Η διαβητική νευροπάθεια

22 Σεπτεμβρίου 2014

Πολύ χρήσιμες πληροφορίες για τη διαβητική νευροπάθεια

Τι είναι η διαβητική νευροπάθεια

Διαβητική νευροπάθεια, ICD-10 E10.4, E11.4, E12.4, E13.4, E14.4 είναι oι νευροπαθητικές διαταραχές που σχετίζονται με τον σακχαρώδη διαβήτη με βλάβη των μικρών αιμοφόρων αγγείων που τροφοδοτούν τα νεύρα (vasa nervorum). Καταστάσεις που μπορεί να συνδέονται με τη διαβητική νευροπάθεια περιλαμβάνουν την πάρεση του κοινού κινητικού νεύρου, τη μονονευροπάθεια, τη μονονευροπάθεια σε πολλαπλά σημεία, τη διαβητική μυϊκή ατροφία, την επώδυνη πολυνευροπάθεια, την αυτόνομη νευροπάθεια και τη θωρακοκοιλιακή νευροπάθεια.

Η διαβητική νευροπάθεια επηρεάζει όλα τα περιφερικά νεύρα συμπεριλαμβανομένων των ινών του πόνου, των κινητικών νευρώνων και του αυτόνομου νευρικού συστήματος. Ως εκ τούτου, μπορεί να επηρεάσει όλα τα όργανα και συστήματα. Τα συμπτώματα ποικίλουν ανάλογα με το νεύρο ή τα νεύρα που επηρεάζονται.

Επιδημιολογία της διαβητικής νευροπάθειας

Σε παγκόσμιο επίπεδο η διαβητική νευροπάθεια επηρεάζει περίπου 131 εκατομμύρια ανθρώπους από το 2010 (1,9% του πληθυσμού). Ο διαβήτης είναι η κύρια γνωστή αιτία νευροπάθειας σε ανεπτυγμένες χώρες, και η νευροπάθεια είναι η πιο συχνή επιπλοκή και μεγαλύτερη αιτία νοσηρότητας και θνησιμότητας σε ασθενείς με διαβήτη. Εκτιμάται ότι ο επιπολασμός της νευροπάθειας σε ασθενείς με διαβήτη είναι περίπου 20%. Η Διαβητική νευροπάθεια είναι η αιτία 50-75% των μη τραυματικών ακρωτηριασμών.

Ο κύριος παράγοντας κινδύνου για διαβητική νευροπάθεια είναι η υπεργλυκαιμία. Η εξέλιξη της νευροπάθειας εξαρτάται από το βαθμό του γλυκαιμικού ελέγχου σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 1 και τύπου 2. Η διάρκεια του διαβήτη, η ηλικία, το κάπνισμα, η υπέρταση, το ύψος και η υπερλιπιδαιμία αποτελούν, επίσης, παράγοντες κινδύνου για διαβητική νευροπάθεια.

Ενώ η διαβητική νευροπάθεια δεν μπορεί να θεραπευτεί, υπάρχουν διαθέσιμες θεραπείες για να βοηθήσουν στη διαχείριση μερικών από τα συμπτώματα. Ένας άλλος στόχος της θεραπείας είναι η διατήρηση των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα υπό καλό έλεγχο, έτσι ώστε η νευροπάθεια να μην επιδεινώνεται.

Συμπτώματα και σημεία διαβητικής νευροπάθειας

Τα συμπτώματα, συνήθως, αναπτύσσονται σταδιακά με την πάροδο ετών.

Τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν:

Μούδιασμα και μυρμήγκιασμα των άκρων
Δυσαισθησία (μη φυσιολογική αίσθηση σε ένα μέρος του σώματος)
Διάρροια
Στυτική δυσλειτουργία
Ακράτεια ούρων (απώλεια του ελέγχου της ουροδόχου κύστης)
Πτώση προσώπου, του στόματος και των βλεφάρων
Αλλαγές όρασης
Ζάλη
Μυϊκή αδυναμία
Δυσκολία στην κατάποση
Διαταραχές του λόγου
Μυϊκές συσπάσεις
Ανοργασμία
Παλίνδρομη εκσπερμάτιση (σε άρρενες)
Καύσος ή ηλεκτρικός πόνος

Παθογένεια διαβητικής νευροπάθειας

Υπάρχουν τέσσερις παράγοντες που πιστεύεται ότι εμπλέκονται στην ανάπτυξη της διαβητικής νευροπάθειας:

Η μικροαγγειακή νόσος

Οι αγγειακές και νευρικές παθήσεις είναι στενά συνδεδεμένες και αλληλένδετες. Τα αιμοφόρα αγγεία εξαρτώνται από την κανονική λειτουργία των νεύρων, και τα νεύρα εξαρτώνται από την επαρκή ροή αίματος. Η πρώτη παθολογική μεταβολή στα μικροαγγεία είναι η αγγειοσυστολή. Καθώς η νόσος εξελίσσεται, η νευρωνική δυσλειτουργία συσχετίζεται στενά με την ανάπτυξη αγγειακών ανωμαλιών, όπως με πάχυνση της βασικής μεμβράνης των τριχοειδών και ενδοθηλιακή υπερπλασία, οι οποίες συμβάλλουν σε μειωμένη τάση οξυγόνου και υποξία. Η νευρωνική ισχαιμία είναι χαρακτηριστικό της διαβητικής νευροπάθειας. Οι αγγειοδιασταλτικοί παράγοντες (π.χ. αναστολείς ΜΕΑ, α1-ανταγωνιστές) μπορεί να οδηγήσουν σε σημαντική βελτίωση στην νευρωνική ροή του αίματος, με αντίστοιχες βελτιώσεις στην ταχύτητα αγωγής των νεύρων. Έτσι, η μικροαγγειακή δυσλειτουργία εμφανίζεται νωρίς στο διαβήτη και είναι παράλληλη με την εξέλιξη της νευρικής δυσλειτουργίας.

Η αυξημένη γλυκόζη

Τα αυξημένα ενδοκυτταρικά επίπεδα της γλυκόζης προκαλούν μη-ενζυματικούς ομοιοπολικούς δεσμούς με πρωτεΐνες, που μεταβάλλει τη δομή τους και αναστέλλει την λειτουργία τους. Μερικές από αυτές τις γλυκοζυλιωμένες πρωτεΐνες έχουν εμπλακεί στη παθολογία της διαβητικής νευροπάθειας και άλλων μακροπρόθεσμων επιπλοκών του διαβήτη.

Πρωτεϊνοκινάση C- PKC

Η PKC εμπλέκεται στην παθολογία της διαβητικής νευροπάθειας. Αυξημένα επίπεδα γλυκόζης προκαλούν μια αύξηση στην ενδοκυτταρική διακυλογλυκερόλη, που ενεργοποιεί την PKC. Οι αναστολείς της PKC αυξάνουν την ταχύτητα αγωγής των νεύρων με την αύξηση της νευρωνικής ροής του αίματος.

Οδός πολυόλης

Το μονοπάτι αναγωγάσης της σορβιτόλης/αλδόζης, η οδός της πολυόλης μπορεί να εμπλέκεται στις επιπλοκές στο διαβήτη που οδηγούν σε βλάβη μικροαγγειακή του νευρικού ιστού, και επίσης, του αμφιβληστροειδή και των νεφρών. Η γλυκόζη είναι μια άκρως αντιδραστική ένωση, και πρέπει να μεταβολιστεί. Αυξημένα επίπεδα γλυκόζης, όπως εκείνα που παρατηρούνται στο διαβήτη, ενεργοποιούν αυτή την εναλλακτική βιοχημική οδό, η οποία με τη σειρά της προκαλεί μια μείωση στην γλουταθειόνη και αύξηση των αντιδραστικών ριζών οξυγόνου. Η οδός εξαρτάται από το ένζυμο αναγωγάση της αλδόζης. Αναστολείς αυτού του ενζύμου έχουν καταδείξει αποτελεσματικότητα για την πρόληψη της ανάπτυξης της νευροπάθειας.

Ενώ τα περισσότερα κύτταρα του σώματος απαιτούν τη δράση της ινσουλίνης για τη γλυκόζη για την είσοδό της εντός του κυττάρου, τα κύτταρα του αμφιβληστροειδούς, τα νεφρά και ο νευρικός ιστός δεν εξαρτώνται από την ινσουλίνη. Ως εκ τούτου, υπάρχει μια ελεύθερη ανταλλαγή της γλυκόζης από το εσωτερικό προς το εξωτερικό του κυττάρου, ανεξάρτητα από την δράση της ινσουλίνης, στο μάτι, τους νεφρούς και τους νευρώνες. Τα κύτταρα θα χρησιμοποιήσουν τη γλυκόζη για ενέργεια κανονικά, και κάθε γλυκόζη που δεν χρησιμοποιείται για ενέργεια θα μπει στο μονοπάτι πολυόλης για να μετατραπεί σε σορβιτόλη. Σε κανονικά επίπεδα γλυκόζης στο αίμα, η παρούσα ανταλλαγή δεν θα προκαλέσει κανένα πρόβλημα, γιατί η αναγωγάση αλδόζης έχει χαμηλή συγγένεια για τη γλυκόζη σε κανονικές συγκεντρώσεις. Ωστόσο, σε υπεργλυκξαιμία, η συγγένεια αναγωγάσης της αλδόζης με τις αυξήσεις της γλυκόζης, σημαίνει πολύ υψηλότερα επίπεδα σορβιτόλης και πολύ χαμηλότερα επίπεδα NADPH, μία ένωση που χρησιμοποιείται όταν είναι ενεργοποιημένη αυτή η οδός. Η σορβιτόλη δεν μπορεί να διασχίσει τις κυτταρικές μεμβράνες, και όταν συσσωρεύεται, παράγει ωσμωτική καταπόνηση αντλώντας νερό μέσα στο κύτταρο. Η φρουκτόζη κάνει το ίδιο πράγμα.

Το NADPH που χρησιμοποιείται, όταν ενεργοποιείται η οδός, δρα με την προώθηση του νιτρικού οξειδίου και την παραγωγή της γλουταθειόνης, και η μετατροπή του οδηγεί σε αντιδραστικά μόρια οξυγόνου. Οι ελλείψεις γλουταθειόνης μπορεί να οδηγήσουν σε αιμόλυση που προκαλείται από οξειδωτικό στρες, και γνωρίζουμε ήδη ότι το νιτρικό οξείδιο είναι ένα από τα σημαντικά αγγειοδιασταλτικά στα αιμοφόρα αγγεία. Το NAD +, το οποίο χρησιμοποιείται, είναι αναγκαίο για προστασία της καταστροφής των κυττάρων, από το οξειδωτικό στρες.

Επιπλέον, τα υψηλά επίπεδα σορβιτόλης πιστεύεται ότι μειώνουν την κυτταρική πρόσληψη της μυοϊνοσιτόλης, μειώνοντας την δραστικότητα της μεμβράνης του πλάσματος που απαιτείται από την αντλία Na + / Κ + ΑΤΡάσης για τη νευρική λειτουργία, συμβάλλοντας περαιτέρω σε νευροπάθεια.

Εν περιλήψει, η υπερβολική ενεργοποίηση της οδού πολυόλης οδηγεί σε αυξημένα επίπεδα σορβιτόλης και αντιδραστικά μόρια οξυγόνου και μειωμένα επίπεδα μονοξειδίου του αζώτου και γλουταθειόνης, καθώς και αυξημένη ωσμωτική καταπονήση επί της κυτταρικής μεμβράνης.

Ταξινόμηση της διαβητικής νευροπάθειας

Η διαβητική νευροπάθεια περιλαμβάνει μια σειρά από διαφορετικά νευροπαθητικά σύνδρομα

-Εστιακή και πολυεστιακή νευροπάθεια:

Μονονευροπάθεια
Μυατροφία από ριζοπάθεια
Πολλαπλές βλάβες “πολυεστιακή μονονευρίτιδα”
Παγίδευση νεύρου (π.χ. μέση, ωλένιο, περονιαίο)

-Συμμετρική νευροπάθεια:

Οξεία αισθητήρια
Αυτόνομη
Άπω συμμετρική πολυνευροπάθεια (DSPN), επίσης γνωστή ως διαβητική περιφερική νευροπάθεια (DPN) (πιο συχνή)

Τα νεύρα στη διαβητική νευροπάθεια επηρεάζονται με διαφορετικούς τρόπους

Αισθητικοκινητική πολυνευροπάθεια

Οι νευρικές ίνες που πλήττονται σε μεγαλύτερο βαθμό είναι οι μικρότερου μεγέθους, επειδή η ταχύτητα αγωγής νεύρων επιβραδύνεται ανάλογα με το μήκος ενός νεύρου. Σε αυτό το σύνδρομο, η μειωμένη αισθητικότητα και η απώλεια αντανακλαστικών εμφανίζεται πρώτα στα δάχτυλα σε κάθε πόδι και στη συνέχεια εκτείνεται προς τα άνω. Συνήθως, περιγράφεται σαν μούδιασμα δίκην γαντιού, απώλεια αίσθησης, δυσαισθησία και πόνο κατά τη διάρκεια της νύχτας. Ο πόνος μπορεί να μοιάζει με κάψιμο, αίσθημα τσιμπήματος ή αίσθηση σαν να τσιμπάνε καρφίτσες και βελόνες. Η απώλεια της ιδιοδεκτικότητας, που είναι η αίσθηση όταν ένα άκρο είναι στο χώρο, επηρεάζεται πρώιμα. Αυτοί οι ασθενείς δεν μπορούν να το αισθάνονται όταν πατήσουν ένα ξένο σώμα, όπως ένα θραύσμα, ή αναπτύσσουν κακώσεις από κακή τοποθέτηση των υποδημάτων τους. Κατά συνέπεια, είναι σε κίνδυνο να αναπτύξουν έλκη και μολύνσεις, που μπορεί να οδηγήσουν σε ακρωτηριασμό. Ομοίως, οι ασθενείς αυτοί μπορεί να πάθουν πολλαπλά κατάγματα στο γόνατο, στον αστράγαλο ή τα πόδια, και να αναπτύξουν συχνά Charcot. Η απώλεια της κινητικής λειτουργίας φαίνεται από τη ραχιαία κάμψη, τις συσπάσεις των ποδιών, την απώλεια της ενδοστικής μυϊκής λειτουργίας που οδηγεί στην συστολή των δαχτύλων και την ανάπτυξη σφυροδακτυλίας. Αυτές οι συσπάσεις συμβαίνουν όχι μόνο στο πόδι αλλά και στο χέρι, όπου η απώλεια του μυϊκού ιστού κάνει το χέρι να φαίνεται λιπόσαρκο και σκελετωμένο. Η απώλεια της μυϊκής λειτουργίας είναι προοδευτική.

Η αυτόνομη νευροπάθεια

Το αυτόνομο νευρικό σύστημα αποτελείται από νεύρα που εξυπηρετούν την καρδιά, τους πνεύμονες, τα αιμοφόρα αγγεία, τα οστά, τον λιπώδη ιστό, τους ιδρωτοποιούς αδένες, το γαστρεντερικό σύστημα και το γεννητικό και το ουροποιητικό σύστημα. Η αυτόνομη νευροπάθεια μπορεί να επηρεάσει οποιοδήποτε από αυτά τα συστήματα. Η πιο συχνή δυσλειτουργία του αυτόνομου νευρικού στους διαβητικούς είναι η ορθοστατική υπόταση ή η λιποθυμία κατά την όρθια στάση, λόγω της αποτυχίας της καρδιάς και των αρτηριών να προσαρμόζουν καταλλήλως την καρδιακή συχνότητα και τον αγγειακό τόνο για να κρατήσουν το αίμα συνεχώς και πλήρως να ρέει προς τον εγκέφαλο. Αυτό το σύμπτωμα, συνήθως, συνοδεύεται από αναπνευστική αρρυθμία των κόλπων – δηλαδή αλλαγή στον καρδιακό ρυθμό που παρατηρείται και με την κανονική αναπνοή. Αυτά τα δύο ευρήματα υποδεικνύουν αυτόνομη νευροπάθεια.

Οι εκδηλώσεις του γαστρεντερικού σωλήνα περιλαμβάνουν τη γαστροπάρεση, τη ναυτία, το φούσκωμα και τη διάρροια. Επειδή πολλοί διαβητικοί λαμβάνουν από του στόματος φαρμακευτική αγωγή για το διαβήτη τους, η απορρόφηση αυτών των φαρμάκων επηρεάζεται σημαντικά από την καθυστερημένη γαστρική κένωση. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε υπογλυκαιμία, όταν ένας διαβητικός παράγοντας έχει ληφθεί πριν από το γεύμα και δεν έχει απορροφηθεί παρά μόνο μερικές ώρες ή μερικές φορές ημέρες αργότερα, όταν υπάρχουν κανονικά ή χαμηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα ήδη. Η υποτονική κίνηση του λεπτού εντέρου μπορεί να προκαλέσει βακτηριακή υπερανάπτυξη, που επιδεινώνεται από την παρουσία υπεργλυκαιμίας. Αυτό οδηγεί σε φούσκωμα, αέρια και διάρροια.

Τα συμπτώματα του ουροποιητικού περιλαμβάνουν συχνουρία, επιτακτική ακράτεια και παραμονή των ούρων στην κύστη. Πάλι, λόγω της κατακράτησης ούρων, οι λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος είναι συχνές. Η επίσχεση ούρων μπορεί να οδηγήσει σε εκκολπώματα της ουροδόχου κύστης, πέτρες και νεφροπάθεια από παλινδρόμηση.

Κρανιακή νευροπάθεια

Όταν τα κρανιακά νεύρα επηρεάζονται, η νευροπάθεια του οφθαλμοκινητικού νεύρου (κρανιακό νεύρο 3) είναι η πιο συχνή. Το κοινό κινητικό νεύρο ελέγχει όλους τους μύες που κινούν τον οφθαλμό με εξαίρεση τον έξω ορθό και τον άνω λοξό μυ. Χρησιμεύει, επίσης, για να συστέλλει το σφιγκτήρα μυ της κόρης και να ανοίγει το βλέφαρο. Η έναρξη πάρεσης του κοινού κινητικού νεύρου στους διαβητικούς είναι, συνήθως, απότομη, και αρχίζει με μετωπικό ή περικογχικό πόνο και, στη συνέχεια, με διπλωπία. Όλοι οι οφθαλμοκινητικοί μύες που νευρώνονται από το τρίτο νεύρο μπορεί να επηρεαστούν, αλλά εκείνοι που ελέγχουν το μέγεθος της κόρης δεν επηρεάζονται νωρίς. Αυτό συμβαίνει επειδή οι παρασυμπαθητικές νευρικές ίνες εντός του 3ου κρανιακού νεύρου που επηρεάζουν το μέγεθος της κόρης βρίσκονται στην περιφέρεια του νεύρου κι έτσι είναι λιγότερο επιρρεπείς σε ισχαιμική βλάβη (όπως αυτοί που είναι πιο κοντά στην αγγειακή παροχή). Το έκτο νεύρο, το απαγωγό, που νευρώνει τον έξω ορθό μυ του οφθαλμού (μετακινεί το μάτι πλαγίως) επηρεάζεται, επίσης, συχνά, αλλά το τέταρτο νεύρο, το τροχιλιακό νεύρο, που (νευρώνει τον άνω λοξό μυ, και κινείται το μάτι προς τα κάτω), συνήθως, δεν επηρεάζεται. Μονονευροπάθεια των θωρακικών ή οσφυϊκών νεύρων της σπονδυλικής στήλης μπορεί να συμβεί και να οδηγήσει σε επώδυνα σύνδρομα που μιμούνται το έμφραγμα του μυοκαρδίου, την χολοκυστίτιδα ή τη σκωληκοειδίτιδα. Οι διαβητικοί έχουν μια υψηλότερη συχνότητα εμφάνισης νευροπαθειών από παγίδευση νεύρου, όπως το σύνδρομο του καρπιαίου σωλήνα.

Διάγνωση διαβητικής νευροπάθειας

Η διαβητική περιφερική νευροπάθεια είναι η πιθανότερη διάγνωση για κάποιον με διαβήτη που έχει πόνο σε ένα πόδι ή και στα δύο πόδια, αν και μπορεί, επίσης, να προκληθεί από ανεπάρκεια βιταμίνης Β12 ή οστεοαρθρίτιδα. Η χρησιμότητα της κλινικής εξέτασης στη διάγνωση της διαβητικής περιφερικής νευροπάθειας γίνεται με αξιολόγηση της εμφάνισης των ποδιών, της παρουσίας του έλκους και των αντανακλαστικών. Το τεστ της αγωγιμότητας των νεύρων μπορεί να δείξει μειωμένη λειτουργία των περιφερικών νεύρων, αλλά σπάνια συσχετίζεται με τη βαρύτητα της διαβητικής περιφερικής νευροπάθειας.

Θεραπεία της διαβητικής νευροπάθειας

Παρά τις προόδους στην κατανόηση των μεταβολικών αιτιών της διαβητικής νευροπάθειας, οι θεραπείες που αποσκοπούν στη διακοπή αυτών των παθολογικών διεργασιών είναι περιορισμένες. Έτσι, με την εξαίρεση του αυστηρού ελέγχου της γλυκόζης, οι θεραπείες είναι για τη μείωση του πόνου και των άλλων συμπτωμάτων.

Οι επιλογές για τον έλεγχο του πόνου περιλαμβάνουν τα τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά (TCAs), τους αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης-νορεπινεφρίνης, τους αναστολείς επαναπρόσληψης της σεροτονίνης , και τα αντιεπιληπτικά φάρμακα.

Για τη διαβητική περιφερική νευροπάθεια εγκεκριμένα είναι το αντικαταθλιπτικό ντουλοξετίνη, το αντισπασμωδικό pregabalin, και το μακράς δράσης οπιοειδές ταπενταδόλη.

-Τα τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά

Τα τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά περιλαμβάνουν την ιμιπραμίνη, την αμιτριπτυλίνη, τη δεσιπραμίνη και τη νορτριπτυλίνη. Αυτά τα φάρμακα είναι αποτελεσματικά στη μείωση των επώδυνων συμπτωμάτων, αλλά έχουν πολλές παρενέργειες, οι οποίες εξαρτώνται από τη δοσολογία. Μια αξιοσημείωτη παρενέργεια είναι η καρδιακή τοξικότητα, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε θανατηφόρες αρρυθμίες. Σε χαμηλές δόσεις που χρησιμοποιούνται για τη νευροπάθεια, η τοξικότητα είναι σπάνια, αλλά εάν τα συμπτώματα απαιτήσουν υψηλότερες δόσεις, οι επιπλοκές είναι πιο συχνές. Μεταξύ των TCAs, η αμιτριπτυλίνη είναι το πιο ευρέως χρησιμοποιούμενο για αυτόν τον όρο, αλλά η δεσιπραμίνη και η νορτριπτυλίνη έχουν λιγότερες παρενέργειες.

–Αναστολείς επαναπρόσληψης της σεροτονίνης-νορεπινεφρίνης

Η ντουλοξετίνη SSNRI (Cymbalta) έχει εγκριθεί για τη διαβητική νευροπάθεια, ενώ η η βενλαφαξίνη χρησιμοποιείται, επίσης, ευρέως. Με τη στόχευση τόσο της σεροτονίνης όσο και της νορεπινεφρίνης, τα φάρμακα αυτά στοχεύουν τα επώδυνα συμπτώματα της διαβητικής νευροπάθειας, και τη θεραπεία της κατάθλιψης, αν υπάρχει.

-Εκλεκτικός αναστολέας επαναπρόσληψης σεροτονίνης

Οι SSRIs περιλαμβάνουν τη φλουοξετίνη, την παροξετίνη, τη σερτραλίνη και τη σιταλοπράμη και δεν συνιστώνται για την αντιμετώπιση της επώδυνης νευροπάθειας. Οι παρενέργειες είναι σπανίως σοβαρές, και δεν προκαλούν μόνιμες αναπηρίες. Προκαλούν καταστολή και αύξηση του σωματικού βάρους, που μπορεί να επιδεινώσει τον γλυκαιμικό έλεγχο ενός διαβητικού. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε δόσεις οι οποίες μειώνουν, επίσης, τα συμπτώματα της κατάθλιψης, από την οποία πάσχουν συχνά οι ασθενείς με διαβητική νευροπάθεια.

-Τα αντιεπιληπτικά φάρμακα

Η γκαμπαπεντίνη και η pregabalin είναι θεραπεία πρώτης γραμμής για την επώδυνη νευροπάθεια. Η Gabapentin είναι τόσο καλή όσο και η αμιτριπτυλίνη από άποψη αποτελεσματικότητας, και είναι σαφώς ασφαλέστερη. Κύρια παρενέργεια είναι η καταστολή, η οποία δεν μειώνεται με την πάροδο του χρόνου και μπορεί στην πραγματικότητα να επιδεινωθεί. Θα πρέπει να λαμβάνεται τρεις φορές την ημέρα, και αυτό μερικές φορές προκαλεί αύξηση του σωματικού βάρους, που μπορεί να επιδεινώσει τον γλυκαιμικό έλεγχο στους διαβητικούς.

Η καρβαμαζεπίνη (Tegretol) είναι αποτελεσματική, αλλά δεν είναι απαραίτητα ασφαλής για τη διαβητική νευροπάθεια. Ο πρώτος μεταβολίτης του, η οξκαρβαζεπίνη ασφαλής και αποτελεσματική σε άλλες νευροπαθητικές διαταραχές, αλλά δεν έχει μελετηθεί στη διαβητική νευροπάθεια.

Η τοπιραμάτη δεν έχει μελετηθεί σε διαβητική νευροπάθεια, αλλά έχει την ευεργετική παρενέργεια να προκαλεί ήπια ανορεξία και απώλεια βάρους, και είναι κατάλληλη για να βελτιωθεί ο γλυκαιμικός έλεγχος.

-Κλασσικά αναλγητικά

Συνδυασμοί με οπιοειδή ή / και ΜΣΑΦ, χρησιμοποιούνται για τον αιφνίδιο πόνο όταν η διαβητική νευροπάθεια προκαλεί εξουθενωτικό πόνο. Η αμιτριπτυλίνη μπορεί να είναι πιο αποτελεσματική από ό, τι η ντουλοξετίνη. Τα οπιοειδή απαιτούν το κυτόχρωμα P-450 για ενεργοποίηση (π.χ. κωδεΐνη, διυδροκωδεΐνη), και δεν πρέπει να δίνονται μαζί με SSRIs.

-Φυσικοθεραπεία

Η φυσικοθεραπεία μπορεί να είναι μια αποτελεσματική και εναλλακτική θεραπευτική επιλογή για τους ασθενείς με διαβήτη. Αυτό μπορεί να βοηθήσει στη μείωση της εξάρτησης από τις φαρμακευτικές θεραπείες για την ανακούφιση του πόνου. Ορισμένες τεχνικές φυσικοθεραπείας μπορεί να βοηθήσουν στον εν τω βάθει πόνο στα πόδι, στο μούδιασμα ή στο αίσθημα καύσου στα άκρα, στις μυϊκές κράμπες, στη μυϊκή αδυναμία, τη σεξουαλική δυσλειτουργία, και το διαβητικό πόδι.

Η διαδερμική ηλεκτρική νευρική διέγερση (TENS) και τα παρεμβαλλόμενα ηλεκτρικά ρεύματα (IFC) χρησιμοποιούν ανώδυνο ηλεκτρικό ρεύμα για να ανακουφίσουν την ακαμψία, να βελτιώσουν την κινητικότητα, να ανακουφίσουν το νευροπαθητικό πόνο, να μειώσουν το οίδημα, και να θεραπεύσουν τα ανθεκτικά έλκη ποδιών.

Η εκπαίδευση βάδισης, και η διδασκαλία της στάσης μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη ή / και τη σταθεροποίηση των επιπλοκών στο πόδι, όπως στα έλκη ποδιών. Οι τεχνικές αποφόρτισης των ποδιών μπορούν να περιλαμβάνουν τη χρήση των βοηθημάτων κινητικότητας (π.χ. πατερίτσες) ή νάρθηκες για το πόδι. Οι πατερίτσες είναι χρήσιμες και για τα άτομα που έχουν χάσει τα άκρα τους, από διαβητική νευροπάθεια κι έχουν τοποθετήσει πρόθεση.

Διάφορες ασκήσεις, καθώς και η θεραπεία με τα χέρια θα βοηθήσουν στην πρόληψη των συσπάσεων των μυών, τους σπασμούς και την ατροφία. Αυτά τα προγράμματα μπορεί να περιλαμβάνουν τέντωμα των μυών για να διατηρηθεί το μήκος τους και το εύρος της κίνησης. Οι ασκήσεις μυϊκής ενδυνάμωσης θα βοηθήσουν να διατηρηθεί η δύναμη των μυών και να μειωθεί η μυϊκή μάζα. Η αερόβια άσκηση, όπως το κολύμπι που γίνεται με ένα στατικό ποδήλατο μπορεί να βοηθήσει στη περιφερική νευροπάθεια, αλλά οι δραστηριότητες που ασκούν υπερβολική πίεση στα πόδια (μεγάλες αποστάσεις, τρέξιμο) μπορεί να αντενδείκνυται.

Η θερμότητα, ο θεραπευτικός υπέρηχος, το καυτό κερί και η διαθερμία βραχέων κυμάτων, είναι επίσης χρήσιμα για την αγωγή της διαβητικής νευροπάθειας.

Οι ασκήσεις Kegel του πυελικού εδάφους μπορεί να βελτιώσoyn την σεξουαλική δυσλειτουργία που προκαλείται από νευροπάθεια.

-Άλλες θεραπείες της διαβητικής νευροπάθειας

To α-λιποϊκό οξύ, και to γ-λινολενικό οξύ (έλαιο νυχτολούλουδου) είναι ένα αντιοξειδωτικό συμπληρώματα διατροφής σε δόσεις 600 mg έως 1800 mg σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο, αν και ναυτία εμφανίζεται στις υψηλότερες δόσεις.
Η μεθυλοκοβαλαμίνη, μία ειδική μορφή της βιταμίνης Β-12 που λαμβάνεται από το στόμα ή με ένεση βοηθά στη θεραπεία και τη βελτίωση της διαβητικής νευροπάθειας.
Το C-πεπτίδιο έχει δείξει υποσχόμενα αποτελέσματα στην θεραπεία των διαβητικών επιπλοκών, συμπεριλαμβανομένων και των νευροπαθειών. Είναι υποπροϊόν της παραγωγής ινσουλίνης, και βοηθά να βελτιωθούν και να αντιστραφούν τα κύρια συμπτώματα του διαβήτη.
Οι συσκευές Photo Energy Therapy χρησιμοποιούνται ευρέως για τη θεραπεία των νευροπαθητικών συμπτωμάτων. Οι συσκευές αυτές εκπέμπουν εγγύς υπέρυθρο φως (NIR Therapy) τυπικά σε ένα μήκος κύματος από 880 nm. Αυτό το μήκος κύματος πιστεύεται ότι διεγείρει την απελευθέρωση του νιτρικού οξειδίου, ενός χαλαρωτικού παράγοντα του ενδοθηλίου στην κυκλοφορία του αίματος. Αυτή η αύξηση στην κυκλοφορία μειώνει τον πόνο σε διαβητικούς και μη-διαβητικούς ασθενείς. Οι συσκευές αυτές φαίνεται να αντιμετωπίζουν το υποκείμενο πρόβλημα της νευροπάθειας, που είναι η κακή μικροκυκλοφορία, η οποία οδηγεί σε πόνο και μούδιασμα στα άκρα,.
Το Sativex, είναι ένα φάρμακο που βασίζεται στην κάνναβη. Το Cesamet (ναβιλόνη) είναι ένα συνθετικό φάρμακο της THC. Η φυσική κάνναβη έχει τα καλύτερα αποτελέσματα.
Φάρμακα για τη θεραπεία της στυτικής δυσλειτουργίας, όπως η σιλδεναφίλη (Viagra), η ταδαλαφίλη (Cialis), και η βαρδεναφίλη (Levitra) μπορεί να βοηθήσουν μερικούς άνδρες με στυτική δυσλειτουργία που οφείλεται σε διαβητική νευροπάθεια. Για τις γυναίκες, κολπικές κρέμες οιστρογόνων και λιπαντικά μπορεί να προσφέρουν ανακούφιση από την κολπική ξηρότητα και τον ερεθισμό .
Πολλά κινέζικα φυτικά φάρμακα χρησιμοποιούνται στη διαβητική νευροπάθεια.
Άλλα είδη θεραπείας για τον πόνο νεύρων είναι αυτοκόλλητα που περιέχουν το τοπικό αναισθητικό λιδοκαΐνη. Η κρέμα καψαϊκίνης, επίσης, ανακουφίσει τον πόνο των νεύρων.
Τα αντισπασμωδικά ή αντιχολινεργικά φάρμακα μπορεί να βοηθήσουν στην πρόληψη της ακράτειας ούρων.
Η αλλαντική τοξίνη ( Botox) σε ενέσεις έχουν χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία της μη φυσιολογικής εφίδρωσης.

–Η σημασία του αυστηρού έλεγχου της γλυκόζης στη διαβητική νευροπάθεια

Η θεραπεία της πρώιμης αισθητικοκινητικής πολυνευροπάθειας αφορά τη βελτίωση του γλυκαιμικού ελέγχου. Ο αυστηρός έλεγχος της γλυκόζης αίματος μπορεί να αντιστρέψει τη διαβητική νευροπάθεια.

Πρόγνωση στη διαβητική νευροπάθεια

Η θεραπεία ανακουφίζει τον πόνο και μπορεί να ελέγξει ορισμένα συμπτώματα, αλλά η διαδικασία είναι γενικά προοδευτική.

Υπάρχει αυξημένος κίνδυνος τραυματισμού των ποδιών λόγω της απώλειας της αίσθησης (διαβητικό πόδι). Μικρές λοιμώξεις μπορεί να εξελιχθούν σε έλκος και ακρωτηριασμό.

Τα κατάλληλα συμπληρώματα διατροφής για το διαβήτη

Πατήστε, εδώ, για να παραγγείλετε τα κατάλληλα συμπληρώματα διατροφής για το διαβήτη

Η καθοδήγηση για την επιλογή των ποιων συμπληρωμάτων διατροφής, από τα ανωτέρω, είναι κατάλληλα για την ασθένειά σας θα γίνει σε συνεννόηση με το θεράποντα ιατρό

Διαβάστε, επίσης,

Οι απαραίτητες βιταμίνες για τους διαβητικούς

Σύμπλεγμα βιταμινών Β

Tramadol

Διάγνωση της ανεπάρκειας της βιταμίνης Β12

Νευροπαθητικός πόνος

Η Β12 για τη διαβητική νευροπάθεια

Οι βιταμίνες για τα έλκη

Τι είναι ο γλυκαιμικός δείκτης

Σακχαρώδης διαβήτης τύπου Ι

Σύνδρομο ανήσυχων ποδιών

Συμπληρώματα διατροφής για διαβητικούς