Ποιος σκληρυντικός παράγοντας είναι καλύτερος για την πλευροδεσία
Οι σκληρυντικοί παράγοντες για πλευροδεσία χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της φλεγμονής του υπεζωκότα.
Πλευροδεσία είναι η διαδικασία κατά την οποία, με τη χρήση χημικού παράγοντα, προκαλείται άσηπτη φλεγμονή μεταξύ των δύο πετάλων του υπεζωκότα.
Άρα με τον όρο πλευροδεσία ή πλευρόδεση, εννοούμε την προκλητή δημιουργία σταθερών συνδέσεων, μεταξύ της εξωτερικής επιφάνειας του πνευμονικού παρεγχύματος και της εσωτερικής επιφάνειας του θωρακικού κλωβού, με αποτέλεσμα ουσιαστικά την εξάλειψη της υπεζωκοτικής κοιλότητας, με σκοπό την αποφυγή συλλογής υγρού ή αέρα εντός αυτής. Ανάλογα με την τεχνική που εφαρμόζεται, τις περισσότερες φορές δημιουργούνται στερεές συνδέσεις μεταξύ των δύο πετάλων του υπεζωκότα (τοιχωματικός και σπλαχνικός), ενώ σε άλλες περιπτώσεις, μεταξύ σπλαχνικού υπεζωκότα και έσω θωρακικής περιτονίας.
Για την επιτυχή επίτευξη της πλευροδεσίας θα πρέπει να επιτελεστούν στην υπεζωκοτική κοιλότητα οι εξής κατά σειρά διαδικασίες:
- στενή και πλήρης επαφή της εξωτερικής επιφάνειας του πνεύμονα με την εσωτερική επιφάνεια του θωρακικού κλωβού
- πρόκληση διάχυτης φλεγμονής στις δύο επιφάνειες
- ενεργοποίηση πηκτικού μηχανισμού
- αναστολή ή μείωση του ινωδολυτικού μηχανισμού
- δημιουργία συμφύσεων από ινική
- προσέλκυση και ενεργοποίηση ινοβλαστών
- παραγωγή και εναπόθεση κολλαγόνου
- δημιουργία σταθερών συμφύσεων
Σκοπός της πλευροδεσίας είναι να ανακουφίσει τον ασθενή από τη δύσπνοια και τον πόνο που προκαλεί η συνεχής παραγωγή πλευριτικού υγρού και να τον απαλλάξει από την ανάγκη συχνών εκκενωτικών παρακεντήσεων, οι οποίες, όταν επαναλαμβάνονται τακτικά, προκαλούν επιπλοκές.
Η μέθοδος μπορεί να εφαρμοστεί, επίσης, και στην περίπτωση του αυτόματου πνευμοθώρακα (αέρας μεταξύ των πετάλων του υπεζωκότα) και είναι μόνιμη και ριζική θεραπεία της πάθησης αυτής.
Εφόσον η αιτία της πλευρίτιδας είναι κακοήθης, γίνεται χημική πλευροδεσία, που συνίσταται στην εισαγωγή στη θωρακική κοιλότητα, για παράδειγμα στείρου ταλκ (french talk). Το ταλκ προκαλεί κοκκιωματώδη φλεγμονή και φέρνει σε μόνιμη επαφή τα δύο πέταλα του υπεζωκότα μεταξύ τους, ώστε να μην μπορεί να παραχθεί πλέον το υγρό, που ταλαιπωρεί τον ασθενή και συχνότατα προκαλεί δύσπνοια και πόνο.
Παρόμοια είναι η τεχνική και στην περίπτωση του αυτόματου πνευμοθώρακα, όπου και πάλι γίνεται έγχυση στείρου ταλκ και με το τρόπο αυτό αποτρέπεται η δημιουργία πνευμοθώρακα.
Ενδείξεις πλευροδεσίας
Κακοήθεις πλευρίτιδες
Μη Κακοήθεις πλευρίτιδες
Πνευμοθώρακας: Πρωτοπαθής & Δευτεροπαθής
Κατά τα τελευταία 70 χρόνια, πολλοί παράγοντες χρησιμοποιούνται ενδοπλευρικά σε μια πλευροδεσία:
Ραδιοϊσότοπα
Κινακρίνη
Χημειοθεραπευτικά φάρμακα (μουστάρδα αζώτου, μπλεομυκίνη, μιτοξαντρόνη)
Παράγωγα τετρακυκλίνης (τετρακυκλίνη, δοξυκυκλίνη, μινοκυκλίνη)
Τάλκης
Ερυθρομυκίνη
Υδροξείδιο του νατρίου
Νιτρικός άργυρος
Ιωδοποβιδόνη
Corynebacterium parvum ένα ανοσοδιεγερτικό που λαμβάνεται από τον Streptococcus pyogenes.
Ο μηχανισμός για την πλευρόδεση με τους περισσότερους από τους παράγοντες που αναφέρονται παραπάνω πιστεύεται ότι είναι ο ακόλουθος: ένας παράγοντας εγχέεται στον υπεζωκοτικό χώρο ο οποίος τραυματίζει τα μεσοθηλιακά κύτταρα που ευθυγραμμίζουν τον υπεζωκοτικό χώρο. Ως αποτέλεσμα του τραυματισμού, φλεγμονή του υπεζωκότα αναπτύσσεται, συνήθως, σε συνδυασμό με υπεζωκοτική συλλογή. Εάν ο τραυματισμός είναι αρκετά σοβαρός, η προκύπτουσα φλεγμονή θα οδηγήσει στο σχηματισμό κολλαγόνου και ο σπλαχνικός και βρεγματικός υπεζωκότας θα κολλήσουν.
Στη δεκαετία του 1960 και του 1970 οι αντινεοπλαστικοί παράγοντες ήταν οι πιο δημοφιλείς παράγοντες.
Η μουστάρδα αζώτου χρησιμοποιήθηκε πιο συχνά και ήταν αποτελεσματική σε ποσοστό έως και 87% των ασθενών. Αρχικά θεωρήθηκε ότι η αποτελεσματικότητα των αντινεοπλασματικών παραγόντων οφειλόταν στα αντικαρκινικά τους αποτελέσματα. Ωστόσο, στη συνέχεια αποδείχθηκε ότι όταν γίνεται η πλευροδεσία συνεχίζει να υπάρχει ο όγκος και η επιτυχία της σκλήρυνσης οφείλεται στα ινωτικά αποτελέσματα των φαρμάκων.
Τα τελευταία χρόνια, η μπλεομυκίνη είναι ο αντινεοπλασματικός παράγοντας που χρησιμοποιείται πιο συχνά για την πλευροδεσία, αλλά έχει παρενέργειες και δεν έχει μεγάλη αποτελεσματικότητα.
Η μιτοξαντρόνη είναι ένας άλλος αντινεοπλασματικός παράγοντας που έχει χρησιμοποιηθε. Δεν συνιστάται, διότι οι δόσεις είναι αρκετά υψηλές για την πλευροδεσία και προκαλούν μυοκαρδιοπάθεια.
Από όλα τα αντινεοπλαστικά, η μουστάρδα αζώτου σε δόση 0,8 mg / kg είναι η πιο αποτελεσματική στην παραγωγή πλευροδεσίας, αλλά έχει παρενέργειες.
Συνεπώς, τα ινωτικά αποτελέσματα και όχι τα αντινεοπλασματικά αποτελέσματα των παραγόντων είναι υπεύθυνα για την πρόκληση της πλευροδεσίας.
Άλλες ουσίες, όπως, η τάλκη, η τετρακυκλίνη και η κινακρίνη χρησιμοποιούνται για την πλευροδεσία.
Στη δεκαετία του 1980 η τετρακυκλίνη ήταν ο πιο συχνά χρησιμοποιούμενος παράγοντας. Η δοξυκυκλίνη και η μινοκυκλίνη είναι συγκρίσιμα ως προς την αποτελεσματικότητα με την τετρακυκλίνη.
Η χρήση τάλκης ως παράγοντας πλευροδέσεως αυξήθηκε ραγδαία. Πράγματι, είναι ο παράγοντας που χρησιμοποιείται πιο συχνά για την πλευροδεσία αυτή τη στιγμή.
Το ταλκ μπορεί να χορηγηθεί είτε ως αεροζόλ (σκόνη) είτε ως εναιώρημα (πολτός).
Το Talc είναι η επιλογή πολλών ιατρών επειδή είναι φθηνό, ευρέως διαθέσιμο και θεωρείται ο πιο αποτελεσματικός παράγοντας. Το κύριο πρόβλημα με τον τάλκη είναι ότι μπορεί να προκαλέσει σύνδρομο οξείας αναπνευστικής δυσχέρειας (ARDS), το οποίο είναι θανατηφόρο σε περίπου το ένα τοις εκατό των ασθενών που το λαμβάνουν ενδοπλευρικά. Ο μηχανισμός για το ARDS οφείλεται στη συστηματική απορρόφηση μικρών σωματιδίων ταλκ. Ο πλήρης έλεγχος του πλευριτικού υγρού με ταλκ είναι μόνο στο 52%. Επομένως, πρέπει να λαμβάνονται υπόψη και άλλοι παράγοντες.
Υπάρχουν δύο άλλοι παράγοντες που είναι φθηνοί και ευρέως διαθέσιμοι που μπορεί να αποδειχθούν εξαιρετικοί παράγοντες για την πλευρίωση: ο νιτρικός άργυρος καιη ιωδοποβιδόνη. 20 ml νιτρικού αργύρου 0,5% και 20 ml ιωδοποβιδόνης 10% συν 80 ml φυσιολογικού ορού έχει ως αποτέλεσμα τον πλήρη έλεγχο της συλλογής (96%).
Λόγω του ότι η ενδοπλευρική έγχυση ταλκ μπορεί να προκαλέσει ARDS και το γεγονός ότι δεν είναι πιο αποτελεσματικό από τους άλλους παράγοντες η δοξυκυκλίνη 500 mg, ο νιτρικό άργυρος και η ιωδοποβιδόνη θεωρούνται τα καλύτερα.
Οδηγίες για την πλευροδεσία με ταλκ
Το σκεύασμα διατίθεται σε αποστειρωμένη συσκευασία σε γυάλινο φιαλίδιο με περιεκτικότητα 4gr talc ανά flacon.
24 ώρες πριν την χρήση πρέπει να έχει προηγηθεί παροχέτευση της θωρακικής κοιλότητας.
Το talc διαλύεται σε 50ml φυσιολογικού ορού και μετά από καλή ανάδευση αφαιρείται το πώμα του φιαλιδίου και γίνεται αναρρόφηση με σύριγγα των 60ml.
Το περιεχόμενο της σύριγγας εγχύεται διαμέσου του σωλήνα παροχέτευσης με σταθερό ρυθμό. Κατά το τέλος της έγχυσης εμβολίζουμε 5-10ml φυσιολογικού ορού και 10ml αέρα για τον επιμελή καθαρισμό του σωλήνα παροχέτευσης μετά την διαδικασία.
Στη συνέχεια φράζουμε τον σωλήνα παροχέτευσης για 4-6 ώρες και ο ασθενής ανά τακτά χρονικά διαστήματα 30 λεπτά αλλάζει θέσεις σώματος για την σωστή κατανομή του διαλύματος.
Ύστερα από διάστημα 6 ωρών ανοίγουμε τον παροχετευτικό σωλήνα και παρατηρούμε την συλλογή υγρού για τις επόμενες 14 – 18 ώρες.
Εάν η συλλογή υγρού είναι μικρότερη των 150 ml η παροχέτευση αφαιρείται και γίνεται σύγκλιση του τραύματος.
Ήπια καταστολή με χορήγηση πεθιδίνης 50mg ενδομυϊκός μισή ώρα πριν την έγχυση και 40mgr μεθυλπρεζονόλης ενδοφλεβίως κατά την διάρκεια, δίνονται.
Ο ασθενής καλύπτεται με χορήγηση αντιβιοτικού ευρέως φάσματος
Δοσολογία Αποστειρωμένου Τάλκη
Βάρος σώματος mgr ανά κιλό/Συνιστώμενη δόση
40Κg 75mgr / Kg 3gr
50Κg 75mgr / Kg 3.75gr
60Κg 75mgr / Kg 4.5gr
70Κg 75mgr / Kg 5.25gr
Οι επιπλοκές της πλευροδεσίας είναι: το θωρακικό άλγος, ο πυρετός, η δύσπνοια, η πνευμονία, το εμπύημα, η εγκυστωμένη πλευριτική συλλογή, η λοίμωξη τραύματος, το ARDS και η ηπατική δυσλειτουργία.
Τα κατάλληλα συμπληρώματα διατροφής για τους πνεύμονες
Πατήστε, εδώ, για να παραγγείλετε τα κατάλληλα συμπληρώματα διατροφής για τους πνεύμονες
Η καθοδήγηση για την επιλογή των ποιων συμπληρωμάτων διατροφής, από τα ανωτέρω, είναι κατάλληλα για την ασθένειά σας θα γίνει σε συνεννόηση με το θεράποντα ιατρό.
Διαβάστε, επίσης,
Πότε να χορηγείτε οξυγόνο στον πνευμοθώρακα
Ανακουφιστική θεραπεία σε καρκίνο του πνεύμονα
