Κλασική Ιατρική Αιματολογία Καρδιολογία Ορθοπαιδική Παθολογία Πνευμονολογία Ρευματολογία

Ρευματοειδής αρθρίτιδα

11 Ιουνίου 2021

Χρήσιμες πληροφορίες για τη ρευματοειδή αρθρίτιδα

Ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι μία χρόνια συστηματική, φλεγμονώδης νόσος, άγνωστης αιτιολογίας, που προσβάλλει καθ’ υπεροχής τις αρθρώσεις. Η αρθρική φλεγμονή μπορεί να παρουσιάσει ύφεση, αλλά αν συνεχιστεί, συνήθως, καταλήγει σε καταστροφή της αρθρώσεως και αναπηρία.

Συγκεκριμένες εξωαρθρικές εκδηλώσεις είναι χαρακτηριστικές, συμπεριλαμβανομένων των ρευματοειδών οζιδίων, αρτηρίτιδας, νευροπάθειας, σκληρίτιδας, περικαρδίτιδας και σπληνομεγαλίας.

Επηρεαζόμενα συστήματα: Μυοσκελετικό, Αιμοποιητικό/Λεμφικό/Ανοσοποιητικό, Πνευμονικό, Καρδιαγγειακό, Νευρικό

Γενετική: Η οροθετική ρευματοειδής αρθρίτιδα αθροίζεται στις οικογένειες. Οι γενετικοί παράγοντες, ενάντια στις αλληλεπιδράσεις τους με περιβαλλοντικούς επιταχυντές δεν είναι ξεκάθαροι. Το HLA-DR4 εμφανίζεται στο 70% των Καυκασίων οροθετικών ασθενών σε σύγκριση με το 25% των μαρτύρων. Αυξημένος σχετικός κίνδυνος των 4-5 φορών για το DR4-θετικό άτομο, αν και μόνο μια μειονότητα επηρεάζεται.

Επικρατέστερη ηλικία: 3η με 6η δεκαετία

Επικρατέστερο φύλο:

Γυναίκες > Άνδρες (ολική επίπτωση και επιπολασμός των αρθρικών εκδηλώσεων)
Άνδρες > Γυναίκες (εκδηλώνουν περισσότερο συστηματική νόσο)

ΣΗΜΕΙΑ ΚΑΙ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΡΕΥΜΑΤΟΕΙΔΟΥΣ ΑΡΘΡΙΤΙΔΑΣ

Πρωινή δυσκαμψία
Οίδημα αρθρώσεων
Πόνος σε παθητική κίνηση
Θερμότητα στην άρθρωση
Τυπική αρθρική παραμόρφωση
Κόπωση
Κατάθλιψη
Κακουχία
Ανορεξία
Ρευματοειδή οζίδια
Λεμφαδενοπάθεια
Σπληνομεγαλία
Οφθαλμική προσβολή
Νευροπάθειες από παγίδευση νεύρων (στις οστικές αλλοιώσεις ή στο οίδημα)

ΑΙΤΙΑ ΡΕΥΜΑΤΟΕΙΔΟΥΣ ΑΡΘΡΙΤΙΔΑΣ

Αρθριτογενή ερεθίσματα ενεργοποιούν και το χυμικό και το κυτταρικό ανοσολογικό σύστημα σε ευπαθείς δείκτες. Αντισώματα (IgG, IgM, IgA αντιανοσοσφαιρίνες) που παράγονται από Β κύτταρα και πλασματτοκύτταρα είναι σε συμπλέγματα και καθηλώνουν το συμπλήρωμα, καταλήγοντας σε μια φλεγμονώδη διαδικασία. Διήθηση από λεμφοκύτταρα, κυρίως. βοηθητικά CD4 κύτταρα. Λοιμώδης αιτιολογία δεν έχει αποδειχθεί

ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΕΙΔΟΥΣ ΑΡΘΡΙΤΙΔΑΣ

HLA-DR4
Οικογενειακό ιστορικό
Γυναίκες φύλο, ηλικίας 20-50 χρόνων

ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΡΕΥΜΑΤΟΕΙΔΟΥΣ ΑΡΘΡΙΤΙΔΑΣ

ΔΙΑΦΟΡΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ

Σύνδρομο Sjogren
Σαρκοείδωση
Πολυμυοσίτιδα
Διαβρωτική οστεοαρθρίτιδα
Οροαρνητική πολυαρθρίτιδα
Αγγειΐτιδα
Ουρική αρθρίτιδα
Ψευδοουρική αρθρίτιδα
Φλεγμονώδεις νόσοι του εντέρου
Αντιδράσεις υπερευαισθησίας
Σύνδρομο Reiter
Σύνδρομο Αδαμαντιάδη
Ψωριασική αρθρίτιδα
Συστηματικός ερυθηματώδης λύκος
Νόσος του Lyme
Σκληρόδερμα
Χρόνια λοίμωξη
Αποφρακτική κακοήθεια

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ

Αιματοκρίτης – ήπια αναιμία είναι συνήθης
Ταχύτητα καθιζήσεως (ΤΚΕ) – συνήθως αυξημένη, βοηθητικός προσδιορισμός στην παρακολούθηση της ενεργότητας της νόσου
Ρευματοειδής παράγοντας – τίτλος > 1:80 ανιχνεύσιμος σε 70-80% των ασθενών με ρευματοειδή αρθρίτιδα
ΑΝΑ – παρόν στο 20-30%
Συμπλήρωμα (CH50), C3, C4 – φυσιολογικό ή αυξημένο, πολύ χρησιμότερο να διακρίνονται άτομα με πρώιμη ρευματοειδή αρθρίτιδα από αυτούς με πρώιμο λύκο, στους οποίους τα επίπεδα είναι μειωμένα
Άλλα: ηλεκτρολύτες, κρεατινίνη, ηπατική λειτουργία
Αρθριτικό υγρό

Κιτρινωπό – λευκό, θολό, χαμηλής γλοιότητας
Ο “θρόμβος βλεννίνης” είναι χαλαρός ή εύθραστος λόγω της εκφύλισης του υαλουρονικού οξέος από λυσοσωμικά ένζυμα
Λευκά αιμοσφαίρια αρθρικού υγρού, αυξημένα (3500-50000)
Αρθρικό CH50 είναι χαμηλότερο από αυτό του ορού
Πρωτεΐνη αρθρικού υγρού – περίπου 4,2 g/dL (42 g/L)
Διαφορά γλυκόζης ορού – άρθρωσης ≥ 30 mg/dL (≥ 1,67 mmol/L)

Φάρμακα που μπορεί να μεταβάλουν τα ευρήματα: Προηγούμενη θεραπεία με ανοσοκατασταλτικά μπορεί να δείξει φυσιολογικά αποτελέσματα

ΠΑΘΟΛΟΓΟΑΝΑΤΟΜΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ

Διήθηση του αρθρικού υγρού από λεμφοκύτταρα, πλασματοκύτταρα και μακροφάγα
Υπερτροφία και υπερπλασία κυττάρων αρθρικού υμένα
Τοπική παραγωγή IgG με χαρακτήρα ρευματοειδή παράγοντα

ΕΙΔΙΚΕΣ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ

Καμία, η βιοψία των οζιδίων δεν ενδείκνυνται στη διάγνωση

ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ

Οι ακτινογραφίες σπάνια χρειάζονται στη διάγνωση, αλλά είναι χρήσιμες στην παρακολούθηση της εξέλιξης της νόσου
Αρθρογραφία – για να καθοριστούν οι αρθρικές ανωμαλίες ή ο τραυματισμός σε μία υποστηρικτική δομή
Σπινθηρογράφημα οστών – αν έχετε υποψία για άσηπτη νέκρωση (καλύτερα να μη γίνεται)
Αξονική τομογραφία ή καλύτερα μαγνητική τομογραφία – χρήσιμα σε ειδικές περιπτώσεις όπως συμπτώματα από την αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης

ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΙ

4 από 7 πρέπει να είναι παρόντα. Τα κριτήρια 1 ως 4 πρέπει να είναι παρόντα για τουλάχιστον 6 εβδομάδες:

Πρωινή δυσκαμψία > 1 ώρας διάρκεια
Αρθρίτιδα τουλάχιστον σε 3 ομάδες αρθρώσεων με οίδημα μαλακού ιστού ή υγρό
Αρθρίτιδα που προσβάλλει τουλάχιστον μια από τις ακόλουθες ομάδες αρθρώσεων: κεντρικές ενδοφαλαγγικές, μετακαρπιοφαλαγγικές ή καρποί
Οίδημα συμμετρικών αρθρώσεων
Υποδόρια οζίδια
Θετική δοκιμασία ρευματοειδή παράγοντα
Ακτινογραφικές αλλοιώσεις σύμφωνες με το ρευματοειδή παράγοντα

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΡΕΥΜΑΤΟΕΙΔΟΥΣ ΑΡΘΡΙΤΙΔΑΣ

ΕΝΔΕΙΚΝΥΟΜΕΝΗ ΑΓΩΓΗ ΥΓΕΙΑΣ

Εξωνοσοκομειακός ασθενής εκτός από επιλεγμένα επείγοντα περιστατικά ή ορθοπεδικές διεργασίες

ΓΕΝΙΚΑ ΜΕΤΡΑ

Έμφαση στην άσκηση και την κινητικότητα, γενική φροντίδα υγιεινής
Ειδική έμφαση πρέπει να δίνεται στα εξής: μείωση του στρες στις αρθρώσεις, φυσιοθεραπεία και εργασιοθεραπεία

ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ

Ενθαρρύνετε πλήρη δραστηριότητα, αλλά αποφύγετε τις βαριές δουλειές και την έντονη άσκηση κατά τη διάρκεια των ενεργών φάσεων, λόγω του κινδύνου της επίτασης της φλεγμονής της άρθρωσης
Υδροθεραπεία ή ασκήσεις στο νερό είναι αποτελεσματικά και ανακουφιστικά

ΦΑΡΜΑΚΑ ΡΕΥΜΑΤΟΕΙΔΟΥΣ ΑΡΘΡΙΤΙΔΑΣ

ΦΑΡΜΑΚΑ ΕΚΛΟΓΗΣ

Υπάρχει αμφισβήτηση σχετικά με την “πυραμίδα της θεραπείας” (που ξεκινάει με τα αντιφλεγμονώδη και προχωράει σε φάρμακα τροποποιητικά της νόσου) και σχετικά με τη χρήση θεραπευτικών συνδυασμών

Πρώιμη νόσος ή οξεία/χρόνια φλεγμονή: ασπιρίνη ή άλλο ΜΣΑΦ
Σοβαρή νόσος ή σαν ενδιάμεσα φάρμακα ύφεσης – έξαρσης: κορτικοστεροειδή (5-15 mg πρεδνιζόνης ή ισοδυνάμου κάθε μέρα). Για μικρής διάρκειας χρήσιμη μόνο
Εμμένουσα ενεργότητα νόσου (χρόνια αρθροθυλακίτιδα) – παράγοντες ύφεσης – έξαρσης:

Αθελονοσιακά: υδροξυχλωροκίνη 400 mg κάθε ημέρα για 2-3 μήνες, μετά 200 mg την ημέρα, συνήθως δοκιμασία 6 μηνών για να φανούν τα πρώτα αποτελέσματα
Χρυσός: δισκία από του στόματος 6-10 mg/ημέρα, επανεξέταση μετά από 4-6 μήνες ή 1 gr συνολική δόση. Ενέσιμος χρυσός δίνεται εβδομαδιαία μέχρι να δοθεί συνολική δόση 1 γραμμαρίου, μετά επανεξετάστε
Σουλφασαλαζίνη: 50 mg/ημέρα, αυξάνοντας σε 2 g/ημέρα μέσα σε ένα μήνα, μέγιστη δοσολογία είναι 2-3 g/ημέρα, δοκιμασία 4-6 μηνών
D-πενικιλλαμίνη: 250 mg/ημέρα αρχικά, αυξάνοντας αργά μέχρι ένα μέγιστο των 750-1000 mg/ημέρα, δοκιμασία 6-9 μηνών με τουλάχιστον 8-12 εβδομάδων σε μέγιστη δοσολογία
Μεθοτρεξάτη: 5-15 mg/εβδομάδα από το στόμα, δοκιμασία 3-6 μηνών – για νόσο που εξαρτάται από στεροειδή ή εφόσον άλλα μέτρα είναι ανεπιτυχή ή ελάχιστα ανεκτά. Ο ρόλος της σε πρώιμη νόσο είναι υπό αμφισβήτηση

Δεν υπάρχει θεραπεία για τη ρευματοειδή αρθρίτιδα. Ωστόσο, οι κλινικές μελέτες δείχνουν ότι η ύφεση των συμπτωμάτων είναι πιο πιθανή όταν η θεραπεία ξεκινά νωρίς με φάρμακα γνωστά ως αντιρρευματικά φάρμακα που τροποποιούν τη νόσο (DMARDs).

Φάρμακα

Οι τύποι φαρμάκων που συνιστά ο γιατρός σας θα εξαρτηθούν από τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων σας και από πόσο καιρό είχατε ρευματοειδή αρθρίτιδα.

ΜΣΑΦ. Τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ) μπορούν να ανακουφίσουν τον πόνο και να μειώσουν τη φλεγμονή. Τα μη αντισταθμιστικά ΜΣΑΦ περιλαμβάνουν ιβουπροφαίνη και νατριούχο ναπροξένη. Ισχυρότερα ΜΣΑΦ διατίθενται με ιατρική συνταγή. Οι ανεπιθύμητες ενέργειες μπορεί να περιλαμβάνουν ερεθισμό του στομάχου, καρδιακά προβλήματα και νεφρική βλάβη.
Στεροειδή. Τα κορτικοστεροειδή φάρμακα, όπως η πρεδνιζόνη, μειώνουν τη φλεγμονή και τον πόνο και την αργή βλάβη των αρθρώσεων. Οι ανεπιθύμητες ενέργειες μπορεί να περιλαμβάνουν αραίωση οστών, αύξηση βάρους και διαβήτη. Οι γιατροί συχνά συνταγογραφούν ένα κορτικοστεροειδές για την ανακούφιση των συμπτωμάτων γρήγορα, με στόχο τη σταδιακή μείωση του φαρμάκου.
DMARDs. Αυτά τα φάρμακα μπορούν να επιβραδύνουν την εξέλιξη της ρευματοειδούς αρθρίτιδας και να σώσουν τις αρθρώσεις και άλλους ιστούς από μόνιμη βλάβη. Τα συχνά DMARDs περιλαμβάνουν μεθοτρεξάτη, λεφλουνομίδη, υδροξυχλωροκίνη και σουλφασαλαζίνη. Οι παρενέργειες ποικίλλουν, αλλά μπορεί να περιλαμβάνουν βλάβη στο ήπαρ και σοβαρές πνευμονικές λοιμώξεις.
Βιολογικοί παράγοντες. Επίσης γνωστοί ως τροποποιητές βιολογικής απόκρισης, αυτή η νεότερη κατηγορία DMARDs περιλαμβάνει: abatacept, adalimumab, anakinra, certolizumab, etanercept, golimumab, infliximab, rituximab, sarilumab και tocilizumab. Τα βιολογικά DMARDs είναι συνήθως πιο αποτελεσματικά όταν συνδυάζονται με συμβατικό DMARD, όπως μεθοτρεξάτη. Αυτός ο τύπος φαρμάκου αυξάνει, επίσης,τον κίνδυνο λοιμώξεων.
Στοχευμένα συνθετικά DMARDs. Το Baricitinib, το tofacitinib και το upadacitinib μπορούν να χρησιμοποιηθούν εάν τα συμβατικά DMARDs και τα βιολογικά δεν ήταν αποτελεσματικά. Υψηλότερες δόσεις τοφασιτινίμπης μπορούν να αυξήσουν τον κίνδυνο θρόμβων αίματος στους πνεύμονες, σοβαρών καρδιακών επεισοδίων και καρκίνου.

Ο γιατρός σας μπορεί να σας παραπέμψει σε έναν φυσιοθεραπευτή που μπορεί να σας διδάξει ασκήσεις για να διατηρήσετε τις αρθρώσεις σας ευέλικτες. Ο θεραπευτής μπορεί επίσης να προτείνει νέους τρόπους για να κάνετε καθημερινές εργασίες που θα είναι ευκολότερες στις αρθρώσεις σας. Για παράδειγμα, μπορεί να θέλετε να παραλάβετε ένα αντικείμενο χρησιμοποιώντας τα αντιβράχια σας. Οι βοηθητικές συσκευές μπορούν να διευκολύνουν την αποφυγή καταπόνησης στις αρθρώσεις σας. Για παράδειγμα, ένα μαχαίρι κουζίνας εξοπλισμένο με χειρολαβή βοηθά στην προστασία των αρθρώσεων των δακτύλων και του καρπού σας. Ορισμένα εργαλεία, όπως κουμπιά, μπορούν να διευκολύνουν το ντύσιμο. Οι κατάλογοι και τα καταστήματα ιατρικών ειδών είναι καλά μέρη για να αναζητήσετε ιδέες.

Χειρουργική επέμβαση

Εάν τα φάρμακα αποτυγχάνουν να αποτρέψουν ή να επιβραδύνουν τη βλάβη των αρθρώσεων, εσείς και ο γιατρός σας μπορεί να εξετάσετε το ενδεχόμενο χειρουργικής επέμβασης για την αποκατάσταση των κατεστραμμένων αρθρώσεων. Η χειρουργική επέμβαση μπορεί να βοηθήσει στην αποκατάσταση της ικανότητάς σας να χρησιμοποιείτε την άρθρωσή σας. Μπορεί επίσης να μειώσει τον πόνο και να βελτιώσει τη λειτουργία.

Η χειρουργική επέμβαση ρευματοειδούς αρθρίτιδας μπορεί να περιλαμβάνει μία ή περισσότερες από τις ακόλουθες διαδικασίες:

Συνοκτομή. Η χειρουργική επέμβαση για την απομάκρυνση της φλεγμονώδους επένδυσης της άρθρωσης μπορεί να μειώσει τον πόνο και να βελτιώσει την ευελιξία της άρθρωσης.
Επισκευή τενόντων. Η φλεγμονή και η βλάβη των αρθρώσεων μπορεί να προκαλέσουν χαλάρωση ή ρήξη των τενόντων γύρω από την άρθρωση. Ο χειρουργός σας μπορεί να είναι σε θέση να επισκευάσει τους τένοντες γύρω από την άρθρωση σας.
Επιδιόρθωση άρθρωσης. Η χειρουργική επιδιόρθωση μιας άρθρωσης μπορεί να συνιστάται για τη σταθεροποίηση ή την ευθυγράμμιση της άρθρωσης και για την ανακούφιση του πόνου όταν η αντικατάσταση της άρθρωσης δεν είναι επιλογή.
Ολική αντικατάσταση αρθρώσεων. Κατά τη χειρουργική επέμβαση αντικατάστασης αρθρώσεων, ο χειρουργός σας αφαιρεί τα κατεστραμμένα μέρη της άρθρωσης σας και εισάγει μια πρόθεση από μέταλλο και πλαστικό. Η χειρουργική επέμβαση ενέχει κίνδυνο αιμορραγίας, λοίμωξης και πόνου. Συζητήστε τα οφέλη και τους κινδύνους με το γιατρό σας.

Σημαντικές πιθανές αλληλεπιδράσεις:

Αλληλεπιδράσεις φαρμάκων με ΜΣΑΦ:

Αντιόξινα: Μειώνουν το ρυθμό και την έκταση της απορρόφησης των ΜΣΑΦ, ποικίλο αποτέλεσμα
Αντιπηκτικά: Η φαινυλβουταζόνη και η οξυφαινυλβουταζόνη, επιταχύνουν τη δράση της βαρφαρίνης. Όλα τα ΜΣΑΦ αυξάνουν τον κίνδυνο αιμορραγίας σε ασθενή που υφίσταται αντιπηκτική θεραπεία
Αντιδιαβητικά από το στόμα: Η ασπιρίνη, φαινυλβουταζόνη και οξυφαινυλβουταζόνη, μπορεί να ενισχύουν τη δράση των αντιδιαβητικών
Αντιϋπερτασικά/διουρητικά: Τα ΜΣΑΦ μπορεί να μετριάζουν τη δράση των διουρητικών β-αναστολέων, υδραλαζίνης, πραζοσίνης και αναστολείς ΜΕΑ
Λίθιο: Αύξηση των επιπέδων του λιθίου του πλάσματος μπορεί να συμβεί, ειδικά με την ινδομεθακίνη και τη δικλοφενάκη
Μεθοτρεξάτη: Το σαλικυλικό αναστέλλει τη νεφρική κάρθαση της μεθοτρεξάτης και μπορεί να εμφανιστούν τοξικά επίπεδα
Φαινυτοΐνη: Η φαινυλβουταζόνη αναστέλλει το μεταβολισμό της φαινυτοΐνης. Τα σαλικυλικά αποσυνδέουν τη φαινυτοΐνη από την αλβουμίνη και αυξάνουν τη συγκέντρωση του ελεύθερου φαρμάκου
Προβενεσίδη: Αναστέλλει τη νεφρική κάθαρση πολλών ΜΣΑΦ
Συνδυασμός ΜΣΑΦ: Αποφύγετέ τον

ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ

Διάρκεια πρωινής δυσκαμψίας
Χρόνος έναρξης της κόπωσης
Ανάγκη για ΜΣΑΦ/ημέρα
Δύναμη σφιξίματος χεριών
Αριθμός αρθρώσεων που είναι ευαίσθητες ή επώδυνες σε παθητικό εύρος κίνησης
Βαθμός οιδήματος των προσβεβλημένων αρθρώσεων
Ταχύτητα καθίζησης – συχνά η καλύτερη εργαστηριακή δοκιμασία για την ενεργότητα της νόσου
Άλλοι εργαστηριακοί έλεγχοι, όπως υποδεικνύεται, που εξαρτώνται από τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται και το βαθμό της εξέλιξης της νόσου
Υδροξυχλωροκίνη: Η κυριότερη τοξικότητα είναι η αμφιβληστροειδοπάθεια – οφθαλμολογικός ‘ελεγχος κάθε 6 μήνες
Χρυσός από του στόματος – Η κυριότερη τοξικότητα είναι ερύθημα, διάρροια, θρομβοκυττοπενία, κοκκιοκυττοπενία, πρωτεϊνουρία (σπάνια), γενική αίματος, αριθμός αιμοπεταλίων, γενική ούρων κάθε μήνα
Χρυσός ενδομυϊκά: Η κύρια τοξικότητα είναι ερύθημα, διάρροια, θρομβοπενία, ουδετεροπενία, πρωτεϊνουρία – γενική αίματος, αιμοπετάλια, γενική ούρων κάθε 2 εβδομάδες για 6 μήνες, μετά κάθε μήνα
D-πενικιλλαμίνη: Η κυριότερη τοξικότητα είναι ερύθημα, δυσανεξία από το γαστρεντερικό, πρωτεϊνουρία, θρομβοπενία, ουδετεροπενία-γενική αίματος, αιμοπετάλια, γενική ούρων κάθε 2 εβδομάδες για 6 μήνες, μετά κάθε μήνα
Μεθοτρεξάτη: Η κυριότερη τοξικότητα είναι η ηπατική δυσλειτουργία, πιθανή τοξικότητα μυελού των οστών – γενική αίματος, αιμοπετάλια, ηπατική λειτουργία κάθε 1-3 μήνες, που εξαρτάται από τη δόση και την εμπειρία με το φάρμακο
Κορτικοστεροειδή: Σύνδρομο Cushing, οστεοπόρωση
ΜΣΑΦ: προβλήματα από το γαστρεντερικό, ρόλος της μεθοτρεξάτης σε ταυτόχρονη χορήγηση

ΠΡΟΛΗΨΗ/ΑΠΟΦΥΓΗ

Πιθανή σχέση χρήσης αντισυλληπτικών από το στόμα με μειωμένο κίνδυνο ρευματοειδούς αρθρίτιδας
Συγκεκριμένοι τύποι εμφανίζονται και συγκεκριμένοι τύποι ατόμων, που προσβάλλονται

ΠΙΘΑΝΕΣ ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ

Εκφυλιστική αρθρίτιδα και καταστροφή αρθρώσεων
Αγγειΐτιδα δέρματος
Περικαρδίτιδα
Ενδοκαρδιακά ρευματοειδή οζίδια, προκαλούν βαλβιδικές ανωμαλίες και ανωμαλίες αγωγιμότητας
Πλευριτική συλλογή και πνευμονική συμμετοχή
Διάμεση ίνωση
Πολλαπλή μονονευρίτιδα, παγίδευση μέσου νεύρου
Σύνδρομο Sjogren, σκληρωτικά ρευματοειδικά οζίδια
Σύνδρομο Felty (σπληνομεγαλία, αναιμία, θρομβοκυττοπενία, ουδετεροπενία) – σχεδόν τελείως περιορίζεται σε οροθετικούς ασθενείς με ενεργό αρθρίτιδα
Επιπλοκές που προκαλούνται από τη θεραπεία (π.χ. επιπλοκές από το γαστρεντερικό με ΜΣΑΦ, σύνδρομο Cushing με μακροχρόνια χρήση στεροειδών, ηπατικές ανωμαλίες με μεθοτρεξάτη, οφθαλμικές εκδηλώσεις με PLAQUENIL

ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΗ ΠΟΡΕΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΓΝΩΣΗ

Η συνήθης πορεία μέχρι τώρα είναι η προοδευτική επιδείνωση της λειτουργίας, αυτό μπορεί να αλλάξει σημαντικά με κατάλληλες ιατρικές, χειρουργικές και φυσιοθεραπευτικές παρεμβάσεις. Το σχέδιο ελέγχου πρέπει να λαμβάνει υπόψη όλες τις πλευρές της ζωής του ασθενούς

ΔΙΑΦΟΡΑ

ΣΧΕΤΙΖΟΜΕΝΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ

Σύνδρομο Sjogren
Felty

ΗΛΙΚΙΑΚΑ ΣΧΕΤΙΖΟΜΕΝΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ

Γηριατρικό:

Η έναρξη στο γηριατρικό πληθυσμό είναι λιγότερο συνήθης (20% των ατόμων πάνω από 60 χρονών έχουν τη νόσο)
Παρά τη βελτιωμένη θεραπεία, αναμείνετε αυξημένη συμβολή/αλληλεπίδραση άλλων συνοσηρών καταστάσεων που εξαρτώνται από την ηλικία. Συνηθέστερα στους ηλικιωμένους είναι η περικαρδίτιδα, η σηπτική αρθρίτιδα, το σύνδρομο Sjogren
Οι ηλικιωμένοι έχουν μικρότερη ανοχή στα φάρμακα, αυξημένη επίπτωση νόσου ωχράς κηλίδας, που σχετίζεται με την υδροξυχλωροκίνη ερυθήματος από D-πενικιλλαμίνη και έμετου και ναυτίας που προκαλούνται από σουλφασαλαζίνη. Η τοξικότητα του χρυσού παρεντερικά δεν σχετίζεται με την ηλικία

ΚΥΗΣΗ

Η κύηση και ο τοκετός δεν εμφανίζουν σοβαρά προβλήματα, εκτός αν υπάρχει σοβαρή νόσος μηχανικών αρθρώσεων (π.χ. ισχία)
Πάνω από 75% των ασθενών με ρευματοειδή αρθρίτιδα, που μένουν έγκυες βλέπουν βελτίωση, 50% κατά το πρώτο τρίμηνο, με τη μέγιστη βελτίωση να εμφανίζεται στο 3ο τρίμηνο, παρά τη διακοπή των φαρμάκων, όπως ο χρυσός και η μεθοτρεξάτη. Τυχαία τα πρώτα επεισόδια συμβαίνουν κατά την κύηση (αμφισβητούμενη σημασία). Δεν είναι ξεκάθαρη η αιτία της βελτίωσης. Υποτροπή μόνιμα εμφανίζεται μετά τον τοκετό (μέσα σε 6 μήνες)
Δεν έχει αναφερθεί αυξημένος αριθμός εμβρυϊκών ανωμαλιών λόγω αυτής καθαυτής της ρευματοειδούς αρθρίτιδας. Η παρουσία του συνδρόμου Sjogren και του αντι-Ro αντισώματος, σχετίζεται με συγγενή, πλήρη κολποκοιλιακό αποκλεισμό (δεν επηρεάζονται όλοι ωστόσο, οι περισσότερες περιπτώσεις που αναφέρονται είναι για μητέρες με λύκο)

ΑΛΛΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

Λειτουργική ικανότητα – γενική ταξινόμηση:

Τάξη Ι: όχι περιορισμός στην ικανότητα να γίνονται συνήθεις ασχολίες
Τάξη ΙΙ: Μέτριος περιορισμός, αλλά δυνατή η επιτέλεση των συνήθων ασχολιών
Τάξη ΙΙΙ: Σημαντικός περιορισμός, ανικανότητα να γίνουν οι περισσότερες συνήθεις ασχολίες ή αυτοεξυπηρέτηση ασθενούς
Τάξη IV: Ανικανότητα ή καθήλωση σε κρεβάτι ή αναπηρική πολυθρόνα

Λειτουργική ικανότητα:

Να ντύνεται
Να κάθεται και να σηκώνεται από το κρεβάτι
Να τρώει και να πίνει με μαγειρικά σκεύη
Να περπατάει έξω σε επίπεδο χώμα
Να πλένει και να στεγνώνει όλο το σώμα
Να σκύβει και να μαζεύει ρούχα από το πάτωμα
Να ανοίγει και να κλείνει συνηθισμένες βρύσες
Να μπαίνει και να βγαίνει σε αυτοκίνητο

Τα καλύτερα συμπληρώματα διατροφής για τις αρθρώσεις σας

Πατήστε, εδώ, για να παραγγείλετε τα κατάλληλα συμπληρώματα διατροφής για τις αρθρώσεις σας

Η καθοδήγηση για την επιλογή των ποιων συμπληρωμάτων διατροφής, από τα ανωτέρω, είναι κατάλληλα για την ασθένειά σας θα γίνει σε συνεννόηση με το θεράποντα ιατρό.

Διαβάστε, επίσης,

Πνευμονική καρδία

Ρευματικός πυρετός

Χρήσιμες πληροφορίες για τη ραγοειδίτιδα

Ρευματική πολυμυαλγία

Περικαρδίτιδα

Νεανική ρευματοειδής αρθρίτιδα

Σύνδρομο Felty

Μειώστε τον πόνο της αρθρίτιδας με τη διατροφή

Κάνναβη και ρευματοειδής αρθρίτιδα

Μήπως έχετε ρευματισμούς

Να παίρνετε σερραπεπτάση για τη φλεγμονή και τον πόνο