Γιατί δεν πρέπει να γίνεται αφαίρεση λεμφαδένων σε καρκίνο
Ειδικός Παθολόγος-Ογκολόγος, MD, PhD
Λεμφικό σύστημα είναι το δίκτυο αγγείων του οργανισμού που άγει το επιπλέον υγρό των ιστών, από αυτούς προς την κυκλοφορία του αίματος. Από τη στιγμή που το υγρό των ιστών του σώματος εισέρχεται σε ένα λεμφαγγείο, ονομάζεται λέμφος. Η λέμφος, δηλαδή, είναι μεσοκυττάριο υγρό του σώματος που αποτελείται από πλάσμα και ελεύθερα κύτταρα, τα λεμφοκύτταρα.
Ο λεμφικός ιστός χαρακτηρίζεται από την περιεκτικότητά του σε δικτυωτά κύτταρα, ίνες, μακροφάγα, λεμφοκύτταρα και πλασματοκύτταρα. Βρίσκεται στα λεμφογάγγλια, στο σπλήνα, στις αμυγδαλές, στο θύμο και τον μυελό των οστών.
Τα λεμφικά τριχοειδή, που είναι τα μικρότερα αγγεία του δικτύου σχηματίζουν δίκτυο που απάγει τη λέμφο από τους ιστούς. Από τα λεμφοφόρα τριχοειδή, η λέμφος φέρεται στα μικρά λεμφαγγεία, από τη συμβολή των οποίων σχηματίζονται τα μεγάλα λεμφαγγεία. Τα λεμφαγγεία έχουν κομπολογιοειδή εμφάνιση, εξαιτίας των πολυάριθμων βαλβίδων που υπάρχουν στον αυλό τους. Τελικά, το λεμφικό σύστημα επικοινωνεί με το φλεβικό και η λέμφος χύνεται στις φλέβες, αφού προηγουμένως, υποχρεωτικά έχει περάσει από τουλάχιστον ένα λεμφογάγγλιο ή λεμφαδένα. Η λέμφος χύνεται στο φλεβικό σύστημα στη βάση του τραχήλου (λαιμού) με δύο μεγάλα λεμφαγγεία που ονομάζονται μείζων και ελάσσων θωρακικός πόρος. Η φλέβα στην οποία χύνεται τελικά το λεμφικό υγρό ονομάζεται άνω κοίλη φλέβα. Το λεμφικό σύστημα είναι πιο ανεπτυγμένο στα σημεία του σώματος που είναι πύλες αντιγόνων, δηλαδή στα σημεία από όπου μπορούν πιο εύκολα να εισέλθουν στον οργανισμό βλαπτικοί παράγοντες. Η ημερήσια παραγωγή λέμφου είναι περίπου 12 λίτρα.
Η λέμφος αποτελείται από λεμφοκύτταρα και μεσοκυττάρια ουσία. Η λέμφος είναι το υγρό που περιέχεται μέσα στα λεμφαγγεία και τα λεμφογάγγλια και που τελικά αποχετεύεται στο φλεβικό αίμα με τους δυο θωρακικούς πόρους. Προέρχεται από το υγρό των ιστών, ενώ όταν διέρχεται από τα λεμφογάγγλια εμπλουτίζεται με λεμφοκύτταρα και αντισώματα, που μεταφέρονται με τη λέμφο στο αίμα. Επιπλέον, με τη λέμφο μεταφέρεται στο αίμα και το λεύκωμα που εξέρχεται, σε μικρά ποσά, από τα αιμοφόρα τριχοειδή στο υγρό των ιστών, καθώς και οποιοδήποτε άλλο λεύκωμα είτε και άλλη μεγαλομοριακή ένωση, που ενδεχόμενα παράγεται είτε εισάγεται παρεντερικώς μέσα στους ιστούς (τοξίνες, φάρμακα, κ.λπ.), καθώς και μικροοργανισμοί.
Ειδικότερα η λέμφος είναι ένα κιτρινωπό υγρό αλκαλικής αντιδράσεως. Η σύνθεσή του είναι ανάλογη με εκείνη του πλάσματος του αίματος. Περιέχει λευκά αιμοσφαίρια και κυρίως λεμφοκύτταρα. Το ποσό της παραγόμενης λέμφου δεν είναι σταθερό, αλλά εξαρτάται κατά κύριο λόγο, από τη λειτουργία των οργάνων και γενικότερα από τις τοπικές συνθήκες που επικρατούν στον ιστό ή το όργανο. Γίνεται αντιληπτό, ότι κατά τη λειτουργία οργάνων (π.χ. μυών, γαστρεντερικού σωλήνα, κ.λπ.) παράγεται πολύ μεγαλύτερο ποσό λέμφου σε σύγκριση με την κατάσταση ηρεμίας τους. Η διαφορά πίεσης μεταξύ των λεμφοφόρων τριχοειδών και της φλεβικής πίεσης στην αριστερή και δεξιά φλεβώδη γωνία συντελούν στην κίνηση της λέμφου προς την εκβολή των θωρακικών πόρων. Η διαφορά αυτή δημιουργείται με τη συνεχή είσοδο υγρού μέσα στα λεμφοφόρα τριχοειδή και τις περισταλτικές κινήσεις του τοιχώματος των λεμφαγγείων, που αρχίζουν από διάφορα σημεία τους και προχωρούν προς το κέντρο.
Το λεμφικό σύστημα επαναφέρει στο αιμοφόρο αγγειακό σύστημα μέρος του υγρού, το οποίο διηθείται από τα αιμοφόρα τριχοειδή αρτηρίδια προς τους ενδιάμεσους ιστούς, αλλά δεν επανέρχεται όλο δια των φλεβιδίων. Η λέμφος, ακολουθεί μονόδρομη πορεία από την περιφέρεια προς την καρδιά, στην οποία και χύνεται, και έτσι επέρχεται η αποκατάσταση του όγκου του αίματος.
Οι λειτουργίες του λεμφικού συστήματος
-Η λέμφος βοηθάει στη θρέψη, μεταφέροντας τα διάφορα λίπη, που απορροφούνται από το λεπτό έντερο, στο ήπαρ, όπου επεξεργάζονται. Η μεταφορά των λιπαρών συστατικών, υπό μορφή χυλομικρών, γίνεται από το πεπτικό σύστημα προς το κυκλοφορικό. Τα λιπαρά συστατικά των τροφών συλλέγονται από τα λεμφικά αγγεία που περιβάλλουν το έντερο, μεταφέρονται στη χυλοφόρο δεξαμενή, και από εκεί μέσω του θωρακικού αγωγού στην καρδιά.
-Επίσης, βοηθάει στην αποχέτευση και τον καθαρισμό, μεταφέροντας κύτταρα και διάφορες ουσίες, τα οποία δεν είναι απαραίτητα για την λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού.
-Ακόμη, βοηθάει στην άμυνα του οργανισμού, η οποία ολοκληρώνεται μέσα στα λεμφογάγγλια, στα οποία κατακρατούνται μικρόβια, τοξίνες, καρκινικά κύτταρα και άλλα παθολογικά στοιχεία που μεταφέρει η λέμφος, ενώ συγχρόνως τα καταστρέφουν με φαγοκυττάρωση (ιοί, βακτήρια, πρωτόζωα, μύκητες, τοξίνες). Αυτό επιτυγχάνεται με τα λεμφοκύτταρα τα οποία έχουν την ικανότητα να αναγνωρίζουν κάποιο κύτταρο ή κάποιο χημικό μεγαλομόριο ως ξένο (αντιγόνο) οπότε ενεργοποιούνται και οι ειδικοί αμυντικοί μηχανισμοί.
Το σύνολο των ιστών και οργάνων που φιλοξενούν τα κύτταρα που συμμετέχουν στην ανοσιακή απάντηση, απαρτίζουν το λεμφικό σύστημα, το οποίο είναι οργανωμένο είτε σε όργανα με λεπτή κάψα είτε σε διάχυτες αθροίσεις λεμφαδενικού ιστού.
Έτσι, τα κύρια λεμφικά όργανα και οι ιστοί ταξινομούνται σε κεντρικά ή πρωτογενή και σε περιφερικά ή δευτερογενή λεμφικά όργανα.
Τα κεντρικά ή πρωτογενή λεμφικά όργανα αποτελούν τις κύριες θέσεις λεμφοποίησης, καθώς σε αυτά, παράγονται, διαφοροποιούνται από τα στελεχιαία λεμφοειδή κύτταρα, πολλαπλασιάζονται και ωριμάζουν σε λειτουργικά επαρκή κύτταρα. Στα κεντρικά λεμφικά όργανα, αδρανοποιούνται και καταστρέφονται τα λεμφοκύτταρα που αναγνωρίζουν τα αντιγόνα. Στα θηλαστικά και στον άνθρωπο, κεντρικά λεμφικά όργανα είναι ο μυελός των οστών, από τον οποίο προέρχονται όλα τα λεμφοκύτταρα, και ο θύμος, όπου τα Τ- λεμφοκύτταρα ωριμάζουν και ουσιαστικά αποκτούν το σύνολο των ειδικών αντιγονικών υποδοχέων, το οποίο τα καθιστά ικανά να αντιμετωπίζουν το αντιγονικό φορτίο που θα συναντήσουν στη μετέπειτα ζωή τους. Αντίθετα, τα Β- λεμφοκύτταρα ωριμάζουν στο ήπαρ του εμβρύου και στο μυελό των οστών. Τα ώριμα πλέον λεμφοκύτταρα μεταναστεύουν από τα κεντρικά στα περιφερειακά λεμφικά όργανα.
Τα περιφερικά ή δευτερογενή λεμφικά όργανα είναι τα όργανα, στα οποία μεταφέρονται τα λεμφοκύτταρα που έχουν ωριμάσει στα κεντρικά λεμφικά όργανα. Στα περιφερικά αυτά όργανα, τα ώριμα λεμφοκύτταρα αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, με τα διάφορα συνοδά κύτταρα, αλλά και με τα ξένα αντιγόνα. Τα περιφερικά λεμφικά όργανα εντοπίζονται σε στρατηγικά σημεία του οργανισμού, που τους επιτρέπουν να εκπληρώνουν κατά τον καλύτερο τρόπο τη λειτουργική τους αποστολή, η οποία δεν είναι άλλη από την καθήλωση των αντιγόνων που εισέρχονται στον οργανισμό, τη διαμόρφωση του κατάλληλου περιβάλλοντος για την αλληλεπίδραση των λεμφοκυττάρων με τα αντιγόνα και την ευχερή διαφυγή των προϊόντων της ανοσιακής απάντησης (δραστικά Τ-κύτταρα και αντισώματα) προς τη συστηματική κυκλοφορία. Στα περιφερικά όργανα ανήκουν οι καλά οργανωμένες και περιβαλλόμενες από κάψα λεμφικές δομές, δηλαδή οι λεμφαδένες και ο σπλήνας, που γι ‘αυτόν ακριβώς τον λόγο ονομάζονται και συστηματικά περιφερικά λεμφικά όργανα, και οι λιγότερο οργανωμένες και άνευ κάψας συναθροίσεις λεμφικού ιστού που απαντώνται σε ολόκληρο τον οργανισμό, εκτός του κεντρικού νευρικού συστήματος. Το μεγαλύτερο μέρος του μη οργανωμένου λεμφικού ιστού απαντάται κοντά στους βλεννογόνους και γι ‘αυτό οι αντίστοιχες λεμφικές συναθροίσεις ονομάζονται βλεννογονικοί λεμφικοί ιστοί.
Εκτός λοιπόν των λεμφαδένων και του σπλήνα, λεμφοκύτταρα υπάρχουν και σε πολλούς άλλους ιστούς. Διάσπαρτα λεμφοκύτταρα, με διαφορετικά μάλιστα ανοσοφαινοτυπικά χαρακτηριστικά, απαντώνται στη βασική στοιβάδα (lamina propria λεμφοκύτταρα, LPLs) των βλεννογόνων διάφορων οργάνων, όπως το στομάχι, το λεπτό και το παχύ έντερο, στις ανώτερες και κατώτερες αναπνευστικές οδούς κ.ά. Έτσι, συναθροίσεις λεμφοκυττάρων, είτε διάχυτες είτε οργανωμένες σε μονήρη ή συρρέοντα λεμφοζίδια με βλαστικά κέντρα, με δομή και λειτουργία ανάλογη των λεμφαδένων, υπάρχουν στη βασική μεμβράνη και στις υποβλεννογόνιες περιοχές της πεπτικής, της αναπνευστικής και της ουροποιογεννητικής οδού. Αυτός ο λεμφικός ιστός αποτελεί το λεγόμενο ανοσοποιητικό σύστημα των βλεννογόνων αντιπροσωπευτικά στοιχεία του οποίου είναι οι Παϋέριες πλάκες του τελικού ειλεού, τα υποβλεννογόνια λεμφοζίδια της σκωληκοειδούς απόφυσης, οι αμυγδαλές και τα υποβλεννογόνια λεμφοζίδια που απαντώνται κατά μήκος των ανώτερων αναπνευστικών οδών και των βρόγχων. Αντίθετα, το ανοσοποιητικό σύστημα του δέρματος αποτελείται από τα ενδοεπιδερμιδικά λεμφοκύτταρα, καθώς και από τα λεμφοκύτταρα και τα συνοδά κύτταρα της επιδερμίδας. Ιδιαίτερης σημασίας είναι τα αντιγονοπαρουσιαστικά κύτταρα Langerhans που εντοπίζονται στην βασική στοιβάδα της επιδερμίδας. Ένας αριθμός κυττάρων Langerhans πιστεύεται ότι μεταναστεύουν στα λεμφικά όργανα, όπου αναγνωρίζονται ως δενδριτικά κύτταρα.
Ανάπτυξη έκτοπου λεμφικού ιστού είναι δυνατόν να παρατηρηθεί σε σημεία έντονης ανοσιακής απάντησης, όπως, π.χ., συμβαίνει στον αρθρικό θύλακο ατόμων με ρευματοειδή αρθρίτιδα, όπου μπορεί να αναπτυχθούν ακόμη και λεμφοζίδια με εμφανή βλαστικά κέντρα.
Σε περίπτωση ανεπάρκειας του λεμφικού συστήματος (π.χ. απόφραξη) παρατηρείται συγκέντρωση στην περιφέρεια υπερβολικού ποσού μεσοκυττάριου υγρού με συνέπεια το οίδημα και τη μεγάλη διόγκωση της εμπλεκόμενης περιοχής. Στην περίπτωση των κάτω άκρων μπορεί η κατάσταση αυτή να πάρει μορφή χαρακτηριζόμενη ως ελεφαντίαση.
wikipedia
Γιατί δεν πρέπει να γίνεται αφαίρεση λεμφαδένων σε καρκίνο
Όταν προκαλείται λεμφική συμφόρηση στην δεξαμενή του χυλού δεν μπορούν να αποβληθούν οι φθαρμένες κυτταρικές πρωτεϊνες και αυτό προκαλεί λεμφοίδημα…
Το σώμα μας ανανεώνει 30 δισεκατομμύρια γηρασμένα κύτταρα σε καθημερινή βάση.
Όταν ένας ασθενής ξαπλώνει ανάσκελα, μπορεί να εντοπίσει τα λεμφοιδήματα, ως επώδυνα, σκληρά γρομπαλάκια, για παράδειγμα γύρω από τον ομφαλό, που μερικές φορές είναι μεγάλα.
Τα λεφοιδήματα αυτά προκαλούν οσφυαλγία, πρήξιμο στην κοιλιά, μετεωρισμό και σωσίβια στην κοιλιά.
Οι νόσοι που προκαλούν τα λεμφοιδήματα είναι o διαβήτης, oi καρδιοπάθειες και o καρκίνος.
Το πρήξιμο στην κοιλιακή χώρα συνοδεύεται από οίδημα προσώπου, διπλό προγούλι, πρήξιμο κάτω από τα μάτια και διόγκωση της περιοχής του λαιμού.
Το 80% του λεμφικού συστήματος βρίσκεται στην εντερική οδό και έτσι το έντερο είναι το κέντρο του ανοσοποιητικού συστήματος. Το λεμφοίδημα στο έντερο οφείλεται στη συσσώρευση υπερβολικής ποσότητας τοξινών στο έντερο.
Και όταν ένας λεμφικός πόρος αποφράσσεται η λέμφος δεν μπορεί να παροχετευθεί και τα λεμφογάγγλια που βρίσκονται κατά μήκος του αποφραγμένου λεμφικού πόρου δεν μπορούν να εξουδετερώσουν τα νεκρά και τα ζωντανά φαγοκύτταρα και τα μικρόβια, τις τοξίνες και τα καρκινικά κύτταρα που έχουν καταπιεί. Η ατελής καταστροφή προκαλεί φλεγμονή στα λεμφογάγγλια, διόγκωση και υπεραιμία. Στη συνέχεια, στο αίμα εισέρχεται μολυσμένο υλικό και προκαλείται σηψαιμία και επιμόλυνση του αίματος με τοξικούς παράγοντες και καρκινικά κύτταρα. Η κατακράτηση υγρών με πρήξιμο στην κοιλιά, τα χέρια, τα πέλματα, τους αστραγάλους, τα μάτια και το πρόσωπο είναι ο προάγγελος των χρόνιων παθήσεων.
Αν κάποιος, συνεχώς, έχει λεμφική συμφόρηση θα προκληθεί καρκινική μετάλλαξη. Ο θωρακικός πόρος που παροχετεύει τη λέμφο προς τον αριστερό λεμφικο πόρο υπερφορτώνεται από τη συνεχή εισροή τοξινών και παθαίνει και αυτός συμφόρηση. Όμως, ο θωρακικός πόρος συνδέεται με πολλούς λεμφικούς πόρους που αδειάζουν τα τελικά άχρηστα προϊόντα τους στον θωρακικό πόρο. Ο θωρακικός πόρος αφαιρεί από την κυκλοφορία το 85% των τελικών προϊοντων του κυτταρικού μεταβολισμού και των τοξινών και αν αυτά δεν μπορούν να παροχετευθούν θα οδηγηθούν σε άλλα απομακρυσμένα σημεία του σώματος, με αποτέλεσμα λεμφοίδημα και οιδήματα στο σώμα.
Τα προϊόντα του τελικού μεταβολισμού και οι τοξίνες εγκλωβίζονται έτσι σε μια περιοχή του σώματος και εκδηλώνονται τα πρώτα συμπτώματα της νόσου και αρχίζει η ανάπτυξη ανώμαλων κυττάρων που γίνονται καρκινικά.
Οι νόσοι της χρόνιας λεμφικής συμφόρησης
- Παχυσαρκία,
- Κύστεις μήτρας και ωοθηκών,
- Διόγκωση του προστάτη,
- Αρθρίτιδες,
- Διόγκωση της αριστερής κοιλίας της καρδιάς,
- Συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια,
- Συμφόρηση των βρόγχων και των πνευμόνων
- Διόγκωση των λεμφαδένων του τραχήλου,
- Δυσκαμψία αυχένα και ώμων,
- Οσφυαλγία,
- Κεφαλαλγίες,
- Ημικρανίες,
- Ζάλη και ίλιγγος,
- Πόνος στα αυτιά,
- Εμβοές,
- Βαρυκοϊα,
- Κρυολογήματα,
- Παραρρινοκολπίτιδες,
- Ιγμορίτιδα,
- Αλλεργική ρινίτιδα,
- Άσθμα,
- Διόγκωση του θυρεοειδούς,
- Οφθαλμικές παθήσεις, όπως γλαύκωμα,
- Κακή όραση,
- Πρήξιμο στους μαστούς,
- Οζίδια των μαστών,
- Διόγκωση και κύστεις των νεφρών,
- Οίδημα στα πόδια και τα σφυρά,
- Πόνοι στην πλάτη,
- Στομαχικές διαταραχές,
- Σπληνομεγαλία,
- Σκολίωση,
- Εγκεφαλικές διαταραχές,
- Διαταραχές μνήμης,
- Σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου,
- Κήλες,
- Πολύποδες παχέος εντέρου
- Διαταραχές αναπαραγωγικού συστήματος,
- Πιτυρίδα κ.ά
Ο θωρακικός πόρος αφού συλλέξει τη λέμφο από όλα τα μέρη του σώματος, εκτός από τη δεξιά πλευρά της κεφαλής και του τραχήλου, το δεξί άνω άκρο και το άνω δεξί τεταρτημόριο, ενώνεται με τον αριστερό λεμφικό πόρο που οδηγεί τη λέμφο στο κυκλοφορικό σύστημα παροχετεύοντάς την στην αριστερή υποκλείδιο φλέβα που βρίσκεται στη βάση του λαιμού. Η φλέβα αυτή ενώνεται με την άνω κοίλη φλέβα που εκβάλλει στην καρδιά. Η λεμφική συμφόρηση εμποδίζει τη λεμφική αποστράγγιση από διάφορα όργανα ή τμήματα του σώματος και επιτρέπει την είσοδο τοξικού υλικού στην καρδιά και τις αρτηρίες και προκαλείται καρδιομεγαλία. Επίσης, οι τοξικές ουσίες και άλλοι νοσογόνοι παράγοντες εισέρχονται στη γενική κυκλοφορία και εξαπλώνονται σε άλλες περιοχές του σώματος.
Η λεμφική συμφόρηση στην πλειονότητα των περιπτώσεων οφείλεται σε ηπατική συμφόρηση, κακή διατροφή και έλλειψη άσκησης. Η λεμφική συμφόρηση μπορεί να προκαλέσει καρκίνο του λεμφικού συστήματος.
Απαιτείται αποτοξίνωση του ήπατος, ισορροπημένη διατροφή και άσκηση.
Το λεμφοίδημα είναι παρενέργεια της συμβατικής θεραπείας για τον καρκίνο.
Ήρθε η ώρα η ιατρική κοινότητα να αναγνωρίσει ότι το λεμφοίδημα μπορεί να αποφευχθεί και ότι συνδέεται με την αφαίρεση των λεμφαδένων.
Οι ογκολόγοι συστήνουν την αφαίρεση λεμφαδένων μετά τη διάγνωση του καρκίνου. Η αφαίρεση των λεμφαδένων γίνεται σε πολλούς καρκίνους (καρκίνος του μαστού, καρκίνος του προστάτη, καρκίνος του τραχήλου, καρκίνος του παχέος εντέρου, μελάνωμα, καρκίνος των ωοθηκών, και άλλοι).
Η συμβατική ιατρική άποψη είναι ότι οι λεμφαδένες περιέχουν καρκινικά κύτταρα και ως εκ τούτου πρέπει να αφαιρούνται. Ταυτόχρονα, ο καρκίνος είναι μια συστηματική νόσος, έτσι αφαιρώντας τους λεμφαδένες δε λύνεται το πρόβλημα.
Με άλλα λόγια, οι διόγκωση των λεμφαδένων δεν είναι το πρόβλημα και ούτε είναι ο όγκος. Ο όγκος και / ή η διόγκωση των λεμφαδένων είναι το αποτέλεσμα του προβλήματος.
Η χειρουργική επέμβαση των λεμφαδένων δεν αντιμετωπίζει την υποκείμενη αιτία του καρκίνου ούτε και η χημειοθεραπεία ούτε και η ακτινοβολία!
Επιπλέον, όταν λεμφαδένες έχουν ως ρόλο να συλλαμβάνουν καρκινικά κύτταρα.
Οι διογκωμένοι λεμφαδένες δε σημαίνουν μετάσταση, αλλά είναι αντίδραση στη νόσο και σημαίνει ότι κάνουν καλά τη δουλειά τους.
Η χειρουργική αφαίρεση των λεμφαδένων, ως ένας τρόπος για τη μείωση της μετάστασης, στην πραγματικότητα προκαλεί περισσότερο κακό παρά καλό, λόγω των δυνητικών επιπλοκών από το λεμφοίδημα.
Η αφαίρεση των λεμφαδένων δεν αυξάνει την επιβίωση.
Όταν το λεμφικό σύστημα υποστεί βλάβη, είτε με χειρουργική επέμβαση ειτε με ακτινοβολία…
Η απομάκρυνση των λεμφαδένων κατά την διάρκεια χειρουργικής επέμβασης εξακολουθεί να αποτελεί μέρος της μαστεκτομής, για παράδειγμα, ακόμη και αν σε ορισμένες, λιγότεροι λεμφαδένες απομακρύνονται, χωρίς να επηρεάζεται άμεσα η επιβίωση και να δικαιολογούνται οι επιπλοκές που θα προκύψουν οποιαδήποτε στιγμή στη ζωή ενός ατόμου μετά.
Συμπληρωματικές και εναλλακτικές θεραπείες πρέπει να ενσωματωθούν στη θεραπεία των ασθενών με καρκίνο για τη βελτίωση της επιβίωσης.
Το κατεστραμμένο λεμφικό σύστημα σημαίνει ότι ένα άτομο είναι πολύ πιο ευαίσθητο στον καρκίνο και σε άλλες χρόνιες νόσους, γιατί το λεμφικό σύστημα βοηθά το σώμα να επουλωθεί γρηγορότερα και καλύτερα.
Η συνολική επιβίωση για όσους έχουν μελάνωμα και υποβάλλονται σε βιοψία φρουρού λεμφαδένα (SLNB) δεν αυξάνεται και μάλιστα αυξάνεται ο κίνδυνος για απομακρυσμένη νόσο αργότερα.
Το λεμφοίδημα δεν είναι απλά μια «παρενέργεια» της αφαίρεσης λεμφαδένων
Φανταστείτε για παράδειγμα ότι σε μια περιοχή παθαίνετε ένα έγκαυμα και τα λεμφοκύτταρα πρέπει να φθάσουν γρήγορα σε αυτή την περιοχή. Σε ένα λεμφικό σύστημα – που έχει υποστεί βλάβη δεν επιτρέπεται στα κατάλληλα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος να φθάσουν στην πληγείσα περιοχή, και η επούλωση θα διαρκέσει πολύ περισσότερο.
Όσοι καρκινοπαθείς έχουν λεμφοιδήματα δεν έχουν καλή ποιότητα ζωής. Έχουν αδυναμία, μείωση της αισθητικότητας και μεγαλύτερο κίνδυνο σοβαρών λοιμώξεων όπως η κυτταρίτιδα, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε σήψη.
Αν έχετε καρκίνο, συζητήστε με τους γιατρούς σας και ζητήστε τους να μην σας αφαιρέσουν τους λεμφαδένες.
Κάθε καρκινοπαθής είναι ένα μοναδικό άτομο και κάθε καρκίνος είναι διαφορετικός.
Οι γιατροί σας θα πρέπει να σταθμίσουν τους κινδύνους και τα οφέλη από τις θεραπείες στις οποίες σας υποβάλλουν.
Υπάρχουν και άλλες επιλογές… για να θεραπευθείτε…
Η ζωή είναι πολύτιμη.
Η ζωή είναι δική σας. Πάρτε την στα χέρια σας!
Το μοριακό προφίλ του όγκου είναι απαραίτητο και χρήσιμο εργαλείο για τη θεραπευτική σας απόφαση.
Ζητείστε την εξέταση πριν κάνετε οποιαδήποτε θεραπεία. Η ζωή σας είναι πολύτιμη.
Ζητήστε από την EMEDI πληροφορίες για το μοριακό προφίλ του όγκου.
Διαβάστε περισσότερα για την Σάββη Μάλλιου Κριαρά
Εμπιστευθείτε τους διατροφικούς συμβούλους της EMEDI
Εμπιστευθείτε το ογκολογικό συμβούλιο της EMEDI
Τα κατάλληλα συμπληρώματα διατροφής για τον καρκίνο
Πατήστε, εδώ, για να παραγγείλετε τα κατάλληλα συμπληρώματα διατροφής για τον καρκίνο
Η καθοδήγηση για την επιλογή των ποιων συμπληρωμάτων διατροφής, από τα ανωτέρω, θα επιλεγούν για την ασθένειά σας θα γίνει σε συνεννόηση με το θεράποντα ιατρό.
Διαβάστε, επίσης,
Καθαρίστε το λεμφικό σας σύστημα
Τρόποι για να καθαρίσετε το σώμα σας
Κάντε αποτοξίνωση του λεμφικού σας συστήματος
Η θεραπεία για όλες τις κυτταρίτιδες
Ο καλύτερος χυμός για την κυτταρίτιδα
Φυσική αποκατάσταση στον καρκίνο
Πρόληψη και αντιμετώπιση λεμφοιδήματος
Ανάπτυξη κακοήθειας μετά από μεταμόσχευση οργάνων
Τα καλύτερα βότανα για το λεμφοίδημα και την κυτταρίτιδα
