Η ψιττάκωση είναι μια λοίμωξη που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως βιολογικό όπλο
Η ψιττάκωση ή ορνίθωση ή νόσος των πτηνοτρόφων ή πνεύμονας των πτηνοτρόφων, ICD–10 A70 είναι λοιμώδης νόσος που προκαλείται από ένα βακτήριο που ονομάζεται Chlamydophila psittaci.
Η λοίμωξη μεταδίδεται πάντα από μολυσμένο πτηνό. Η μετάδοση από άνθρωπο σε άνθρωπο είναι σπάνια.
Η ψιττάκωση εμφανίζεται σαν βρογχίτιδα ή πυρετός αγνώστου αιτιολογίας και η βαρύτητα κυμαίνεται από υποκλινική λοίμωξη του αναπνευστικού έως βαριά συστηματική λοίμωξη.
Η επίπτωση και ο επιπολασμός είναι 0,04-0,08/100.000, αλλά στην πραγματικότητα η συχνότητα είναι μεγαλύτερη.
Εξάρσεις της νόσου συσχετίζονται με επαγγελματική έκθεση από μολυσμένες γαλοπούλες και πάπιες.
Παρουσιάζεται σε ενήλικες, συνήθως.
Συμπτώματα και σημεία ψιττάκωσης
Στον άνθρωπο, μετά από μία περίοδο επώασης 5-69 ημέρες, εμφανίζεται σοβαρή, άτυπη πνευμονία.
Κατά την πρώτη εβδομάδα η ψιττάκωση μιμείται τον τυφοειδή πυρετό: υψηλός πυρετός, αρθραλγίες, διάρροια, επιπεφυκίτιδα, επίσταξη και λευκοπενία με κηλίδες Horder. Η σπληνομεγαλία είναι συχνή προς το τέλος της πρώτης εβδομάδας. Η διάγνωση μπορεί να πιθανολογηθεί σε περίπτωση αναπνευστικής λοίμωξης που σχετίζεται με σπληνομεγαλία ή / και επίσταξη. Η κεφαλαλγία μπορεί να είναι τόσο σοβαρή και τότε υπάρχει υποψία μηνιγγίτιδας και αυχενική δυσκαμψία. Προς το τέλος της πρώτης εβδομάδας μπορεί να εμφανιστεί λήθαργος ή ακόμη και κώμα σε σοβαρές περιπτώσεις.
Κατά τη δεύτερη εβδομάδα μοιάζει περισσότερο με οξεία πνευμονιοκοκκική πνευμονία με βακτηριαιμία με συνεχή υψηλό πυρετό, βήχα και δύσπνοια. Η ακτινογραφία θώρακος δείχνει διηθήσεις των πνευμονικών πεδίων.
Οι επιπλοκές είναι: ενδοκαρδίτιδα, ηπατίτιδα, μυοκαρδίτιδα, αρθρίτιδα, κερατοεπιπεφυκίτιδα, και νευρολογικές επιπλοκές (εγκεφαλίτιδα). Σοβαρή πνευμονία απαιτεί υποστήριξη σε μονάδα εντατικής θεραπείας. Θανατηφόρα περιστατικά έχουν αναφερθεί (λιγότερο από 1% των περιπτώσεων).
Γενικά τα σημεία και συμπτώματα της ψιττάκωσης
- Η εισβολή της νόσου είναι οξεία, αλλά μπορεί να είναι και ήπια
- Πυρετός, συχνά, > 39ο C
- Ρίγη
- Βήχας μη παραγωγικός
- Κεφαλαλγία έντονη
- Κακουχία
- Ανορεξία
- Μυαλγίες
- Σύγχυση
- Έμετοι και διάρροια
- Κοιλιακά άλγη
- Πλευριτικό άλγος
- Αιμόπτυση
- Δύσπνοια χωρίς συριγμό
- Αρθραλγίες
- Κυνάγχη
- Βράγχος φωνής
- Επίσταξη
- Φωτοφοβία
- Ταχυκαρδία
- Μυϊκές συσπάσεις
- Ερύθημα
- Κυάνωση
- Τρίζοντες ρόγχοι στα σημεία πύκνωσης
- Φυσιολογικό αναπνευστικό ψιθύρισμα, παρά την πνευμονία
- Βραδυκαρδία
- Ηπατομεγαλία και σπληνομεγαλία
- Κηλίδες Horder (αμυδρές, σκούρες κόκκινες, λευκωπό εξάνθημα)
- Πετέχειες
Αίτια ψιττάκωσης
Λοίμωξη από τη Chlamydophila psittaci (ανοσολογική αντίδραση τύπου ορονοσίας έναντι του εισπνεόμενου αντιγόνου των πτηνών).
Παράγοντες κινδύνου για ψιττάκωση
Έκθεση σε μολυσμένο πτηνό, συνήθως, περιστέρι ή πτηνό της οικογένειας των ψιττακών ή επαγγελματική έκθεση σε εκτροφεία γαλοπούλας ή πάπιας. Τα μολυσμένα πτηνά μπορεί να φαίνονται υγιή.
Διαφορική διάγνωση ψιττάκωσης
Συμπεριλαμβάνονται παθογόνοι μικροργανισμοί που προσβάλλουν το αναπνευστικό: streptococcus pneumoniae, mycoplasma pneumoniae, και στελέχη Legionella.
Στη διαφορική διάγνωση κατά τα αρχικά συμπτώματα της νόσου συμπεριλαμβάνεται η γρίππη, ο τυφοειδής πυρετός και η λοιμώδης μονοπυρήνωση.
Διάγνωση ψιττάκωσης
Οι εξετάσεις αίματος δείχνουν λευκοπενία και αριστερή στροφή, υποξαιμία, υποκαπνία, ηωσινοφιλία, θρομβοπενία, αυξημένη ΤΚΕ, λευκωματουρία κατά το εμπύρετο, αυξημένες ανοσοσφαιρίνες IgG, IgM, IgA και μετρίως αυξημένα ηπατικά ένζυμα. Το ιστορικό έκθεσης είναι υψίστης σημασίας για τη διάγνωση. Γίνονται καλλιέργειες από αναπνευστικές εκκρίσεις των ασθενών. Ορολογικά παρατηρείται τετραπλάσια ή μεγαλύτερη αύξηση στους τίτλους αντισωμάτων κατά των C. psittaci σε δείγματα αίματος σε συνδυασμό με την πιθανή εξέλιξη της νόσου. Μια μόνη και σταθερή τιμή τίτλου αντιδράσεως δεσμεύσεως συμπληρώματος 1:64 υποδηλώνει πρόσφατη λοίμωξη. Η μέθοδος ανοσοφθορισμού είναι προτιμότερη. Η δοκιμασία που βασίζεται σε PCR είναι επίσης διαθέσιμη.
Τυπικά εγκλείσματα ονομάζεται “Leventhal–Cole–Lillie” φαίνονται μέσα σε μακροφάγα στο BAL (βρογχικό) υγρό, με διήθηση των κυψελίδων από φαγοκύτταρα και λεμφοκύτταρα, σχηματισμό κοκκιωμάτων, πάχυνση του τοιχώματος βρόγχων, εναπόθεση ανοσοσυμπλεγμάτων τύπου III και IV και διάσπαρτοι κεγχροειδείς όζοι.
Στην ακτινογραφία θώρακος, συχνά, αναδεικνύονται διάχυτα κυψελιδικά διηθήματα, χαρακτηριστικά της διάμεσης πνευμονίτιδας, καθώς, και μικρές οζώδεις σκιάσεις ή λοβώδης πύκνωση, πυλαία λεμφαδενοπάθεια, ελάχιστη πλευριτική συλλογή. Τα ευρήματα αυτά παραμένουν για αρκετούς μήνες παρά την αγωγή.
Θεραπεία ψιττάκωσης
Η λοίμωξη αντιμετωπίζεται με αντιβιοτικά.
Οι τετρακυκλίνες και χλωραμφαινικόλη είναι τα φάρμακα εκλογής για τη θεραπεία ασθενών με ψιττάκωση. Οι περισσότεροι άνθρωποι ανταποκρίνονται σε δοξυκυκλίνη από το στόμα, υδροχλωρική τετρακυκλίνη, ή χλωραμφαινικόλη. Πρέπει να αποφεύγονται τα γαλακτοκομικά και η έκθεση στον ήλιο. Σε νεφρική ανεπάρκεια μειώνεται η δόση. Δεν πρέπει να χορηγούνται στο πρώτο τρίμηνο εγκυμοσύνης και σε παιδιά κάτω των 8 ετών.
Για την αρχική θεραπεία των σοβαρά άρρωστων ασθενών, η δοξυκυκλίνη μπορεί να χορηγηθεί ενδοφλεβίως. Η ύφεση των συμπτωμάτων είναι συνήθως εμφανής μέσα σε 48-72 ώρες. Ωστόσο, υποτροπή μπορεί να συμβεί, και η θεραπεία πρέπει να συνεχιστεί για τουλάχιστον 10-14 ημέρες αφού υποχωρήσει ο πυρετός.
Αν και δεν έχει προσδιοριστεί in vivo η αποτελεσματικότητα της, η ερυθρομυκίνη είναι το καλύτερο αντιβιοτικό για τα άτομα για τα οποία η τετρακυκλίνη αντενδείκνυται (π.χ., τα παιδιά ηλικίας κάτω των 9 ετών και έγκυες γυναίκες).
-Τετρακυκλίνη 500mg από το στόμα 4 φορές την ημέρα για 14-21 ημέρες.
-Δοξυκυκλίνη 100 mg από του στόματος 2 φορές την ημέρα για 14-21 ημέρες ή 100 mg ενδοφλέβια ανά 12 ώρες.
-Αζυθρομυκίνη 500 mg την πρώτη ημέρα και μετά 250 mg 4 φορές την ημέρα.
-Κλαριθρομυκίνη 500 mg ανά 12ωρο.
-Ερυθρομυκίνη 500 mg 4 φορές την ημέρα από το στόμα για 14-21 ημέρες.
-Ριφαμπικίνη 600-1200 mg από το στόμα την ημέρα με ερυθρομυκίνη για την ενδοκαρδίτιδα.
-Τα αντιβιοτικά που είναι β-λακτάμες δεν είναι αποτελεσματικά.
–Προφύλαξη σε άτομα με γνωστή έκθεση γίνεται με δοξυκυκλίνη 100 mg από το στόμα την ημέρα για 10 ημέρες.
Πρόγνωση ψιττάκωσης
Η θνητότητα με τη θεραπεία είναι μικρότερη από 1% και η ανταπόκριση αρχίζει 24-48 ώρες από την έναρξη της αντιβίωσης.
Η πλήρης ανάρρωση γίνεται μετά μήνες ή εβδομάδες και η ακτινογραφία μπορεί να έχει ευρήματα για 4 μήνες. Σε ηλικιωμένους και εξασθενημένους ασθενείς η θνητότητα είναι μεγαλύτερη.
Δεν καταλείπεται μόνιμη ανοσία.
Επιπλοκές ψιττάκωσης
- Μηνιγγίτιδα και εγκεφαλίτιδα
- Ενδοκαρδίτιδα, περικαρδίτιδα και μυοκαρδίτιδα
- Νεφρική ανεπάρκεια
- Οζώδες ερύθημα
- Παραρρινοκολπίτιδα
- Αναπνευστική ανεπάρκεια
- Αντιδραστική αρθρίτιδα
- Διάχυτη ενδοαγγειακή πήξη
- Βαλβιδοπάθεια
- Αυτόματη αποβολή
- Θυρεοειδίτιδα
- Παγκρεατίτιδα
Ψιττάκωση στα πτηνά
Στα πτηνά, η λοίμωξη από Chlamydophila psittaci αναφέρεται ως γρίπη των πτηνών από χλαμύδια.
Τα μολυσμένα πτηνά εκκρίνουν τα βακτήρια μέσω των κοπράνων και των ρινικών εκκρίσεων, τα οποία μπορούν να παραμείνουν μολυσματικά για αρκετούς μήνες. Πολλά στελέχη παραμένουν αδρανή στα πουλιά μέχρι να ενεργοποιηθούν από την ελαττωμένη άμυνα. Τα πουλιά είναι φορείς για τη διανομή των χλαμυδίων, επειδή πολλά ζώα τρέφονται με τα περιττώματα των πουλιών. Σημεία που δείχνουν μόλυνση των πτηνών στα πτηνά είναι φλεγμονή στα μάτια, δυσκολία στην αναπνοή και υδαρή περιττώματα.
Η μόλυνση γίνεται, συνήθως, μέσω των περιττωμάτων από ένα άλλο μολυσμένο πουλί, αν και μπορεί επίσης να μεταδοθεί μέσω των φτερών και των αυγών με εισπνοή ή κατάποση.
Τα στελέχη C. psittaci μολύνουν τα επιθηλιακά κύτταρα του βλεννογόνου και των μακροφάγων της αναπνευστικής οδού και μετά μεταδίδεται στα περισσότερα όργανα, στους επιπεφυκότες, και τη γαστρεντερική οδό. Μπορεί, επίσης, να περάσει στα αυγά. Ο C. psittaci ορότυπος Α είναι ενδημικός μεταξύ των πουλιών και προκαλεί σποραδική νόσο σε ανθρώπους, άλλα θηλαστικά και χελώνες. Ο ορότυπος Β είναι ενδημικός στους περιστέρια, έχει απομονωθεί από τις γαλοπούλες. Οι ορότυποι C και D είναι επικίνδυνοι για τους εργαζόμενους σε σφαγεία και για τα άτομα που έρχονται σε επαφή με τα πτηνά. Ο ορότυπος Ε υπάρχει σε μια ποικιλία πτηνών ξενιστών σε όλο τον κόσμο.
Η θεραπεία των πτηνών γίνεται, συνήθως, μέ αντιβιοτικά, όπως η δοξυκυκλίνη ή τετρακυκλίνη, και μπορούν να χορηγηθούν με σταγόνες στο νερό, ή ενέσεις. Πολλά στελέχη του C. psittaci είναι ευαίσθητα σε βακτηριοφάγους.
Τα καλύτερα συμπληρώματα διατροφής για τις λοιμώξεις
Πατήστε, εδώ, για να παραγγείλετε τα κατάλληλα συμπληρώματα διατροφής για τις λοιμώξεις
Η καθοδήγηση για την επιλογή των ποιων συμπληρωμάτων διατροφής, από τα ανωτέρω, είναι κατάλληλα για την ασθένειά σας θα γίνει σε συνεννόηση με το θεράποντα ιατρό.
Διαβάστε, επίσης,
Πολυμυοσίτιδα και δερματομυοσίτιδα
Είναι υγιεινό να φιλάτε τον σκύλο σας;
Τα επικίνδυνα συστατικά στα εμβόλια
Ο ιός της ευλογιάς είναι βιολογικό όπλο
