Πέμπτη, 5 Δεκεμβρίου, 2024
ΑρχικήΧρήσιμες πληροφορίες για τα διουρητικά
Array

Χρήσιμες πληροφορίες για τα διουρητικά

Τι είναι τα διουρητικά;

 

Τα διουρητικά είναι ουσίες που προωθούν την απέκκριση νερού και ηλεκτρολυτών από τα νεφρά.

Τα διουρητικά χρησιμοποιούνται στη θεραπεία της συμφορητικής καρδιακής ανεπάρκειας και ασθενειών των νεφρών, του συκωτιού ή των πνευμόνων, οι οποίες προκαλούν κατακράτηση νερού και αλάτων οδηγώντας σε οιδήματα. Η διαδικασία της ασθένειας σε αυτές τις καταστάσεις δεν επηρεάζεται, συνήθως, από την αποβολή του υπερβολικού νερού, ωστόσο το οίδημα ανακουφίζεται.

Τα διουρητικά χρησιμοποιούνται για να αντιδρούν στην κατακράτηση αλάτων και νερού που προκαλείται από θεραπεία με άλλα φάρμακα, για να ενισχυθούν τα αποτελέσματα των φαρμάκων που δίνονται για να μειωθεί η πίεση του αίματος και για να αντιμετωπίζεται η υπερδοσολόγηση ή δηλητηρίαση από φάρμακα με το να ενισχύεται η απέκκριση των τοξικών υλικών.

Οι ομάδες των διουρητικών:

-Θειαζίδια: Παρεμποδίζουν την επαναρρόφηση νατρίου και χλωρίου στα νεφρά κι έτσι προωθούν την απέκκριση αυτών των στοιχείων. Σαν παρενέργεια, προκαλούν, επίσης, απέκκριση και του καλίου και έτσι είναι απαραίτητη η χορήγηση συμπληρωμάτων καλίου. Επίσης, μειώνεται η απέκκριση ουρικού οξέος και μπορεί να συγκεντρωθεί στις αρθρώσεις και να προκαλέσει ουρική αρθρίτιδα.

-Τύπου φουροσεμίδης (αγκύλης): Δρουν με το να διεγείρουν την απέκκριση νατρίου, καλίου και χλωρίου από τα νεφρά και άρα αυξάνουν την απώλεια νερού. Οι παρενέργειές τους είναι οι ίδιες με των θειαζιδίων.

-Υδραργυρικά: Δρουν καταστέλλοντας την απορρόφηση νατρίου, αλλά σε διαφορετικές θέσεις μέσα στα νεφρά από τα άλλα διουρητικά. Επίσης, προωθούν την απέκκριση καλίου και απαιτούνται και σε αυτή την περίπτωση χορήγηση συμπληρωμάτων καλίου.

Αναστολείς αλδοστερόνης: Λειτουργούν παρεμποδίζοντας τη δράση της φυσικής αλδοστερόνης. Αυτά είναι διουρητικά εξοικονόμησης καλίου, που μειώνουν την απέκκρισή του, αλλά αυξάνουν αυτή του νατρίου και του χλωρίου. Κανονικά χρησιμοποιούνται με τα θειαζίδια, τα τύπου φουροσεμίδης και τα υδραργυρικά, για να αντιδρούν στα φαινόμενα απώλειας καλίου.

-Αναστολείς της ανθρακικής ανυδράσης: Δρουν μειώνοντας το ρυθμό σχηματισμού ανθρακικού οξέος και συνεπώς την παραγωγή του.Έτσι καταστέλλεται η απέκκριση οξέων από τα νεφρά και η επαναρρόφηση διττανθρακικού και νατρίου. Και αυτά χρησιμοποιούνται με τα τα θειαζίδια, τα τύπου φουροσεμίδης και τα υδραργυρικά, για να αντιδρούν στα φαινόμενα απώλειας καλίου.

-Καφεϊνη: Είναι ένα ασθενές διουρητικό και βρίσκεται, κυρίως, στον καφέ και το τσάι.

-Διουρητικά από βότανα: Είναι ηπιότερα από τα συνθετικά, αλλά είναι λιγότερο πιθανό να προκαλέσουν απώλειες καλίου.

Εκτός από την απώλεια καλίου τα συνθετικά διουρητικά προκαλούν απέκκριση ασβεστίου, μαγνησίου και ψευδαργύρου.

Πώς να χρησιμοποιείτε τα διουρητικά

Σε μία πρόσφατη ανασκόπηση συνοψίζονται οι διαφορές μεταξύ υδροχλωροθειαζίδης (HCTZ), χλωροθαλιδόνης και ινδαπαμίδης για το  φαρμακευτικό τους προφίλ, ως διουρητικά για την αντιμετώπιση της υπέρτασης.  Δύο μεγάλες μελέτες έχουν δείξει ότι  η υδροχλωροθειαζίδη αυξάνει τον καρδιαγγειακό θάνατο και τη στεφανιαία νόσο σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο και τη συνήθη φροντίδα. Από τα θειαζιδικά διουρητικά η χλωροθαλιδόνη και η ινδαπαμίδη έχουν τη μεγαλύτερη απόδειξη για τη μείωση της νοσηρότητας και της θνησιμότητας. Αυτοί οι παράγοντες  θα πρέπει να συνταγογραφούνται αντί της υδροχλωροθειαζίδης. 

Τα διουρητικά άρα αυξάνουν τη νεφρική απέκκριση νατρίου (νατριουρητικά) ή αποβαλλόμενα τα ίδια (ωσμωτικώς δρώντα) συμπαρασύρουν ύδωρ αυξάνοντας έτσι τη διούρηση. Χρησιμοποιούνται για να ανακουφισθεί το οίδημα από καρδιακή ανεπάρκεια ή άλλες αιτίες και, σε μικρότερες δόσεις, για να αντιμετωπισθεί η υπέρταση. Σε ανουρία (ή έντονη ολιγουρία) συνήθως δεν δρουν. Από τα νατριουρητικά, οι θειαζίδες (και τα παρόμοιας δράσης), τα διουρητικά της αγκύλης και οι αναστολείς της καρβοανυδράσης συναπεκκρίνουν κάλιο (καλιουρητικά). Αντιθέτως, οι ανταγωνιστές της αλδοστερόνης και τα προστατευτικά της απώλειας καλίου μειώνουν την αποβολή του.

Ανεπιθύμητη ενέργεια των ανταγωνιστών της αλδοστερόνης και των προστατευτικών της απώλειας καλίου διουρητικών είναι η υπερκαλιαιμία, ενώ των καλιουρητικών η υποκαλιαιμία. Γι αυτό, σε χρόνια χορήγηση, συχνά συνδυάζονται ένα φάρμακο της μίας κατηγορίας με ένα της άλλης.

Κοινή ανεπιθύμητη ενέργεια και των δύο κατηγοριών είναι η υπονατριαιμία και όλων των διουρητικών πιθανή ανεπιθύμητη ενέργεια είναι η αφυδάτωση, ιδιαιτέρως όταν συνυπάρχουν και άλλοι παράγοντες, όπως πχ. πυρετός, διάρροια, ιδίως σε ηλικιωμένα άτομα τους θερινούς μήνες.

Η φουροσεμίδη ενδέχεται να μειώσει το ασβέστιο του ορού, ενώ οι θειαζίδες να το αυξήσουν. Τα ωσμωτικώς δρώντα ενδέχεται, πριν εκδηλώσουν τη διουρητική τους δράση, να αυξήσουν τον όγκο αίματος της κυκλοφορίας και να επιδεινώσουν προϋπάρχουσα καρδιακή ανεπάρκεια. Όλα μπορούν να προκαλέσουν αύξηση της ουρίας, αλλά η ουραιμία δεν είναι απόλυτη αντένδειξη στη χορήγησή τους (αντιθέτως, αν οφείλεται σε μείωση της σπειραματικής διήθησης από καρδιακή ανεπάρκεια, ενδέχεται να μειωθεί με τα κατάλληλα διουρητικά).

Διουρητικά εκλογής σε πνευμονικό οίδημα ή βαριά χρόνια νεφρική ανεπάρκεια είναι τα διουρητικά της αγκύλης.

Σε ηπιότερες χρόνιες μορφές μπορεί να χρησιμοποιηθεί η χλωροθαλιδόνη ή μια θειαζίδη συνήθως σε συνδυασμό με κάλιο ή με ένα από τα διουρητικά που κατακρατούν κάλιο.

Σε ελαφρά υπέρταση χρησιμοποιείται συνήθως μια θειαζίδη ή η χλωροθαλιδόνη, είτε μόνες τους, είτε σε συνδυασμό με ένα διουρητικό προστατευτικό της απώλειας καλίου. Συχνός είναι και ο συνδυασμός του διουρητικού με έναν αναστολέα του μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτασίνης, που επίσης κατακρατεί κάλιο.

Σε βαρύτερη υπέρταση είναι συνήθως προτιμότερο να συνδυαστεί το διουρητικό με αντιυπερτασικό άλλης κατηγορίας παρά να αυξηθεί η
δόση του διουρητικού.

Για τον ασκίτη από κίρρωση πρέπει να δοθεί έμφαση στα καλιοσυντηρητικά διουρητικά, καθώς η υποκαλιαιμία ενδέχεται να ευνοήσει την εμφάνιση εγκεφαλοπάθειας.

Σε ηλικιωμένους ασθενείς πρέπει να χρησιμοποιούνται αρχικά χαμηλότερες δόσεις διουρητικών και ακολούθως να τροποποιούνται οι δόσεις ανάλογα με τη νεφρική λειτουργία.

Τα διουρητικά δεν πρέπει να χορηγούνται μακροχρόνια σε ασθενείς με οίδημα εκ στάσεως.

Τα καλύτερα διουρητικά είναι τα φυσικά!!!

Διαβάστε, επίσης,

Τα φυσικά διουρητικά αποβάλλουν τις τοξίνες από το σώμα σας

Φάρμακα που θέλουν προσοχή κάτω από τον ήλιο

Μήπως έχετε κατακράτηση υγρών;

www.emedi.gr

Print Friendly, PDF & Email
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΡΘΡΑ

Αιχμέα

Αιχμέα. Ένα φυτό που οξυγονώνει το χώρο, ιδανικό για κρεβατοκάμαρες και για τον ύπνο σας και είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό φυτό Αιχμέα Η αιχμέα είναι ένα από...

ΔΗΜΟΦΙΛΗ