Νευρίτιδα είναι η φλεγμονή ενός ή πολλών νεύρων
ΝΕΥΡΙΤΙΔΑ
Νευρίτιδα είναι η εκφύλιση των περιφερικών νεύρων.
Χαρακτηριστικά:
- Ύπουλη εισβολή
- Μυϊκή αδυναμία με απώλεια της αισθητικότητας
- Μυϊκή ατροφία
- Ελαττωμένα τενόντια αντανακλαστικά
- Παραισθησίες
- Υπερευαισθησίες των χεριών και των ποδιών
Η νευρίτιδα είναι φλεγμονή ενός νεύρου ή η γενική φλεγμονή του περιφερικού νευρικού συστήματος.
Η φλεγμονή, και συχνά ταυτόχρονη απομυελίνωση, προκαλεί μειωμένη αγωγή των νευρικών σημάτων και οδηγεί σε εκτροπή της νευρικής λειτουργίας.
Η νευρίτιδα συχνά συνδυάζεται με νευροπάθεια, που είναι ένας ευρύτερος όρος που περιγράφει οποιαδήποτε ασθένεια επηρεάζει το περιφερικό νευρικό σύστημα.
Ωστόσο, οι νευροπάθειες μπορεί να οφείλονται είτε σε φλεγμονώδεις είτε σε μη φλεγμονώδεις αιτίες και ο όρος περιλαμβάνει οποιαδήποτε μορφή βλάβης, εκφυλισμού ή δυσλειτουργίας του νευρικού συστήματος, ενώ η νευρίτιδα αναφέρεται συγκεκριμένα στη φλεγμονώδη διαδικασία.
Καθώς, η φλεγμονή είναι μια συχνή αντίδραση στη βιολογική προσβολή, πολλές παθήσεις μπορεί να εμφανιστούν με χαρακτηριστικά νευρίτιδας.
Συχνές αιτίες είναι οι αυτοάνοσες ασθένειες, όπως η σκλήρυνση κατά πλάκας, η λοίμωξη, είτε βακτηριακή, όπως λέπρα, είτε ιογενής, όπως η ανεμοβλογιά και ο έρπητας ζωστήρας. Άλλες αιτίες είναι οι μεταμολυσματικές ανοσολογικές αντιδράσεις, όπως το σύνδρομο Guillain-Barré, ή μια απόκριση σε σωματικό τραυματισμό. Ενώ οποιοδήποτε νεύρο στο σώμα μπορεί να υποστεί φλεγμονή, συγκεκριμένες αιτιολογίες μπορεί κατά προτίμηση να επηρεάσουν συγκεκριμένα νεύρα. Η φύση των συμπτωμάτων εξαρτάται από τα συγκεκριμένα νεύρα που εμπλέκονται. Για παράδειγμα, η νευρίτιδα σε ένα αισθητήριο νεύρο μπορεί να προκαλέσει πόνο, παραισθησία (καρφίτσες και βελόνες), υπαισθησία (μούδιασμα) και αναισθησία και η νευρίτιδα σε ένα κινητικό νεύρο μπορεί να προκαλέσει πάρεση (αδυναμία), σπασμό, παράλυση ή μυϊκή απώλεια. Το ηλεκτρομυογράφημα επιδεικνύει επιβράδυνση του δυναμικού ενέργειας. Η θεραπεία της νευρίτιδας επικεντρώνεται στην απομάκρυνση ή τη θεραπεία οποιασδήποτε υποκινούμενης αιτίας φλεγμονής, ακολουθούμενη από υποστηρικτική φροντίδα και αντιφλεγμονώδεις ή ανοσοδιαμορφωτικές θεραπείες, καθώς και συμπτωματική αντιμετώπιση.
ΑΙΤΙΕΣ ΝΕΥΡΙΤΙΔΑΣ
- Λοιμώξεις
Τόσο οι ενεργές λοιμώξεις όσο και οι μεταμολυσματικές αυτοάνοσες διαδικασίες προκαλούν νευρίτιδα. Η ταχεία αναγνώριση μιας μολυσματικής αιτίας νευρίτιδας υπαγορεύει τη θεραπευτική προσέγγιση και συχνά έχει πολύ πιο θετική μακροπρόθεσμη πρόγνωση από άλλες αιτιολογίες. Βακτηριακές, ιογενείς και σπειροχαιτικές λοιμώξεις έχουν συσχετιστεί με φλεγμονώδεις νευρικές αποκρίσεις.
Μερικοί από τους βακτηριακούς παράγοντες που σχετίζονται περισσότερο με τη νευρίτιδα είναι η λέπρα, η νόσος Lyme και η διφθερίτιδα.
Οι ιογενείς αιτίες της νευρίτιδας περιλαμβάνουν τον ιό του απλού έρπητα, τον ιό της ανεμοβλογιάς και τον HIV.
Η λέπρα χαρακτηρίζεται, συχνά, από άμεση νευρική λοίμωξη από τον αιτιολογικό οργανισμό, mycobacterium leprae. Η λέπρα παρουσιάζει μια ετερογενή κλινική εικόνα που υπαγορεύεται από βακτηριακό τίτλο και ενδογενή αντίσταση του ξενιστή. Η φυματιώδης λέπρα, που παρατηρείται σε περιπτώσεις όπου η ανοσία του ξενιστή είναι υψηλή, δε σχετίζεται, συνήθως, με νευρίτιδα. Παρουσιάζεται με μικρό αριθμό ανώδυνων πλακών του δέρματος με λίγους βακίλους, αποτέλεσμα μιας κοκκιωματώδους διαδικασίας που καταστρέφει τα δερματικά νεύρα. Η λεμφική λέπρα, που παρατηρείται όταν ο ξενιστής δεν έχει αντίσταση στον οργανισμό, παρουσιάζει εκτεταμένες δερματικές αλλοιώσεις και αισθητά διευρυμένα νεύρα. Η εμπλοκή των ασθενειών σε αυτή τη μορφή λέπρας εξελίσσεται χαρακτηριστικά από ψυχρότερες περιοχές του σώματος, όπως η άκρη της μύτης και των λοβών του αυτιού, προς θερμότερες περιοχές του σώματος με αποτέλεσμα την εκτεταμένη απώλεια αίσθησης και καταστροφικές δερματικές βλάβες. Η ταχεία θεραπεία είναι ένα κρίσιμο συστατικό της φροντίδας σε ασθενείς που πάσχουν από λέπρα. Η καθυστερημένη φροντίδα οδηγεί σε μόνιμη απώλεια αίσθησης και βλάβη των ιστών.
Η νόσος του Lyme που προκαλείται από τη σπιροχαίτη Borrelia burgdorferi, είναι μια ασθένεια που προκαλείται από τσιμπούρια με περιφερικές και κεντρικές νευρολογικές εκδηλώσεις. Το πρώτο στάδιο της νόσου του Lyme παρουσιάζεται συχνά με παθογνωμονικό εξάνθημα «μάτι ταύρου», μεταναστευτικό ερύθημα, καθώς και πυρετό, αδιαθεσία και αρθραλγίες. Περίπου το 15% των ασθενών που δεν έχουν υποβληθεί σε θεραπεία θα αναπτύξουν νευρολογικές εκδηλώσεις, οι οποίες χαρακτηρίζονται κλασικά από κρανιακή νευροπάθεια και λεμφοκυτταρική μηνιγγίτιδα. Η φλεγμονή των νεύρων που παρατηρείται στη νευρολογική νόσο σχετίζεται με λεμφοκυτταρική διήθηση, χωρίς ενδείξεις άμεσης μόλυνσης των περιφερικών νεύρων. Αν και είναι, συνήθως, αυτοπεριοριζόμενη, η θεραπεία με αντιβιοτικά μπορεί να επιταχύνει την επίλυση των συμπτωμάτων.
Η διφθερίτιδα, μια κάποτε συχνή παιδική αναπνευστική λοίμωξη, παράγει μια νευροτοξίνη που μπορεί να οδηγήσει σε διφασική νευροπάθεια. Αυτή η νευροπάθεια ξεκινά με παράλυση και μούδιασμα της μαλακής υπερώας και του φάρυγγα, καθώς και αδυναμία των βολβών των ματιών, αρκετές ημέρες έως εβδομάδες μετά την αρχική λοίμωξη του ανώτερου αναπνευστικού, ακολουθούμενη από μια ανοδική παράπλευρη παράλυση που προκαλείται από οξεία φλεγμονώδη απομυελινωτική νευροπάθεια μετά από αρκετές ακόμη εβδομάδες. Ενώ, τα αντιβιοτικά είναι αποτελεσματικά στην εξάλειψη του βακτηρίου, τα νευρολογικά επακόλουθα της μόλυνσης πρέπει να αντιμετωπίζονται με αντιτοξίνη διφθερίτιδας.
Ο ιός του απλού έρπητα είναι ένας κοινός ιός που βρίσκεται σε λανθάνουσα κατάσταση στα νευρωνικά γάγγλια μεταξύ των ενεργών λοιμώξεων. Ο HSV-1 ευρίσκεται, συνήθως, στα γάγγλια των κρανιακών νεύρων, ιδιαίτερα στα γάγγλια των τριδύμων νεύρων και μπορεί να προκαλέσει επώδυνες νευραλγίες κατά τη διάρκεια ενεργών περιόδων. Έχει, επίσης, συσχετιστεί με την παράλυση του Bell και την αιθουσαία νευρίτιδα. Ο HSV-2 συχνά βρίσκεται εντός των οσφυϊκών γαγγλίων και σχετίζεται με ριζοπάθειες κατά τη διάρκεια της ενεργού λοίμωξης. Η επανενεργοποίηση του έρπητα αντιμετωπίζεται συχνά με ασυκλοβίρη, αν και τα αποδεικτικά στοιχεία για την αποτελεσματικότητά της στον έλεγχο της περιφερικής νευρολογικής εκδήλωσης της νόσου δεν υπάρχουν. Ο ιός της Varicella zoster, η αιτία της ανεμοβλογιάς, μπορεί να βρεθεί αδρανής σε όλο το νευρικό σύστημα μετά από μια αρχική λοίμωξη. Η επανενεργοποίηση του ιού προκαλεί έρπητα ζωστήρα, και παρατηρείται σε κατανομή νεύρου που αντιστοιχεί στο γάγγλιο στο οποίο κατοικούσε ο λανθάνων ιός. Αφού υποχωρήσει το ερπητικό εξάνθημα, μια επιπρόσθετη περίοδος μεθερπητικής νευραλγίας μπορεί να παραμείνει για εβδομάδες έως μήνες. Τα αντιιικά φάρμακα, συμπεριλαμβανομένης της ασυκλοβίρης, είναι αποτελεσματικά στον έλεγχο της επανενεργοποίησης του ιού. Η αντιμετώπιση της επακόλουθης μεθερπητικής νευραλγίας απαιτεί, συχνά, περαιτέρω αντιμετώπιση με γκαμπαπεντίνη, αμιτριπτυλίνη, καρβαμαζεπίνη ή τοπική λιδοκαΐνη.
Ο ιός HIV συνδέεται με ένα ευρύ φάσμα νευρολογικών εκδηλώσεων, τόσο κατά την οξεία λοίμωξη όσο και κατά την εξέλιξη της νόσου. Κατά τη διάρκεια οξείας λοίμωξης έχουν αναφερθεί τόσο άμεση περιφερική νευρική εμπλοκή, συνηθέστερα, διμερής παράλυση του προσώπου, όσο και οξεία φλεγμονώδης απομυελινωτική πολυνευροπάθεια (σύνδρομο Guillian-Barré). Καθώς, εξελίσσεται η διαδικασία της νόσου, το σύνδρομο διάχυτης διηθητικής λεμφοκυττάρωσης μπορεί να περιλαμβάνει λεμφοκυτταρική φλεγμονή των περιφερικών νεύρων που οδηγεί σε μια επώδυνη συμμετρική πολυνευροπάθεια. Η ανοσολογική δυσλειτουργία κατά τη διάρκεια της λοίμωξης μπορεί, επίσης, να οδηγήσει σε χρόνια φλεγμονώδη απομυελινωτική πολυνευροπάθεια ή επαγόμενη από αγγειίτιδα, μια λεμφοκυτταρική φλεγμονή των περιφερικών νεύρων που οδηγεί σε μια επώδυνη συμμετρική πολυνευροπάθεια. Η ανοσολογική δυσλειτουργία κατά τη διάρκεια της μόλυνσης μπορεί, επίσης, να οδηγήσει σε χρόνια φλεγμονώδη απομυελινωτική πολυνευροπάθεια ή επαγόμενη από αγγειίτιδα επιπλεγμένη μονονευρίτιδα. Ο εντοπισμός της σχετιζόμενης με τον HIV νευροπάθειας συγχέεται με τη νευροτοξική φύση πολλών από τα αντιρετροϊκά που χρησιμοποιούνται για τη διαχείριση της νόσου, κατά γενικό κανόνα η σχετιζόμενη με τον HIV νευροπάθεια θα βελτιωθεί με τη συνεχιζόμενη αντιρετροϊκή θεραπεία, ενώ η φαρμακευτική σχετιζόμενη νευροπάθεια θα επιδεινωθεί.
- Αυτοάνοσα Νοσήματα
Η σκλήρυνση κατά πλάκας και η οπτική νευρομυελίτιδα είναι αυτοάνοσες ασθένειες οι οποίες και οι δύο συχνά εμφανίζονται με οπτική νευρίτιδα, μια φλεγμονώδη απομυελινωτική νευροπάθεια του οπτικού νεύρου.
Η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι μια ασθένεια άγνωστης αιτιολογίας, η οποία χαρακτηρίζεται από νευρολογικές βλάβες που «διαδίδονται στο χρόνο και στο χώρο».
Η οπτική νευρομυελίτιδα, που κάποτε θεωρήθηκε υποτύπος της σκλήρυνσης κατά πλάκας, χαρακτηρίζεται από αντισώματα IgG που συνδέονται επιλεκτικά με την ακουαρίνη-4. Η οπτική νευρίτιδα σχετίζεται με απώλεια της όρασης. Συχνά, αρχικά, χαρακτηρίζεται από ένα ελάττωμα της αντίληψης του χρώματος (δυσχρωματοψία) που ακολουθείται από θόλωση της όρασης και απώλεια οξύτητας. Η οπτική νευρίτιδα συσχετίζεται, επίσης, συχνά, με τον περιοδικό πόνο και άλλες οπτικές διαταραχές. Η θεραπεία της οξείας οπτικής νευρίτιδας περιλαμβάνει κορτικοστεροειδή, πλασμαφαίρεση και ενδοφλέβια ανοσοσφαιρίνες.
Το σύνδρομο Guillian-Barré είναι μια κατηγορία οξείας πολυνευροπάθειας που παρουσιάζεται με χαλαρή παράλυση, οξεία φλεγμονώδη απομυελινωτική πολυνευροπάθεια, οξεία κινητική νευρωνική νευροπάθεια, οξεία αταξία και σύνδρομο Miller-Fisher. Αυτές οι διαταραχές είναι μεταμολυσματικά σύνδρομα στα οποία τα συμπτώματα εμφανίζονται, συχνά, αρκετές εβδομάδες μετά την επίλυση μιας οξείας λοίμωξης, συνήθως, ανώτερης αναπνευστικής λοίμωξης ή γαστρεντερίτιδας, λόγω μοριακής μίμησης μεταξύ περιφερικού νεύρου και μικροβιακών αντιγόνων. Η οξεία κινητική νευρωνική νευροπάθεια, που αντιπροσωπεύει τη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων Guillian-Barré, κλασικά παρουσιάζει μια οξεία έναρξη με ανοδική παράλυση που ξεκινά στα άκρα άκρα. Αυτή η παράλυση μπορεί να προχωρήσει γρήγορα κατά τη διάρκεια αρκετών ημερών και να οδηγήσει σε αναπνευστική ανεπάρκεια που απαιτεί διασωλήνωση. Τα συμπτώματα, συνήθως, θα επιλυθούν αυτόματα μετά από αρκετές εβδομάδες. Έτσι, η θεραπεία του συνδρόμου Guillian-Barré βασίζεται σε υποστηρικτική φροντίδα για τη διαχείριση του αερισμού και της σίτισης, έως ότου υποχωρήσουν τα συμπτώματα. Η επιπρόσθετη παρέμβαση με πλασμαφαίρεση και ενδοφλέβια ανοσοσφαιρίνη έχει αποδειχθεί ότι αυξάνουν τα ποσοστά ανάκαμψης.
Η χρόνια φλεγμονώδης απομυελινωτική πολυνευροπάθεια είναι μια φλεγμονώδης νευροπάθεια, η οποία ενώ είναι παθοφυσιολογικά παρόμοια με την οξεία κινητική νευρωνική νευροπάθεια, εξελίσσεται σε πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, αλλά εμφανίζει την ίδια εικόνα σε ορολογικές, ηλεκτροδιαγνωστικές μελέτες και στην εξέταση του εγκεφαλονωτιαίου υγρού. Η θεραπεία γίνεται με κορτικοστεροειδή, με ενδοφλέβια ανοσοσφαιρίνη ή πλασμαφαίρεση έως ότου τα συμπτώματα ανταποκριθούν.
- Παρανεοπλαστικά σύνδρομα
Αρκετές διαφορετικές κακοήθειες, ιδιαίτερα ο μικροκυτταρικός καρκίνος του πνεύμονα και το λέμφωμα Hodgkin, συνδέονται με παρανεοπλασματική νευρίτιδα. Αυτή η καρκινοματώδης πολυνευροπάθεια συνδέεται με την παρουσία αντισωμάτων κατά αντιγόνων των όγκων, τα οποία τα αναγνωρίζουν και συνδέονται τόσο στα κύτταρα όγκου όσο και στους νευρώνες του περιφερικού νευρικού συστήματος. Αυτό το παρανεοπλασματικό σύνδρομο μπορεί να εμφανιστεί είτε ως αισθητηριακή νευροπάθεια, που επηρεάζει, κυρίως, το γάγγλιο της ραχιαίας ρίζας, με αποτέλεσμα προοδευτική αισθητική απώλεια που σχετίζεται με επώδυνες παραισθησίες των άνω άκρων, ή μικτή αισθητικοκινητική νευροπάθεια που χαρακτηρίζεται, επίσης, από προοδευτική αδυναμία. Η θεραπεία των παρανεοπλασματικών συνδρόμων στοχεύει στην εξάλειψη του καρκινικού ιστού με στεροειδή, πλασμαφαίρεση ή ενδοφλέβια ανοσοσφαιρίνη κ.ά.
- Μεταβολικές διαταραχές
Μεταβολικές διαταραχές και ανεπάρκειες σε ορισμένες βιταμίνες, ιδίως βιταμίνες του συμπλέγματος Β, σχετίζονται με φλεγμονώδη εκφυλισμό των περιφερικών νεύρων. Η ανεπάρκεια της βιταμίνης Β1, θειαμίνης, προκαλεί το beriberi που μπορεί να συσχετιστεί με μια επώδυνη αισθητήρια νευροπάθεια με μυϊκή αδυναμία και ατροφία. Η ανεπάρκεια νιασίνης, βιταμίνης Β3, προκαλεί πελλάγρα που μπορεί να εμφανιστεί με διάφορες περιφερικές νευροπάθειες εκτός από τις κερατοειδείς βλάβες του δέρματος. Η ανεπάρκεια βιταμίνης Β6, η ανεπάρκεια πυριδοξίνης, έχει συσχετιστεί με βλάβη των περιφερικών νεύρων τόσο σε περιπτώσεις ανεπάρκειας όσο και σε περίσσεια. Η ανεπάρκεια της βιταμίνης Β12 προκαλεί υποξεία συνδυασμένη εκφύλιση, μια ασθένεια που συνδέεται κλασικά με μια κεντρική απομυελινωτική διαδικασία. Ωστόσο, παρουσιάζεται, επίσης, με επώδυνη περιφερική νευροπάθεια. Η θεραπεία των ελλείψεων βιταμινών εστιάζεται στην αντικατάσταση των συγκεκριμένων ελλείψεων, η ανάκαμψη συχνά παρατείνεται και μερικές από τις βλάβες είναι, συχνά, μόνιμες.
- Τοξικές Ουσίες
Πολλές κατηγορίες φαρμάκων έχουν τοξικές επιδράσεις στα περιφερικά νεύρα (οι ιατρογενείς νευροπάθειες είναι η πιο συχνή μορφή νευρίτιδας). Πολλές κατηγορίες φαρμάκων σχετίζονται με τοξικές επιδράσεις στα νεύρα: αντινεοπλασματικοί παράγοντες, αντιβιοτικά, χημικά ανοσοθεραπευτικά φάρμακα, στοχευμένες θεραπείες, ανοσοκατασταλτικά και καρδιακά φάρμακα. Η διαχείριση αυτών των νευροπαθειών απαιτεί διακοπή των φαρμάκων, αν και οι ασθενείς θα συνεχίσουν να επιδεινώνονται συχνά για αρκετές εβδομάδες μετά τη διακοπή της χορήγησης των φαρμάκων. Και η ακτινοθεραπεία προκαλεί νευρίτιδα και νευροπάθεια.
Σταματήστε να παίρνετε χημικά φάρμακα!!! Πολλά χημικά φάρμακα προκαλούν νευρίτιδα και νευροπάθειες.
ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΝΕΥΡΙΤΙΔΑΣ
Η ακριβής διάγνωση και χαρακτηρισμός μιας νευρίτιδας ξεκινά με μια ενδελεχή φυσική εξέταση για τον χαρακτηρισμό και τον εντοπισμό τυχόν συμπτωμάτων σε ένα συγκεκριμένο νεύρο ή κατανομή των νεύρων.
Μια εξέταση θα αξιολογήσει την πορεία του χρόνου, την κατανομή και τη σοβαρότητα και τη δυσλειτουργία των νεύρων, καθώς και κατά πόσον η διαδικασία της νόσου περιλαμβάνει αισθητήρια, κινητικά ή και τα δύο νεύρα.
Αφού, εντοπιστεί η βλάβη, ακολουθούνται συγκεκριμένες τεχνικές κατάλληλες για τα εμπλεκόμενα νεύρα.
Θα πρέπει να πραγματοποιούνται εξετάσεις αίματος για την αξιολόγηση των επιπέδων γλυκόζης και Β12, μεταβολιτών, επιπρόσθετη μέτρηση συγκεκριμένων βιταμινών ή τοξινών ανάλογα με το ιστορικό και τη φυσική εξέταση.
Οι ιατρικές εξετάσεις που είναι συχνά χρήσιμες:
- βιοψία νεύρου
- μαγνητική τομογραφία
- ηλεκτρομυογραφία
- μελέτες αγωγιμότητας νεύρων
- βρογχοσκόπηση
- οσφυονωτιαία παρακέντηση
Ωστόσο, η διάγνωση πολλών από τις διαταραχές που σχετίζονται με τη νευρίτιδα είναι κλινική και δε βασίζεται σε κάποιο συγκεκριμένο διαγνωστικό τεστ.
ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΝΕΥΡΙΤΙΔΑΣ
- Υποστηρικτική
- Φυσιοθεραπεία
- Αναλγητικά
- Αντιμετώπιση των συγκεκριμένων υποκειμένων διαταραχών, αν είναι δυνατόν
- Συμπληρώματα διατροφής
- Φάρμακα – αμιτριπτυλίνη, καρβαμαζεπίνη, φαινυτοΐνη (άνιση και απρόβλεπτη ανταπόκριση, βοηθούν μερικούς ασθενείς). Καλύτερα να μη δίνονται!!!
Τα κατάλληλα συμπληρώματα διατροφής για την υγεία του νευρικού συστήματος
Η καθοδήγηση για την επιλογή των ποιων συμπληρωμάτων διατροφής, από τα ανωτέρω, είναι κατάλληλα για την ασθένειά σας θα γίνει σε συνεννόηση με το θεράποντα ιατρό.
Διαβάστε, επίσης,
Ερπητικές οφθαλμολογικές λοιμώξεις
Η νευροτοξικότητα από τις χημειοθεραπείες
Χρήσιμες πληροφορίες για την πελλάγρα
Θεραπεία της σκλήρυνσης κατά πλάκας με ιατρική κάνναβη
Μυστικά για την καλύτερη θεραπεία στη σκλήρυνση κατά πλάκας
Κλινική εικόνα του καρκίνου του πνεύμονα
Διάγνωση ασθενειών από τα μάτια
Θεραπεία ασθενειών με τα άλατα ιστών