Κυριακή, 3 Νοεμβρίου, 2024
ΑρχικήΔιαγνωστικές εξετάσειςΟλικά λευκώματα αίματος

Ολικά λευκώματα αίματος

Ολικά λευκώματα αίματος. Οι φυσιολογικές τιμές και τα νοσήματα που σχετίζονται με τις παθολογικές τιμές των πρωτεϊνών του αίματος

Οι πρωτεΐνες στο αίμα μπορεί να παίζουν ρόλο μεταφορικό, λειτουργικό (ένζυμα, αλυσίδες αιμοσφαιρίνης) και αμυντικό (ανοσοσφαιρίνες, ινωδογόνο και συμπλήρωμα σε φλεγμονές και πήξη/επούλωση τραύματος).

Οι πρωτεΐνες είναι δομικά στοιχεία των κυττάρων και η διατήρησή τους, σε επαρκή επίπεδα με τη διατροφή, επιβάλλεται.

Φυσιολογικές τιμές

– Ολικά λευκώματα = 5,5- 8g/dL (55 – 80 g/L).

Λευκωματίνες = 3,5- 5,5g/dL (35 – 55 g/L) και σε συμμετοχή 50%- 60%.

Σφαιρίνες = 1,5

-Συμπλήρωμα C3– 3,5g/dL (20 – 35 g/L) και συμμετοχή 40%- 50%.

Ινωδογόνο = 160- 415mg/dL ή mg% (0,5 – 1,4 μmol/L).

Συμπλήρωμα C3 = 55mg%- 120mg%.

Στην ηλεκτροφόρηση των σφαιρινών θα πρέπει να τηρείται η εσωτερική αναλογία: α1 = 4,2%- 7,2%, α2 = 6,8%- 12%, β = 9,3%- 15% και γ = 13%- 23%.

Ουσιαστικά, πρόκειται για την αναλογία των υποτύπων των ανοσοσφαιρινών (αντισωμάτων) στο αίμα.

Η αύξηση των ολικών λευκωμάτων οφείλεται, σχεδόν πάντα, (με εξαίρεση την αφυδάτωση) σε αύξηση των σφαιρινών και κυρίως, των γ-σφαιρινών. Οι σφαιρίνες αυξάνουν σε προχωρημένες παθήσεις του ήπατος, στο πολλαπλό μυέλωμα, σε χρόνιες λοιμώξεις και σε νοσήματα του κολλαγόνου (αυτοάνοσα).

Η ελάττωση των ολικών λευκωμάτων οφείλεται, συνήθως, σε ελάττωση της λευκωματίνης από τα ούρα (νεφρωσικό σύνδρομο), από το έντερο (εντεροπάθειες), από το δέρμα (εγκαύματα) και από μεγάλες αιμορραγίες. Άλλες αιτίες υπολευκωματιναιμίας είναι η μειωμένη σύνθεση λευκωμάτων σε βαριά ηπατική νόσο, η κακή διατροφή, η κακή απορρόφηση, αλλά και ο αυξημένος καταβολισμός λευκωμάτων (πχ εμπύρετες καταστάσεις, τραύματα). Η λευκωματίνη ονομάζεται και αλβουμίνη.

Ελάττωση λευκωμάτων ορού αίματος

  • Πλημμελής διατροφή.
  • Κακή απορρόφηση.
  • Κακή πέψη.
  • Κίρρωση ήπατος.
  • Νεφρωσικό σύνδρομο.
  • Σπειραματονεφρίτιδα.
  • Χρόνια νεφρική ανεπάρκεια.
  • Νόσος Menetrier ή υπερτροφική γαστρίτιδα.
  • Μηχανικός ειλεός.
  • Χρόνια αιμορραγία.
  • Εγκαύματα μεγάλης έκτασης.
  • Αμυλοείδωση.
  • Περιτονίτιδα.
  • Υποθυρεοειδισμός.
  • Υπερυδάτωση.

Αύξηση λευκωμάτων ορού αίματος

  • Κίρρωση ήπατος, σε αντιρροπούμενο στάδιο.
  • Σαρκοείδωση.
  • Παραπρωτεϊναιμίες (γ-σφαιρίνες).
  • Aφυδάτωση (ψευδοϋπερπρωτεϊναιμία: σε παθήσεις με απόλυτη απώλεια λευκωμάτων είναι δυνατόν να εμφανισθούν υψηλές τιμές λευκωμάτων, αν υπάρχει αφυδάτωση).

α1 σφαιρίνες: 1,4- 3,4 των ολικών λευκωμάτων.

α2 σφαιρίνες: 4,2- 7,6 των ολικών λευκωμάτων.

Ελλάτωση α1 σφαιρινών

  • Υποπρωτεϊναιμίες.
  • Έλλειψη α1-αντιθρυψίνης.
  • Έλλειψη Thyroxine-binding globulin-TBG (Σφαιρίνη δεσμεύουσα την θυροξίνη).

Ελλάτωση α2 σφαιρινών

  • Υποπρωτεϊναιμίες.
  • Νόσος Wilson.
  • Έλλειψη απτοσφαιρινών.
  • Οξεία ιογενής ηπατίτιδα.
  • Χρόνια ενεργός ηπατίτιδα.

Αύξηση α1 σφαιρινών

  • Οξεία φλεγμονή.
  • Μετεγχειρητικά.
  • Μετατραυματικά.
  • Έμφραγμα μυοκαρδίου.
  • Έγκαυμα.
  • Καρκίνος.
  • Σαρκώματα.
  • Απόφραξη χοληφόρων.

Αύξηση α2 σφαιρινών

  • Οξεία φλεγμονή.
  • Μετεγχειρητικά.
  • Μετατραυματικά.
  • Έμφραγμα μυοκαρδίου.
  • Έγκαυμα.
  • Καρκίνος.
  • Σαρκώματα.
  • Απόφραξη χοληφόρων.

β-σφαιρίνες: 7,0-10,4 περιλαμβάνει τις β-λιποπρωτεΐνες, την τρασφερρίνη, την ανοσοσφαιρίνη IgM και την ανοσοσφαιρίνη IgA.

Ελλάτωση β σφαιρινών

  • Χρόνιες παθήσεις του ήπατος.
  • Σύνδρομο έλλειψης αντισωμάτων.
  • Δυσπρωτεϊναιμίες.

Αύξηση β σφαιρινών

  • Παραπρωτεϊναιμίες.
  • Νεφρωσικό σύνδρομο.
  • Υπερλιπιδαιμία.
  • Αμυλοείδωση.
  • Αποφρακτικός ίκτερος.
  • Σηψαιμία.
  • Νόσος Bechterew ή αγκυλοποιητική σπονδυλοαρθρίτιδα.
  • Οζώδης πολυαρτηρίτιδα.
  • Εγκυμοσύνη.

γ-σφαιρίνες: 12%-17,7% των ολικών λευκωμάτων. Είναι η ανοσοσφαιρίνη IgG.

Ελλάτωση γ σφαιρινών

  • Συγγενής αγαμμασφαιριναιμία.
  • Νεφρωσικό σύνδρομο.
  • Εξιδρωματική εντεροπάθεια.
  • Αμυλοείδωση.
  • Σήψη.
  • Σύνδρομο Cushing.
  • Δηλητηρίαση με βενζόλιο.
  • Στερεοειδή.
  • ACTH-Adrenocorticotropic hormone-Αδρενοκορτικοτρόπος ορμόνη.
  • Ανοσοκατασταλτικά.
  • Ακτινοθεραπεία.

Αύξηση γ σφαιρινών

  • Παραπρωτεϊναιμίες (στην ηλεκτροφόρηση: οξύαιχμο και με μια μικρή βάση έπαρμα των γ σφαιρινών).
  • Μακροσφαιριναιμία Waldenstrom.
  • Πλασματοκύττωμα.
  • Νόσος των βαρέων αλυσίδων.
  • Χρόνια φλεγμονή.
  • Καρκίνος.
  • Αποφρακτικός ίκτερος.

Λευκωματίνη ή αλβουμίνη: 60,6%-68,6% των πρωτεϊνών του ορού ή 36-50 g/L.

Ούρα: < 20 mg/L.

Πολύ ελαττωμένη λευκωματίνη

Υποπρωτεϊναιμία.

Μετρίως ελαττωμένη λευκωματίνη

Υπερσφαιριναιμία.

Πολύ αυξημένη λευκωματίνη

Υπερπρωτεϊναιμία.

Μετρίως αυξημένη λευκωματίνη

Υποσφαιριναιμία.

Ψευδώς αυξημένες τιμές από την αιμοσφαιρίνη και τα λιπίδια.

Ινωδογόνο: 1,5-3,5 g/L.

Ελάττωση ινωδογόνου

  • Σοβαρά νοσήματα ήπατος.
  • Κίρρωση ήπατος.
  • Καχεξία.
  • Σοβαρές εγχειρήσεις.
  • Θεραπεία με ινωδολυτικά.

Αύξηση ινωδογόνου

Πρωτεΐνη οξείας φάσης, όπως και η CRP (φλεγμονή).

Συμπλήρωμα C3: 75– 135mg/dL.

Το Συμπλήρωμα είναι ένας όρος, που περιγράφει 20 ειδικές πρωτεΐνες του ορού, που ανήκουν στις σφαιρίνες και οι οποίες, σε συνδυασμό με τα συμπλέγματα αντιγόνου-αντισώματος, προκαλούν λύση των ερυθροκυττάρων ευαισθητοποιημένων με το αντίσωμα που περιέχεται στο σύμπλεγμα. Τα εννέα βασικά συστατικά του Συμπληρώματος ονομάζονται C1 έως C9.

Το συστατικό του Συμπληρώματος C3 είναι ένα από τα εννέα βασικά συστατικά του συνόλου των πρωτεϊνών του Συμπληρώματος και συμμετέχει και στην κλασική και στην εναλλακτική οδό της ενεργοποίησης του Συμπληρώματος, που λειτουργεί κατά τις χημικές ανοσολογικές αποκρίσεις. Η ενεργοποίηση των λειτουργιών του συμπληρώματος γίνεται κατά τη φαγοκυτταρική δραστηριότητα, την καταστροφή μικροοργανισμών και την φλεγμονώδη απόκριση. Η εξέταση αυτή αξιολογεί την ακεραιότητα των διαδοχικών διεργασιών ενεργοποίησης του Συμπληρώματος και αυξάνεται κατά τις αποκρίσεις οξείας φάσης και σε φλεγμονώδεις διεργασίες. Οι διαδοχικοί προσδιορισμοί των επιπέδων του C3 μπορεί να αντανακλούν την πρόοδο, των εν λόγω διεργασιών, με βάση την επιστροφή των τιμών σε φυσιολογικά επίπεδα.

Αύξηση του συμπληρώματος C3

Αποκρίσεις οξείας φάσεως, όπως λοίμωξη, δερματομυοσίτιδα, φλεγμονή, κερατόκωνος, κακοήθεια με μετάσταση, νεκρωτικές διαταραχές, ρευματικός πυρετός, ρευματοειδής αρθρίτιδα.

Μείωση του συμπληρώματος C3

Αναιμία (κακοήθης, λόγω έλλειψης φυλλικού οξέος), νευρoγενής ανορεξία, αρθραλγίες, κοιλιοκάκη, κίρρωση, συγγενής ανεπάρκεια C3, διάχυτη ενδαγγειακή πήξη, σπειραματονεφρίτιδα (οξεία), ηπατίτιδα (χρόνια ενεργός), νεφρίτιδα, νόσος άνοσων συμπλεγμάτων, λοίμωξη (υποτροπιάζουσα πυογόνος), ηπατική νόσος (χρόνια), υποσιτισμός, πολλαπλό μυέλωμα, πολλαπλή σκλήρυνση (κατά πλάκας), απόρριψη νεφρικού μοσχεύματος, σηψαιμία (από Gram αρνητικά μικρόβια), ορονοσία, υποξεία βακτηριακή ενδοκαρδίτιδα, συστηματικός ερυθηματώδης λύκος (ενεργός, με νεφρική εμπλοκή), ουραιμία.

Τα καλύτερα βιολογικά συμπληρώματα διατροφής για την υγεία σας

Πατήστε, εδώ, για να παραγγείλετε τα καλύτερα συμπληρώματα διατροφής για την υγεία σας

Αυτή η εικόνα δεν έχει ιδιότητα alt. Το όνομα του αρχείου είναι 9.jpg

Διαβάστε, επίσης,

Πλήρης βιοχημικός έλεγχος αίματος

Αέρια

Μακροσφαιριναιμία Waldenstrom

Νόσος Menetrier

Κοιλιοκάκη

Νεφρωσικό σύνδρομο

Χρόνια νεφρική ανεπάρκεια

Οζώδης πολυαρτηρίτιδα

Ορονοσία

Αμυλοείδωση

www.emedi.gr

Print Friendly, PDF & Email
Προηγούμενο άρθροΟυρικό οξύ αίματος
Επόμενο άρθροΟδοντιατρικές ακτινογραφίες
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΡΘΡΑ

Διατροφή για τη γυναικεία υπογονιμότητα

Διατροφή για τη γυναικεία υπογονιμότητα. Η διατροφή παίζει πολύ μεγάλο ρόλο στη γονιμότητα, μέσω διαφόρων μηχανισμών Διατροφή για τη γυναικεία υπογονιμότητα Βασική προϋπόθεση για τη γονιμότητα...

ΔΗΜΟΦΙΛΗ