Η αιτία πάντα προηγείται του αποτελέσματος…
Όλα όσα συμβαίνουν στο παρόν, επηρεάζουν το μέλλον ως συνέπεια και το παρελθόν με λύτρωση…
Η ιδέα ότι το παρόν επηρεάζει το παρελθόν φαίνεται παράλογο με την πρώτη ματιά!
Φανταστείτε ότι δύο σωματίδια συγκρούονται και πετούν προς αντίθετες κατευθύνσεις. Σύμφωνα με τους κβαντικούς κανόνες, αυτά τα σωματίδια είναι τώρα εμπλεγμένα. Οι ταχύτητές τους είναι άγνωστες. Αλλά αν μετρήσετε την ταχύτητα ενός από αυτά, θα πάρετε αμέσως την ταχύτητα του άλλου, ακόμα κι αν δεν υπήρχε τρόπος να το γνωρίζετε εκ των προτέρων.
Υπάρχει μια αρχή που ονομάζεται συμμετρία της χρονικής αναστροφής. Αυτό δηλώνει ότι, από μαθηματική άποψη, οι θεμελιώδεις νόμοι της φυσικής δουλεύουν το ίδιο και πηγαίνουν προς τα πίσω στο χρόνο καθώς προχωρούν. Η εντροπία – η ποσότητα της διαταραχής – αυξάνεται πάντοτε με την πάροδο του χρόνου όταν εμπλέκονται μεγάλοι αριθμοί σωματιδίων. Αλλά είναι γεγονός είναι ότι η θεμελιώδης φυσική είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου αδιάφορη προς την κατεύθυνση του χρόνου. Σχεδόν όλοι οι φυσικοί συμφωνούν ότι οι περισσότεροι από τους βασικούς νόμους της φυσικής ακολουθούν την αντιστροφή του χρόνου…
Το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον αποτελούν ένα ενιαίο, πάντα υπάρχον, ΣΥΜΠΛΟΚΟ…
Η αρχή της αβεβαιότητας του Heisenberg, βέβαια, δηλώνει ότι είναι αδύνατο να γνωρίζουμε ταυτόχρονα τη θέση και την ορμή ενός σωματιδίου. Υπάρχουν λοιπόν χαρακτηριστικά του κβαντικού κόσμου που είναι μόνιμα κρυμμένα από εμάς.
Σύμφωνα με την κβαντική φυσική, αυτό που συμβαίνει εδώ και τώρα θα μπορούσε να έχει επιπτώσεις στο μακρινό παρελθόν, επιδράσεις που έχουν νόημα μόνο στο πλαίσιο της εικόνας του συμπλόκου του σύμπαντος.
Επιλέγουμε να εξετάσουμε ένα φαινόμενο, το οποίο είναι αδύνατο, απολύτως αδύνατο, να εξηγηθεί με οποιονδήποτε παραδοσιακό τρόπο και το οποίο βρίσκεται στην καρδιά της κβαντικής μηχανικής. Στην πραγματικότητα, περιέχει μόνο μυστήριο. Και είναι αλήθεια. Πολλές θεωρίες, όπως και η κβαντική διεμπλοκή, έχουν ξεφύγει από την συμβατική θεωρία και όμως έχουν επιβεβαιωθεί εδώ και δεκαετίες. Αυτό που είναι, επίσης, ενδιαφέρον είναι ότι στα αρχεία αυτά στα οποία επιβεβαιώνεται η κβαντική διεμπλοκή, συζητείται και η τηλεπάθεια, ένα φαινόμενο που συνδέεται άμεσα με την κβαντική φυσική.
Η «παραψυχολογία» και η κβαντική φυσική βαδίζουν σε δρόμους παράλληλους.
Πρόσφατα, ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στο Proceedings of The Royal Society A υποστηρίζει ότι η κβαντική θεωρία πρέπει να είναι «αντίστροφα αιτιακή» ή αλλιώς ότι ένα αποτέλεσμα συμβαίνει πριν την αιτία του.
Δύσκολο να το κατανοήσετε… Αλλά το ότι κάτι δεν μπορεί να γίνει κατανοητό, δε σημαίνει ότι δεν είναι και πραγματικό. Αρχικά, ας δούμε τι ακριβώς είναι και τι δεν είναι αυτό: δεν σημαίνει ότι σήματα μπορούν να μεταδοθούν από το μέλλον στο παρελθόν- αυτό θα ήταν αδύνατο μόνο και μόνο εξαιτίας θερμοδυναμικών λόγων. Αντιθέτως, σημαίνει ότι όταν ένας πειραματιστής επιλέγει το περιβάλλον μέτρησης με το οποίο θα μετρήσει ένα σωματίδιο, αυτή η απόφαση μπορεί να επηρεάσει τις ιδιότητες εκείνου του σωματιδίου (ή ενός άλλου) στο παρελθόν, ακόμα και πριν εκείνος κάνει την επιλογή. Με άλλα λόγια, μια απόφαση που λαμβάνεται στο παρόν μπορεί να επηρεάσει κάτι στο παρελθόν.
Είναι ξεκάθαρο, βέβαια, ότι αν αυτή η θεωρία είναι σωστή, η έννοια του χρόνου, έτσι όπως την έχουμε αναλύσει, είναι λανθασμένη- αφού φυσικές διεργασίες μπορούν να συμβαίνουν προς τα εμπρός και προς τα πίσω, ενώ περιγράφονται από τους ίδιους φυσικούς νόμους.
Πολλοί επιστήμονες υποστηρίζουν ότι αυτή η ιδέα της «αντίστροφης αιτιότητας» είναι δύσκολο να γίνει αποδεκτή, επειδή δεν την έχουμε συναντήσει ποτέ οπουδήποτε αλλού. Το ίδιο ισχύει και για την δράση από απόσταση. Η δράση εξ αποστάσεως είναι η ιδέα ότι τα φυσικά συστήματα μπορούν να κινηθούν, να αλλάξουν ή να επηρεαστούν, χωρίς να αγγιχτούν από οτιδήποτε άλλο. Αναφέρεται στην αλληλεπίδραση των αντικειμένων που χωρίζονται στο διάστημα. Και πάλι αυτό έχει αποδειχτεί ότι είναι πραγματικό φαινόμενο. Επομένως, το γεγονός ότι δεν το συναντάμε πουθενά αλλού δεν αποτελεί βάσιμο επιχείρημα κατά της θεωρίας.
Η ανθρώπινη πρόθεση, μέσω μεσολαβητών, ήταν ικανή να επηρεάσει την κβαντική κυματοσυνάρτηση. Οι μεσολαβητές ήταν «ο παρατηρητής» σε αυτή την περίπτωση.
Οι παρατηρήσεις όχι μόνο επηρεάζουν αυτό που μετράται, αλλά το παράγουν… Αλλάζουμε τις συνθήκες για να πάρουμε μια συγκεκριμένη θέση… Εμείς από μόνοι μας παράγουμε τα αποτελέσματα μιας μέτρησης.
Πολλά από τα στατιστικά αποτελέσματα τέτοιων ερευνών ήταν διαφορετικά από αυτά που αναμένονταν. Υπήρχαν και υπάρχουν ισχυρισμοί ότι τα αποτελέσματα αυτά οφείλονται σε μεθοδολογικά λάθη κατά τη διάρκεια των πειραμάτων.
Αλλά, αν η αιτιότητα πηγαίνει αντίστροφα, αυτό θα σήμαινε ότι το μόριο στο παρόν θα μπορούσε να επηρεάσει το μόριο του παρελθόντος. Αυτό, επίσης, σημαίνει ότι όχι μόνο τα δύο μόρια συνδέονται, αλλά επίσης ότι αλληλεπιδρούν, ανεξαρτήτως του χρόνου. Γι’ αυτό και οι κβαντικές θεωρίες δείχνουν πως ο,τι συμβαίνει στο παρόν μπορεί να αλλάξει αυτό που συνέβη στο παρελθόν. Ο χρόνος λοιπόν δεν υπάρχει με τον τρόπο που τελικά εμείς τον έχουμε αναλύσει και κατανοήσει. Τέλος, αυτό πιθανώς να σημαίνει ότι οι επιλογές μας στο παρόν επηρεάζουν το τι έχει ήδη συμβεί στο παρελθόν.
Η κβαντική διεμπλοκή υφίσταται, ανεξαρτήτως του χρόνου, κάτι που δείχνει ότι δύο κομμάτια ύλης (φυσικά συστήματα) μπορούν να εμπλακούν μεταξύ τους στον χρόνο.
Το παρελθόν μας επηρεάζει το παρόν, το οποίο με τη σειρά του αλλάζει το μέλλον μας. Αν όμως ο χρόνος ήταν σα χώρος, και το μέλλον μπορεί να επηρεάζει το παρελθόν και το παρόν.
Η γνώση των μελλοντικών γεγονότων μπορεί να αλλάξει το παρελθόν. Όσα κάνουμε τώρα έχουν επηρεαστεί από αποφάσεις που έχουν παρθεί από μια μελλοντική εκδοχή μας.
Μια έντονη ευχή, μία παράκληση… κάνει το σωματίδιο να ανταποκριθεί στο προσδοκώμενο από τον παρατηρητή αποτέλεσμα…
Διαβάστε, επίσης,
Ο κόσμος στον οποίο θέλουμε να ζούμε
