Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024
ΑρχικήΚλασική ΙατρικήΛοιμωξιολογίαΧρήσιμες πληροφορίες για τη διφθερίτιδα

Χρήσιμες πληροφορίες για τη διφθερίτιδα

Η διφθερίτιδα μπορεί να προκαλέσει σοβαρή νόσηση

Η διφθερίτιδα, ICD-10 Α36, είναι μια ασθένεια της ανώτερης αναπνευστικής οδού που προκαλείται από το Corynebacterium diphtheriae, ένα αναερόβιο, Gram-θετικό βακτήριο. Υπάρχουν τρεις τύποι οι gravis, intermedius και mitis. Οι ανθρώπινες λοιμώξεις προκαλούνται από τα  intermedius και mitis.

Το κορυνοβακτηρίδιο της διφθερίτιδας παράγει εξωτοξίνη από την παρασίτωση του βακτηριδίου σε ειδικό λυσιγόνο βακτηριοφάγο. Τα στελέχη του βακτηριδίου που δεν έχουν μολυνθεί με τον βακτηριοφάγο δεν παράγουν τοξίνη. Η τοξίνη αυτή είναι πολύ ισχυρή και προσβάλλει την καρδιά, τους νεφρούς και τα εγκεφαλικά και περιφερικά νεύρα.

Υπάρχουν και άλλα κορυνοβακτηρίδια που παράγουν τοξίνη (C. ulcerans, C.haemolyticum, C.minutissimum) που μπορούν σε εξασθενημένους ασθενείς να προκαλέσουν σε προσθετική βαλβίδα ή σε ελαττωματική βαλβίδα από ρευματικό πυρετό ενδοκαρδίτιδα, στην οποία απαιτείται ερυθρομυκίνη.

Η τοπική βλάβη είναι νέκρωση και φλεγμονώδης αντίδραση κατά την οποία λευκοκύτταρα και ινώδες εισέρχονται στη νεκρωμένη περιοχή και σχηματίζεται η ψευδομεμβράνη, η οποία όταν αφαιρεθεί αφήνει αιμάσσουσα επιφάνεια. Ακόμη γύρω από την ψευδομεμβράνη υπάρχει οίδημα μαλακών μορίων και μπορεί να συνυπάρχει συνοδός στρεπτοκοκκική λοίμωξη.

Χαρακτηρίζεται από πόνο στο λαιμό, χαμηλό πυρετό, και μια προσκολλημένη μεμβράνη (ψευδομεμβράνη) στις αμυγδαλές, το φάρυγγα ή /και τη ρινική κοιλότητα, η οποία μπορεί να εμποδίσει τον αερισμό. Μια ηπιότερη μορφή διφθερίτιδας μπορεί να περιορίζεται στο δέρμα. Λιγότερο συχνές επιπλοκές περιλαμβάνουν τη μυοκαρδίτιδα (περίπου 20% των περιπτώσεων) και την περιφερική νευροπάθεια (περίπου 10% των περιπτώσεων). 

Η διφθερίτιδα είναι μια ασθένεια που μεταδίδεται με  την άμεση φυσική επαφή ή εισπνοή των εκκρίσεων των ατόμων που έχουν μολυνθεί. Το βακτηρίδιο αντέχει στην υψηλή θερμοκρασία, το ψύχος και την ξηρασία. Η επώαση είναι 2 έως 5 ημέρες.  

Η διφθερίτιδα έχει σε μεγάλο βαθμό εξαλειφθεί στις ανεπτυγμένες χώρες μέσω του εμβολιασμού. Το εμβόλιο διφθερίτιδας -κοκκύτη-τετάνου (DPT) συνιστάται για όλα τα παιδιά και ενισχυτικά εμβόλια συνιστώνται για ενήλικες, λόγω μείωσης των αντισωμάτων με την ηλικία,  ιδιαίτερα για εκείνους που ταξιδεύουν σε περιοχές όπου η νόσος δεν έχει εξαλειφθεί.


Συμπτώματα διφθερίτιδας

Τα συμπτώματα της διφθερίτιδας συνήθως ξεκινούν δύο έως επτά ημέρες μετά την μόλυνση. Τα συμπτώματα της διφθερίτιδας περιλαμβάνουν πυρετό 38 ° C ή υψηλότερο, ρίγη, κόπωση, μπλε χρωματισμό του δέρματος (κυάνωση), πονόλαιμο, βραχνάδα, βήχα, πονοκέφαλο, δυσκολία στην κατάποση, πόνος στην κατάποση, δυσκολία στην αναπνοή, γρήγορη αναπνοή, δύσοσμη αιματηρή ρινική καταρροή και λεμφαδενοπάθεια. Οι επιπλοκές περιλαμβάνουν τις καρδιακές αρρυθμίες, τη μυοκαρδίτιδα, και την προσβολή κρανιακών και περιφερειακών νεύρων.

Φαρυγγική μορφή: Είναι η συνηθέστερη. Υπάρχει μέτριος πυρετός, πόνος στον φάρυγγα, σχηματισμός ψευδομεμβράνης στις αμυγδαλές, στα παρίσθμια, τη σταφυλή και τη μαλακή υπερώα, η οποία, όταν αφαιρεθεί η κάτω επιφάνεια αιμάσσει και διόγκωση των τραχηλικών αδένων.

Ρινοφαρυγγική μορφή: Όταν οι ψευδομεμβράνες επεκτείνονται και στη μύτη η οποία έχει κάκοσμη έκκριση.  

Λαρυγγική μορφή: Όταν η νόσος προχωρεί στον λάρυγγα και αυτή η μορφή είναι επικίνδυνη γιατί μπορεί να προκαλέσει απόφραξη που εκδηλώνεται με εισπνευστικό συριγμό, κυάνωση και εισολκή των μεσοπλεύριων διαστημάτων και υπερκλείδιων βόθρων κατά την εισπνοή.

Άλλες μορφές: Δέρμα, επιπεφυκότα ή γεννητικά όργανα. Δερματική διφθερίτιδα αναφέρεται σε άστεγους και αλκοολικούς.


Επιπλοκές διφθερίτιδας

-Μυοκαρδίτιδα: Συμβαίνει την 4η έως 21η ημέρα και υπάρχει γρήγορος σφυγμός, χαμηλή πίεση, δύσπνοια, βύθιοι τόνοι και καρδιακή ανεπάρκεια. Επίσης, υπάρχουν διαταραχές της αγωγιμότητας και μερικές φορές κολποκοιλιακός αποκλεισμός που έχει βαριά πρόγνωση.

-Παράλυση: Η παράλυση υπερώας είναι η συχνότερη με έρρινη φωνή και αναγωγή τροφών και εμφανίζεται τη 2η και 3η εβδομάδα. Ακόμη, μπορεί να γίνει παράλυση φαρυγγικών μυών και να υπάρχει δυσχέρεια κατάποσης. Σπάνια μπορεί να συμβεί παράλυση μεσοπλεύριων μυών και διαφράγματος και να απαιτηθεί τεχνητή αναπνοή. Την 5η και 6η εβδομάδα μπορεί να εμφανιστεί παράλυση των άκρων.


Διάγνωση της διφθερίτιδας

Βασίζεται τόσο σε εργαστηριακά όσο και σε κλινικά κριτήρια.

Η PCR ή αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης είναι άκρως διαγνωστική

-Εργαστηριακά κριτήρια 

  • Απομόνωση του Corynebacterium diphtheriae από χρώση κατά Gram σε φαρυγγικά επιχρίσματα
  • Η ιστοπαθολογική διάγνωση της διφθερίτιδας γίνεται με τη χρώση Albert’s.

-Κλινικά κριτήρια 

  • Ασθένεια της ανώτερης αναπνευστικής οδού με πονόλαιμο
  • Χαμηλός πυρετός (> 39 ° C) είναι σπάνιος)
  • Μια προσκολλημένη, πυκνή, γκρι ψευδομεμβράνη καλύπτει την οπίσθια πλευρά του φάρυγγα. Σε σοβαρές περιπτώσεις, μπορεί να επεκταθεί για να καλύψει ολόκληρο το τραχειοβρογχικό δένδρο.

Κατάταξη του κρούσματος διφθερίτιδας

Πιθανό: κλινική υποψία που δεν έχει επιβεβαιωθεί εργαστηριακά και δεν συνδέεται επιδημιολογικά 

Επιβεβαιωμένο: κλινική υποψία που είτε έχει επιβεβαιωθεί εργαστηριακά ή συνδέεται επιδημιολογικά 

Εμπειρική θεραπεία θα πρέπει γενικά να αρχίζει σε έναν ασθενή στον οποίο η υποψία διφθερίτιδας είναι μεγάλη.


Διαφορική διάγνωση της διφθερίτιδας

  • Στρεπτοκοκκική φαρυγγίτιδα
  • Ιογενής φαρυγγίτιδα
  • Λοιμώδης μονοπυρήνωση
  • Στοματοφαρυγγίτιδα από Candida
  • Κυνάγχη Vicent

Πρόληψη της διφθερίτιδας

Σήμερα χρησιμοποιείται ένα εμβόλιο πενταπλό, που είναι συνδυασμός πέντε εμβολίων και προστατεύει τα βρέφη και τα παιδιά και από τη διφθερίτιδα. Γίνονται τρεις ενδομυϊκές ενέσεις από την ηλικία των 6 εβδομάδων. Απαιτούνται επαναληπτικές δόσεις του dT κάθε 10 χρόνια.

Επιχειρείται η απομόνωση των ασθενών με διφθερίτιδα και τα πρόσωπα του στενού περιβάλλοντος πρέπει να παίρνουν χημειοπροφύλαξη και να εμβολιάζονται.


Θεραπεία της διφθερίτιδας

Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις όπου οι λεμφαδένες στον λαιμό είναι διογκωμένοι, και η αναπνοή και η κατάποση είναι πιο δύσκολη πρέπει να ζητηθεί άμεση ιατρική φροντίδα, γιατί η απόφραξη στο λάρυγγα  μπορεί να απαιτήσει διασωλήνωση ή τραχειοτομή.

Οι αρρυθμίες  που εμφανίζονται νωρίς στην πορεία της ασθένειας ή εβδομάδες αργότερα, μπορεί να οδηγήσουν σε καρδιακή ανεπάρκεια.

Η διφθερίτιδα μπορεί, επίσης, να προκαλέσει παράλυση στο μάτι, το λαιμό ή τους αναπνευστικούς μύες.

Οι ασθενείς με σοβαρές περιπτώσεις θα πρέπει να τοποθετούνται σε μονάδα εντατικής θεραπείας και να δοθεί αντιτοξίνη της διφθερίτιδας. Αν η αντιτοξίνη δεν εξουδετερώσει την τοξίνη που είναι ήδη δεσμευμένη στους ιστούς, η καθυστέρηση της χορήγησής της συνδέεται με αύξηση του κινδύνου θνησιμότητας. Ως εκ τούτου, η απόφαση για τη χορήγηση αντιτοξίνης της διφθερίτιδας πρέπει να βασίζεται στην κλινική διάγνωση, και δεν θα πρέπει να αναμένεται η εργαστηριακή επιβεβαίωση.

Τα αντιβιοτικά δεν έχουν αποδειχθεί ότι επηρεάζουν την επούλωση της τοπικής λοίμωξης σε ασθενείς που έλαβαν θεραπεία με αντιτοξίνη της διφθερίτιδας.

Τα αντιβιοτικά χρησιμοποιούνται σε ασθενείς ή φορείς για την εξάλειψη της διφθερίτιδας  και την πρόληψη της μετάδοσης του σε άλλους:

  • Μετρονιδαζόλη
  • Ερυθρομυκίνη (από το στόμα ή με ένεση) για 14 ημέρες (40 mg/kg ανά ημέρα, με ένα μέγιστο 2g /d), ή
  • Προκαΐνική πενικιλλίνη G δίνεται ενδομυϊκά για 14 ημέρες (300.000 U/d για ασθενείς που ζυγίζουν <10 kg και 600.000 U / d για εκείνους με βάρος> 10 kg).
  • Οι ασθενείς με αλλεργία στην πενικιλίνη G ή ερυθρομυκίνη μπορεί να χρησιμοποιήσουν ριφαμπικίνη ή κλινδαμυκίνη.

Σε περιπτώσεις που η λοίμωξη εξαπλώνεται η τοξίνη διφθερίτιδας εξαπλώνεται μέσω του αίματος και μπορεί να οδηγήσει σε δυνητικά απειλητικές για τη ζωή επιπλοκές που επηρεάζουν άλλα όργανα, όπως η καρδιά και τα νεφρά.  Μπορεί επίσης να προκαλέσει βλάβη των νεύρων, οδηγώντας τελικά σε παράλυση. Περίπου 40% έως 50% εκείνων που θα αφεθούν χωρίς θεραπεία μπορεί να πεθάνουν.

Η διφθερίτιδα είναι θανατηφόρα σε  5% έως 10% των περιπτώσεων. 

Γίνονται καλλιέργειες 24 και 48 ώρες μετά το τέλος της θεραπείας για επιβεβαίωση της απαλλαγής από το μικρόβιο. 

Μετά τη νόσηση υποβάλλονται τα άτομα σε αντιδιφθεριτικό εμβολιασμό, γιατί η νόσηση δεν αφήνει πάντα μόνιμη ανοσία.

Τα καλύτερα συμπληρώματα διατροφής για τις λοιμώξεις

Πατήστε, εδώ, για να παραγγείλετε τα κατάλληλα συμπληρώματα διατροφής για τις λοιμώξεις

 

Η καθοδήγηση για την επιλογή των ποιων συμπληρωμάτων διατροφής, από τα ανωτέρω, είναι κατάλληλα για την ασθένειά σας θα γίνει σε συνεννόηση με το θεράποντα ιατρό.

Διαβάστε, επίσης,

Φαρυγγίτιδα

Διφθερίτιδα

Φλεβοκομβική βραδυκαρδία

Τραχηλίτιδα

Καστορέλαιο

Τα εμβόλια που πρέπει να κάνετε όταν ταξιδεύετε

Ορχίτιδα

Λευχαιμοειδής αντίδραση

Τα απαραίτητα εμβόλια

Οι χρησιμότερες πληροφορίες για τα λεμόνια

Λοιμώδης μονοπυρήνωση

Αιμορραγία από τη μύτη

Εθνικό πρόγραμμα εμβολιασμών

Μέτρα σε μεταδοτικά νοσήματα

Μυοκαρδίτιδα

www.emedi.gr

 

 

Print Friendly, PDF & Email
Προηγούμενο άρθροΜακροσφαιριναιμία του Waldenström
Επόμενο άρθροΆτυπη πνευμονία
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΡΘΡΑ

Ανεπιθύμητες ενέργειες μετά από εμβόλια mRNA COVID-19

Ανεπιθύμητες ενέργειες μετά από εμβόλια mRNA COVID-19. Οι κυριότερες είναι οι καρδιoαγγειακές επιπλοκές, οι θρομβώσεις και η θρομβοπενία. Επιμέλεια παρουσίασης  Δρ Σάββη Μάλλιου Κριαρά  Ειδικός Παθολόγος-Ογκολόγος, MD,...

ΔΗΜΟΦΙΛΗ