Σύγχρονη εργαστηριακή διάγνωση της αθηροσκλήρωσης

23 Μαρτίου 2015

Λιπιδαιμική ταυτότητα ασθενούς

Η σύγχρονη εργαστηριακή διάγνωση της αθηρωμάτωσης ή αθηροσκλήρωσης και των διαταραχών των λιπιδίων

Η αθηροσκλήρωση αποτελεί την κύρια αιτία εμφάνισης καρδιοαγγειακών νοσημάτων. Η σύγχρονη εργαστηριακή διάγνωση της αθηρωμάτωσης, πρέπει να γίνεται με δείκτες που αντικατοπτρίζουν την πλήρη επίδραση όλων των δομικών στοιχείων των λιπιδίων του πλάσματος που εμπλέκονται στον σχηματισμό της αθηρωματικής πλάκας.

Η λιπιδαιμική ταυτότητα του ασθενούς

1) HDL χοληστερόλη

2) Μη HDL χοληστερόλη (Μη HDL χοληστερόλη =η συσσωρευμένη ολική χοληστερόλη σε όλες τις λιποπρωτεϊνες εκτός την HDL = χυλομικρά + πολύ χαμηλής πυκνότητας λιποπρωτεϊνες (VLDL) + διάμεσης πυκνότητας λιποπρωτεϊνες (IDL) + χαμηλής πυκνότητας λιποπρωτεϊνες (LDL) + λιποπρωτεϊνη (α) Lp(a).

Δηλαδή μη HDL χοληστερίνη (mg/dl) = Ολική χοληστερίνη-HDL χοληστερίνη

3) Τριγλυκερίδια

Η λιπιδαιμική ταυτότητα είναι πολύ χρήσιμη, ιδίως, όταν συνυπάρχει υπερτριγλυκεριδαιμία (> 200mg/dL) και σε διαβητικούς ασθενείς με παχυσαρκία και αντίσταση στην ινσουλίνη.

Τα πλεονεκτήματα της μέτρησης της μη HDL χοληστερίνης σε σχέση με τη μέτρηση μόνο της LDL χοληστερίνης

1. Γίνεται συσχέτιση της VLDL με τα τριγλυκερίδια, γιατί η σχέση τους μπορεί να μεταβληθεί σε υπερτριγκυκεριδαιμία, όπου υπάρχουν ψευδώς χαμηλές τιμές LDL.

2. H μη HDL χοληστερίνη περιλαμβάνει εκτίμηση της ολικής απολιπρωτεϊνης Β (apoB) που περιέχεται σε λιποπρωτεϊνες και θεωρούνται αθηρογόνες, δηλαδή των VLDL, IDL και LDL, καθώς και της Lp (a).

3. H μη HDL χοληστερίνη μπορεί να αξιολογηθεί σε ασθενείς με επίπεδα τριγλυκεριδίων (200-499 mg/dL) και σε ασθενείς που δεν βρίσκονται σε κατάσταση νηστείας.

4. H μη HDL χοληστερίνη σχετίζεται ιδιαίτερα με την apoB που έχει ισχυρή προγνωστική αξία για την βαρύτητα της στεφανιαίας νόσου. Με τον προσδιορισμό, δηλαδή, της μη HDL χοληστερίνης υπολογίζεται έμμεσα η apoB σε υπερτριγλυκεριδαιμία και έχει διαγνωστική αξία ως παράγοντας κινδύνου αθηρωμάτωσης ίδια με αυτήν της apoB.

Αύξηση των επιπέδων της μη HDL χοληστερίνης κατά 1mg/dL αυξάνει τον κίνδυνο θανάτου από καρδιοαγγειακή νόσο κατά 5% και είναι ισχυρός προγνωστικός δείκτης.

Άρα σε ασθενείς με υπερτριγλυκεριδαιμία συνιστάται μετά την μείωση των τριγλυκεριδίων και η μείωση των επιπέδων της μη HDL χοληστερίνης.

Η έννοια της καλής και της κακής χοληστερίνης υπάρχει αλλά η κακή χοληστερίνη δεν είναι μόνο η LDL, αλλά η μη HDL χοληστερίνη.

Θεραπευτικοί στόχοι (mg/dL)

Κατηγορία κινδύνου	LDL	Μη HDL	ApoB
ΣΝ ή άλλος ισοδύναμος κίνδυνος με τη ΣΝ	< από 100	< από 130	< από 90
Πολλαπλοί παράγοντες κινδύνου > από2	< από 130	< από 160	< από 110
0-1 παράγοντας κινδύνου	< από 160	< από 190	< από 130