Κλασική Ιατρική Αιματολογία Παθολογία Παιδιατρική

Ερυθροβλάστωση εμβρύου

21 Σεπτεμβρίου 2020

Η αιμολυτική νόσος του νεογέννητου

Ερυθροβλάστωση εμβρύου ή αιμολυτική νόσος του του εμβρύου και του νεογέννητου, είναι μια αλλοανοσολογική κατάσταση που αναπτύσσεται σε ένα έμβρυο κατά ή γύρω από τη γέννηση, όταν τα μόρια IgG (ένα από τους πέντε βασικούς τύπους αντισωμάτων) που παράγονται από τη μητέρα διέρχονται από τον πλακούντα. Μεταξύ αυτών των αντισωμάτων είναι μερικά που προσβάλλουν αντιγόνα στα ερυθρά αιμοσφαίρια στην κυκλοφορία του εμβρύου, καταστρέφοντας τα κύτταρα (αιμόλυση). Το έμβρυο μπορεί να αναπτύξει δικτυοκυττάρωση και αναιμία. Αυτή η εμβρυϊκή νόσος κυμαίνεται από ήπια έως πολύ σοβαρή και μπορεί να συμβεί εμβρυϊκός θάνατος από καρδιακή ανεπάρκεια. Όταν η ασθένεια είναι μέτρια ή σοβαρή, πολλοί ερυθροβλάστες (ανώριμα ερυθρά αιμοσφαίρια) υπάρχουν στο εμβρυϊκό αίμα, και γι’ αυτό ονομάζεται ερυθροβλάστωση του εμβρύου.

Η εμβρυϊκή ερυθροβλάστωση είναι η αιμολυτική αναιμία του εμβρύου ή του νεογνού που οφείλεται σε μητρικό αντίσωμα, το οποίο διέρχεται τον πλακούντα. Όταν είναι βαριά, η αναιμία προκαλεί εξωμυελική αιμοποίηση, δευτεροπαθή δυσλειτουργία οργάνων, καρδιακή ανεπάρκεια, ύδρωπα και θάνατο.

Το όνομα ερυθροβλάστωση αναφέρεται στην παρουσία άωρων ερυθροκυττάρων στο περιφερικό αίμα από την υπερβολική ερυθροποίηση.

Επηρεαζόμενα συστήματα: Αιμοποιητικό/Λεμφικό/Ανοσολογικό, Καρδιαγγειακό, Νευρικό

Γενετική: Συμβαίνει όταν το έμβρυο έχει κληρονομήσει ένα πατρικό αντιγόνο των ερυθροκυττάρων που λείπει στη μητέρα. Το αντιγόνο D του παράγοντα Ρέζους (Rh) είναι αυτό που συμμετέχει πιο συχνά.

H συχνότητα ευαισθητοποίησης Rh (D) είναι 6,8 ανά 1000 γεννήσεις. 0,27% των γυναικών με μη συμβατό με το Rh έμβρυο εμφανίζουν αλλοανοσοποίηση.

Η αιμολυτική νόσος του νεογέννητου παρατηρείται συχνότερα στα γατάκια και στα πουλάρια. Έχει, επίσης, αναφερθεί σε κουτάβια.

Περίπου 9% των κυήσεων με ερυθροβλάστωση εμβρύου, συμβαίνουν από μία Rh-αρνητική μητέρα που κυοφορεί ένα Rh-θετικό έμβρυο.

Με την ανοσοπροφύλαξη με χρήση ανοσοσφαιρίνης κατά Rho-D αντιγόνου, ο κίνδυνος ευαισθητοποίησης ελαττώνεται σε λιγότερο από 1% των κυήσεων αυτών.

Επικρατέστερη ηλικία: Έμβρυο και νεογνό

Επικρατέστερο φύλο: Αγόρια = Κορίτσια

Παθοφυσιολογία ερυθροβλάστωσης εμβρύου

Τα αντισώματα παράγονται όταν το σώμα εκτίθεται σε αντιγόνο που είναι ξένο στη σύνθεση του σώματος. Εάν μια μητέρα εκτίθεται σε ξένο αντιγόνο και παράγει IgG (σε αντίθεση με τα IgM που δεν διασχίζουν τον πλακούντα), τα IgG αντισώματα θα στοχεύσουν το αντιγόνο, εάν υπάρχει στο έμβρυο, και μπορεί να το επηρεάσει στη μήτρα και να παραμείνει και μετά τον τοκετό. Τα τρία πιο συνηθισμένα μοντέλα στα οποία μια γυναίκα ευαισθητοποιείται (δηλ. παράγει IgG αντισώματα κατά ενός συγκεκριμένου αντιγόνου) είναι η αιμορραγία, η μετάγγιση αίματος και η ασυμβατότητα του ABO (σύστημα ομάδων αίματος).

Η αιμορραγία του εμβρύου-μητέρας, η οποία είναι η κίνηση εμβρυϊκών αιμοσφαιρίων κατά μήκος του πλακούντα, μπορεί να συμβεί κατά τη διάρκεια της άμβλωσης, σε έκτοπη εγκυμοσύνη, σε τοκετό, σε ρήξη του πλακούντα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης (συχνά προκαλείται από τραύμα) ή ιατρικές διαδικασίες που πραγματοποιούνται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης που παραβιάζουν το μητρικό τείχος. Σε επακόλουθες κυήσεις, εάν υπάρχει παρόμοια ασυμβατότητα στο έμβρυο, αυτά τα αντισώματα μπορούν στη συνέχεια να διασχίσουν τον πλακούντα στην εμβρυϊκή κυκλοφορία του αίματος για να προσκολληθούν στα ερυθρά αιμοσφαίρια και να προκαλέσουν την καταστροφή τους (αιμόλυση). Αυτή είναι μια σημαντική αιτία της αιμολυτικής αναιμίας νεογέννητου, επειδή το 75% των εγκυμοσύνης οδηγεί σε κάποια επαφή μεταξύ εμβρυϊκού και μητρικού αίματος, και το 15-50% των γυναικών με εγκυμοσύνη έχουν αιμορραγίες με πιθανότητα ανοσοποίησης. Η ποσότητα του εμβρυϊκού αίματος που απαιτείται για να προκαλέσει ευαισθητοποίηση στη μητέρα εξαρτάται από το ανοσοποιητικό σύστημα του ατόμου και κυμαίνεται από 0,1 mL έως 30 mL.

Η γυναίκα μπορεί να έχει λάβει θεραπευτική μετάγγιση αίματος. Το σύστημα ομάδας αίματος ABO και το αντιγόνο D του συστήματος αίματος Rhesus (Rh) είναι ρουτίνα πριν από τη μετάγγιση. Έχουν γίνει προτάσεις ότι σε γυναίκες σε ηλικία τεκνοποίησης ή σε νεαρά κορίτσια δεν θα πρέπει να χορηγείται μετάγγιση με αίμα θετικό σε Rhc ή θετικό αίμα Kell1 για να αποφευχθεί πιθανή ευαισθητοποίηση. Η ερυθροβλάστωση εμβρύου μπορεί, επίσης, να προκληθεί από αντισώματα σε μια ποικιλία άλλων αντιγόνων του συστήματος ομάδων αίματος, αλλά τα Kell και Rh είναι τα πιο συχνά απαντώμενα.

Το τρίτο μοντέλο ευαισθητοποίησης μπορεί να συμβεί σε γυναίκες τύπου αίματος Ο. Η ανοσοαπόκριση στα αντιγόνα Α και Β, τα οποία είναι ευρέως διαδεδομένα, συνήθως οδηγεί στην παραγωγή αντισωμάτων IgM ή IgG αντι-Α και αντι-Β νωρίς στη ζωή. Οι γυναίκες τύπου αίματος Ο είναι πιο επιρρεπείς από τις γυναίκες των τύπων Α και Β στην παραγωγή αντισωμάτων IgG αντι-Α και αντι-Β, και αυτά τα αντισώματα IgG είναι ικανά να διασχίσουν τον πλακούντα. Για άγνωστους λόγους, η συχνότητα εμφάνισης μητρικών αντισωμάτων έναντι αντιγόνων τύπου Α και Β του τύπου IgG που θα μπορούσαν ενδεχομένως να προκαλέσουν αιμολυτική νόσο του νεογέννητου είναι μεγαλύτερη από την παρατηρούμενη συχνότητα εμφάνισης της «νόσου ΑΒΟ». Περίπου το 15%, όσων εγκυμονούν περιλαμβάνει μητέρα τύπου Ο και παιδί τύπου Α ή τύπου Β. Μόνο το 3% αυτών των κυήσεων οδηγεί σε αιμολυτική ασθένεια λόγω ασυμβατότητας A / B / O. Σε αντίθεση με τα αντισώματα έναντι των αντιγόνων Α και Β, τα αντισώματα Rhesus γενικά δεν παράγονται από την έκθεση σε περιβαλλοντικά αντιγόνα. Σε περιπτώσεις όπου υπάρχει ασυμβατότητα ABO και ασυμβατότητα Rh, ο κίνδυνος αλλοανοσοποίησης μειώνεται επειδή τα ερυθρά αιμοσφαίρια του εμβρύου απομακρύνονται από τη μητρική κυκλοφορία λόγω αντισωμάτων αντι-ΑΒΟ προτού μπορέσουν να προκαλέσουν αντίδραση κατά του Rh.

Ειδικά αντισώματα

Η ερυθροβλάστωση του εμβρύου αντιπροσωπεύει διαταραχή του ανοσοποιητικού συστήματος για το έμβρυο ή κάποια άλλη μορφή εξασθένησης της ανοσοποιητικής αντοχής της εγκυμοσύνης. Διάφοροι τύποι ερυθροβλάστωσης του εμβρύου ταξινομούνται ανάλογα με το αλλοαντιγόνο που προκαλεί την απόκριση. Οι τύποι περιλαμβάνουν τους συνδυασμούς ABO, anti-RhD, anti-RhE, anti-Rhc, anti-Rhe, anti-RhC, multiantigen και anti-Kell.

ΣΗΜΕΙΑ ΚΑΙ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΕΡΥΘΡΟΒΛΑΣΤΩΣΗΣ ΤΟΥ ΕΜΒΡΥΟΥ

Τα σημεία της αιμολυτικής νόσου του νεογέννητου περιλαμβάνουν μια θετική άμεση δοκιμή Coombs (που ονομάζεται, επίσης, δοκιμή άμεσης συγκόλλησης), τα αυξημένα επίπεδα χολερυθρίνης του ομφάλιου λώρου και την αιμολυτική αναιμία. Είναι πιθανό για ένα νεογέννητο με αυτήν την ασθένεια να έχει ουδετεροπενία και νεογνική αλλοάνοσο θρομβοπενία, επίσης. Η αιμόλυση οδηγεί σε αυξημένα επίπεδα χολερυθρίνης. Μετά τον τοκετό η χολερυθρίνη δεν καθαρίζεται πλέον (μέσω του πλακούντα) από το αίμα του νεογνού και τα συμπτώματα του ίκτερου (κιτρινωπό δέρμα και κίτρινος αποχρωματισμός του λευκού των ματιών ή ίκτερος) αυξάνονται εντός 24 ωρών μετά τη γέννηση.

Ωχρότητα
Αναπνευστική δυσχέρεια
Ηπατομεγαλία
Σπληνομεγαλία
Ασκίτης
Υπόταση – Καταπληξία
Οίδημα ανά σάρκα/ύδρωπας
Ίκτερος νεογνού
Πορφύρα/αιμορραγική διάθεση
Ενδομήτριος θάνατος του νεογνού

ΑΙΤΙΑ ΕΡΥΘΡΟΒΛΑΣΤΩΣΗΣ ΤΟΥ ΕΜΒΡΥΟΥ

Μητρική ισοανοσοποίηση στο Rh αντιγόνο από μετάγγιση Rh θετικού αίματος
Μητρική ισοανοποίηση από την έκθεση σε Rh αντιγόνα του εμβρύου σε προηγούμενη, ή στην παρούσα κύηση
Μητρική ισοανοποίηση σε άλλα ερυθροκυτταρικά αντιγόνα (Kell, Duffy, Kidd, M, S, Diego, κλπ) συμβαίνει, σπανίως, αλλά μπορεί να προκαλέσει βαρειά νόσο

ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΕΡΥΘΡΟΒΛΑΣΤΩΣΗΣ ΤΟΥ ΕΜΒΡΥΟΥ

Προηγούμενη μετάγγιση με ασύμβατο αίμα
Κάθε προηγούμενη Rh-θετική εγκυμοσύνη (έμβρυο) σε Rh-αρνητική μητέρα
Χωρίς προφυλακτική ανοσοθεραπεία (Rh ανοσοσφαιρίνη), ο κίνδυνος ευαισθητοποίησης στον παράγοντα Rh είναι 16% κατά τη διάρκεια ή μετά τελειόμηνη εγκυμοσύνη, 3% σε περίπτωση αυτόματης έκτρωσης και 5-6% σε προκλητή έκτρωση
Ευαισθητοποίηση μετά από έκθεση στο αίμα του εμβρύου μπορεί να συμβεί, επίσης, με έκτοπη εγκυμοσύνη, αμνιοκέντηση, δειγματοληψία χοριονικών λαχνών, τραυματισμό ή άλλους χειρισμούς του πλακούντα, πρόπτωση πλακούντα
Προφύλαξη με ανοσοσφαιρίνη κατά του παράγοντα Rh μειώνει πάρα πολύ, αλλά δεν εξαφανίζει τον κίνδυνο

ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΕΡΥΘΡΟΒΛΑΣΤΩΣΗΣ ΤΟΥ ΕΜΒΡΥΟΥ

ΔΙΑΦΟΡΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΕΡΥΘΡΟΒΛΑΣΤΩΣΗΣ ΤΟΥ ΕΜΒΡΥΟΥ

Αναιμία από απώλεια αίματος του εμβρύου
Μετάγγιση διδύμου σε δίδυμο
Αρτηριοφλεβώδεις ή καρδιακές ανωμαλίες
Κληρονομικές αιμολυτικές αναιμίες
Αιμολυτική αναιμία φαρμακευτικής αιτιολογίας
Μη ανοσολογικής αιτιολογίας εμβρυϊκός ύδρωπας

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ

Θετική έμμεση δοκιμασία Coombs (καθορισμός αντισώματος) κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης
Άμεση δοκιμασία Coombs στο έμβρυο ή στο νεογνό
Αναιμία εμβρύου ή νεογνού
Δικτυοερυθροκυττάρωση
Εμπύρηνα ερυθρά στο επίχρισμα περιφερικού αίματος
Υπερχολεθριναιμία (έμμεσου τύπου)
Θρομβοπενία

Φάρμακα που μπορεί να μεταβάλλουν τα ευρήματα:

Προηγούμενη χορήγηση Rh (D) ανοσοσφαιρίνης μπορεί να οδηγήσει σε (ψευδώς) ασθενώς θετική έμμεση δοκιμασία Coombs στη μητέρα και άμεση δοκιμασία Coombs στο νεογνό/βρέφος

ΠΑΘΟΛΟΓΟΑΝΑΤΟΜΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ

Ερυθροκυτταρική υπερπλασία του μυελού των οστών
Εξωμυελική αιμοποίηση
Ηπατομεγαλία
Σπληνομεγαλία
Καρδιομεγαλία
Πνευμονικές αιμορραγίες
Διόγκωση, οίδημα του πλακούντα

ΕΙΔΙΚΕΣ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ

Αύξηση χολερυθρίνης αμνιακού υγρού
Ταυτοποίηση του πατρικού αίματος μπορεί να αποκλείσει εγκυμοσύνη υψηλού κινδύνου

ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ

Υπερηχοτομογραφία μπορεί να καταδείξει ηπατομεγαλία, διόγκωση κοιλίας με ασκίτη ή σημεία ύδρωπα
Μελέτες αιματικής ροής του εμβρύου με Doppler είναι ακόμη πειραματικές στην αξιολόγηση του βαθμού αναιμίας του εμβρύου
Το έμβρυο μπορεί να έχει σοβαρή νόσο ακόμη και αν δεν έχει ύδρωπα, η υπερηχοτομογραφία δεν αρκεί για την λήψη αποφάσεων για ιατρική παρέμβαση

ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΙ

Αμνιοκέντηση
Δειγματοληψία αίματος ομφαλίου λώρου

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΕΡΥΘΡΟΒΛΑΣΤΩΣΗΣ ΤΟΥ ΕΜΒΡΥΟΥ

ΕΝΔΕΙΚΝΥΟΜΕΝΗ ΑΓΩΓΗ ΥΓΕΙΑΣ

Οι εγκυμοσύνες αυτές αντιμετωπίζονται σε τριτοβάθμιο κέντρο νοσηλείας, κυρίως, εξαιτίας της ειδικής και μερικές φορές επικίνδυνης θεραπείας που πρέπει να λάβουν
Ο τοκετός πρέπει να γίνει σε κέντρο που μπορεί να χορηγήσει μεταγγίσεις ακόμη και αν δεν αναμένεται σοβαρή προσβολή του νεογνού
Νεογνά με μέτρια ή βαριά νόσο χρειάζονται νοσηλεία σε εντατική μονάδα νεογνών

ΓΕΝΙΚΑ ΜΕΤΡΑ

Ανάλογα με τη βαρύτητα της προσβολής η θεραπέια του νεογνού περιλαμβάνει:

Φωτοθεραπεία. Συνιστάται έκθεση σε υπεριώδες φως (φωτοθεραπεία) όταν η χολερυθρίνη του ομφάλιου λώρου είναι 3 ή μεγαλύτερη. Μερικοί γιατροί τη χρησιμοποιούν σε χαμηλότερα επίπεδα. Αυτό μετατρέπει τη μη συζευγμένη χολερυθρίνη σε συζευγμένη μορφή που είναι ευκολότερο για το βρέφος να καθαρίσει.
Μετάγγιση μετά τον τοκετό. Οι οξείες αντιδράσεις αιμολυτικής μετάγγισης μπορεί να είναι είτε ανοσομεσολαβούμενες είτε όχι. Ενδοαγγειακή αιμόλυση που προκαλείται από συμπλήρωμα. Αιμολυτικές αντιδράσεις που προκαλούνται από το ανοσοποιητικό που προκαλούνται από IgG, Rh, Kell, Duffy ή άλλα αντισώματα εκτός ΑΒΟ, συνήθως, οδηγούν σε εξωαγγειακή δέσμευση, μειωμένη επιβίωση μεταγγισμένων ερυθρών κυττάρων και σχετικά ήπιες κλινικές αντιδράσεις. λόγω ανοσοαιμόλυσης. Μπορεί να συμβεί σε ασθενείς που δεν έχουν ανιχνεύσιμα αντισώματα με συνήθεις εργαστηριακές διαδικασίες.
Αφαιμαξομετάγγιση. Χρησιμοποιείται όταν η χολερυθρίνη φτάνει είτε στις γραμμές υψηλού είτε μεσαίου κινδύνου. Η χολερυθρίνη του ομφάλιου λώρου είναι > 4 και είναι, επίσης, ενδεικτική της ανάγκης για μετάγγιση ανταλλαγής.
Διουρητικά και διγοξίνη για τον ύδρωπα
Πρόωρος τοκετός
Ενδομητρική μετάγγιση. Ενδοαγγειακή προπέλαση μέσω της ομφαλικής φλέβας προτιμάται από την ενδοπεριτοναϊκή προσπέλαση και φαίνεται ότι είναι αποτελεσματικότερη
Διουρητικά, ινότροπα κλπ., μπορούν να χρησιμοποιούνται μαζί με τις μεταγγίσεις στην αντιμετώπιση της καρδιακής ανεπάρκειας του νεογνού
Προμεθαζίνη, ανοσοσφαιρίνη, κορτικοστεροειδή και πλασμαφαίρεση έχουν δοκιμασθεί σαν εναλλακτικοί τρόποι θεραπείας, αλλά δεν έχουν αποδειχθεί αποτελεσματικοί
IVIG – Η ανοσοσφαιρίνη IVIG έχει χρησιμοποιηθεί για την επιτυχή αντιμετώπιση πολλών περιπτώσεων ερυθροβλάστωσης εμβρύου. Χρησιμοποιήθηκε όχι μόνο στο anti-D, αλλά και στο anti-E. Η IVIG μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη μείωση της ανάγκης για μετάγγιση και για τη μείωση της διάρκειας της φωτοθεραπείας. Σε ισοανοσο αιμολυτική νόσο, συνιστάται η χορήγηση ενδοφλέβιας γ-σφαιρίνης (0,5-1 g / kg σε διάστημα 2 ωρών) εάν η ολική χολερυθρίνη αυξάνεται παρά την εντατική φωτοθεραπεία ή το επίπεδο επίπεδο ολικής χολερυθρίνης είναι εντός 2 έως 3 mg / dL (34- 51 μmol / L) του επιπέδου ανταλλαγής. Εάν είναι απαραίτητο, αυτή η δόση μπορεί να επαναληφθεί σε 12 ώρες και τα οφέλη υπερβαίνουν τις βλάβες. Η ενδοφλέβια γ-σφαιρίνη έχει αποδειχθεί ότι μειώνει την ανάγκη για μεταγγίσεις σε αιμολυτικό Rh και ABO ασθένεια.

ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ

Τίτλοι αντισώματος πρέπει να μετρώνται κάθε λίγες βδομάδες κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Ένας τίτλος >1:16 δείχνει την ανάγκη για παραπέρα έλεγχο
Περιοδική αμνιοκέντηση για φωτομετρικό προσδιορισμό επιπέδων χολερυθρίνης αμνιακού υγρού σε εγκυμονούσες με αυξημένα επίπεδα αντι-Rh αντισώματος. Το αποτέλεσμα αντικατροπτίζει την έκταση της βρεφικής αιμόλυσης και την ανάγκη για δειγματοληψία από τον ομφάλιο λώρο
Διαδερμική αιμοληψία από τον ομφάλιο λώρο (ομφαλοκέντηση) για την ταυτοποίηση της ομάδας αίματος του εμβρύου και εκτίμηση αιματοκρίτη, δικτυοερυθροκυττάρων και παρουσία ερυθροβλαστών
Έλεγχος του καρδιακού ρυθμού του εμβρύου/υπερηχοτομογραφία για την εκτίμηση του εμβρύου
Αμνιοκέντηση για την αξιολόγηση της ωρίμανσης του εμβρυϊκού πνεύμονα

ΠΡΟΛΗΨΗ/ΑΠΟΦΥΓΗ ΕΡΥΘΡΟΒΛΑΣΤΩΣΗΣ ΤΟΥ ΕΜΒΡΥΟΥ

Σε περιπτώσεις ασυμβατότητας Rho (D), η ανοσοσφαιρίνη Rho (D) χορηγείται για την πρόληψη της ευαισθητοποίησης. Ωστόσο, δεν υπάρχει συγκρίσιμη ανοσοθεραπεία για άλλες ασυμβατότητες ομάδων αίματος.

IVIG – Η ενδοφλέβια γ σφαιρίνη IVIG σημαίνει ενδοφλέβια ανοσοσφαιρίνη. Χρησιμοποιείται σε περιπτώσεις προηγούμενης απώλειας, υψηλών μητρικών τίτλων, γνωστών επιθετικών αντισωμάτων και σε περιπτώσεις όπου η θρησκεία εμποδίζει τη μετάγγιση αίματος. Η εμβρυϊκή θνησιμότητα μειώνεται κατά 36% στην ομάδα IVIG. Η IVIG και η πλασμαφαίρεση μαζί έχουν καλύτερα αποτελέσματα. Η πλασμαφαίρεση στοχεύει στη μείωση του τίτλου της μητέρας με άμεση αντικατάσταση πλάσματος και φυσική αφαίρεση αντισώματος. Η πλασμαφαίρεση και το IVIG μαζί μπορούν ακόμη και να χρησιμοποιηθούν σε γυναίκες με προηγούμενα ωοσούντα έμβρυα και απώλειες εμβρύων.

Η ενδομήτρια μετάγγιση (IUT) γίνεται είτε με ενδοπεριτοναϊκή μετάγγιση (IPT) είτε με ενδοφλέβια μετάγγιση (IVT). Η IVT προτιμάται από την IPT. Η IUT γίνΕται μόνο έως 35 εβδομάδες. Μετά από αυτό, ο κίνδυνος IUT είναι μεγαλύτερος από τον κίνδυνο μετάγγισης μετά τη γέννηση.

Στεροειδή – Τα στεροειδή μερικές φορές χορηγούνται στη μητέρα πριν από τη IUT και τον πρόωρο τοκετό για να ωριμάσουν τους πνεύμονες του εμβρύου.

Φαινοβαρβιτάλη – Η φαινοβαρβιτάλη χορηγείται μερικές φορές στη μητέρα για να βοηθήσει στην ωρίμανση του εμβρυϊκού ήπατος και στη μείωση της υπερχολερυθριναιμίας.

Πρόωρος τοκετός – Η παράδοση μπορεί να πραγματοποιηθεί οποτεδήποτε μετά την ηλικία της βιωσιμότητας. Είναι δυνατός ο τοκετός έκτακτης ανάγκης λόγω αποτυχημένου IUT.

Μητέρες με αρνητικό ρέζους που είναι έγκυες με ένα βρέφος θετικό, λαμβάνουν ανοσοσφαιρίνη Rho (D) (RhIG ή RhoGam) σε 28 εβδομάδες κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, στις 34 εβδομάδες και εντός 48 ωρών μετά τον τοκετό για την αποφυγή ευαισθητοποίησης στο αντιγόνο D. . Λειτουργεί δεσμεύοντας τυχόν ερυθρά αιμοσφαίρια του εμβρύου με το αντιγόνο D, προτού η μητέρα μπορέσει να προκαλέσει ανοσοαπόκριση και να σχηματίσει αντι-D IgG. Ένα μειονέκτημα στη χορήγηση πριν από τον τοκετό του RhIG είναι ότι προκαλεί μια θετική εξέταση αντισώματος κατά τη δοκιμή της μητέρας, η οποία μπορεί να είναι δύσκολο να διακριθεί από τις φυσικές ανοσολογικές αποκρίσεις που έχουν ως αποτέλεσμα την παραγωγή αντισωμάτων. Ο κίνδυνος ισοανοσοποίησης είναι περίπου 17%. με σωστή χορήγηση, ο κίνδυνος μειώνεται σε λιγότερο από 0,1-0,2%.

Αντι- Rh(D) ανοσοσφαιρίνη δίνεται προφυλακτικά για απευαισθητοποίηση των Rh-αρνητικών εγκύων γυναικών που βρίσκονται σε κίνδυνο
Τεχνητή σπερματέγχυση από δότη Rh-αρνητικό σε γυναίκα που έχει σύζυγο Rh-θετικό, περιμένει παιδί Rh-θετικό, είναι, δηλαδή, ισοανοσοποιημένη

ΠΙΘΑΝΕΣ ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ ΕΡΥΘΡΟΒΛΑΣΤΩΣΗΣ ΤΟΥ ΕΜΒΡΥΟΥ

Δυσχέρεια του εμβρύου που απαιτεί επείγοντα προκλητό τοκετό
Ενδομήτριος θάνατος του εμβρύου
Διάχυτη ενδαγγειακή πήξη (ΔΕΠ)
Απώλεια εμβρύου μετά αιμοληψία από τον ομφάλιο λώρο
Απώλεια εμβρύου μετά ενδομητρική μετάγγιση
Ασφυξία
Νεογνική αιμολυτική αναιμία ήπια ή βαριά
Νεογνική αναιμία από καταστολή του μυελού μετά ενδομητρική μετάγγιση
Πνευμονικό οίδημα
Συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια
Καταπληξία
Νεογνικός ίκτερος ήπιος ή σοβαρός
Πυρηνικός ίκτερος

ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΗ ΠΟΡΕΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΓΝΩΣΗ

Το 50% των νεογνών που προσβάλλονται έχουν ήπια νόσο και δεν απαιτούν ειδική θεραπεία (ή θεραπεία της αναιμίας και του ίκτερου μόνο μετά τον τοκετό) και συνήθως, γεννώνται σχεδόν τελειόμηνα
Το 30% έχει μέτριας βαρύτητας νόσο με αναιμία και ηπατομεγαλία. Αυτά απαιτούν στενή παρακολούθηση της εγκυμοσύνης για σημεία επιδείνωσης που ίσως επιβάλλουν πρόκληση πρόωρου τοκετού (μετά 32-34 εβδομάδες) ή ενδομητρική μετάγγιση πριν απ’ αυτή την ηλικία κύησης. Μετά τον τοκετό αφαιμαξομεταγγίσεις είναι δυνατό να θεραπεύσουν την αναιμία και τον ίκτερο
Το 20% έχει βρεφικό ύδρωπα, απαιτείται ενδομήτρια μετάγγιση και πρόκληση τοκετού μεταξύ 32ης και 3ης εβδομάδας
Η βαρύτητα της νόσου τείνει να χειροτερεύει μελλοντικές εγκυμοσύνης όταν υπάρχει ασυμβατότητα Rh
Ύδρωπας του εμβρύου σημαίνει χειρότερη πρόγνωση
Χωρίς θεραπεία η συνολική περιγεννητική θνησιμότητα του εμβρύου αγγίζει το 30%
Με κατάλληλη παρακολούθηση και θεραπεία τα πιο πολλά νεογνά αναρρώνουν πλήρως ακόμη και αυτά που απαιτούν ενδομήτρια μετάγγιση

Παιδιατρικό: Προσβάλει αποκλειστικά έμβρυα και νεογνά

Τα καλύτερα συμπληρώματα διατροφής για την εγκυμοσύνη

Πατήστε, εδώ, για να παραγγείλετε τα κατάλληλα συμπληρώματα διατροφής για την εγκυμοσύνη