσσόμενες χώρες. Η πάθηση επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό νεαρές εφήβους, με εκείνες που είναι 15-19 ετών να αποτελούν το 40% όλων των περιπτώσεων. Περίπου το 90% των ατόμων με νευρική ανορεξία είναι γυναίκες. Η νευρική ανορεξία είναι πιο διαδεδομένη στα ανώτερα κοινωνικά στρώματα και έχει δηλωθεί ότι είναι πιο σπάνια στις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες.

Αυτή η εικόνα δεν έχει ιδιότητα alt. Το όνομα του αρχείου είναι 6.jpg

Σημεία και συμπτώματα νευρογενούς ανορεξίας

Η νευρική ανορεξία και ο υποσιτισμός, που τη χαρακτηρίζει είναι αποτέλεσμα της λιμοκτονίας, που μπορεί να προκαλέσει σοβαρές επιπλοκές σε πολλά σημαντικά όργανα του σώματος.

Προφανής, γρήγορη και δραματική απώλεια βάρους.
Μικρές ανοιχτού χρώματος τρίχες φυτρώνουν στο κεφάλι και το σώμα.
Εμμονή με τις θερμίδες και την ποσότητα των λιπαρών στα τρόφιμα.
Απασχόληση με την τροφή, τις συνταγές και τη μαγειρική. Μπορεί να μαγειρεύουν πολύπλοκα φαγητά για άλλους, αλλά να μην τα καταναλώνουν οι ίδιοι/ίδιες.
Κάνουν δίαιτες, παρόλο που είναι αδύνατοι/αδύνατες ή επικίνδυνα ελλιποβαρείς.
Φόβος μήπως πάρουν κιλά ή γίνουν υπέρβαροι.
Τελετουργικά, κόβουν το φαγητό σε μικρά κομμάτια, αρνούνται να φάνε μπροστά σε άλλους, κρύβουν ή πετάνε φαγητό.
Χρησιμοποιούν καθαρτικά, διαιτητικά χάπια, εμετικά, διουρητικά ή πηγαίνουν γρήγορα στο μπάνιο μετά τα γεύματα για να προκαλέσουν οι ίδιοι εμετό στον εαυτό τους και να αποβάλλουν τις περιττές θερμίδες.
Κάνουν συχνή και επίπονη άσκηση.
Θεωρούν τους εαυτούς τους υπέρβαρους, ακόμη και αν οι άλλοι τους λένε ότι είναι υπερβολικά αδύνατοι.
Δεν αντέχουν το κρύο και δηλώνουν συχνά πόσο κρυώνουν εξαιτίας της έλλειψης μονωτικού λίπους ή κακής κυκλοφορίας του αίματος, λόγω πολύ χαμηλής πίεσης. Εμφανίζουν, επίσης, πολύ χαμηλή θερμοκρασία σώματος (υποθερμία), καθώς, το σώμα προσπαθεί να εξοικονομήσει ενέργεια.
Κατάθλιψη: μπορεί να βρίσκονται συχνά σε μια λυπημένη και ληθαργική κατάσταση.
Απομόνωση: αποφεύγουν τους φίλους και την οικογένεια τους, αποτραβιούνται κοινωνικά και γίνονται μυστικοπαθείς.
Φορούν φαρδιά ρούχα για να κρύψουν την απώλεια βάρους τους, αν τους κάνουν σχόλια για την υγεία τους και θέλουν να τα αποφύγουν, ενώ κάποιοι άλλοι/άλλες φορούν φαρδιά ρούχα, για να κρύψουν το σώμα τους, καθώς, το θεωρούν μη γοητευτικό και υπέρβαρο.
Τα μάγουλά τους μπορεί να είναι πρησμένα εξαιτίας της μεγέθυνσης των σιελογόνων αδένων, που προκαλείται από την υπερβολική και συχνή πρόκληση εμετού.
Πρησμένες αρθρώσεις.
Κοιλιακό φούσκωμα.
Δερματίτιδα.
Φλεγμονή (ιδιαίτερα στα δάχτυλα των χεριών και των ποδιών).
Μελαγχρωματική κνίδωση (prurigo pigmentosa).
Σταδιακή λέπτυνσης της τρίχας που οδηγεί σε τριχόπτωση.
Ακροκυάνωση.
Παρονυχία.
Οίδημα.
Καροτένωση ή καροτιναιμία (κιτρίνισμα του δέρματος από υπερβολική κατανάλωση λαχανικών που περιέχουν Α- και Β-καροτίνη, λουτεΐνη, λυκοπένιο, κρυπτοξανθίνη και ζεαξανθίνη π.χ. καρότα, μήλα κ.ά.).
Χιονίστρες.
Κνησμός (φαγούρα).
Ερύθημα (ερυθρότητα του δέρματος).
Ακμή.
Πετέχειες (δερματική ασθένεια που περιλαμβάνει πορφυρά σημάδια στο δέρμα).
Ραβδώσεις στο δέρμα.
Εντεροπαθική ακροδερματίτιδα ή σύνδρομο του Μπραντ-Brandt (συγγενής ανεπάρκεια ψευδαργύρου).
Υπέρχρωση.
Δικτυωτή πελίωση.
Γωνιακή χειλίτιδα.
Πελλάγρα.
Δυσκοιλιότητα.
Διάρροια.
Αστάθεια ηλεκτρολυτών.
Τερηδόνα.

Αιτίες της νευρικής ανορεξίας

–Βιολογικές

Μαιευτικές επιπλοκές: Διάφορες περιγενετικές επιπλοκές μπορεί να αποτελέσουν παράγοντα για την ανάπτυξη της νευρικής ανορεξίας, όπως μητρική αναιμία, σακχαρώδης διαβήτης, ισχαιμία στον πλακούντα, καρδιακές ανωμαλίες στο νεογέννητο. Οι συγγενείς καρδιακές ανωμαλίες μπορεί, επίσης, να σχετίζονται με την ανάπτυξη ανορεξίας.

Γενετικές αιτίες: Πιστεύεται, ότι η νευρική ανορεξία είναι κληρονομήσιμη σε μεγάλο βαθμό, με ποσοστό κληρονομικότητας που κυμαίνεται από 56%-84%. Έχουν πραγματοποιηθεί μελέτες γενετικής σύνδεσης, οι οποίες έχουν μελετήσει 128 πολυμορφισμούς, που σχετίζονται με 43 γονίδια, συμπεριλαμβανομένων των γονιδίων που σχετίζονται με την ρύθμιση των διατροφικών συμπεριφορών, κινήτρων, μηχανισμών επιβράβευσης, χαρακτηριστικών της προσωπικότητας και συναισθημάτων του ατόμου. Παρόμοιοι συσχετισμοί έχουν αναγνωριστεί για πολυμορφισμούς, που σχετίζονται με συγκεκριμένα νευροπεπτίδια, εγκεφαλικής προέλευσης νευροτροπικούς παράγοντες και υποδοχείς οπιοειδών. Σε μια έρευνα, αποκλίσεις στον υποστηρικτή του γονιδίου του μεταβιβαστή νορεπινεφρίνης σχετίζονταν με περιοριστική νευρική ανορεξία, αλλά όχι με ανορεξία βουλιμικού τύπου. Πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει, ότι η νευρογενής ανορεξία σχετίζεται με τα οιστρογόνα.
Επιγενετικές αιτίες: Επιγενετικοί μηχανισμοί είναι τα μέσα, μέσω των οποίων οι γενετικές μεταλλάξεις προκαλούνται από επιδράσεις του περιβάλλοντος, που αλλάζουν τις εκφράσεις των γονιδίων μέσα από μεθόδους, όπως μεθυλίωση του DNA. Αυτές είναι ανεξάρτητες και δε μεταβάλλουν τις βαθύτερες αλληλουχίες του DNA. Δυσλειτουργίες στη ντοπαμινεργική νευροδιαβίβαση και στην ομοιόσταση του κολπικού νατριουρητικού πεπτιδίου εξαιτίας επιγενετικών μηχανισμών, έχουν εμπλακεί σε διάφορες διατροφικές διαταραχές. Μπορούμε να συμπεράνουμε, ότι επιγενετικοί μηχανισμοί μπορεί να συμβάλλουν στις γνωστές μεταβολές της ομοιόστασης του κολπικού νατριουρητικού πεπτιδίου στις γυναίκες με διατροφικές διαταραχές.
Δυσλειτουργίες στη σεροτονίνη. Ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα σε εκείνες τις περιοχές του εγκεφάλου με υποδοχείς σεροτονίνης, επίσης, γνωστές ως υποδοχείς 5-υδροξυτρυπταμίνης (5HT1A receptor), που συγκεκριμένα συνδέονται με την ανησυχία, τη διάθεση και τον έλεγχο των παρορμήσεων. Υπάρχουν υποθέσεις, ότι η πείνα είναι μια ανταπόκριση σε αυτές τις επιδράσεις, καθώς, είναι γνωστό ότι μειώνει την τρυπτοφάνη και τις στεροειδείς ορμόνες του μεταβολισμού, που μπορούν να μειώσουν τα επιπεδα της σεροτονίνης σε αυτές τις βασικές περιοχές και να αποτρέψουν την ανησυχία. Άλλες μελέτες των υποδοχέων 5-υδροξυτρυπταμίνης (5HT1A receptor), (που σχετίζονταν με τη ρύθμιση των συναισθημάτων, της διάθεσης και της ανησυχίας) υποδεικνύουν, ότι η δραστηριότητα της σεροτονίνης είναι μειωμένη. Υπάρχουν ενδείξεις, ότι τα χαρακτηριστικά, που σχετίζονται με τη νευρική ανορεξία και τη διατάραξη στο σύστημα της σεροτονίνης είναι, ακόμη, εμφανή και όταν οι ασθενείς έχουν αναρρώσει από την ανορεξία.
Εγκεφαλικής προέλευσης νευροτροφικός παράγοντας (Brain-derived neurotrophic factor). Είναι μια πρωτεΐνη, η οποία ρυθμίζει την ανάπτυξη του νευρικού συστήματος και την πλαστικότητα των νεύρων και επίσης, παίζει ρόλο στη μάθηση, τη μνήμη και το υποθαλαμικό μονοπάτι, που ελέγχει τις διατροφικές συμπεριφορές και την ομοιόσταση της ενέργειας. Ο συγκεκριμένος παράγοντας διευρύνει τις αντιδράσεις των νευροδιαβιβαστών και ενισχύει τις συναπτικές εποκοινωνίες του εντερικού νευρικού συστήματος. Χαμηλά επίπεδα αυτού του παράγονται έχουν βρεθεί σε ασθενείς με ανορεξία και κάποιες “συνοδευτικές” διαταραχές, όπως η μείζονα (βαριά) κατάθλιψη. Η άσκηση αυξάνει τα επίπεδα του συγκεκριμένου παράγοντα.
Λεπτίνη και γκρελίνη. Η λεπτίνη είναι μια ορμόνη, που παράγεται, κυρίως, από τα λιποκύτταρα στο λευκό λιπώδη ιστό του σώματος και έχει μια ανασταλτική επίδραση στην όρεξη, προκαλώντας ένα αίσθημα κορεσμού. Η γκρελίνη είναι μια ορμόνη, που διεγείρει την όρεξη, που παράγεται στο στομάχι και στο πάνω τμήμα του λεπτού εντέρου. Τα επίπεδα κυκλοφορίας και των δυο ορμονών αποτελούν έναν σημαντικό παράγοντα στον έλεγχο του βάρους. Παρόλο που συχνά συσχετίζονται με την παχυσαρκία και οι δύο έχουν εμπλακεί στην παθολογία της νευρικής ανορεξίας και της νευρικής βουλιμίας.
Εγκεφαλική ροή αίματος: Μελέτες νευροαπεικόνισης έχουν δείξει μειωμένη εγκεφαλική ροή αίματος στον κροταφικό λοβό των ασθενών με ανορεξία, που μπορεί να είναι ένας προδιαθεσικός παράγοντας για την ανάπτυξη νευρικής ανορεξίας.
Ανοσοποιητικό σύστημα: Αυτοαντισώματα απέναντι στα νευροπεπτίδια, όπως η μελανοκορτίνη, η οποία έχει αποδειχθεί ότι επηρεάζει τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας που σχετίζονται με διατροφικές διαταραχές, όπως, εκείνες που επηρεάζουν την όρεξη και τις αντιδράσεις στο στρες.
Ανεπάρκεια θρεπτικών συστατικών. Η ανεπάρκεια ψευδαργύρου μπορεί να παίζει ένα ρόλο στην ανορεξία. Δε θεωρείται υπεύθυνη για την αρχική πρόκληση της αρρώστιας, αλλά, υπάρχουν αποδείξεις, ότι μπορεί να είναι ένας επιταχυντικός παράγοντας, που εντείνει την παθολογία της ανορεξίας. Μια τυχαιοπημένη διπλά τυφλή δοκιμή του 1994 ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο, έδειξε ότι ο σίδηρος (14mg την ημέρα) διπλασίασε τον ρυθμό της αύξησης της μάζας σώματος σε σχέση με τους ασθενείς που λάμβαναν το εικονικό φάρμακο.

–Περιβαλλοντικές

Κοινωνικοπολιτιστικές έρευνες έχουν τονίσει το ρόλο των πολιτιστικών παραγόντων, όπως η προώθηση της λεπτότητας ως την ιδανική γυναικεία μορφή στα Δυτικά βιομηχανοποιημένα έθνη, ιδιαίτερα μέσω των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Μια πρόσφατη επιδημιολογική έρευνα ανάμεσα σε 989.871 κατοίκους της Σουηδίας, έδειξε ότι το φύλο, η εθνικότητα και η κοινωνικοοικονομική κατάσταση ασκούσαν τεράστιες επιρροές στην περίπτωση ανάπτυξης ανορεξίας, με εκείνους, των οποίων οι γονείς δεν είναι Ευρωπαίοι να είναι ανάμεσα σε εκείνους, που έχουν λιγότερες πιθανότητες να διαγνωστούν με την αρρώστια και με εκείνους, που προέρχονται από πλούσιες, λευκές οικογένειες να αντιμετωπίζουν περισσότερο ρίσκο να την εμφανίσουν. Άνθρωποι με επαγγέλματα, όπου υπάρχει ιδιαίτερη κοινωνική πίεση να είναι λεπτοί (όπως μοντέλα και χορευτές) έχουν πολλές περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν ανορεξία κατά την διάρκεια της καριέρας τους και περαιτέρω έρευνες έχουν υποδείξει, ότι άτομα με νευρική ανορεξία έχουν πολύ περισσότερες επαφές με κοινωνικές πηγές, που προωθούν την απώλεια βάρους σε σχέση με τα άλλα άτομα. Έχει, επίσης, τονιστεί ότι η νευρική ανορεξία είναι πιο πιθανό να προκύψει σε πληθυσμούς στους οποίους η παχυσαρκία είναι πιο επικρατούσα. Έχει διατυπωθεί η άποψη, ότι η νευρική ανορεξία προκύπτει από μια σεξουαλικά επιλεγμένη επαναστατική ορμή για νεανική εμφάνιση σε πληθυσμούς, όπου το μέγεθος γίνεται ο βασικός δείκτης της ηλικίας του ατόμου. Υπάρχουν, επίσης, αποδείξεις, που δείχνουν ότι οι ασθενείς με νευρική ανορεξία χαρακτηρίζονται, επίσης, από αλεξιθυμία (κατάσταση που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους που έχουν δυσκολία στην κατανόηση και έκφραση των συναισθημάτων τους) και επίσης, από ένα έλλειμμα σε συγκεκριμένες συναισθηματικές λειτουργίες. Μια έρευνα έδειξε, ότι αυτό συμβαίνει και στους ενήλικες και έφηβους ασθενείς με νευρική ανορεξία. Υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό αναφερόμενης παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης σε κλινικές ομάδες εκείνων, που έχουν διαγνωστεί με νευρική ανορεξία. Παρόλο που το να έχει προηγηθεί σεξουαλική κακοποίηση δε θεωρείται ειδικός παράγοντας ρίσκου για εμφάνιση νευρικής ανορεξίας, αυτοί που έχουν βιώσει τέτοιου είδους κακοποίηση έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να εμφανίσουν πιο σοβαρά και χρόνια συμπτώματα.

–Σχέση με τον αυτισμό

Από τότε που ο Γκίλμπεργκ (1983 & 1985) πρότεινε, ότι μπορεί να υπάρχει σχέση μεταξύ ανορεξίας και αυτισμού μια μεγάλου μήκους διαχρονική έρευνα σχετικά με την εκδήλωση της εφηβικής νευρικής ανορεξίας, η οποία πραγματοποιήθηκε στην εφηβεία επιβεβαίωσε, ότι το 23% των ανθρώπων με μακροχρόνιες διατροφικές διαταραχές ανήκουν στο φάσμα του αυτισμού. Αυτοί που ανήκουν στο φάσμα του αυτισμού τείνουν να έχουν μια χειρότερη έκβαση, αλλά μπορούν να επωφεληθούν από τη συνδυασμένη χρήση συμπεριφοριακών και φαρμακευτικών θεραπειών ειδικά σχεδιασμένες, για να βελτιώσουν τον αυτισμό και όχι την ίδια την ανορεξία. Άλλες έρευνες, ιδιαίτερα εκείνη που πραγματοποιήθηκε στο νοσοκομείο Μόντσλεϊ (Maudsley Hospital) στο Ηνωμένο Βασίλειο, δείχνει, επίσης, ότι τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του αυτισμού είναι συχνά στα άτομα με νευρική ανορεξία, με δυσλειτουργία στην εκτελεστική λειτουργία, θετικό τεστ αυτισμού και επιδράσεις στον κεντρικό συνειρμό, τη θεωρία του μυαλού, τη γνωστική-συμπεριφοριακή ευελιξία, τον έλεγχο του συναισθήματος και την κατανόηση των εκφράσεων του προσώπου.

Διάγνωση νευρογενούς ανορεξίας

Η ιατρική διάγνωση θα πρέπει να γίνει από ένα επαγγελματία γιατρό. Υπάρχουν πολλές ιατρικές παθήσεις, όπως οι ιογενείς ή οι βακτηριακές μολύνσεις, οι ορμονικές ανισορροπίες, οι νευροεκφυλιστικές ασθένειες και οι εγκεφαλικοί όγκοι, που μπορούν να μιμηθούν ψυχιατρικές διαταραχές συμπεριλαμβανομένης της νευρικής ανορεξίας.

Αυτή η εικόνα δεν έχει ιδιότητα alt. Το όνομα του αρχείου είναι 5-1024x683.gif

Σύμφωνα με μια έρευνα σε βάθος, που πραγματοποιήθηκε από τον ψυχίατρο Ρίτσαρντ Χαλ (Richard Hall), όπως αυτή δημοσιεύτηκε στα Αρχεία της Γενικής Ψυχιατρικής:

Οι ιατρικές ασθένειες, συχνά, παρουσιάζονται με ψυχολογικά συμπτώματα.
Είναι δύσκολο να ξεχωρίσει κάποιος τις σωματικές διαταραχές από τις λειτουργικές ψυχιατρικές διαταραχές, με βάση τα ψυχιατρικά συπτώματα μόνο.
Λεπτομερής σωματική εξέταση και εργαστηριακή εξέταση ενδείκνυνται σα διαδικασία ρουτίνας στην αρχική εκτίμηση των ψυχιατρικών ασθενών.
Πολλοί αθενείς αγνοούν την ιατρική ασθένεια, που είναι το αίτιο των ψυχιατρικών συπτωμάτων τους.
Οι παθήσεις των ασθενών, των οποίων τα συμπτώματα προκαλούνται από σωματικές ασθένειες, συχνά, μπορεί αρχικά να διαγνωστούν εσφαλμένα, ως μια λειτουργική ψύχωση.
Γενική εξέταση αίματος (Complete Blood Count) αποτελεί εξέταση των λευκών και ερυθρών αιμοσφαιρίων και των αιμοπεταλίων, η οποία χρησιμοποιείται για να εντοπίσει την παρουσία διαφόρων διαταραχών, όπως η λευκοκυττάρωση, η λευκοπενία, η θρομβοκυττάρωση και η αναιμία, οι οποίες είναι αποτελέσματα του υποσιτισμού.
Η δοκιμή ανοσοπροσρόφησης με συνδεδεμένο ένζυμο (Enzyme-linked immunosorbent assay:ELISA): Διάφοροι υπότυποι αυτής της δοκιμής χρησιμοποιούνται, για να εξετάσουν για αντισώματα σε διάφορους ιούς και βακτήρια, όπως για τη νόσο του Lyme.
Γενική εξέταση ούρων: Μια ποικιλία από εξετάσεις, που διεξάγονται στα ούρα που χρησιμοποιούνται, για τη διάγνωση σωματικών διαταραχών, για την εξέταση κατάχρησης ουσιών και ως δείκτες της συνολικής κατάστασης της υγείας του ατόμου.
Ανάλυση με πρωτεΐνη ανοσοαποτύπωσης: Χρησιμοποιείται για να επιβεβαιώσει τα προεισαγωγικά αποτελέσματα της ενζυμο-συνδεδεμένης δοκιμής ανοσοπροσρόφησης,
Εξετάσεις περιεκτικού μεταβολικού πάνελ: Αποτελούν ένα γκρουπ είκοσι διαφορετικών χημικών τεστ, που πραγματοποιούνται σε ορό αίματος. Οι εξετάσεις περιλαμβάνουν χοληστερίνη, πρωτεΐνη και ηλεκτρολύτες, όπως κάλιο, χλώριο, νάτριο και ειδικές εξετάσεις σχετικά με την λειτουργία του συκωτιού και των νεφρών.
Εξέταση ανοχής στη γλυκόζη: Η στοματική εξέταση ανοχής στη γλυκόζη χρησιμοποιείται για να εκτιμήσει την ικανότητα του σώματος να μεταβολίσει την γλυκόζη. Μπορεί να αποβεί χρήσιμη στον εντοπισμό διαφόρων διαταραχών, όπως ο διαβήτης, κάποιο ινσουλίνωμα, το σύνδρομο του Cushing και η υπογλυκαιμία.
Εξέταση σεκρετίνης-χολοκυστοκινίνης: Χρησιμοποιείται για να εκτιμήσει τη λειτουργία του παγκρέατος και της χοληδόχου κύστης.
Εξέταση με ορό χοληστερινάσης: Μια εξέταση των ενζύμων του συκωτιού (ακετυλοχολινεστεράσης και ψευδοχολινεστεράσης που αποτελεί χρήσιμη εξέταση για την λειτουργία του συκωτιού και για την εκτίμηση των αποτελεσμάτων του υποσιτισμού.
Εξέταση λειτουργίας του ήπατος: Μια σειρά από εξετάσεις που χρησιμοποιούνται για να εκτιμήσουν τη λειτουργία του συκωτιού και κάποιες από τις εξετάσεις χρησιμοποιούνται, επίσης, για την εκτίμηση του υποσιτισμού, της λειτουργίας των νεφρών, τις αιμορραγικές διαταραχές και την ασθένεια του Chron.
Αντίδραση της ωχρινοποιητικής ορμόνης στην ορμόνη απελευθέρωσης γοναδοτροφίνης: Εξετάζει την αντίδραση της υπόφυσης στην ορμόνη απελευθέρωσης γοναδοτροφίνης, μιας ορμόνης που παράγεται στον υποθάλαμο. Κεντρικός υπογοναδισμός (μειωμένη λειτουργική δραστηριότητα των γονάδων), συχνά, παρατηρείται σε περιπτώσεις νευρικής ανορεξίας.
Εξετάση κρεατίνης κινάσης ή CPK-creatine phosphokinase ή κρεατινοφωσφοκινάση: Μετράει τα επίπεδα της κυκλοφορίας της κρεατίνης κινάσης στο αίμα, ενός ενζύμου που βρίσκεται στην καρδιά, στο μυαλό και στους σκελετικούς μυς.
Εξέταση αζώτου της ουρίας του αίματος: Το άζωτο της ουρίας είναι το υποπροϊόν του μεταβολισμού των πρωτεϊνών που αρχικά σχηματίζεται στο συκώτι και έπειτα αποβάλλεται από το σώμα μέσω των νεφρών. Ένα χαμηλό επίπεδο του αζώτου της ουρίας του αίματος δείχνει τα αποτελέσματα του υποσιτισμού.
Αναλογία αζώτου της ουρίας του αίματος σε σχέση με την κρεατινίνη: Χρησιμοποιείται για να προβλέψει διάφορες παθήσεις. Υψηλή αναλογία αζώτου της ουρίας του αίματος/κρεατινίνης μπορεί να υπάρξει σε περιπτώσεις σοβαρής έλλειψης ενυδάτωσης, οξείας νεφρικής ανεπάρκειας, συμφορητικής καρδιακής ανεπάρκειας και εντερικής αιμοραγίας. Χαμηλή αναλογία αζώτου της ουρίας του αίματος μπορεί να δείχνει μια διατροφή χαμηλή σε πρωτεΐνες, ύπαρξη κοιλιοκάκης, ραβδομυόλυσης και κίρρωσης του ήπατος.
Υπερηχοκαρδιογράφημα καρδιάς: Χρησιμοποιεί υπέρηχους για να δημιουργήσει μια κινούμενη εικόνα της καρδιάς ώστε να εκτιμήσει την λειτουργία της.
Ηλεκτροκαρδιογράφημα: Μετράει την ηλεκτρική δραστηριότητα της καρδιάς και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να εντοπίσει διάφορες διαταραχές, όπως η υπερκαλιαιμία.
Ηλεκτροεγκεφαλογράφημα: Μετράει την ηλεκτρική δραστηριότητα του εγκεφάλου και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να εντοπίσει ανωμαλίες όπως αυτές που σχετίζονται με υποφυσιακούς όγκους.
Ακτινογραφία του ανώτερου γαστρεντερικού σωλήνα: Αποτελεί εξέταση που χρησιμοποιείται για να εκτιμήσει γαστρεντερικά προβλήματα του μέσου και του ανώτερου γαστρεντερικού σωλήνα.
Εξέταση θυροειδούς αδένα: Εξέταση που χρησιμοποιείται για να εκτιμήσει τη λειτουργία του θυροειδή ελέγχοντας τα επίπεδα της ορμόνης του θυροειδούς (TSH-Thyroid-stimulating hormone-Ορμόνη διέγερσης θυρεοειδούς), της θυροξίνης (Τ4) και της τριιωδοθυρονίνης (Τ3).
Εξέταση παραθορμόνης: Εξετάζει τη λειτουργία των παραθυροειδών αδένων μετρώντας την ποσότητα της παραθυρεοειδικής ορμόνης στο αίμα. Η εξέταση χρησιμοποιείται για να διαγνώσει υποπαραθυροειδισμό. Η παραθυρεοειδική ορμόνη ελέγχει επίσης τα επίπεδα ασβεστίου και φωσφόρου στο αίμα (ομοιόσταση).
Βαριούχος υποκλυσμός: Αποτελεί μια εξέταση με ακτίνες Χ στον κατώτερο γαστρεντερικό σωλήνα.
Νευροαπεικόνιση μέσω της χρήσης διαφόρων τεχνικών, όπως η τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων (PET-positron emission tomography-Τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων scan), η λειτουργική απεικόνιση μαγνητικού συντονισμού (fMRI-Functional magnetic resonance imaging), η μαγνητική τομογραφία (MRI-Magnetic Resonance Imaging) και το (SPECT-Single-photon emission computed tomography-Υπολογιστική τομογραφία εκπομπής ενός φωτονίου) οι οποίες θα πρέπει να περιλαμβάνονται στην διαδικασία διάγνωσης οποιασδήποτε διατροφικής διαταραχής για να εντοπιστούν περιπτώσεις στις οποίες κάποια κάκωση, όγκος ή κάποια άλλη οργανική πάθηση, συμβάλλουν σε μια διατροφική διαταραχή (Να αποφεύγονται αυτές με ραδιενέργεια).

Ψυχιατρική

Η νευρική ανορεξία έχει ταξινομηθεί, ως μια διαταραχή του Άξονα I στο Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο των Πνευματικών Διαταραχών (DSM-IV), που εκδόθηκε από τον Αμερικάνικο Σύλλογο Ψυχιατρικής.

Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο των Πνευματικών Διαταραχών (DSM-IV-ΤR-Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, fourth edition, text revision): Τα διαγνωστικά κριτήρια, για τη νευρική ανορεξία περιλαμβάνουν έντονο φόβο για την ανάκτηση βάρους, άρνηση του ατόμου να διατηρήσει το βάρος του σώματός του παραπάνω από το 85% του αναμενόμενου βάρους για τη δεδομένη ηλικία και το ύψος του και έλλειψη τριών συνεχόμενων περιόδων και είτε άρνηση να αποδεχτούν τη σοβαρότητα της απώλειας βάρους ή την αδικαιολογητη επιρροή του σχήματος ή του βάρους τους στην εικόνα του σωματός τους ή μια διαστρεβλωμένη εμπειρία στο σχήμα ή το βάρος κάποιου. Υπάρχουν δυο τύποι: ο ένας περιλαμβάνει την υπερφαγία και αποβολή του φαγητού, ενώ ο δεύτερος αποτελεί περιοριστικό τύπο και δεν περιλαμβάνει τα προηγούμενα.
Κριτική του Διαγνωστικού και Στατιστικού Εγχειριδίου των Πνευματικών Διαταραχών (DSM-IV-ΤR): Έχουν υπάρξει κριτικές πάνω σε διάφορες πτυχές των διαγνωστικών κριτηρίων, που χρησιμοποιούνται για τη διάγνωση της ανορεξίας στο Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο των Πνευματικών Διαταραχών, ιδιαίτερα, της απαίτησης της διατήρησης κάτω από το 85% του απαιτούμενου βάρους και της απαίτησης της ύπαρξης αμμηνόροιας για τη διάγνωση, καθώς, κάποιες γυναίκες έχουν όλα τα συμπτώματα της νευρικής ανορεξίας και συνεχίζουν να έχουν εμμηνορησία. Τα άτομα που δεν πληρούν αυτά τα κριτήρια ταξινομούνται, συνήθως, ως περιπτώσεις με διατροφική διαταραχή, που δεν μπορεί να προσδιοριστεί ως κάτι διαφορετικό και αυτό μπορεί να επηρεάσει τις επιλογές θεραπείας. Η εγκυρότητα της ταξινόμησης των υποτύπων της νευρικής ανορεξίας έχει, επίσης, τεθεί υπό αμφισβήτηση εξαιτίας της σοβαρής επικάλυψης μεταξύ του πρώτου τύπου ανορεξίας (ο οποίος ένας περιλαμβάνει υπερφαγία και αποβολή του φαγητού και του περιοριστικού τύπου και της τάσης των ασθενών να εναλάσσονται μεταξύ αυτών των δύο).
Διεθνής Στατιστική Ταξινόμηση των Ασθενειών και Συναφών Προβλημάτων Υγείας (ICD-International Classification of Diseases-Διεθνής Ταξινόμηση Νοσημάτων): Τα κριτήρια είναι παρόμοια, αλλά επιπρόσθετα αναφέρουν:

Τους τρόπους, με τους οποίους τα άτομα μπορεί να προκαλέσουν απώλεια βάρους ή να διατηρήσουν χαμηλό βάρος (αποφεύγοντας παχυντικά φαγητά, αυτοπροκαλούμενος εμετός, χρήση καθαρτικών, υπερβολική άσκηση, κατάχρηση κατασταλτικών όρεξης ή διουρητικών).
Εάν η έναρξη λαμβάνει χώρα πριν από την εφηβεία, αυτού του είδους η ανάπτυξη καθυστερείται ή διακόπτεται.
Συγκεκριμένα χαρακτηριστικά της φυσιολογίας του σώματος, συγκεκριμένα εκτεταμένη ενδοκρινική διαταραχή, που περιλαμβάνει υποθαλαμικό–υποφυσιακό γοναδιακό άξονα, είναι έκδηλη στις γυναίκες ως αμμηνόροια και στους άνδρες ως απώλεια του σεξουαλικού ενδιαφέροντος και ικανότητας. Μπορεί, επίσης, να υπάρχουν αυξημένα επίπεδα ορμονών ανάπτυξης και ανεβασμένα επίπεδα κορτιζόλης, αλλαγές στον περιφερικό μεταβολισμό της ορμόνης του θυροειδούς και ανωμαλίες στην έκκριση ινσουλίνης.

Διαφορική διάγνωση νευρογενούς ανορεξίας

Υπάρχουν πολλές ιατρικές και ψυχολογικές παθήσεις, που έχουν εσφαλμένα διαγνωστεί ως νευρική ανορεξία και σε μερικές περιπτώσεις η σωστή διάγνωση καθυστέρησε για παραπάνω από 10 χρόνια. Σε μια επιβεβαιωμένη περίπτωση αχαλασίας oισοφάγου, εσφαλμένα διαγνωσμένης ως νευρική ανορεξία ο ασθενής πέρασε δύο μήνες έγκλειστος σε ψυχιατρικό νοσοκομείο. Υπάρχουν διάφορα άλλα ψυχολογικά προβλήματα, που μπορεί να συντελέσουν στη νευρική ανορεξία, μερικά από τις οποία πληρούν τα κριτήρια για μια διαφορετική διάγνωση του Άξονα I ή μια διαταραχή προσωπικότητας, που κωδικοποιείται ως διαταραχή του Άξονα II και ως εκτούτου θεωρούνται συνυπάρχουσες στη διαγνωσμένη διατροφικής διαταραχής. Οι διαταραχές του Άξονα II υποδιαιρούνται σε 3 ομάδες, τις Α, Β, Γ. Η αιτιολογία της σύνδεσης μεταξύ των διαταραχών προσωπικότητας και της νευρικής ανορεξίας δεν έχει καθιερωθεί ακόμα. Κάποιοι άνθρωποι μπορεί να έχουν μια προηγούμενη διαταραχή, η οποία να αυξάνει τις πιθανότητές τους να είναι ευάλωτοι σε μια διατροφική διαταραχή. Μερικοί αναπτύσουν αυτές τις διαταραχές μετά. Η σοβαρότητα και το είδος των συμπτωμάτων της διατροφικής διαταραχής θεωρούνται να επηρεάζουν την συνύπαρξή τους.

Άξονας I: Κατάθλιψη, κατάχρηση ουσιών, αλκοολισμός, αγχώδεις διαταραχές, ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, διαταραχή ελλειματικής προσοχής και υπερκινητικότητας.
Άξονας II: Ιδεοψυχαναγκαστική προσωπικότητα (η οποία διαφέρει από την ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή), οριακή διαταραχή προσωπικότητας, ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας, υποκριτική διαταραχή προσωπικότητας, αποφευκτική διαταραχή προσωπικότητας.
Διαταραχή δυσμορφίας σώματος: Έχει κατηγοριοποιηθεί ως μια σωματοφορμική διαταραχή, η οποία επηρεάζει παραπάνω από το 2% του πληθυσμού. Η διαταραχή δυσμορφίας σώματος χαρακτηρίζεται από υπερβολικό μηρυκασμό πάνω σε ένα ψεγάδι του σώματος υπάρχον ή αντιληπτό μόνο από τον πάσχοντα. Η διαταραχή δυσμορφίας σώματος έχει διαγνωστεί σε ίδιους αριθμούς ανδρών και γυναικών. Παρόλο που η διαταραχή δυσμορφίας σώματος έχει κάποιες φορές διαγνωστεί εσφαλμένα ως νευρική ανορεξία, είναι συνυπάρχουσα στο 25%-39% των περιπτώσεων με νευρική ανορεξία.

Η διαταραχή δυσμορφίας σώματος είναι μια χρόνια και εξουθενωτική ασθένεια, που μπορεί να οδηγήσει σε κοινωνικό αποκλεισμό, οξεία κατάθλιψη, ιδέες και απόπειρες αυτοκτονίας. Μελέτες νευροαπεικόνισης, οι οποίες μετρούν τις αντιδράσεις στην αναγνώριση προσώπου έχουν δείξει δραστηριότητα, κυρίως, στο αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου, στον αριστερό πλάγιο προμετωπιαίο εγκεφαλικό φλοιό, πλάγιο κροταφικό λοβό, και τον αριστερό βρεγματικό λοβό, το οποίο δείχνει ανισορροπία των ημισφαιρίων του εγκεφάλου στην επεξεργασία πληροφοριών. Η διάκριση μεταξύ των διαγνώσεων της νευρικής ανορεξίας, της νευρικής βουλιμίας και διατροφικής διαταραχής είναι δύσκολο να παραγματοποιηθεί, καθώς, υπάρχει μια σημαντική σύμπτωση των αθενειών σε άτομα, που έχουν διαγνωστεί με αυτές τις παθήσεις. Δεν είναι ασυνήθιστο για ένα άτομο με διατροφική διαταραχή να αλλάζουν οι διαγνώσεις, καθώς, η συμπεριφορά και τα πιστεύω τους μεταβάλλονται με το πέρασμα του χρόνου.

Αντιμετώπιση νευρογενούς ανορεξίας

Η θεραπεία της νευρικής ανορεξίας προσπαθεί να αντιμετωπίσει τρεις βασικούς τομείς:

1) Να αποκαταστήσει το φυσιολογικό βάρος του ατόμου.

2) Να αντιμετωπίσει τις ψυχολογικές διαταραχές, που σχετίζονται με την ασθένεια.

3) Να μειώσει ή να εξαφανίσει συμπεριφορές ή σκέψεις, που αρχικά οδήγησαν στη διαταραγμένη διατροφή του ατόμου.

Διάφορες μελέτες έχουν δείξει, ότι η χορήγηση συμπληρωμάτων ψευδαργύρου μπορεί να είναι οφέλιμη στη θεραπεία της νευρικής ανορεξίας για την επανάκτηση του βάρους των ασθενών ακόμη και σε εκείνους, που δεν έχουν ανεπάρκεια ψευδαργύρου.
Απαραίτητα λιπαρά οξέα: Τα ωμέγα 3 λιπαρά οξέα έχουν (DHA-Docosahexaenoic acid-Εικοσιδυοεξανοϊκό οξύ) και (EPA-eicosapentaenoic acid-εικοσιπενταενοϊκό οξύ), που έχουν αποδειχτεί ωφέλιμα σε νευροψυχιατρικές διαταραχές. Υπάρχει μια επιβεβαιωμένη ραγδαία βελτίωση σε μια περίπτωση σοβαρής νευρικής ανορεξίας, η οποία αντιμετωπίστηκε με (EPA) και μικροθρεπτικά συστατικά. Η χορήγηση λιπαρών οξέων έχει αποδειχτεί ωφέλιμη σε πολλές διαταραχές, που συνυπάρχουν με τη νευρική ανορεξία συμπεριλαμβανομένης της διαταραχής ελλειματικής προσοχής, της υπερκινητικότητας, του αυτισμού, της οξείας καταθλιπτικής διαταραχής, της διπολικής διαταραχής και της οριακής διαταραχής προσωπικότητας. Η επιταγχυνόμένη εξασθένηση των γνωστικών λειτουργιών και η ήπια γνωστική εξασθένηση σχετίζονται με τη μείωση των επιπέδων των ιστών σε λιπαρά οξέα και η παροχή των συγκεκριμένων οξέων βελτιώνει τις γνωστικές λειτουργίες.
Παροχή διατροφικών συμβουλών.
Διατροφική θεραπεία: Είναι η ανάπτυξη και η παροχή μιας διατροφικής θεραπείας ή μιας θεραπείας, που βασίζεται σε μια λεπτομερή εκτίμηση του ιατρικού ιστορικού του ατόμου, του ψυχολογικού ιστορικού, των ιατρικών εξετάσεων του και του διατροφικού ιστορικού.
Ολανζαπίνη: Έχει αποδειχτεί, να είναι αποτελεσματική στην θεραπεία ορισμένων πτυχών της νευρικής ανορεξίας συμπεριλαμβανομένου της αύξησης του δείκτη μάζας σώματος για να μειώσει τις ιδεοληψίες συμπεριλαμβανομένου των εμμονών σχετικά με την τροφή. Είναι αντιψυχωσικό και οι παρενέργειές του είναι υπνηλία, ζάλη, μυϊκή δυσκαμψία ή σπασμοί, δυσκοιλιότητα, ξηροστομία, εξάνθημα.

Πατήστε, εδώ, για να διαβάσετε για την ολανζαπίνη και τις παρενέργειές της

Γνωστική Συμπεριφοριακή Θεραπεία (CBT-Cognitive Behavioral Therapy): Ο όρος Γνωστική Συμπεριφοριακή Θεραπεία (CBT) είναι ένας πολύ γενικος όρος, για την ταξινόμηση των θεραπειών με ομοιότητες. Υπάρχουν πολλές προσεγγίσεις απέναντι στη Γνωστική Συμπεριφοριακή Θεραπεία. Η Γνωστική Συμπεριφοριακή Θεραπεία είναι μια τεκμηριωμένη προσέγγιση, για την οποία οι μελέτες μέχρι σήμερα έχουν αποδείξει, ότι είναι χρήσιμη σε εφήβους και ενήλικες με νευρική ανορεξία.
Θεραπεία αποδοχής και αφοσίωσης: Αποτελεί ένα είδος Γνωστικής Συμπεριφοριακής Θεραπείας και έχει δειχθεί ότι είναι υποσχόμενη στην θεραπεία της νευρικής ανορεξίας. Οι συμμετέχοντες βίωσαν σημαντική βελτίωση σε κλινικό επίπεδο τουλάχιστον σε ορισμένα σημεία, κανένας συμμετέχοντας δε χειροτέρεψε, ούτε έχασε βάρος ακόμη και έπειτα από παρακολούθηση ενός έτους.
Γνωστική Θεραπεία Αποκατάστασης (CRT-Cognitive Rehabilitation Therapy): Αποτελεί μια γνωστική θεραπεία επαναπροσαρμογής, που εξελίχθηκε στο King’s College του Λονδίνου σχεδιασμένη για να βελτιώσει τις νευρογνωστικές λειτουργίες, όπως η προσοχή, η μνήμη εργασίας, η γνωστική ευελιξία, η οργάνωση και η εκτελεστική λειτουργία, η οποία οδηγεί σε βελτιωμένη κοινωνική λειτουργία. Νευροψυχολογικές μελέτες έχουν δείξει, ότι ασθενείς με νευρική ανορεξία παρουσιάζουν δυσκολίες στην γνωστική λειτουργία.
Οικογενειακή Θεραπεία: Η πιο αποτελεσματική μορφή θεραπείας για εφήβους με νευρική ανορεξία είναι η οικογενειακή θεραπεία. Υπάρχουν πολλές μορφές οικογενειακής θεραπείας, οι οποίες έχουν αποδειχθεί ότι δουλεύουν στην αντιμετώπιση της εφηβικής νευρικής ανορεξίας, συμπεριλαμβανομένου της ενωμένης οικογενειακής θεραπείας (CFT-conjoint family therapy), κατά την οποία οι γονείς και το παιδί είναι όλοι μαζί με το θεραπευτή και της χωρισμένης οικογενειακής θεραπείας (SFT-separated family therapy), κατά την οποία το παιδί και οι γονείς λαμβάνουν θεραπεία ξεχωριστά από διαφορετικούς θεραπευτές.
Γιόγκα: Σε προκαταρκτικές μελέτες, η ατομική θεραπεία με γιόγκα έχει αποδειχθεί να έχει θετικά αποτελέσματα για χρήση ως συμπληρωματική θεραπεία σε μια καθιερωμένη θεραπεία. Αυτή η θεραπεία έχει αποδειχθεί να μειώνει τα συμπτώματα των διατροφικών διαταραχών, όπως την προκατάληψη σχετικά με το φαγητό, η οποία μειώνεται με κάθε συνεδρία. Τα αρνητικά αποτελέσματα των ασθενών στις εξετάσεις, για διατροφική διαταραχή μειώθηκαν σταθερά κατά την διάρκεια της θεραπείας.
Βελονισμός /Tui na: Σύμφωνα με μια μελέτη στην Κίνα σημειώθηκαν θετικά αποτελέσματα στην αντιμετώπιση της νευρικής ανορεξίας με έναν συνδυασμό θεραπειών, που χρησιμοποιούσε βελονισμό και Tui na μια μορφή θεραπείας διαχείρισης (Το Tui na είναι μια αρχαία κινεζική θεραπεία που χρησιμοποιείται σε μια προσπάθεια να ανοίξει το αμυντικό chi (Wei Qi) του σώματος προκειμένου να επιτραπεί στην ενέργεια να κινηθεί κατά μήκος των μεσημβρινών και στους μυς.
Μαρινόλη (δροναμπινόλη): Η δροναμπινόλη (dronabinol) είναι ένα δραστικό συστατικό της κάνναβης, το οποίο έχει πολύπλοκες επιδράσεις στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα, συμπεριλαμβανομένης της κεντρικής συμπαθομιμητικής δραστηριότητας. Η δροναμπινόλη ασκεί τη δράση της ενεργοποιώντας τους υποδοχείς CB1 και CB2 που το καθιστούν ενεργό φάρμακο στο ΚΝΣ. Αποτελεί μια συνθετική μορφή της Δέλτα 9 –THC-trans-delta9-tetrahydrocannabinol, που είναι μια ψυχοτροπική ουσία, η οποία εξάγεται από τη ρητίνη του φυτού Κάνναβη sativa-Cannabis Sativa.
Θεραπεία Γκρελίνης: Πιλοτικές μελέτες έχουν καταλήξει στη χρήση της έκγχυσης γκρελίνης, για τη θεραπεία των ασθενών με νευρική ανορεξία εκτός νοσοκομείου.
Η φαρμακευτική αγωγή από μόνη της δεν είναι, συνήθως, αποτελεσματική στη θεραπεία της ανορεξίας. Συνήθως, χρησιμοποιείται μόνο για τη θεραπεία των συμπτωμάτων, όπως η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή ή η κατάθλιψη. Οι εκλεκτικοί αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης-Selective serotonin reuptake inhibitors είναι αντικαταθλιπτικά που, συνήθως, συνιστώνται για τη θεραπεία των διαταραχών της διάθεσης, όπως η κατάθλιψη και η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή. Ωστόσο, λόγω του κινδύνου των επιπλοκών, οι SSRIs μπορεί να χρησιμοποιηθούν μόνο σε άτομα, που έχουν αποκτήσει τουλάχιστον το 85% του συνιστώμενου βάρους τους. Οι SSRIs δε συνιστώνται για παιδιά κάτω των 18 ετών. Οι συχνές παρενέργειες των SSRIs περιλαμβάνουν αίσθημα αδιαθεσίας, θολή όραση, διάρροια ή δυσκοιλιότητα, ζάλη, αίσθημα διέγερσης. Αυτές οι ανεπιθύμητες ενέργειες θα πρέπει να βελτιωθούν με την πάροδο του χρόνου, αν και ορισμένες μπορεί περιστασιακά να επιμένουν.

Πρόγνωση νευρογενούς ανορεξίας

Η μακροπρόθεσμη πρόγνωση της νευρικής ανορεξίας είναι περισσότερο στην ευνοϊκή πλευρά. Η μέση διάρκεια της ανορεξίας είναι 1,7 χρόνια. Αντίθετα με την κοινή γνώμη, η ανορεξία δεν είναι απαραίτητα μια χρόνια ασθένεια, σε πολλές περιπτώσεις κάνει τον κύκλο της και οι άνθρωποι γίνονται καλύτερα. Σε περιπτώσεις εφηβικής νευρικής ανορεξίας, στην οποία χρησιμοποιείται η οικογενειακή θεραπεία, το 75% των περιπτώσεων έχει μια καλή έκβαση και ένα πρόσθετο 15% παρουσιάζει μια ενδιάμεση, αλλά ακόμη πιο θετική έκβαση.

Υψηλής ποιότητας συμπλήρωμα διατροφής για την υγεία του εγκεφάλου σας

Πατήστε, εδώ, για να παραγγείλετε τα καλύτερα συμπληρώματα διατροφής για την υγεία του εγκεφάλου σας