Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024
ΑρχικήΚλασική ΙατρικήΠαθολογίαΤι είναι η αρτηριακή υπέρταση;

Τι είναι η αρτηριακή υπέρταση;

Χρήσιμες συμβουλές για την αρτηριακή υπέρταση

Τι είναι η αρτηριακή υπέρταση;

Όταν χτυπά η καρδιά στέλνει αίμα στις αρτηρίες και δημιουργεί πίεση σε αυτές. Η πίεση αίματος είναι η αιτία που το αίμα φθάνει σε όλα τα σημεία του σώματος.

Όταν οι αρτηρίες εμφανίζουν σκλήρυνση είναι πιο δύσκολο για το αίμα να κυκλοφορήσει.

Υπάρχουν δύο αριθμοί για την μέτρηση της αρτηριακής πίεσης, όπως 120/80 mmHg (χιλιοστά στήλης υδραργύρου) όταν μετρείται η πίεση του αίματος. Ο μεγαλύτερος αριθμός (120 mmHg) είναι η συστολική πίεση (μεγάλη). Ο αριθμός αυτός αντιστοιχεί στην πίεση όταν χτυπά η καρδιά. Ο μικρότερος αριθμός (80 mmHg) αντιστοιχεί στη διαστολική πίεση (μικρή). Ο αριθμός αυτός αντιστοιχεί στην πίεση όταν η καρδιά ξεκουράζεται.

Η κανονική πίεση πρέπει να είναι κάτω των 140/90 mmHg αν είστε ενήλικας.

Σε διαβήτη, καρδιακή ή νεφρική ανεπάρκεια η πίεση πρέπει να είναι μικρότερη από 130/80 mmHg.

Αν η πίεση είναι πάνω από 140/90 mmHg κάποιος έχει υπέρταση, ICD-10 I10, I11, I12, I13, I15.

Η πίεση μπορεί να αλλάξει με την στάση του σώματος, την άσκηση και τον ύπνο. Το κάπνισμα και το οινόπνευμα, επίσης, την επηρεάζουν.

Για να αποφασιστεί αν υπάρχει υπέρταση πρέπει να γίνουν αρκετές καταγραφές πριν και καλύτερα να τοποθετηθεί ένα Holter πιέσεως για την καταγραφή της πίεσης στην ταινία όλο το 24ωρο.

Η αρτηριακή πίεση διαφέρει στη διάρκεια της ημέρας.

Συνήθως, είναι χαμηλή κατά τον ύπνο, την ξεκούραση, όταν κάνει ζέστη και μετά από ένα καλό γεύμα και αυξάνεται σε διάφορες δραστηριότητες, ξαφνικά γεγονότα, μια δύσκολη εξέταση και το κρύο. Τα αίτια αυτών των αυξομειώσεων της αρτηριακής πίεσης είναι ορμονικά.

Η πίεση τέλος μπορεί να μειωθεί με την αυξημένη διούρηση, όπου αποβάλλεται νερό και νάτριο από τον οργανισμό και έτσι μειώνεται η πίεση στο εσωτερικό και στα τοιχώματα των αρτηριών.

6% του ενήλικου πληθυσμού του κόσμου έχει υπέρταση.

Ο επιπολασμός της υπέρτασης αυξάνεται. Η υπέρταση είναι πιο συχνή στους άνδρες (αν και εμμηνόπαυση τείνει να μειώσει αυτή τη διαφορά) και σε εκείνους με  χαμηλή κοινωνικοοικονομική κατάσταση.

Η παιδική υπέρταση οφείλεται στην παχυσαρκία και τη νεφρική νόσο (60-70%). Οι έφηβοι έχουν συνήθως ιδιοπαθή υπέρταση, η οποία αντιπροσωπεύει το 85-95% των περιπτώσεων.


Αίτια υπέρτασης

-Ιδιοπαθής υπέρταση. Τα αίτια δεν είναι γνωστά (90-95%)

-Το υπόλοιπο 5-10% της υπέρτασης οφείλεται σε:

  • Νεφροπάθεια
  • Όγκους που εκκρίνουν αδρεναλίνη, από τα επινεφρίδια
  • Στένωση νεφρικών αρτηριών
  • Παθήσεις του θυρεοειδή αδένα

Ανάλογα με την αιτία η κάθε πάθηση αντιμετωπίζεται.


Παθοφυσιολογία της υπέρτασης

Η καρδιά στέλνει αίμα σε όλο το σώμα μέσω των αρτηριών. Οι μεγάλες αρτηρίες που ξεκινούν από την καρδιά καταλήγουν σε μικρότερες αρτηρίες που ονομάζονται αρτηρίδια. Τα αρτηρίδια καταλήγουν σε μικρότερα αγγεία που ονομάζονται τριχοειδή, τα οποία παρέχουν οξυγόνο και θρεπτικά συστατικά σε όλα τα όργανα του σώματος. Το αίμα στη συνέχεια επιστρέφει πίσω στην καρδιά μέσω του φλεβικού συστήματος.

Τα αρτηρίδια μπορούν να διαστέλλονται (γίνονται μεγαλύτερα) ή συστέλλονται (γίνονται μικρότερα) από νευροφυτικά ερεθίσματα. Αν τα αγγεία είναι φυσιολογικά το αίμα κυκλοφορεί ελεύθερα. Αν υπάρχει σύσπαση είναι δύσκολο να κυκλοφορήσει το αίμα και η πίεση αυξάνει. Τότε υπάρχει υψηλή αρτηριακή πίεση. Έτσι η καρδιά κουράζεται και τα αιμοφόρα αγγεία καταστρέφονται και έτσι επηρεάζεται και η λειτουργία των οργάνων με την πάροδο του χρόνου.

Η καρδιά, ο εγκέφαλος και τα νεφρά μπορούν να αντέξουν την αυξημένη αρτηριακή πίεση για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά με την πάροδο του χρόνου αυξάνει ο κίνδυνος για εγκεφαλικό επεισόδιο (θρόμβωση κάποιας εγκεφαλικής αρτηρίας ή ανεύρυσμα και εγκεφαλική αιμορραγία), έμφραγμα του μυοκαρδίου (στεφανιαία επεισόδια) και καρδιακή κάμψη ή νεφρική ανεπάρκεια (ανεπαρκής αιμάτωση και καταστροφή μικρών αγγείων των νεφρών). Η υπέρταση βέβαια, μπορεί να οφείλεται και στη νεφρική λειτουργία. Τέλος, τα αγγεία του αμφιβληστροειδή χιτώνα επηρεάζονται από την αυξημένη αρτηριακή πίεση.


Παράγοντες κινδύνου για υπέρταση

  • Η κληρονομικότητα
  • Το άγχος, η νευρικότητα, το κάπνισμα, η αϋπνία
  • Τα αντισυλληπτικά χάπια (ειδικά σε συνδυασμό με το κάπνισμα)
  • Φαγητά πλούσια σε αλάτι και λίπη, το αλκοόλ, και η ζάχαρη
  • Η καθιστική ζωή
  • Η μηλικία άνω των 50 ετών
  • Η εγκυμοσύνη

Συμπτώματα υπέρτασης

Η υπέρταση σπάνια συνοδεύεται από συμπτώματα και η αναγνώρισή της γίνεται, συνήθως, μέσω του προσυμπτωματικού ελέγχου. Ένα ποσοστό των ατόμων με υψηλή αρτηριακή πίεση έχει πονοκεφάλους (ιδιαίτερα στο πίσω μέρος του κεφαλιού και το πρωί), καθώς και ζάλη, ίλιγγο, εμβοές (βούισμα ή σφύριγμα στα αυτιά), διαταραχές της όρασης ή λιποθυμικά επεισόδια.

Στη φυσική εξέταση, μπορεί να βρεθεί υπερτασική αμφιβληστροειδοπάθεια στην εξέταση του βυθού με  οφθαλμοσκόπηση. Η υπερτασική αμφιβληστροειδοπάθεια βαθμολογείται από το βαθμό I-IV και δείχνει πόσο καιρό ένα άτομο έχει υπέρταση.

-Η δευτεροπαθής υπέρταση

Ορισμένα πρόσθετα σημεία και συμπτώματα μπορεί να υποδεικνύουν δευτεροπαθή υπέρταση, δηλαδή υπέρταση που οφείλεται σε μια αναγνωρίσιμη αιτία, όπως ασθένειες των νεφρών ή ενδοκρινολογικές. Για παράδειγμα η παχυσαρκία, η δυσανεξία στη γλυκόζη, ένα πρόσωπο στρογγυλό και μωβ ραγάδες υποδηλώνουν σύνδρομο Cushing.  Νόσος του θυρεοειδούς και η μεγαλακρία μπορούν, επίσης, να προκαλέσουν υπέρταση και έχουν χαρακτηριστικά συμπτώματα και σημεία. Ένα κοιλιακό φύσημα μπορεί να είναι δείκτης  στένωσης της νεφρικής αρτηρίας (στένωση των αρτηριών που τροφοδοτούν τα νεφρά), ενώ μειωμένη αρτηριακή πίεση στα κάτω άκρα και/ή καθυστερημένοι ή απόντες μηριαίοι αρτηριακοί παλμοί μπορεί να υποδεικνύουν αορτική στένωση. Η ασταθής ή παροξυσμική υπέρταση συνοδεύεται από πονοκέφαλο, αίσθημα παλμών, ωχρότητα, εφίδρωση και πρέπει να θέσει την υποψία για φαιοχρωμοκύττωμα.

-Η υπερτασική κρίση

Υπερτασική κρίση είναι η σοβαρά αυξημένη αρτηριακή πίεση (μεγαλύτερη από 180/110). Τα άτομα έχουν πονοκεφάλους (22% των περιπτώσεων) και ζάλη, προβλήματα στην όραση  ή δύσπνοια λόγω καρδιακής ανεπάρκειας ή ένα γενικό αίσθημα αδιαθεσίας, λόγω νεφρικής ανεπάρκειας. Η κακοήθης υπέρταση διαγιγνώσκεται όταν υπάρχουν ενδείξεις άμεσης βλάβης σε ένα ή περισσότερα όργανα, ως αποτέλεσμα σοβαρά αυξημένης αρτηριακής πίεσης, όπως υπερτασική εγκεφαλοπάθεια, εγκεφαλική δυσλειτουργία, πονοκέφαλοι και μεταβολή του επιπέδου συνείδησης (σύγχυση ή υπνηλία), αιμορραγία αμφιβληστροειδούς και εξιδρώματα, πόνο από καρδιακή μυϊκή βλάβη, η οποία μπορεί να εξελιχθεί σε έμφραγμα του μυοκαρδίου και διαχωρισμό αορτής σε ανεύρυσμα. Η δύσπνοια, ο βήχας, και η απόχρεμψη αίματος είναι χαρακτηριστικά σημεία πνευμονικού οιδήματος, που είναι διόγκωση του πνευμονικού ιστού που οφείλεται σε ανεπάρκεια της αριστερής κοιλίας της καρδιάς να αντλεί επαρκώς το αίμα από τους πνεύμονες στο αρτηριακό σύστημα. Μπορεί, επίσης, να εμφανιστεί ταχεία επιδείνωση της νεφρικής λειτουργίας (οξεία βλάβη των νεφρών) και μικροαγγειοπαθητική αιμολυτική αναιμία (καταστροφή των κυττάρων του αίματος). Στις περιπτώσεις αυτές, η ταχεία μείωση της πίεσης του αίματος σταματά την βλάβη των οργάνων. Δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι η αρτηριακή πίεση πρέπει να μειωθεί γρήγορα σε υπερτασικούς όπου δεν υπάρχουν ενδείξεις βλάβης οργάνων-στόχων. Η χρήση φαρμάκων για τη μείωση της πίεσης σταματά  σταδιακά σε διάστημα 24 έως 48 ωρών σε επείγοντα περιστατικά.

-Yπέρταση της κύησης

Υπέρταση εμφανίζεται σε περίπου 8-10% των κυήσεων. Δύο μετρήσεις της αρτηριακής πίεσης με έξι ώρες διαφορά μεγαλύτερες από 140/90 mm Hg θεωρούνται διαγνωστικές της υπέρτασης στην εγκυμοσύνη. Οι περισσότερες γυναίκες με υπέρταση στην εγκυμοσύνη έχουν προϋπάρχουσα υπέρταση, αλλά η υψηλή πίεση του αίματος κατά την εγκυμοσύνη μπορεί να είναι το πρώτο σημείο της προεκλαμψίας, μιας σοβαρής κατάστασης του δεύτερου μισού της εγκυμοσύνης και της λοχείας. Η  προεκλαμψία χαρακτηρίζεται από αυξημένη πίεση του αίματος και την παρουσία πρωτεΐνης στα ούρα. Εμφανίζεται σε περίπου 5% των κυήσεων και είναι υπεύθυνη για περίπου το 16% του συνόλου των μητρικών θανάτων παγκοσμίως. Η προεκλαμψία διπλασιάζει τον κίνδυνο περιγεννητικής θνησιμότητας. Συνήθως, δεν υπάρχουν συμπτώματα στην προεκλαμψία και ανιχνεύεται με εξέταση ρουτίνας. Τα συμπτώματα της προεκλαμψίας είναι πονοκέφαλος, διαταραχές της όρασης (“φώτα που αναβοσβήνουν”), έμετος, πόνος στο επιγάστριο, και οίδημα. Η προεκλαμψία μπορεί να εξελιχθεί σε μια κατάσταση απειλητική για τη ζωή εκλαμψία, η οποία είναι επείγουσα κατάσταση έχει αρκετές σοβαρές επιπλοκές, όπως απώλεια της όρασης, εγκεφαλικό οίδημα, επιληπτικές κρίσεις ή σπασμούς, νεφρική ανεπάρκεια, πνευμονικό οίδημα, και διάχυτη ενδοαγγειακή πήξη.

Υπέρταση στα παιδιά

Οι επιληπτικές κρίσεις, η ευερεθιστότητα, η έλλειψη ενέργειας, και η δυσκολία στην αναπνοή μπορεί να σχετίζονται με την υπέρταση στα νεογνά και στα βρέφη. Σε μεγαλύτερα βρέφη και παιδιά, η υπέρταση μπορεί να προκαλέσει πονοκέφαλο, ανεξήγητη ευερεθιστότητα, κόπωση, αδυναμία ανάπτυξης, θολή όραση, ρινορραγίες, και παράλυση του προσώπου.


Διάγνωση υπέρτασης

  • Μικροσκοπική ανάλυση ούρων για πρωτεϊνουρία
  • Ουρία και κρεατινίνη
  • Ηλεκτρολύτες αίματος
  • Έλεγχος θυρεοειδούς
  • Γλυκόζη, HDL, LDL, ολική χοληστερόλη και τριγλυκερίδια
  • Γενική αίματος, ηλεκτροκαρδιογράφημα και ακτινογραφία θώρακος
  • Για τη διάγνωση υπέρτασης απαιτούνται τρεις ξεχωριστές μετρήσεις με πιεσόμετρο σε ένα μήνα ή πιστοποίηση των μετρήσεων με Holter πιέσεως (24ωρη παρακολούθησης της αρτηριακής πίεσης).
  • Η αρχική εκτίμηση των υπερτασικών ατόμων θα πρέπει να περιλαμβάνει ένα πλήρες ιστορικό και φυσική εξέταση.

Μόλις γίνει η διάγνωση της υπέρτασης, οι γιατροί θα προσπαθήσουν να εντοπίσουν την αιτία με βάση τους παράγοντες κινδύνου και άλλα συμπτώματα, αν υπάρχουν.

Η δευτεροπαθής υπέρταση είναι πιο συχνή σε παιδιά προεφηβικής ηλικίας, με νεφρική νόσο.

Η ιδιοπαθής υπέρταση είναι πιο συχνή στους εφήβους και έχει πολλαπλούς παράγοντες κινδύνου, όπως η παχυσαρκία και οικογενειακό ιστορικό υπέρτασης. 

Εργαστηριακές εξετάσεις μπορεί, επίσης, να γίνει για να αναγνωριστούν οι πιθανές αιτίες δευτεροπαθούς υπέρτασης, και να καθοριστεί αν η υπέρταση έχει προκαλέσει ζημιά στην καρδιά, τα μάτια, και τα νεφρά. Γίνεται, επίσης, έλεγχος για διαβήτη και υψηλά επίπεδα χοληστερόλης, γιατί αυτοί είναι πρόσθετοι παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη καρδιακής νόσου και μπορεί να απαιτηθεί πρόσθετη θεραπεία. 

Η κρεατινίνη του ορού μετράται  για την παρουσία  νόσου των νεφρών, που μπορεί να είναι είτε η αιτία ή το αποτέλεσμα της υπέρτασης. Ο ρυθμός σπειραματικής διήθησης (GFR), χρησιμοποιείται για την παρακολούθηση για παρενέργειες ορισμένων αντιυπερτασικών φαρμάκων στη λειτουργία των νεφρών. Επιπροσθέτως, γίνεται εξέταση ούρων για πρωτεΐνη  ως δευτερεύον δείκτης νεφρικής νόσου.

Ηλεκτροκαρδιογράφημα γίνεται για να ελεγχθεί η καρδιά. Μπορεί να  υπάρχει πάχυνση του καρδιακού μυός (υπερτροφία αριστερής κοιλίας) ή να φανεί μια σιωπηλή καρδιακή προσβολή.

Μια ακτινογραφία θώρακος ή το υπερηχοκαρδιογράφημα καρδιάς δείχνουν  διεύρυνσης της καρδιάς ή βλάβη στην καρδιά.


Αντιμετώπιση της υπέρτασης

-Μέτρηση αρτηριακής πίεσης

-Αλλαγή διατροφικών συνηθειών και τρόπου ζωής. Συνιστάται διακοπή καπνίσματος, μείωση λήψης αλατιού (κατακράτηση υγρών), λιπαρών τροφών (μείωση εξέλιξης αθηροσκλήρωσης) και οινοπνευματωδών ποτών (2 ποτήρια την ημέρα είναι αρκετό) και συστηματική άσκηση (30 λεπτά γρήγορο περπάτημα 4-7 φορές την εβδομάδα).

-Μείωση του σωματικού βάρους, γιατί ο λιπώδης ιστός απιτεί πολύ αίμα για να συντηρηθεί.

-Διουρητικά για να απαλλαγεί το σώμα από το επιπλέον αλάτι και νερό.

-Αύξηση της πρόσληψης καλίου και ασβεστίου

-Ξεκούραση κατά τακτά χρονικά διαστήματα

Φάρμακα για την υπέρταση

Πολλές κατηγορίες φαρμάκων, τα αντυπερτασικά φάρμακα, είναι διαθέσιμα για τη θεραπεία της υπέρτασης.

Η χρήση τους πρέπει  να γίνεται βάσει του καρδιαγγειακού κινδύνου του ατόμου (κίνδυνος για έμφραγμα του μυοκαρδίου και εγκεφαλικό επεισόδιο), καθώς και βάσει των  μετρήσεων της αρτηριακής πίεσης, προκειμένου να αποκτηθεί μια πιο ακριβή εικόνα του καρδιαγγειακού προφίλ του ατόμου.

Τα στοιχεία σε άτομα με ήπια υπέρταση (ΣΑΠ μικρότερη από 160 mmHg ή / και ΔΑΠ μικρότερη από 100 mmHg) και κανένα άλλο πρόβλημα υγείας δεν υποστηρίζουν την μείωση του κινδύνου θανάτου ή του ποσοστού επιπλοκών για την υγεία από τη φαρμακευτική αγωγή. Τα φάρμακα δεν συνιστώνται για άτομα με προυπέρταση ή υψηλή φυσιολογική αρτηριακή πίεση.

Για την υψηλή πίεση του αίματος ο γιατρός παρακολουθεί όχι μόνο για την ανταπόκριση στη θεραπεία, αλλά θα πρέπει επίσης να αξιολογήσει για τυχόν παρενέργειες που προκύπτουν από τη φαρμακευτική αγωγή.

Μείωση της αρτηριακής πίεσης κατά 5 mmHg μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο εγκεφαλικού επεισοδίου κατά 34%, της ισχαιμικής καρδιακής νόσου κατά 21%,  να μειώσει την πιθανότητα της άνοιας, της καρδιακής ανεπάρκειας, και της θνησιμότητας από καρδιαγγειακές παθήσεις. 

Για τους περισσότερους ανθρώπους, καλό είναι να διατηρούν την πίεσή τους κάπου μεταξύ 140/90 mmHg έως  160/100 mmHg. Η  προσπάθεια να επιτευχθούν χαμηλότερα επίπεδα δεν δείχνουν να βελτιώνουν τα αποτελέσματα, ενώ υπάρχουν ενδείξεις ότι  αυξάνονται οι παρενέργειες.

Σε άτομα με διαβήτη ή νεφρική νόσο μερικοί συστήνουν επίπεδα κάτω από 120/80 mmHg. Ωστόσο, τα στοιχεία δεν υποστηρίζουν αυτά τα χαμηλότερα επίπεδα.

Ο καλύτερος φαρμακευτικός παράγοντας πρώτης γραμμής θεραπείας αμφισβητείται.

Πολλοί υποστηρίζουν τη χαμηλή δόση θειαζιδικών διουρητικών ως θεραπεία πρώτης γραμμής.

Άλλοι υποστηρίζουν τους αποκλειστές διαύλων ασβεστίου κατά προτίμηση για άτομα ηλικίας άνω των 55 ετών και τους αναστολείς του μετατρεπτικού ενζύμου (ACE-I) για τους νεότερους ανθρώπους. 

Οι κατηγορίες είναι οι αναστολείς ασβεστίου, οι αναστολείς του μετατρεπτικού ενζύμου, αποκλειστές των υποδοχέων της αγγειοτενσίνης ΙΙ, τα θειαζιδικά διουρητικά, οι β-αναστολείς, και οι α-αναστολείς.

Συνδυασμοί φαρμάκων

Η πλειοψηφία των ανθρώπων απαιτούν περισσότερα από ένα φάρμακο για τον έλεγχο της υπέρτασής τους. Σε εκείνους με συστολική αρτηριακή πίεση μεγαλύτερη από 160 mmHg ή διαστολική αρτηριακή πίεση μεγαλύτερη από 100 mmHg συνιστάται η έναρξη θειαζίδης με έναν αναστολέα του μετατρεπτικού ενζύμου ή αποκλειστή των υποδοχέων της αγγειοτενσίνης ΙΙ ή αναστλέα ασβεστίου. Συνδυασμός αναστολέων ασβεστίου και αναστολέων μετατρεπτικού ενζύμου μπορεί να χρησιμοποιηθούν, επίσης.

Μη καλοί συνδυασμοί είναι οι βραδυκαρδικοί ανταγωνιστές ασβεστίου (όπως η βεραπαμίλη ή η διλτιαζέμη) και οι βήτα-αποκλειστές, ο διπλός αποκλεισμός  ρενίνης-αγγειοτασίνης (π.χ. αναστολείς του ενζύμου μετατροπής της αγγειοτενσίνης + αναστολείς των υποδοχέων της αγγειοτασίνης), αναστολείς του συστήματος ρενίνης-αγγειοτενσίνης και βήτα-αναστολείς, βήτα-αναστολείς και παράγοντες που δρουν κεντρικά.

Θα πρέπει να αποφεύγεται όποτε είναι δυνατόν: Ο συνδυασμός ενός αναστολέα του ενζύμου μετατροπής της αγγειοτενσίνης ή αναστολέα των υποδοχέων της αγγειοτασίνης, ενός διουρητικού και ενός NSAID (συμπεριλαμβανομένων και των εκλεκτικών αναστολέων COX-2 και της ιβουπροφαίνης) λόγω του κινδύνου για οξεία νεφρική ανεπάρκεια. Ο συνδυασμός είναι γνωστός ως “τριπλό χτύπημα”.

Στους ηλικιωμένους συνιστάται η πίεση να διατηρείται <150/90 mm Hg με θειαζιδικά διουρητικά, με αναστολείς ασβεστίου, αναστολείς μετατρεπτικού εμζύμου ή αναστολείς υποδοχέων της αγγειοτενσίνης.

Ανθεκτική υπέρταση ορίζεται ως η υπέρταση που δεν ρυθμίζεται παρά τη χρήση, τριών αντιυπερτασικών παραγόντων που ανήκουν σε διαφορετικές κατηγορίες φαρμάκων. Αυτό μπορεί να οφείλεται στη χρόνια υψηλή δραστηριότητα του αυτόνομου νευρικού συστήματος και είναι γνωστή ως “νευρογενής υπέρταση”.


Πρόληψη υπέρτασης

  • Διατήρηση φυσιολογικού σωματικού βάρους για τους ενήλικες (π.χ. δείκτης μάζας σώματος 20-25 kg/m2)
  • Μείωση της διαιτητικής πρόσληψης νατρίου σε <100 mmol / ημέρα (<6 g χλωριούχου νατρίου ή <2,4 g νατρίου ανά ημέρα)
  • Τακτική αερόβια σωματική δραστηριότητα, όπως το ζωηρό περπάτημα (≥ 30 λεπτά την ημέρα, τις περισσότερες μέρες της εβδομάδας)
  • Περιορισμός της κατανάλωσης αλκοόλ σε όχι περισσότερο από 3 μονάδες/ημέρα στους άνδρες και όχι περισσότερο από 2 μονάδες/ημέρα στις γυναίκες
  • Δίαιτα πλούσια σε φρούτα και λαχανικά (π.χ. τουλάχιστον πέντε μερίδες την ημέρα)
  • Επίσης, η δίαιτα DASH, με διατροφή πλούσια σε ξηρούς καρπούς, δημητριακά ολικής αλέσεως, ψάρι, πουλερικά, φρούτα και τα λαχανικά μειώνει την αρτηριακή πίεση. Ένα σημαντικό χαρακτηριστικό του προγράμματος είναι ο περιορισμός της πρόσληψης νατρίου, παρόλο που η διατροφή είναι επίσης, πλούσια σε κάλιο, μαγνήσιο, ασβέστιο, καθώς και πρωτεΐνες.

  • Ορισμένα προγράμματα με στόχο να μειωθεί το ψυχολογικό στρες, όπως η βιοανάδραση, ο διαλογισμός και διάφορες τεχνικές, όπως η γιόγκα μπορεί να βοηθήσουν.

  • Η αερόβια άσκηση  και τα βάρη ρυθμίζουν, επίσης, την υπέρταση.

Αποτελεσματική τροποποίηση του τρόπου ζωής μπορεί να μειώσει την αρτηριακή πίεση όσο ένα  αντυπερτασικό φάρμακο. Συνδυασμοί δύο ή περισσότερων αλλαγών στον τρόπο ζωής μπορούν να επιτύχουν ακόμα καλύτερα αποτελέσματα.


Πρόγνωση υπέρτασης

Η υπέρταση είναι ο πιο σημαντικός αποτρέψιμος παράγοντας κινδύνου για πρόωρο θάνατο σε όλο τον κόσμο.  Αυξάνει τον κίνδυνο ισχαιμικής καρδιακής νόσου, για  εγκεφαλικά επεισόδια, για περιφερική αγγειακή νόσο,  και άλλες καρδιαγγειακές παθήσεις, όπως καρδιακή ανεπάρκεια, αορτικά ανευρύσματα, αθηροσκλήρωση, και πνευμονική εμβολή. Η υπέρταση είναι επίσης ένας παράγοντας κινδύνου για άνοια, και χρόνια νεφρική νόσο. Άλλες επιπλοκές είναι η  υπερτασική αμφιβληστροειδοπάθεια και υπερτασική νεφροπάθεια.

Διαβάστε, επίσης,

Υγεία της καρδιάς

Τροφές φάρμακα

Φρέσκοι χυμοί ανάλογα με τις ανάγκες σας

Αλάτι Ιμαλαΐων

Υποκατάστατα αλατιού

Μάθετε όλα τα μυστικά του σκόρδου

Διαφορά αρτηριακής πίεσης στα δύο χέρια

Ανεύρυσμα αορτής

Ανεύρυσμα της κοιλιακής αορτής

Κάντε βάρη αν έχετε αυξημένη πίεση

Μεταβολικό σύνδρομο

Μήπως βουίζουν τ’ αυτιά σας;

Τα οφέλη από τις βραστές σαλάτες

Θαλασσινό αλάτι

Γιατί ματώνει η μύτη;

Μήπως βλέπετε φωτοστέφανο γύρω από τα φώτα;

H δίαιτα DASH για τη ρύθμιση της πίεσης

Γιατί όσοι έχουν ψηλή πίεση πρέπει να κάνουν πολύ σεξ

Μετρήστε σωστά την πίεσή σας

Το τεστ της μέσης

Πώς θα καταλάβετε αν κάποιος έπαθε εγκεφαλικό

Η προϋπέρταση απειλεί με εγκεφαλικό

Τι είναι η εκλαμψία

Στένωση της νεφρικής αρτηρίας

Πότε πρέπει να κάνετε εξέταση αίματος για ρενίνη

Διερεύνηση αρτηριακής υπέρτασης

www.emedi.gr

 

Print Friendly, PDF & Email
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΡΘΡΑ

Ανεπιθύμητες ενέργειες μετά από εμβόλια mRNA COVID-19

Ανεπιθύμητες ενέργειες μετά από εμβόλια mRNA COVID-19. Οι κυριότερες είναι οι καρδιoαγγειακές επιπλοκές, οι θρομβώσεις και η θρομβοπενία. Επιμέλεια παρουσίασης  Δρ Σάββη Μάλλιου Κριαρά  Ειδικός Παθολόγος-Ογκολόγος, MD,...

ΔΗΜΟΦΙΛΗ