Η κακοήθης ανάπτυξη και συσσώρευση ανώριμων λεμφοκυττάρων
Γράφει η
Δρ Σάββη Μάλλιου Κριαρά
Ειδικός Παθολόγος-Ογκολόγος, MD, PhD
Η οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία ή ALL- Acute lymphoblastic leukemia, ICD-10 C91.0 ή οξεία λεμφοειδής λευχαιμία ή οξεία λεμφοκυτταρική λευχαιμία είναι μια οξεία μορφή λευχαιμίας, ή ο καρκίνος των λευκών κυττάρων του αίματος, που χαρακτηρίζεται από την υπερπαραγωγή καρκινικών, ανώριμων λευκοκυττάρων του αίματος γνωστά ως λεμφοβλάστες. Σε άτομα με ALL, οι λεμφοβλάστες υπερπαράγονται στο μυελό των οστών και συνεχώς πολλαπλασιάζονται, προκαλώντας αναστολή της παραγωγής των φυσιολογικών κυττάρων-όπως των ερυθρών, των λευκών αιμοσφαιρίων και των αιμοπεταλίων στο μυελό των οστών και διασπορά σε άλλα όργανα.
Η ΟΛΛ είναι πιο συχνή στην παιδική ηλικία, με αποκορύφωση της συχνότητας εμφάνισης στα 2-5 χρόνια, αλλά υπάρχει και μια άλλη αύξηση στην τρίτη ηλικία μετά τα 50. Η μέση ηλικία είναι τα 30 έτη.
Τα συμπτώματα όλα σχετίζονται με την μειωμένη παραγωγή λειτουργικών κυττάρων του αίματος, επειδή η λευχαιμία σπαταλά τους πόρους του μυελού των οστών, που χρησιμοποιούνται, συνήθως, για την παραγωγή νέων φυσιολογικών λειτουργικών κυττάρων του αίματος. Αυτά τα συμπτώματα είναι ο πυρετός και ο αυξημένος κίνδυνος λοίμωξης με βακτηριακές λοιμώξεις όπως πνευμονία, λόγω ουδετεροπενίας. Τα συμπτώματα μιας τέτοιας λοίμωξης περιλαμβάνουν δύσπνοια, πόνο στο στήθος, βήχα, έμετο, αλλαγές στις συνήθεις του εντέρου ή της ουροδόχου κύστης. Επίσης, υπάρχει αυξημένη τάση για αιμορραγία (λόγω θρομβοπενίας) και συμπτώματα ενδεικτικά αναιμίας, όπως ωχρότητα, ταχυκαρδία (υψηλός ρυθμός καρδιάς), κόπωση και κεφαλαλγία.
Σε πάνω από το 80% των παιδιών η ΟΛΛ θεραπεύεται αν και μόνον το 20-40% των ενηλίκων μπορεί να θεραπευτεί.
Είναι μία από τις πρώτες μορφές καρκίνου για τις οποίες χρησιμοποιήθηκε χημειοθεραπεία, όπως η αμινοπτερίνη και η μεθοτρεξάτη.
Η ΟΛΛ είναι ελαφρώς πιο συχνή στους άνδρες από τις γυναίκες. Υπάρχει μια αυξημένη συχνότητα σε άτομα με σύνδρομο Down, αναιμία Fanconi, σύνδρομο Bloom, αταξία-τηλαγγειεκτασία, αγαμμασφαιριναιμία και σοβαρή συνδυασμένη ανοσοανεπάρκεια, σε ανθρώπους με οικογενειακό ιστορικό αυτοάνοσων ασθενειών, ιδιαίτερα αυτοάνοσα νοσήματα του θυρεοειδούς (δηλαδή νόσος του Graves ή θυρεοειδίτιδα Hashimoto), σε άτομα με σύνδρομο Klinefelter και νευροϊνωμάτωση.
Υπάρχουν 1000 περιπτώσεις ενηλίκων τον χρόνο. Η λευχαιμία, σπάνια σχετίζεται με την εγκυμοσύνη και επηρεάζει περίπου 1 στις 10.000 έγκυες γυναίκες. και απαιτεί, συνήθως, άμεση, επιθετική θεραπεία. Είναι δυνατόν, αν και εξαιρετικά σπάνια, η λευχαιμία να εξαπλωθεί από τη μητέρα στο παιδί, με κάθετη μετάδοση.
Παράγοντες κινδύνου για ΟΛΛ
Ηλικία άνω των 60
Έκθεση σε βενζοπυρένιο και ακτινοβολία
Σε απλαστική αναιμία
Σημεία και συμπτώματα ΟΛΛ
Τα συμπτώματα προκύπτουν από την έλλειψη των φυσιολογικών και υγιών κυττάρων του αίματος, επειδή παραγκωνίζονται από τα κακοήθη και ανώριμα λευκοκύτταρα (λευκά αιμοσφαίρια). Ως εκ τούτου, τα άτομα με ΟΛΛ έχουν συμπτώματα από την κακή λειτουργία των ερυθρών αιμοσφαιρίων τους (ερυθρά αιμοσφαίρια), των λευκοκυττάρων και των αιμοπεταλίων. .
Τα σημεία και συμπτώματα της ΟΛΛ
- Γενικευμένη αδυναμία και κόπωση
- Αναιμία
- Ζάλη
- Συχνός ή ανεξήγητος πυρετός και λοίμωξη
- Απώλεια της όρεξης
- Απώλεια βάρους
- Πολλοί και ανεξήγητοι μώλωπες
- Πόνος των αρθρώσεων από την εξάπλωση των βλαστικών στην επιφάνεια ενός οστού ή εντός του συνδέσμου από την κοιλότητα του μυελού
- Δύσπνοια
- Διόγκωση των λεμφαδένων, του ήπατος ή / και σπληνός
- Οίδημα στα κάτω άκρα ή / και την κοιλιά
- Πετέχειες, οι οποίες είναι μικρές κόκκινες κηλίδες ή γραμμές στο δέρμα που οφείλεται σε χαμηλά επίπεδα αιμοπεταλίων
- Ανοσοκαταστολή
- Μεταβολικές ανωμαλίες, υπεριρουχαιμία, νεφρική ανεπάρκεια αυξημένη LDH.
- Παράλυση λόγω βλάβης ΚΝΣ, περιφερικών νεύρων και συγχυση
Αιτίες της ΟΛΛ
Η ΟΛΛ προκαλείται από βλάβη στο DNA που οδηγεί σε ανεξέλεγκτη κυτταρική ανάπτυξη και εξαπλώνεται σε όλο το σώμα, με αύξηση των χημικών σημάτων που προκαλούν την ανάπτυξη των κυττάρων ή διακόπτοντας χημικά σήματα που ελέγχουν την ανάπτυξη. Βλάβη μπορεί να προκληθεί μέσω του σχηματισμού γονιδίων σύντηξης, καθώς και με την απορύθμιση ενός πρωτο-ογκογονιδίου κ.ά. Αυτή η βλάβη μπορεί να προκαλείται από περιβαλλοντικούς παράγοντες, όπως χημικά, φάρμακα ή ακτινοβολία.
Η ALL συνδέεται με έκθεση σε ακτινοβολία και χημικά προϊόντα σε ζώα και ανθρώπους. Η υψηλή έκθεση σε ακτινοβολία είναι ένας γνωστός παράγοντας κινδύνου για την ανάπτυξη λευχαιμίας, όπως διαπιστώθηκε από μελέτες των επιζώντων της ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι.
Η έκθεση σε βενζόλιο και άλλες χημικές ουσίες μπορεί να προκαλέσει λευχαιμία.
Επιδημιολογικές μελέτες έχουν συσχετίσει τη λευχαιμία με την έκθεση σε χημικές ουσίες στο χώρο εργασίας.
Λευχαιμία μπορεί να αναπτυχθεί σε άτομα που υποβάλλονται σε θεραπεία για άλλους καρκίνους με ακτινοβολία και χημειοθεραπεία, ως αποτέλεσμα της εν λόγω θεραπείας.
Ο ιός Epstein Barr συσχετίζεται με τη λευχαιμία/λέμφωμα Burkitt.
Διαφορική διάγνωση ΟΛΛ
-Κακοήθεις νόσοι
- Άλλες λευχαιμίες
- Λεμφώματα
- Πολλαπλούν μυέλωμα
- Μεταστάσεις οστών από συμπαγείς όγκους
- Μυελοδυσπλαστικά σύνδρομα
–Μη κακοήθεις νόσοι
- Απλαστική αναιμία
- Μυελοϊνωση
- Αυτοάνοσα νοσήματα
- Λοιμώδης μονοπυρήνωση
- Αυτοάνοση θρομβοπενική πορφύρα
- Λευχαιμοειδής αντίδραση σε λοίμωξη
Διάγνωση ΟΛΛ
Εργαστηριακές εξετάσεις αίματος με γενική, έλεγχο της νεφρικής λειτουργίας, εξετάσεις ηλεκτρολυτών, και έλεγχο των ηπατικών ενζύμων
Η διάγνωση στηρίζεται στο ιατρικό ιστορικό, τη φυσική εξέταση, και τον εργαστηριακό έλεγχο. Επειδή τα συμπτώματα είναι γενικά, θα πρέπει να αποκλειστούν πολλές άλλες ασθένειες με παρόμοια συμπτώματα. Τυπικά, όσο υψηλότερη είναι η τιμή των λευκών αιμοσφαιρίων τόσο χειρότερη η πρόγνωση.
Οι βλάστες είναι πρόδρομα κύτταρα (βλαστικά κύτταρα) σε όλες τις κυτταρικές γραμμές του ανοσοποιητικού.
Η βιοψία του μυελού των οστών αποτελεί απόδειξη της ALL (ανοσοφαινότυπος, κυτταροχημική και κυτταρογενετική ανάλυση)
Η οσφυϊκή παρακέντηση θα δείξει αν η σπονδυλική στήλη και ο εγκέφαλος έχουν προσβληθεί. Γίνεται σε νευρολογικά σημεία ή συμπτώματα.
Τυποποίηση HLA σε ασθενείς και συγγενή για μεταμόσχευση μυελού
Η παθολογοανατομική εξέταση, η κυτταρογενετική (παρουσία του χρωμοσώματος Φιλαδέλφειας), και ο ανοσοφαινότυπος δείχνει αν η λευχαιμία είναι μυελοβλαστική (ουδετερόφιλα, ηωσινόφιλα, ή βασεόφιλα) ή λεμφοβλαστική (Β λεμφοκύτταρα ή Τ λεμφοκύτταρα). Η εξέταση RNA μπορεί να καθορίσει πόσο επιθετική είναι η νόσος. Διάφορες μεταλλάξεις έχουν συσχετιστεί με βραχύτερη ή μακρύτερη επιβίωση. Η ανοσοϊστοχημεία μπορεί να αποκαλύψει αν τα TdT ή CALLA αντιγόνα υπάρχουν στην επιφάνεια των λευχαιμικών κυττάρων. Η TdT είναι μια πρωτεΐνη που εκφράζεται νωρίς στην εξέλιξη των προ-T και τα προ-Β κύτταρα, ενώ το CALLA είναι ένα αντιγόνο που βρίσκεται στο 80% όλων των περιπτώσεων και επίσης στο «βλαστική κρίση» της ΧΜΛ. Η μυελουπεροξειδάση είναι αρνητική, το μελανό του Sudan B, συνήθως, αρνητικό, μη ειδική εστεράση και PAS – ή +,
Η απεικόνιση (όπως υπερηχογράφημα ή αξονική τομογραφία) μπορούν να ανειχνεύσουν προσβολή άλλων οργάνων, συνήθως, πνεύμονα, ήπατος, σπλήνα, λεμφαδένων, εγκεφάλου, νεφρών και τα αναπαραγωγικών οργάνων
Εργαστηριακά ευρήματα σε ΟΛΛ
- Αναιμία ορθόχρωμη, ορθοκυτταρική
- Θρομβοπενία
- Λεμφοβλάστες στο περιφερικό αίμα
- Αυξημένη LDH
- Αυξημένο ουρικό οξύ
Σε παθολογοανατομική εξέταση των λεμφαδένων υπάρχει διάχυτη αντικατάσταση της αρχιτεκτονικής των λεμφαδένων και του μυελού των οστών με κακοήθεις λεμφοβλάστες.
Η ακτινογραφία θώρακα μπορεί να δείξει μάζα μεσοθωρακίου ή πυλαία λεμφαδενοπάθεια και λοίμωξη πνεύμονα
Το υπερηχογράφημα κοιλιάς δείχνει σπληνομεγαλία ή αύξηση μεγέθους νεφρών από λευχαιμική διήθηση
Η κυτταρογενετική δείχνει ειδικές επαναλαμβανόμενες χρωμοσωμικές ανωμαλίες με ανεξάρτητη διαγνωστική και προγνωστική αξία
Κυτταρογενετική μετατόπιση |
Μοριακή γενετική ανωμαλία |
% |
cryptic t(12;21) |
TEL-AML1 fusion |
25.4% |
t(1;19)(q23;p13) |
E2A-PBX (PBX1) fusion |
4.8% |
t(9;22)(q34;q11) |
BCR-ABL fusion(P185) |
1.6% |
t(4;11)(q21;q23) |
MLL-AF4 fusion |
1.6% |
t(8;14)(q24;q32) |
IGH-MYC fusion |
|
t(11;14)(p13;q11) |
TCR-RBTN2 fusion |
Η cryptic t(12;21) είναι η πιο συχνή μετατόπιση και προμηνύει καλή πρόγνωση. Η t(4;11) είναι η πιο συχνή σε παιδιά ηλικίας κάτω των 12 μηνών και προμηνύει μια φτωχή πρόγνωση.
Ανοσοφαινότυπος
- Ανοσοφαινότυπος των λεμφοκυττάρων μυελού και περιφερικού αίματος
- Β-κυτταρικής αρχής: CD19, CD20, CD24
- Τ-κυτταρικής αρχής: CD2, CD5, CD7
- CALLA: κοινό αντιγόνο ΟΛΛ-CD10
- Ανθρώπινο λευκοκυτταρικό αντιγόνο HLA-DR
- Τελική δεοξυνουκλεοτιδυλτρανσφεράση TdT
- Απρόσφορη έκφραση αντιγόνων μυελικής σειράς
Ταξινόμηση ΟΛΛ
ALL-L1: μικρά ομοιόμορφα κύτταρα
ALL-L2: μεγάλη ποικιλία κυττάρων
ALL-L3: μεγάλη ποικιλία κυττάρων με κενοτόπια
Κάθε υπότυπος στη συνέχεια ταξινομείται περαιτέρω με τον καθορισμό των επιφανειακών δεικτών των μη φυσιολογικών λεμφοκυττάρων με ανοσοφαινότυπο.
Υπάρχουν 2 κύριοι τύποι: προ-Β κυττάρων και προ-Τ κυττάρων. Η ώριμη Β-κυττάρων ALL (L3) έχει χαρακτηριστεί ως λέμφωμα / λευχαιμία Burkitt.
Ο υποχαρακτηρισμός βοηθά στον προσδιορισμό της πρόγνωσης και της πιο κατάλληλης θεραπείας της ALL.
Ταξινόμηση Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας της ΟΛΛ
1. Οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία / λέμφωμα. Πρώην Fab L1 / L2
-Πρόδρομος Β οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία / λέμφωμα.
Κυτταρογενετικές υποκατηγορίες:
t(12;21)(p12,q22) TEL/AML-1
t(1;19)(q23;p13) PBX/E2A
t(9;22)(q34;q11) ABL/BCR
T(V,11)(V;q23) V/MLL
-Πρόδρομος T οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία / λέμφωμα
2. Burkitt λευχαιμία / λέμφωμα. Πρώην FAB L3
3. Διφαινοτυπική οξεία λευχαιμία
Παραλλαγές της ΟΛΛ
- Οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία με κυτταροπλασματικά κοκκία
- Απλαστική ΟΛΛ
- Οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία με ηωσινοφιλία
- Υποτροπή της λεμφοβλαστικής λευχαιμίας
- Δευτεροπαθής ΟΛΛ
Η χρήση της δοκιμασίας TdT και τα μονοκλωνικά αντισώματα (MoAbs) για τα Τ κύτταρ και τα Β κύτταρα που συνδέονται με τα αντιγόνα θα εντοπίσει σχεδόν όλες τις περιπτώσεις της ALL.
Τύποι |
FAB Class |
Tdt |
T κυτταρικό αντιγόνο |
B κυτταρικό αντιγόνο |
c Ig |
s Ig |
Precursor B |
L1,L2 |
+ |
– |
+ |
-/+ |
– |
Precursor T |
L1,L2 |
+ |
+ |
– |
– |
– |
B-cell |
L3 |
– |
– |
+ |
– |
+ |
Θεραπεία της ΟΛΛ
Όσο πιο γρήγορα η οξεία λεμφοκυτταρική λευχαιμία ανιχνεύεται, τόσο πιο αποτελεσματική είναι η θεραπεία.
Ο στόχος είναι να υπάρχει μια διαρκής ύφεση, που ορίζεται ως η απουσία ανιχνεύσιμων καρκινικών κυττάρων στο σώμα (συνήθως λιγότερο από 5% στο μυελό των οστών).
Η θεραπεία για την οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία μπορεί να περιλαμβάνει χημειοθεραπεία, στεροειδή, ακτινοθεραπεία, εντατικές συνδυασμένες θεραπείες (μεταμόσχευση μυελού των οστών ή μεταμόσχευση βλαστικών κυττάρων), και αυξητικούς παράγοντες, βιολογική θεραπεία και ανοσοθεραπεία.
Τοποθετείται κεντρικός καθετήρας, γίνεται απομόνωση για αποφυγή λοίμωξης και αποφεύγεται το αλκοόλ.
Χημειοθεραπεία
Χημειοθεραπεία είναι η αρχική θεραπεία επιλογής, προς το παρόν.
Η χημειοθεραπεία για ΟΛΑ αποτελείται από τρεις φάσεις: την ύφεση, τη εντατικοποίηση και την θεραπεία συντήρησης.
-Φάση της ύφεσης
Σκοπός της ύφεσης είναι να σκοτώσει γρήγορα τα περισσότερα καρκινικά κύτταρα και θέσει τον ασθενή σε ύφεση. Αυτό ορίζεται ως η παρουσία λιγότερο από 5% λευχαιμικών βλαστών στον μυελό των οστών, φυσιολογικά κύτταρα του αίματος και απουσία των καρκινικών κυττάρων από το αίμα, και απουσία άλλων σημείων και συμπτωμάτων της ασθένειας.
Η προφύλαξη για το Κεντρικό νευρικό σύστημα (ΚΝΣ) θα πρέπει να αρχίσει κατά τη διάρκεια αυτής της φάσης της θεραπείας και να συνεχίσει κατά τη διάρκεια της φάσης εντατικοποίησης. Η συμμετοχή του ΚΝΣ ανέρχεται σε 10% -40% των ενηλίκων ασθενών κατά τη διάγνωση.
Ο συνδυασμός πρεδνιζολόνη ή δεξαμεθαζόνη, βινκριστίνη, ασπαραγινάση (καλύτερη ανοχή σε παιδιατρικούς ασθενείς) και δαουνορουβικίνη (χρησιμοποιείται σε ενήλικες ALL) χρησιμοποιείται για να προκαλέσει ύφεση. Προφύλαξη του κεντρικού νευρικού συστήματος μπορεί να επιτευχθεί μέσω ακτινοβολίας, κυτταραμπίνη + μεθοτρεξάτη, ή λιποσωμική κυτταραμπίνη.
Θεραπεία εφόδου
Κυκλοφωσφαμίδη 1200mg/m2 την 1η ημέρα (800mg/m2 σε άτομα άνω των 60), νταουνορομπικίνη 45mg/m2 τις ημέρες 1,2 και 3 (30mg/m2 σε άτομα άνω των 60), βινκριστίνη 2 mg τις ημέρες 1η, 8η, 15η και 22η, L-ασπαραγινάση 6000 μονάδες ανά m2 τις ημέρες 1-21 (τις ημέρες 1-7 σε άτομα άνω των 60)
–Φάση εντατικοποίησης
Χρησιμοποιεί υψηλές δόσεις ενδοφλέβιας χημειοθεραπείας για την περαιτέρω μείωση του όγκου. Δεδομένου ότι όλα τα κύτταρα μερικές φορές διεισδύουν το ΚΝΣ, τα περισσότερα πρωτόκολλα περιλαμβάνουν την χορήγηση χημειοθεραπείας εντός του ΚΝΣ (ονομάζεται ενδοραχιαία χημειοθεραπεία), μέσω συσκευής Ommaya δεξαμενή (μια συσκευή που τοποθετείται χειρουργικά κάτω από το τριχωτό της κεφαλής και να χρησιμοποιηθεί για τη χορήγηση φαρμάκων στο υγρό του ΚΝΣ και να εξάγει υγρό του ΚΝΣ για διάφορες δοκιμές) ή γίνονται οσφυονωτιαίες παρακεντήσεις.
Χρησιμοποιούνται βινκριστίνη, κυκλοφωσφαμίδη, κυταραβίνη, δαουνορουβικίνη, ετοποσίδη, θειογουανίνη ή μερκαπτοπουρίνη σε διαφορετικούς συνδυασμούς.
Για την προστασία του ΚΝΣ, ενδοραχιαία μεθοτρεξάτη ή cytarabine χρησιμοποιούνται συνήθως σε συνδυασμό με ή χωρίς κρανιο-νωτιαία ακτινοβολία (ακτινοβολία στο κεφάλι και τη σπονδυλική στήλη). Η υποτροπή στο ΚΝΣ αντιμετωπίζεται με ενδοραχιαία χορήγηση υδροκορτιζόνης, μεθοτρεξάτη και κυταραβίνη.
Σταθεροποίηση
Επαναλαμβάνεται 2 φορές σε 8 εβδομάδες
Κυκλοφωσφαμίδη 1000mg/m2 την 1η ημέρα, ενδοραχιαία μεθοτρεξάτη 15 mg με υδροκορτιζόνη 50 mg την 1η μέρα, 6-μερκαπτοπουρίνη 60 mg/m2 τις ημέρες 1-14, κυτταραβίνη 75 mg/m2 υποδορίως τις ημέρες 1-4 και 8-11, βινκριστίνη 2 mg τις ημέρες 15 και 22, L-ασπαραγινάση 6000 μονάδες/m2 τις ημέρες 15, 18, 22 και 25.
Προφύλαξη του ΚΝΣ και πρώιμη συντήρηση
2400cGy κρανιακή ακτινοβολία, ενδοραχιαία μεθοτρεξάτη 15 mg με υδροκορτιζόνη 50 mg την 1η μέρα, 6-μερκαπτοπουρίνη 60 mg/m2 τις ημέρες 1, 8, 15,22 και 29, 6-μερκαπτοπουρίνη 60 mg/m2 τις ημέρες 1-70, μεθοτρεξάτη από του στόματος 20 mg/m2 τις ημέρες 36, 43, 50, 57, 64.κυτταραβίνη 75 mg/m2 υποδορίως τις ημέρες 1-4 και 8-11, βινκριστίνη 2 mg τις ημέρες 15 και 22, L-ασπαραγινάση 6000 μονάδες/m2 τις ημέρες 15, 18, 22 και 25.
Καθυστερημένης εφόδου
Δοξορουμπικίνη 30mg/m2 τις ημέρες 1, 8 και 15, δεξαμεθαζόνη 10 mg/m2 τις ημέρες 1-14, κυκλοφωσφαμίδη 1000 mg/m2 την 29η ημέρα, 6-θειογουανίνη 60mg/m2 τις ημέρες 29-42, κυτταραβίνη 75 mg/m2 υποδορίως τις ημέρες 29-32 και 36-39.
-Φάση συντήρησης
Ο στόχος της θεραπείας συντήρησης είναι να σκοτώσει τυχόν υπολείμματα κυττάρων. Για το σκοπό αυτό, η καθημερινή στοματική χορήγηση μερκαπτοπουρίνης, μία φορά την εβδομάδα από του στόματος μεθοτρεξάτη, μια φορά το μήνα 5-ήμερη ενδοφλέβια βινκριστίνη και από του στόματος κορτικοστεροειδή χρησιμοποιούνται, συνήθως. Η διάρκεια της θεραπείας συντήρησης είναι 3 έτη για τα αγόρια και 2 έτη για τα κορίτσια και τους ενήλικες.
Παρατεταμένη συντήρηση
Βινκριστίνη 2mg/ ανά μήνα για 16 μήνες, πρεδνιζόνη 60mg/m2 για 5 ημέρες μαζί με την βινκριστίνη, 6-μερκαπτοπουρίνη 60 mg/m2/ημέρα για 16 μήνες και από του στόματος μεθοτρεξάτη 20mg/m2 ανά εβδομάδα για 16 μήνες.
Τα σχήματα χημειοθεραπείας μπορεί να είναι έντονα και παρατεταμένα (GMALL UKALL, HyperCVAD ή το άνω CALGB)
Ακτινοθεραπεία
Ακτινοθεραπεία (ή ακτινοθεραπεία) χρησιμοποιείται για επώδυνες οστικές περιοχές, σε υψηλές επιβαρύνσεις της νόσου, είτε ως μέρος της προετοιμασίες για μεταμόσχευση μυελού των οστών (ολική ακτινοβόληση του σώματος). Η ολοκρανιακή ακτινοβολία χρησιμοποιείται επίσης για την προφύλαξη του ΚΝΣ και για την πρόληψη της υποτροπής της λευχαιμίας στον εγκέφαλο. Χρησιμοποιείται, συχνά, στη θεραπεία των παιδιών με ALL. Πρόσφατες μελέτες έδειξαν ότι η χημειοθεραπεία ΚΝΣ προτιμάται στα παιδιά για λόγους αναπτυξιακούς.
Βιολογική θεραπεία
Σίγουρα η στοχευμένη θεραπεία θα έχει πολύ καλύτερα αποτελέσματα και πολύ λιγότερες παρενέργειες τόσο στους ενήλικες όσο και στα παιδιά.
Ανοσοθεραπεία
Υποσχόμενη θεραπεία για ΟΛΟΥΣ.
Επιπλοκές ΟΛΛ
- Σύνδρομο λύσεως του όγκου με αύξηση ουρικού οξέος, καλίου και φωσφόρου με ελαττωμένο ασβέστιο που οδηγεί σε νεφρική ανεπάρκεια, διάχυτη ενδαγγειακή πήξη και καρδιακές αρρυθμίες και η πρόληψη γίνεται με αλλοπουρινόλη 300-600 mg ανά ημέρα, με έναρξη, 2 ημέρες πριν τη χημειοθεραπεία. Ελαττώνεται η δόση με μερκαπτοπουρίνη ή αζαθειοπρίνη.
- Σουλφομεθοξαζόλη-τριμεθοπρίμη ή εισπνεόμενη πενταμιδίνη για προφύλαξη από την πνευμονοκύστη Carinii.
- Απομόνωση σε ουδετεροπενία για την ανοσοκαταστολή
- Αντιεμετικά για την κυκλοφωσφαμίδη
- Νευροτοξικότητα και ειλεός από την βινκριστίνη
- Αλλεργία, ηπατικές και παγκρεατικές επιπλοκές από την ασπαραγινάση και θρομβώσεις.
- Λοιμώξεις (μύκητες, πνευμονοκύστη Carinii, πνεθμονία, σηψαιμία)
- Αιμορραγία
- Αραχνοειδίτιδα από την ενδοραχιαία θεραπεία και ακτινοβολία.
- Παγκρεατίτιδα και ηπατική δυσλειτουργία από τη χημειοθεραπεία
- Συχνά υποτρπή της ΟΛΛ στο μυελό και στο ΚΝΣ και στους όρχεις.
- Όσοι ασθενείς έχουν κυτταρογενετικούς τύπους κακής πρόγνωσης υποβάλλονται σε αλλογενή μεταμόσχευαση μυελού μετά την ύφεση αν υπάρχει HLA πανομοιότυπος δότης.
- Σίγουρα δημιουργείται άνοια από την χημειοθεραπεία. Επίσης τα χημειοθεραπευτικά είναι τερατογόνα
Πρόγνωση ΟΛΛ
Η πρόγνωση διαφέρει μεταξύ των ατόμων, ανάλογα:
-Φύλο: Οι γυναίκες καλύτερη πρόγνωση από τους άντρες
-Εθνικότητα: Οι Καυκάσιοι είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν οξεία λευχαιμία από ότι οι Αφρο-Αμερικανοί, οι Ασιάτες και οι ισπανόφωνοι, αλλά έχουν έχουν καλύτερη πρόγνωση από τους μη-Καυκάσιους.
-Ηλικία κατά τη διάγνωση: τα παιδιά μεταξύ 1-10 ετών είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν ALL και να θεραπευτούν από αυτή. Σε ηλικιωμένους ασθενείς οι χρωμοσωμικές ανωμαλίες (π.χ., το χρωμόσωμα Φιλαδέλφειας) κάνουν τη θεραπεία πιο δύσκολη και την πρόγνωση φτωχότερη.
Αριθμός λευκών αιμοσφαιρίων κατά τη διάγνωση λιγότερο από 50.000 / μl καλύτερη πρόγνωση
Εξάπλωσης του καρκίνου εντός του κεντρικού νευρικού συστήματος (εγκεφάλου ή του νωτιαίου μυελού) έχει χειρότερα αποτελέσματα.
Μορφολογικοί, ανοσολογικοί, και γενετικοί υπότυποι έχουν διαφορετική πρόγνωση
Απόκριση του ασθενούς στην αρχική θεραπεία
Γενετικές διαταραχές όπως το σύνδρομο Down
H Κυτταρογενετική μελέτη των χαρακτηριστικών των αλλαγών στα χρωμοσώματα των κυττάρων του καρκίνου, είναι ένας σημαντικός προγνωστικός παράγοντας
Χειρότερη πρόγνωση έχουν:
Μια μετάθεση μεταξύ χρωμοσωμάτων 9 και 22, που είναι γνωστή ως χρωμόσωμα Φιλαδέλφειας, σε περίπου 20% των ενηλίκων και 5% των παιδιών με ΟΛΛ.
Μια μετάθεση μεταξύ των χρωμοσωμάτων 4 και 11 εμφανίζεται σε περίπου 4% των περιπτώσεων και είναι πιο συχνή σε βρέφη κάτω των 12 μηνών.
Ευνοϊκή πρόγνωση έχουν:
Υπερδιπλοειδία (> 50 χρωμοσώματα) είναι ένας καλός προγνωστικός παράγοντας.
Κατηγορία κινδύνου-Κυτταρογενετική αλλαγή
Χρωμόσωμα Φιλαδέλφειας-Κακή πρόγνωση
t(4;11)(q21;q23)-Κακή πρόγνωση
t(8;14)(q24.1;q32)-Κακή πρόγνωση
Περισσότερες από τέσσερις ανωμαλίες καρυότυπου- Κακή πρόγνωση
Χαμηλή υποδιπλοειδία ή τριπλοϊδία- Κακή πρόγνωση
Υψηλή υπερδιπλοειδία (ειδικά, τρισωμία 4, 10, 17)- Καλή πρόγνωση
del (9ρ)-Καλή πρόγνωση
Συσχέτιση πρόγνωση με μυελού των οστών κυτταρογενετική εύρημα στην οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία
Πρόγνωση | Κυτταρογενετικά ευρήματα |
---|---|
Ευνοϊκή | Hyperdiploidy > 50 ; t (12;21) |
Ενδιάμεση | Hyperdiploidy 47 -50; Normal(diploidy); del (6q); Rearrangements of 8q24 |
Δυσμενής | Hypodiploidy-near haploidy; Near tetraploidy; del (17p); t (9;22); t (11q23) |
Οι φυσικές θεραπείες είναι η λύση!!!
Τα κατάλληλα συμπληρώματα διατροφής για την οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία
Η καθοδήγηση για την επιλογή των ποιων συμπληρωμάτων διατροφής, από τα ανωτέρω, είναι κατάλληλα για την ασθένειά σας θα γίνει σε συνεννόηση με τον θεράποντα ιατρό.
Διαβάστε, επίσης,
Τα καρκινικά μονοπάτια της οξείας λευχαιμίας
Βιολογική θεραπεία του καρκίνου
Γονιδιακή εξατομικευμένη θεραπεία για τον καρκίνο
Γιατί τα χημειοθεραπευτικά δεν λειτουργούν
Οξεία προμυελοκυτταρική λευχαιμία
Στοχευμένη θεραπεία για τον καρκίνο
Γνωστοί παράγοντες που προκαλούν καρκίνο
Οι ασθενείς που έχουν καρκίνο δεν έχουν όλοι καρκίνο
Πώς η χημειοθεραπεία προκαλεί άνοια
Xρόνια λεμφοκυτταρική λευχαιμία
Υπότυποι Μυελοδυσπλαστικών Συνδρόμων
Διαβάστε τις αρρώστιες του σώματος στο δέρμα
Η πραγματική αιτία της παιδικής λευχαιμίας
Οι χρησιμότερες πληροφορίες για τα λεμόνια
Γονιδιακή θεραπεία και εμβόλια για τις αιματολογικές κακοήθειες
Υποσχόμενη θεραπεία για την λεμφοκυτταρική λευχαιμία
Γιατί κάποιος παθαίνει λευχαιμία
Κατάταξη μη-Hodgkin λεμφωμάτων
www.emedi.gr