Οξέωση

9 Σεπτεμβρίου 2017

Χρήσιμες πληροφορίες για την οξέωση

Η οξέωση, ICD-10 E87.2, είναι η κατάσταση κατά την οποία η οξύτητα των υγρών του σώματος και των ιστών είναι ανώμαλα υψηλή, παράγοντας, έτσι, ένα χαμηλό pH.

Η οξέωση προκαλείται από ανεπάρκεια και δυσλειτουργία του μηχανισμού της οξεοβασικής ισορροπίας.

Η οξείδωση είναι μια κατάσταση που προκαλεί αυξημένη οξύτητα στο αίμα και σε άλλους σωματικούς ιστούς, δηλαδή αυξημένη συγκέντρωση ιόντων υδρογόνου και αναφέρεται, συνήθως, στην οξύτητα του πλάσματος αίματος.

Η οξέωση συμβαίνει όταν το αρτηριακό pΗ πέσει κάτω από το 7,35, ενώ η αλκάλωση συμβαίνει σε ρΗ πάνω από 7,45.

Η ανάλυση αερίων αρτηριακού αίματος και άλλες δοκιμές απαιτούνται για τον διαχωρισμό των κύριων αιτιών.

Ο ρυθμός της κυτταρικής μεταβολικής δραστηριότητας επηρεάζει και, ταυτόχρονα, επηρεάζεται από το pH των σωματικών υγρών. Στα θηλαστικά, το κανονικό pΗ του αρτηριακού αίματος κυμαίνεται μεταξύ 7,35 και 7,50 ανάλογα με το είδος (π.χ. το υγιές pH του ανθρώπινου αρτηριακού αίματος κυμαίνεται μεταξύ 7,35 και 7,45). Οι τιμές pΗ του αίματος που είναι συμβατές με τη ζωή σε θηλαστικά περιορίζονται σε μια περιοχή pΗ μεταξύ 6,8 και 7,8. Οι μεταβολές του pΗ του αρτηριακού αίματος (και συνεπώς του εξωκυττάριου υγρού) προκαλούν μη αναστρέψιμη βλάβη των κυττάρων.

Σημεία και συμπτώματα

Γενικά συμπτώματα οξέωσης.

Αυτά, συνήθως, συνοδεύουν τα συμπτώματα ενός άλλου πρωτογενούς ελαττώματος (αναπνευστικού ή μεταβολικού).

Η συμμετοχή του νευρικού συστήματος μπορεί να παρατηρηθεί και συμβαίνει συχνότερα με αναπνευστική οξέωση παρά με μεταβολική οξέωση. Τα σημεία και τα συμπτώματα που μπορεί να παρατηρηθούν στην οξέωση περιλαμβάνουν πονοκεφάλους, σύγχυση, αίσθημα κόπωσης, αυξημένο βάθος και συχνότητα αναπνοής, ναυτία, έμετοι τρόμο, υπνηλία, τρόμο και δυσλειτουργία του εγκεφάλου που μπορεί να προχωρήσει σε κώμα.

Μεταβολική οξέωση

Η μεταβολική οξέωση μπορεί να οφείλεται είτε σε αυξημένη παραγωγή μεταβολικών οξέων, όπως είναι το γαλακτικό οξύ, είτε σε διαταραχές στην ικανότητα έκκρισης οξέος μέσω των νεφρών, όπως στη νεφρική σωληναριακή οξέωση και στη νεφρική οξέωση της νεφρικής ανεπάρκειας, η οποία σχετίζεται με αύξηση ουρίας και κρεατινίνης, καθώς και με υπολείμματα μεταβολικού οξέος από τον καταβολισμό των πρωτεϊνών.

Η αύξηση της παραγωγής άλλων οξέων μπορεί, επίσης, να προκαλέσει μεταβολική οξέωση.

Για παράδειγμα, η γαλακτική οξέωση μπορεί να συμβεί από:

Σοβαρή (PaO2 <36 mm Hg) υποξαιμία προκαλώντας μείωση της ταχύτητας διάχυσης οξυγόνου από το αρτηριακό αίμα στους ιστούς
με ανεπαρκή παροχή οξυγόνου σε αυτούς.

Μία αύξηση του γαλακτικού εκτός του ποσοστού του πυροσταφυλικού, π.χ. σε μικτό φλεβικό αίμα, ονομάζεται περίσσεια γαλακτικού και μπορεί, επίσης, να είναι ένας δείκτης ζύμωσης λόγω του αναερόβιου μεταβολισμού που εμφανίζεται στα μυϊκά κύτταρα, όπως παρατηρείται κατά τη διάρκεια της έντονης άσκησης. Μόλις αποκατασταθεί η οξυγόνωση, η οξέωση διορθώνεται γρήγορα. Ένα άλλο παράδειγμα αυξημένης παραγωγής οξέων συμβαίνει στην πείνα και τη διαβητική κετοξέωση. Λόγω της συσσώρευσης κετοοξέων (μέσω υπερβολικής κέτωσης) γίνεται μια σοβαρή μετατόπιση από τη γλυκόλυση στη λιπόλυση για ενεργειακές ανάγκες.

Η κατανάλωση οξέος από δηλητηρίαση, όπως η κατάποση μεθανόλης, τα αυξημένα επίπεδα σιδήρου στο αίμα και η χρόνια μειωμένη παραγωγή διττανθρακικών μπορεί, επίσης, να προκαλέσει μεταβολική οξέωση.

Η μεταβολική οξέωση αντισταθμίζεται στους πνεύμονες, καθώς η αυξημένη εκπνοή διοξειδίου του άνθρακα μετατοπίζει αμέσως την εξίσωση ρύθμισης για τη μείωση του μεταβολικού οξέος. Αυτό οφείλεται στη διέγερση των χημειοϋποδοχέων, η οποία αυξάνει τον κυψελιδικό αερισμό, οδηγώντας σε αναπνευστική αντιρρόπηση, γνωστή και ως αναπνοή Kussmaul (ένας ειδικός τύπος υπεραερισμού). Σε περίπτωση που η κατάσταση αυτή παραμείνει, ο ασθενής κινδυνεύει από αναπνευστική ανεπάρκεια.

Οι μεταλλάξεις στις ισομορφές V-ATPase «a4» ή «B1» καταλήγουν σε απομακρυσμένη νεφρική σωληναριακή οξέωση, μια κατάσταση που οδηγεί σε μεταβολική οξέωση, σε ορισμένες περιπτώσεις με αισθητηριακή κώφωση.

Τα αρτηριακά αέρια αίματος δείχνουν χαμηλό pΗ, χαμηλό HCO3 αίματος και φυσιολογικό ή χαμηλό PaCO2. Εκτός από τα αρτηριακά αέρια αίματος, ένα χάσμα ανιόντων μπορεί, επίσης, να διαφοροποιήσει τις πιθανές αιτίες.

Η εξίσωση Henderson-Hasselbalch είναι χρήσιμη για τον υπολογισμό του pH στο αίμα, επειδή το αίμα είναι ένα ρυθμιστικό διάλυμα. Στην κλινική ρύθμιση, αυτή η εξίσωση χρησιμοποιείται, συνήθως, για τον υπολογισμό του HCO3 από τις μετρήσεις του pH και PaCO2 στα αέρια του αίματος. Η ποσότητα του συσσωρευμένου μεταβολικού οξέος μπορεί, επίσης, να ποσοτικοποιηθεί χρησιμοποιώντας αποκλίσεις βάσης ρυθμιστικού διαλύματος, μια εκτίμηση του παραγώγου των μεταβολικών σε αντίθεση με τα αναπνευστικά συστατικά. Σε περίπτωση υπογλυκαιμίας, για παράδειγμα, περίπου το 50% της συσσώρευσης μεταβολικού οξέος είναι το γαλακτικό οξύ, το οποίο εξαφανίζεται, καθώς, η ροή αίματος και η τιμή οξυγόνου διορθώνονται.

Η εξίσωση Henderson-Hasselbalch είναι χρήσιμη για τον υπολογισμό του pH στο αίμα ${mathrm {pH}}={mathrm {p}}K_{{{mathrm {a}}~{mathrm {H}}_{2}{mathrm {CO}}_{3}}}+log _{{10}}left({frac {[{mathrm {HCO}}_{3}^{-}]}{[{mathrm {H}}_{2}{mathrm {CO}}_{3}]}}right),$

pKaH2C03: σταθερή διάσταση οξέος του ανθρακικού οξέος: 6.1.
[HCO3-]: συγκέντρωση όξινου ανθρακικού άλατος στο αίμα
[H2CO3]: συγκέντρωση του ανθρακικού οξέος στο αίμα

$[{mathrm {H}}_{2}{mathrm {CO}}_{3}]=k_{{{rm {H~CO_{2}}}}},times p_{{{mathrm {CO}}_{2}}},$

[H2CO3]: συγκέντρωση του ανθρακικού οξέος στο αίμα
kH CO2: σταθερά του νόμου του Henry για τη διαλυτότητα του διοξειδίου του άνθρακα στο αίμα. Το kHCO2 είναι περίπου 0,0307 mmol / (L-torr)
pCO2: είναι η μερική πίεση του διοξειδίου του άνθρακα στο αίμα
Λαμβάνεται μαζί, η ακόλουθη εξίσωση και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη συσχέτιση του pΗ του αίματος με τη συγκέντρωση του διττανθρακικού άλατος και τη μερική πίεση του διοξειδίου του άνθρακα:

${mathrm {pH}}=6.1+log _{{10}}left({frac {[{mathrm {HCO}}_{3}^{-}]}{0.0307times p_{{{mathrm {CO}}_{2}}}}}right),$

Το pH είναι η οξύτητα στο αίμα
[HCO3-]: είναι η συγκέντρωση όξινου ανθρακικού άλατος στο αίμα
pCO2: είναι η μερική πίεση του διοξειδίου του άνθρακα στο αρτηριακό αίμα

Εμβρυϊκή μεταβολική οξέωση

Στο έμβρυο, το φυσιολογικό εύρος διαφέρει ανάλογα με το δείγμα του ομφαλικού αγγείου (το pH του ομφάλιας φλέβας είναι κανονικά 7,25 έως 7,45, το pH της ομφαλικής αρτηρίας είναι συνήθως 7,18 έως 7,38). Η εμβρυϊκή μεταβολική οξέωση ορίζεται ως pΗ ομφαλίου αγγείου μικρότερη από 7,20 και περίσσεια βάσης μικρότερη από -8.

Ειδικότερα η γαλακτική οξέωση οφείλεται σε:

Συσσώρευση μεγάλων ποσοτήτων γαλακτικού οξέος στο αίμα, ύστερα από μυϊκή άσκηση. Οι γρήγορες αναπνοές κατά τη διάρκεια της φάσης επαναφοράς και ξεκούρασης βοηθούν να αποκατασταθεί η οξεοβασική ισορροπία, γιατί αφαιρούv το υπερβολικό διοξείδιο του άνθρακα, μέσω των πνευμόνων.

Ανεπαρκής οξυγόνωση των ιστών σε καρδιακή ανεπάρκεια.

Απώλεια νατρίου, καλίου και κετονοσωμάτων στα ούρα αυτών που υποφέρουν από διαβήτη.

Ηπατικές Παθήσεις.

Ενδοφλέβιες εγχύσεις και ενσταλλάξεις φρουκτόζης.

Η μεταβολική οξέωση οφείλεται σε:

Νεφρική ανεπάρκεια.

Γαλακτική οξέωση.

Δηλητήρια, όπως η αιθυλενογλυκόλη ή τα σαλικυλικά.

Ακετοξικό οξύ σε διαβήτη.

Υπερβολική απώλεια αλκαλίων από το έντερο, όπως κατά τη διάρροια.

Κατάποση χλωριούχου αμμωνίου.

Θεραπεία μεταβολικής οξέωσης

Η θεραπεία της μη αντισταθμισμένης μεταβολικής οξέωσης επικεντρώνεται στη διόρθωση του υποκείμενου προβλήματος. Όταν η μεταβολική οξέωση είναι σοβαρή και δεν μπορεί πλέον να αντισταθμιστεί επαρκώς από τους πνεύμονες, μπορεί να απαιτείται εξουδετέρωση της οξέωσης με εγχύσεις διττανθρακικών.

Αναπνευστική οξέωση

Η αναπνευστική οξέωση οφείλεται σε συσσώρευση διοξειδίου του άνθρακα στο αίμα (υπερκαπνία) λόγω υποαερισμού. Συχνά προκαλείται από πνευμονικά προβλήματα, αν και οι τραυματισμοί στο κεφάλι, τα ναρκωτικά (ιδιαίτερα τα αναισθητικά και τα ηρεμιστικά) και οι όγκοι του εγκεφάλου μπορούν να προκαλέσουν αυτή την οξυαιμία. Οι πνευμοθώρακες, το εμφύσημα, η χρόνια βρογχίτιδα, το άσθμα, η σοβαρή πνευμονία και η αναρρόφηση είναι από τις συχνότερες αιτίες. Μπορεί, επίσης, να συμβεί ως αντισταθμιστική απάντηση στη χρόνια μεταβολική αλκάλωση.

Ένα κλειδί για τη διάκριση μεταξύ της αναπνευστικής και της μεταβολικής οξέωσης είναι ότι στην αναπνευστική οξέωση το CO2 αυξάνεται, ενώ το όξινο ανθρακικό είναι είτε φυσιολογικό (χωρίς αντιστάθμιση) είτε αυξημένο (αντισταθμιζόμενο). Η αντιρρόπηση συμβαίνει εάν υπάρχει αναπνευστική οξέωση και εισάγεται ο ασθενής σε μια χρόνια φάση με μερική ρύθμιση της οξέωσης μέσω της κατακράτησης διττανθρακικού στα νεφρά.

Ωστόσο, σε περιπτώσεις όπου οι χρόνιες ασθένειες υπονομεύουν την πνευμονική λειτουργία, όπως το εμφύσημα του τελευταίου σταδίου και ορισμένοι τύποι μυϊκής δυστροφίας, οι αντισταθμιστικοί μηχανισμοί δεν θα μπορέσουν να αντιστρέψουν αυτή την όξινο κατάσταση. Καθώς, η μεταβολική παραγωγή διττανθρακικού άλατος εξαντλείται και η εξώθηση διττανθρακικού άλατος δεν μπορεί πλέον να αναστρέψει την ακραία συσσώρευση διοξειδίου του άνθρακα που συνδέεται με τη μη αντισταθμισμένη αναπνευστική οξέωση, συνήθως θα εφαρμόζεται μηχανικός αερισμός.

Εμβρυϊκή αναπνευστική οξέωση

Στο έμβρυο, το φυσιολογικό εύρος διαφέρει ανάλογα με το δείγμα του ομφαλικού αγγείου (το pH της ομφαλικής φλέβας είναι κανονικά 7,25 έως 7,45, το pH της ομφαλικής αρτηρίας είναι κανονικά 7,20 έως 7,38). Στο έμβρυο, οι πνεύμονες δεν χρησιμοποιούνται για εξαερισμό. Αντ ‘αυτού, ο πλακούντας εκτελεί λειτουργίες αερισμού (ανταλλαγή αερίων). Η αναπνευστική οξέωση του εμβρύου ορίζεται ως pΗ του ομφαλικού αγγείου μικρότερη από 7,20 και μια PCO2 ομφαλικής αρτηρίας 66 ή υψηλότερη ή PCO2 ομφάλιας φλέβας 50 ή υψηλότερη.

Διαβάστε, επίσης,

Τα καλύτερα συμπληρώματα διατροφής για αλκαλοποίηση

Πατήστε, εδώ, για να παραγγείλετε τα καλύτερα συμπληρώματα διατροφής για αλκαλοποίηση του οργανισμού

Η καθοδήγηση για την επιλογή των ποιων συμπληρωμάτων διατροφής, από τα ανωτέρω, είναι κατάλληλα για την ασθένειά σας θα γίνει σε συνεννόηση με τον θεράποντα ιατρό.

Διαβάστε, επίσης,

Χάσμα ανιότων