Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024
ΑρχικήΕναλλακτικές ΘεραπείεςΣυμπληρώματα ΔιατροφήςΕίναι απαραίτητα τα αντιοξειδωτικά;

Είναι απαραίτητα τα αντιοξειδωτικά;

Πόσο χρειαζόμαστε τις αντιοξειδωτικές βιταμίνες

 

 

 

 

 

Ένα αντιοξειδωτικό είναι ένα μόριο που αναστέλλει την οξείδωση άλλων μορίων.

Η οξείδωση είναι μια χημική αντίδραση που μπορεί να παράγει ελεύθερες ρίζες, που οδηγούν σε αλυσιδωτές αντιδράσεις που μπορεί να βλάψουν τα κύτταρα. Αντιοξειδωτικά, όπως oi θειόλες ή το ασκορβικό οξύ (βιταμίνη C) μπορεί να τερματίσουν αυτές τις αλυσιδωτές αντιδράσεις.

Ο όρος «αντιοξειδωτικό» χρησιμοποιείται για βιομηχανικές χημικές ουσίες που προστίθενται σε προϊόντα για την πρόληψη της οξείδωσης, και για φυσικές χημικές ουσίες που βρίσκονται στα τρόφιμα και στους ιστούς του σώματος οι οποίες  έχουν ευεργετικές επιδράσεις στην υγεία.

Για την εξισορρόπηση της οξειδωτικής κατάστασης, τα φυτά και τα ζώα διατηρούν πολύπλοκα συστήματα αντιοξειδωτικά, όπως η γλουταθειόνη και ένζυμα (π.χ. καταλάση και υπεροξειδική δισμουτάση) που παράγονται εσωτερικά ή τα διαιτητικά αντιοξειδωτικά, όπως η βιταμίνη Α, η βιταμίνη C, και η βιταμίνη Ε.

Τα βιομηχανικά αντιοξειδωτικά έχουν διαφορετικές χρήσεις, όπως ως συντηρητικά τροφίμων και καλλυντικών.

Οι πολυφαινόλες έχουν αντιοξειδωτικές ιδιότητες. Σε πολλές πολυφαινόλες, η ομάδα κατεχόλης δρα ως δέκτης ηλεκτρονίων και επομένως είναι υπεύθυνη για την αντιοξειδωτική δράση. Μερικές πολυφαινόλες, όμως, δεν αφομοιώνονται σωστά από τον οργανισμό και χάνουν την αντιοξειδωτική τους δράση.

Τα διατροφικά αντιοξειδωτικά έχουν διερευνηθεί για τις επιδράσεις τους στις νευροεκφυλιστικές νόσους, όπως η νόσος του Alzheimer, η νόσος του Parkinson, και η αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση.

Σχετικά ισχυρή μείωση των οξέων στο σώμα μπορεί να γίνει μέσω δέσμευσης με διαιτητικά μέταλλα, όπως ο σίδηρος και ο ψευδάργυρος στο γαστρεντερικό σωλήνα και να αποτρέψουν την απορρόφησή τους. Αξιοσημείωτα παραδείγματα είναι το οξαλικό οξύ, οι τανίνες και το φυτικό οξύ. Η ανεπάρκεια ασβεστίου και σιδήρου δεν είναι ασυνήθιστες στη διατροφή στις αναπτυσσόμενες χώρες, όπου καταναλώνεται λιγότερο κρέας και υπάρχει μεγάλη κατανάλωση φυτικού οξέος από τα φασόλια και το άζυμο ψωμί ολικής άλεσης. Τα φασόλια, το κακάο, η σοκολάτα, το σπανάκι, τα γογγύλια και το ραβέντι μειώνουν το οξαλικό οξύ. Τα δημητριακά ολικής αλέσεως, το καλαμπόκι και τα όσπρια μειώνουν το φυτικό οξύ και το τσάι, τα φασόλια και το λάχανο μειώνουν τις τανίνες.

Τα αντιδραστικά είδη οξυγόνου που παράγονται σε κύτταρα περιλαμβάνουν το υπεροξείδιο του υδρογόνου (H2O2), το υποχλωριώδες οξύ (ΗΟΙΟ), και τις ελεύθερες ρίζες, όπως οι ρίζες υδροξειλίου (-ΟΗ) και το ανιόν υπεροξειδίου (O2 -).  Η ρίζα υδροξυλίου είναι ιδιαίτερα ασταθής και θα αντιδράσει ταχέως και μη ειδικά με τα περισσότερα βιολογικά μόρια. Το είδος αυτό παράγεται από το υπεροξείδιο του υδρογόνου από αντιδράσεις οξειδοαναγωγής, με μέταλλα, όπως η αντίδραση Fenton. Αυτά τα οξειδωτικά μπορούν να βλάψουν τα κύτταρα αρχίζοντας με αντιδράσεις χημικής αλυσίδας, όπως η υπεροξείδωση λιπιδίων, ή η οξείδωση του DNA ή των πρωτεϊνών. Η βλάβη στο DNA μπορεί να προκαλέσει μεταλλάξεις και πιθανώς καρκίνο, αν δεν αναστραφεί από μηχανισμούς επιδιόρθωσης του DNA, ενώ η βλάβη στις πρωτεΐνες προκαλεί αναστολή των ενζύμων, μετουσίωση και αποικοδόμηση πρωτεϊνών. 

Η χρήση του οξυγόνου ως μέρος της διαδικασίας για την παραγωγή μεταβολικής ενέργειας παράγει αντιδραστικά είδη οξυγόνου. 

Σε αυτή τη διαδικασία, ανιόν υπεροξειδίου παράγεται ως υποπροϊόν  στην αλυσίδα μεταφοράς ηλεκτρονίων. Ιδιαίτερα σημαντική είναι η μείωση του συνενζύμου Q. Αυτό το ασταθές ενδιάμεσο μπορεί να οδηγήσει  σε “διαρροή” ηλεκτρονίων, όταν τα ηλεκτρόνια αντιδρούν άμεσα με το οξυγόνο και σχηματίζουν το ανιόν υπεροξειδίου, αντί να κινείται μέσω της φυσιολογικής  σειράς με τις καλά ελεγχόμενες αντιδράσεις της αλυσίδας μεταφοράς ηλεκτρονίων. Υπεροξείδιο παράγεται, επίσης, από την οξείδωση των μειωμένων φλαβοπρωτεϊνών. Στα φυτά, στα φύκια, και τα κυανοβακτήρια, αντιδραστικά είδη οξυγόνου παράγονται, επίσης, κατά τη φωτοσύνθεση, ιδίως υπό συνθήκες υψηλής έντασης φωτός. Αυτό το αποτέλεσμα αντισταθμίζεται εν μέρει από τη συμμετοχή των καροτενοειδών  και στα φύκη και στα κυανοβακτήρια, με τη μεγάλη ποσότητα ιωδίου και σεληνίου.

Τα αντιοξειδωτικά ταξινομούνται σε δύο κατηγορίες, ανάλογα με το αν είναι διαλυτά στο νερό (υδρόφιλα) ή σε λιπίδια (λιπόφιλα). Σε γενικές γραμμές, τα υδατοδιαλυτά αντιοξειδωτικά αντιδρούν με οξειδωτικά στο κύτταρο κυτοσόλιο και στο πλάσμα του αίματος, ενώ τα λιποδιαλυτά αντιοξειδωτικά προστατεύουν τις κυτταρικές μεμβράνες από την υπεροξείδωση των λιπιδίων. Αυτές οι ενώσεις μπορούν να συντεθούν στο σώμα ή να λαμβάνονται από τη διατροφή. Τα διάφορα αντιοξειδωτικά είναι παρόντα σε ποικίλες συγκεντρώσεις στα σωματικά υγρά και τους ιστούς, με κάποια από αυτά, όπως η γλουταθειόνη ή η ubiquinone-συνένζυμο Q10 ως επί το πλείστον υπάρχουν εντός των κυττάρων, ενώ άλλα, όπως το ουρικό οξύ να είναι πιο ομοιόμορφα κατανεμημένα.

Η δράση ενός αντιοξειδωτικού εξαρτάται από τη σωστή λειτουργία των άλλων μελών του αντιοξειδωτικού συστήματος.

Το ποσό της προστασίας που παρέχεται από ένα αντιοξειδωτικό εξαρτάται, επίσης, από τη συγκέντρωή του, την αντιδραστικότητά του προς το συγκεκριμένο είδος δραστικού οξυγόνου, και την κατάσταση των αντιοξειδωτικών με τα οποία αλληλεπιδρά. 

Μερικές ενώσεις συμβάλλουν στην αντιοξειδωτική άμυνα με τη χηλοποίηση μετάλλων μετάπτωσης με κατάλυση και τα εμποδίζουν στην παραγωγή ελευθέρων ριζών στο κύτταρο. Ιδιαίτερα σημαντική είναι η ικανότητα να απομονώνουν το σιδήρο, με τις πρωτεϊνες δέσμευσης σιδήρου, όπως η τρανσφερρίνη κα η φερριτίνη. Το σελήνιο και ο ψευδάργυρος, συνήθως, αναφέρονται ως αντιοξειδωτικά θρεπτικά συστατικά, αλλά αυτά τα χημικά στοιχεία δεν έχουν τα ίδια αντιοξειδωτική δράση, αλλά απαιτούνται για τη δράση ορισμένων αντιοξειδωτικών ενζύμων.


Ουρικό οξύ 

Το ουρικό οξύ είναι το αντιοξειδωτικό με την υψηλότερη συγκέντρωση στο ανθρώπινο αίμα. Το ουρικό οξύ είναι ένα αντιοξειδωτικό οξυπουρίνης που παράγεται από την ξανθίνη από το ένζυμο οξειδάση ξανθίνης  και είναι ένα ενδιάμεσο προϊόν του μεταβολισμού της πουρίνης. Η ουρική οξειδάση καταλύει περαιτέρω την οξείδωση του ουρικού οξέος σε αλλαντοΐνη, αλλά στον άνθρωπο και τα περισσότερα ανώτερα πρωτεύοντα, το γονίδιο ουρική οξειδάση είναι μη λειτουργικό. Το ουρικό οξύ δρα ως αντιοξειδωτικό, μετριάζοντας το οξειδωτικό στρες που προκαλείται από την υποξία σε μεγάλο υψόμετρο.


Βιταμίνη C 

Το ασκορβικό οξύ ή “βιταμίνη C” είναι ένας μονοσακχαρίτης καταλύτης της οξείδωσης-αναγωγής. Το ασκορβικό οξύ είναι απαραίτητο για τη μετατροπή του προκολλαγόνου σε κολλαγόνο με οξείδωση των υπολειμμάτων προλίνης σε υδροξυπρολίνη. Σε άλλα κύτταρα, διατηρείται στην ανηγμένη μορφή της με αντίδραση με τη γλουταθειόνη, η οποία μπορεί να καταλύεται από την πρωτεΐνη δισουλφίδιο-ισομεράση και τις γλουταρεδοξίνες. Το ασκορβικό οξύ είναι ένας καταλύτης οξειδοαναγωγής που μπορεί να μειώσει αντιδραστικά είδη οξυγόνου, όπως το υπεροξείδιο του υδρογόνου. Εκτός από την άμεση αντιοξειδωτική δράση του, το ασκορβικό οξύ είναι, επίσης, ένα υπόστρωμα για το ένζυμο οξειδοαναγωγής υπεροξειδάση του ασκορβικού οξέος.


Γλουταθειόνη 

Η γλουταθειόνη συντίθεται στα κύτταρα από  αμινοξέα. Η γλουταθειόνη έχει αντιοξειδωτικές ιδιότητες, δεδομένου ότι η ομάδα θειόλης στην κυστεΐνη κατά το ήμισύ της είναι ένα αναγωγικό μέσο και μπορεί να οξειδωθεί. Σε κύτταρα, η γλουταθειόνη διατηρείται στην ανηγμένη μορφή από το ένζυμο αναγωγάση της γλουταθειόνης και με τη σειρά της μειώνει άλλους μεταβολίτες και ενζυμικά συστήματα, όπως το ασκορβικό στον κύκλο γλουταθειόνης-ασκορβικού, τις υπεροξειδάσες γλουταθειόνης και τις γλουταρεδοξίνες, αλλάς και αντιδρά απ ‘ευθείας με οξειδωτικά. Λόγω της υψηλής συγκέντρωσής της και του κεντρικό της ρόλου στη διατήρηση της οξειδοαναγωγικής κατάστασης του κυττάρου, η γλουταθειόνη είναι ένα από τα πιο σημαντικά κυτταρικά αντιοξειδωτικά. 


Μελατονίνη 

Η μελατονίνη είναι ένα ισχυρό αντιοξειδωτικό που διασχίζει εύκολα κυτταρικές μεμβράνες και τον αιματοεγκεφαλικό φραγμό.  


Βιταμίνη Ε 

Η βιταμίνη Ε είναι λιποδιαλυτή βιταμίνη με αντιοξειδωτικές ιδιότητες. Η μορφή α-τοκοφερόλη είναι το πιο σημαντικό λιποδιαλυτό αντιοξειδωτικό, και προστατεύει τις μεμβράνες από την οξείδωση αντιδρώντας με ρίζες που παράγονται κατά την υπεροξείδωση των λιπιδίων. Αυτό αφαιρεί τα ενδιάμεσα προϊόντα ελεύθερων ριζών.


Τα αντιοξειδωτικά που είναι αναγωγικοί παράγοντες μπορούν επίσης να δράσουν ως προ-οξειδωτικά.

Για παράδειγμα, η βιταμίνη C έχει αντιοξειδωτική δράση όταν μειώνει τις οξειδωτικές ουσίες, όπως το υπεροξείδιο του υδρογόνου. Ωστόσο, αυτό θα μειώσει επίσης τα μεταλλικά ιόντα που δημιουργούν ελεύθερες ρίζες μέσω της αντίδρασης Fenton. 

2 Fe3 + + Ασκορβικό → 2 Fe2 + + Dehydroascorbate
2 Fe2 + + 2 H2O2 → 2 Fe3 + + 2 ΟΗ · + 2 OH-

Μερικά αντιοξειδωτικά συμπληρώματα μπορεί να προωθήσουν την ασθένεια και την αύξηση της θνησιμότητας σε ανθρώπους κάτω από ορισμένες συνθήκες. Υποθετικά, οι ελεύθερες ρίζες προκαλούν μια ενδογενή αντίδραση που προστατεύει από τις εξωγενείς ρίζες και, ενδεχομένως, από άλλες τοξικές ενώσεις.  

Όπως και με τα χημικά αντιοξειδωτικά, τα κύτταρα προστατεύονται κατά του οξειδωτικού στρες από ένα δίκτυο αντιοξειδωτικών ενζύμων. Το υπεροξείδιο που απελευθερώνεται από την οξειδωτική φωσφορυλίωση πρώτα μετατρέπεται σε υπεροξείδιο του υδρογόνου και στη συνέχεια ανάγεται περαιτέρω για να δώσει νερό. Αυτή η οδός αποτοξίνωσης είναι το αποτέλεσμα πολλαπλών ενζύμων, με την δισμουτάση υπεροξειδίου να καταλύει το πρώτο στάδιο και στη συνέχεια τις καταλάσες και διάφορες υπεροξειδάσες να βοηθούν στην απομάκρυνση του υπεροξειδίου του υδρογόνου. Όπως και με τους αντιοξειδωτικές μεταβολίτες, οι εισφορές αυτών των ενζύμων στις αντιοξειδωτικές άμυνες είναι δύσκολο να διαχωριστούν.

Οι δισμουτάσες υπεροξειδίου (SODS) είναι μια κατηγορία που συνδέονται στενά με τα ένζυμα που καταλύουν την διάσπαση του ανιόντος υπεροξειδίου σε οξυγόνο και υπεροξείδιο του υδρογόνου. Τα ένζυμα SOD είναι παρόντα σε όλα σχεδόν τα αερόβια κύτταρα και στα εξωκυτταρικά υγρά. Τα ένζυμα δισμουτάσης υπεροξειδίου περιέχουν συμπαράγοντες που είναι ιόντα  μετάλλου που, ανάλογα με το ισοένζυμο, μπορεί να είναι χαλκός, ψευδάργυρος, μαγγάνιο ή σίδηρος. Στους ανθρώπους, η SOD χαλκού / ψευδαργύρου είναι παρούσα στο κυτταρόπλασμα, ενώ η SOD μαγγανίου είναι παρούσα στο μιτοχόνδριο. Υπάρχει, επίσης, μια τρίτη μορφή SOD σρτ εξωκυτταρικά υγρά, που περιέχει χαλκό και ψευδάργυρο σε ενεργές θέσεις.

Οι καταλάσες είναι ένζυμα που καταλύουν τη μετατροπή του υπεροξειδίου του υδρογόνου σε νερό και οξυγόνο, χρησιμοποιώντας είτε σίδηρο ή μαγγάνιο ως συμπαράγοντα. Αυτή η πρωτεΐνη εντοπίζεται στα υπεροξυσώματα στα περισσότερα ευκαρυωτικά κύτταρα. 

Οι περοξιρεδοξίνες είναι υπεροξειδάσες που καταλύουν την αναγωγή του υπεροξειδίου του υδρογόνου σε οργανικά υδροϋπεροξείδια, καθώς και σε περοξυνιτρώδη. Αυτά τα ένζυμα οξειδώνουν την κυστεΐνη σε σουλφενικό οξύ από το υπόστρωμα υπεροξειδίου. 

Το σύστημα θειορεδοξίνης και η αναγωγάση του είναι ένα αποτελεσματικό αναγωγικό μέσο, για την εξουδετέρωση των αντιδραστικών ειδών οξυγόνου και της διατήρηση άλλων πρωτεϊνών.

Η υπεροξειδάση γλουταθειόνης είναι πολύ αποτελεσματικός καθαριστής του υπεροξειδίου του υδρογόνου. 

Το οξειδωτικό στρες θεωρείται ότι συμβάλλει στην ανάπτυξη ενός ευρέος φάσματος ασθενειών, όπως η νόσος του Alzheimer, η νόσος του Πάρκινσον, ο διαβήτης, η ρευματοειδής αρθρίτιδα και η νευροεκφύλιση του κινητικού νευρώνα. Σε πολλές από αυτές τις περιπτώσεις, δεν είναι σαφές αν τα οξειδωτικά προκαλούν τη νόσο, ή εάν παράγονται οι ελεύθερες ρίζες δευτεροπαθώς από τη νόσο και από τη γενική βλάβη των ιστών. Η οξείδωση της λιποπρωτεΐνης χαμηλής πυκνότητας (LDL) φαίνεται να ενεργοποιεί τη διαδικασία της αθηρογένεσης, η οποία οδηγεί σε αθηροσκλήρωση, και, τέλος, σε καρδιαγγειακή νόσο. 

Η οξειδωτική βλάβη στο DNA μπορεί να προκαλέσει καρκίνο. Αρκετά αντιοξειδωτικά ένζυμα όπως η υπεροξειδική δισμουτάση, η καταλάση, η υπεροξειδάση γλουταθειόνης, η ρεδουκτάση της γλουταθειόνης, η S-τρανσφεράση γλουταθειόνης κλπ προστατεύουν το DNA από το οξειδωτικό στρες. Έχει προταθεί ότι οι πολυμορφισμοί σε αυτά τα ένζυμα  σχετίζονται με βλάβες στο DNA και ακολούθως σε μεγάλη ευαισθησία για καρκίνο.

Τα αντιοξειδωτικά χρησιμοποιούνται ως πρόσθετα τροφίμων για να βοηθήσουν στην προστασία από την αλλοίωση των τροφίμων. Η έκθεση στο οξυγόνο και το φως του ήλιου είναι οι δύο κύριοι παράγοντες στην οξείδωση των τροφίμων. Ωστόσο, καθώς το οξυγόνο είναι, επίσης, σημαντικό για την αναπνοή στα φυτά, η αποθήκευση φυτικών υλικών σε αναερόβιες συνθήκες παράγει δυσάρεστες γεύσεις και απωθητικά χρώματα. Κατά συνέπεια, η συσκευασία των νωπών φρούτων και λαχανικών περιέχει ~ 8% οξυγόνο. Τα αντιοξειδωτικά είναι μια ιδιαίτερα σημαντική κατηγορία συντηρητικών. Αυτά τα συντηρητικά περιλαμβάνουν φυσικά αντιοξειδωτικά όπως ασκορβικό οξύ (ΑΑ, E300) και τοκοφερόλες (E306), καθώς και συνθετικά αντιοξειδωτικά όπως ο γαλλικός προπυλεστέρας (PG, E310), η τριτοταγής βουτυλυδροκινόνη (TBHQ), η βουτυλιωμένη υδροξυανισόλη (ΒΗΑ, E320) και το  βουτυλιωμένο υδροξυτολουόλιο (BHT, Ε321). 

Τα πιο συνηθισμένα μόρια που δέχονται επίθεση από την οξείδωση είναι τα ακόρεστα λίπη και ταγγίζουν. Δεδομένου ότι τα οξειδωμένα λιπίδια είναι συχνά αποχρωματισμένα και συνήθως, έχουν δυσάρεστη γεύση, όπως μεταλλική ή θειώδη γεύση, είναι σημαντικό να αποφευχθεί η οξείδωση των τροφίμων που είναι πλούσια σε λίπος. Έτσι, αυτά τα τρόφιμα σπάνια διατηρούνται με ξήρανση. Αντ ‘αυτού, θα πρέπει να διαφυλάσσονται με κάπνισμα, αλάτισμα ή ζύμωση. Τα φρούτα ψεκάζονται με θειώδη αντιοξειδωτικά πριν από την ξήρανση με αέρα. Η οξείδωση συχνά καταλύεται από μέταλλα, και αυτός είναι ο λόγος που τα λίπη, όπως το βούτυρο δεν πρέπει ποτέ να είναι τυλιγμένα σε αλουμινόχαρτο ή να φυλάσσονται σε μεταλλικά δοχεία. Ορισμένα λιπαρά τρόφιμα, όπως το ελαιόλαδο προστατεύονται εν μέρει από την οξείδωση από τα φυσικά τους αντιοξειδωτικά, αλλά παραμένουν ευαίσθητα στην φωτοοξείδωση. Αντιοξειδωτικά συντηρητικά προστίθενται επίσης, σε λιπαρά καλλυντικά, όπως κραγιόν και ενυδατικά για την πρόληψη τάγγισης.

Αντιοξειδωτικά προστίθενται συχνά και σε βιομηχανικά προϊόντα, ως σταθεροποιητές σε καύσιμα και λιπαντικά για την πρόληψη της οξείδωσης, και σε βενζίνες για την πρόληψη του πολυμερισμού που οδηγεί στο σχηματισμό υπολειμμάτων που εναποτείθενται στον κινητήρα. Χρησιμοποιούνται ευρέως για την πρόληψη της οξειδωτικής αποικοδόμησης πολυμερών, όπως τα ελαστικά, τα πλαστικά και οι κόλλες που προκαλεί απώλεια της αντοχής και ευκαμψίας στα υλικά αυτά. Πολυμερή που περιέχουν διπλούς δεσμούς σε κύριες αλυσίδες τους, όπως το φυσικό καουτσούκ και το πολυβουταδιένιο, είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα στην οξείδωση και στην οζονόλυση και μπορούν να προστατεύονται με αντιοζονικά.  Άλλα πολυμερή ευαίσθητα στην οξείδωση είναι το πολυπροπυλένιο και το πολυαιθυλένιο. Το πρώτο είναι πιο ευαίσθητο λόγω της παρουσίας των δευτερογενών ατόμων άνθρακα που υπάρχουν σε κάθε επαναλαμβανόμενη μονάδα. 

Τα φρούτα και τα λαχανικά είναι καλές πηγές αντιοξειδωτικών βιταμινών Α, C και Ε.

Οι αντιοξειδωτικές βιταμίνες βρίσκονται στα λαχανικά, τα φρούτα, τα αυγά, τα όσπρια και τα καρύδια. Οι βιταμίνες A, C και Ε μπορεί να καταστραφούν από τη μακροχρόνια αποθήκευση ή το  παρατεταμένο μαγείρεμα. 

Τρόφιμα που περιέχουν υψηλά επίπεδα αντιοξειδωτικών βιταμινών 

Η βιταμίνη C (ασκορβικό οξύ) περιέχεται σε νωπά ή κατεψυγμένα φρούτα και λαχανικά

Η βιταμίνη Ε (τοκοφερόλες, τοκοτριενόλες) περιέχεται σε φυτικά έλαια, ξηρούς καρπούς και σπόρους

Τα καροτενοειδή (καροτένια ως προβιταμίνη Α) περιέχονται σε φρούτα, λαχανικά και αυγά

Άλλα αντιοξειδωτικά δεν λαμβάνονται από τη διατροφή, αλλά αντ ‘αυτού παράγονται στο σώμα. Για παράδειγμα, η Ubiquinol (συνένζυμο Q) απορροφάται ελάχιστα από το έντερο. Ένα άλλο παράδειγμα είναι η γλουταθειόνη, η οποία γίνεται από αμινοξέα. Η γλουταθειόνη στο έντερο διασπάται σε ελεύθερη κυστεΐνη, γλυκίνη και γλουταμινικό οξύ πριν απορροφηθεί. 

ORAC

Η μέτρηση της αντιοξειδωτικής περιεκτικότητας σε τρόφιμα δεν είναι μια απλή διαδικασία. Στην επιστήμη των τροφίμων, η ικανότητα ριζικής απορρόφησης οξυγόνου (ORAC) ή το αντιδραστήριο Folin-Ciocalteu και ο προσδιορισμός της αντιοξειδωτικής ικανότητας Trolox χτησιμοποιούνται.

Το σταθεροπιημένο αεροβικό οξυγόνο ενισχύει και επιτείνει την λειτουργία των αντιοξειδωτικών σκευασμάτων που πιθανώς λαμβάνετε. Για καλύτερη απόδοσή του όμως, μην το παίρνετε ταυτόχρονα με αυτά.

Παραγγείλετε το σταθεροποιημένο αεροβικό οξυγόνο πατώντας εδώ

 

Διαβάστε, επίσης,

Ποιοι πρέπει να παίρνουν αντιοξειδωτικά

Χρήσιμες πληροφορίες για τα αντιοξειδωτικά

Γιατί πρέπει να προστατεύεστε από το οξειδωτικό στρες

Η αυθεντική σοκολάτα έχει πολλές ευεργετικές ιδιότητες για την υγεία

Συμπλήρωμα διατροφής για το οξειδωτικό στρες

Οι καλύτερες τροφές αποτοξίνωσης

Βότανα για διάφορα προβλήματα υγείας

Προστατεύστε τα κύτταρά σας από τις τοξίνες

www.emedi.gr

Print Friendly, PDF & Email
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΡΘΡΑ

Ανεπιθύμητες ενέργειες μετά από εμβόλια mRNA COVID-19

Ανεπιθύμητες ενέργειες μετά από εμβόλια mRNA COVID-19. Οι κυριότερες είναι οι καρδιoαγγειακές επιπλοκές, οι θρομβώσεις και η θρομβοπενία. Επιμέλεια παρουσίασης  Δρ Σάββη Μάλλιου Κριαρά  Ειδικός Παθολόγος-Ογκολόγος, MD,...

ΔΗΜΟΦΙΛΗ